Βαθιά θλίψη καί συντριβή γιά τήν ἁμαρτία (Ἁγ. Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης)

ΒΑΘΙΑ ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ

 «Ἄχ! Πῶς ἐμπλέκεται μερικὲς φορὲς ἡ ψυχή μας σὲ διάφορες ἁμαρτίες, ὅπως ἀκριβῶς μπερδεύεται ἕνα πουλάκι στὰ δίχτυα μιᾶς παγίδας! Μερικὲς φορὲς δὲν βλέπεις τρόπο διεξόδου ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες σου· κι αὐτὲς σὲ βασανίζουν.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο
Ἁγ. Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης,
«Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ Η ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ»,

μετάφρ. Χαρ. Ἀσσιώτη
ἐκδ. «Τῆνος», ἔκδ. γ´, Ἀθῆναι
σελ. 41-46

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

ΒΑΘΙΑ ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΙΒΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ

«Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον»
(Ψαλμ. Ν´ 19)

.             «Ἐνέβλεψεν Ἰησοῦς τῷ Πέτρῳ» «καὶ ἐξελθὼν ἔξω ὁ Πέτρος ἔκλαυσε πικρῶς» (Λουκ. κβ´  61-62, Ματθ. κϛ´ 75). Καὶ σήμερα, ὅταν μᾶς κοιτάζει κατὰ πρόσωπο ὁ Ἰησοῦς, κλαῖμε πικρὰ γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας. Ναί, τὰ δάκρυα ποὺ χύνουμε κατὰ τὴν προσευχή, σημαίνουν πὼς ὁ Κύριος μᾶς κοίταξε κατὰ πρόσωπο μὲ τὸ βλέμμα Του, πού ζωοποιεῖ τὰ πάντα καὶ «ἐτάζει καρδίας καὶ νεφρούς». Ἄχ! Πῶς ἐμπλέκεται μερικὲς φορὲς ἡ ψυχή μας σὲ διάφορες ἁμαρτίες, ὅπως ἀκριβῶς μπερδεύεται ἕνα πουλάκι στὰ δίχτυα μιᾶς παγίδας! Μερικὲς φορὲς δὲν βλέπεις τρόπο διεξόδου ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες σου· κι αὐτὲς σὲ βασανίζουνε. Εἶναι μερικὲς φορὲς φοβερὴ ἡ κατάθλιψη καὶ ἡ βαρυθυμία ποὺ βαραίνει τὴν καρδιὰ ἐξ αἰτίας τους· «θὰ ἐμβλέψει» ὡστόσο ὁ Ἰησοῦς σὲ μᾶς καὶ ἄφθονα σὰ ρυάκι θὰ χυθοῦνε τὰ δάκρυά μας καὶ μαζὶ μ’ αὐτὰ ὅλα τὰ συμπλέγματα τοῦ κακοῦ θὰ ξεπλυθοῦν ὁλότελα ἀπ’ τὴν ψυχή μας. Καὶ κλαῖς καὶ χαίρεσαι ποὺ ξαφνικὰ κι ἀπροσδόκητα σοῦ ἐστάλη μιὰ τέτοια χάρη κι ἔλεος· καὶ τότε, πόσο εὔκολα καὶ πόση ἀναπηδάει μέσα στὴν καρδιά σου θέρμη καὶ ζεστασιά! Τόση, ποὺ θ’ ἀποπέταγες ἀκράτητος στὸν ἴδιο τὸν Κύριο καὶ Θεό! Εὐχαριστῶ μ’ ὅλη μου τὴν καρδιὰ τὸν Κύριο, «τὸν» δωρεὰν «εὐϊλατεύοντα πάσας τὰς ἀνομίας μου»! (πρβλ. Ψαλμ. ρβ´ 3).
.         Ἡ σαρκικὴ ἀπόλαυση καὶ ἡ σκληρὴ σὰν πέτρα ἀναισθησία γιὰ καθετὶ τὸ πνευματικὸ καὶ ἅγιο εἶναι πίεση καὶ στενοχώρια ποὺ μᾶς ἔρχεται ἀπὸ τὸν ἐχθρὸ διάβολο, μολονότι ὁ σαρκικὸς ἄνθρωπος δὲν τὴν θεωρεῖ πίεση καὶ στενοχώρια, γιατὶ εἶναι διατεθειμένος εὐνοϊκὰ πρὸς αὐτή· ὅσοι ὅμως θέλουν νὰ ζοῦν πνευματικὰ τὴν θεωροῦν τέτοια, γιατὶ αὐτὴ δὲν ἀφήνει νὰ φτάσει ὁ Θεὸς ὣς μέσα στὴν καρδιά μας, δὲν ἐπιτρέπει νὰ ἐκχυθεῖ μέσα στὴν καρδιὰ ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ, ποὺ ζωοποιεῖ καὶ φωτίζει τὴν ψυχή μας. Αὐτὴ ἡ πίεση καὶ στενοχώρια καθιστοῦν ἔτσι τὴν ψυχή μας ἄκαρπη σὲ ἔργα πίστης, ἐλπίδας καὶ ἀγάπης. Καταντᾶς ἔτσι ἄνθρωπος σαρκικός, ποὺ δὲν ἔχει πνεῦμα. Ὤ, πόσο πολύμορφοι εἶναι οἱ κατατρεγμοὶ τοῦ ἐχθροῦ διαβόλου! Καὶ πόσο θὰ θλιβεῖς ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς σου γιὰ τούτη τὴν σκληρὴ σὰν πέτρα ἀναισθησία καὶ πόσο θὰ κλάψεις ἐνώπιον τοῦ Κυρίου γι’ αὐτή· θὰ περάσει ὅμως ἡ ἀναισθησία ἐκείνη καὶ θὰ ζεσταθεῖ καὶ θὰ μαλακώσει ἡ καρδιὰ καὶ θὰ γίνει ἱκανὴ γιὰ πνευματικὲς θεωρίες καὶ ἅγια συναισθήματα.
.         Ὅταν σταθεῖς νὰ προσευχηθεῖς κι εἶσαι βαρυμένος μὲ πολλὲς ἁμαρτίες καὶ κατειλημμένος ἀπὸ ἀπόγνωση, ἄρχισε νὰ προσεύχεσαι μὲ ἐλπίδα καὶ ζέον πνεῦμα· θυμήσου τότε ὅτι τὸ ἴδιο τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ μᾶς βοηθάει μέσα στὶς ἀδυναμίες μας καὶ «ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις» (Ρωμ. η´ 26). Ὅταν θυμηθεῖς μὲ πίστη αὐτὴ τὴν ἐνέργεια τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ μέσα μας, τότε δάκρυα κατανύξεως θὰ χυθοῦν ἀπὸ τὰ μάτια σου, στὴν καρδιά σου θὰ νοιώθεις «εἰρήνην», γλυκύτητα, «δικαιοσύνην καὶ χαρὰν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» (Ρωμ. ιδ´ 17) καὶ θ’ ἀναφωνεῖς ἀπὸ τὴν καρδιά σου «Ἀββᾶ ὁ Πατήρ»!
.             Ὅταν προσεύχεσαι γιὰ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν σου, νὰ ἐνδυναμώνεσαι πάντοτε μὲ πίστη καὶ ἐλπίδα γιὰ τὸ Ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι πάντα ἕτοιμο νὰ συγχωρεῖ τὶς ἁμαρτίες μας, ὅταν ἡ προσευχή μας εἶναι εἰλικρινής· νὰ φοβᾶσαι πάντως μήπως ἡ ἀπόγνωση καταλάβει τὴν καρδιά σου, μιὰ ἀπόγνωση ποὺ ἐκδηλώνεται μὲ μιὰ βαριὰ ἀπογοήτευση καὶ μελαγχολία στὴν καρδιὰ καὶ μὲ δάκρυα ἀνάγκης, ἐξ αἰτίας τῶν περιστάσεων. Τί εἶναι οἱ ἁμαρτίες σου, ὅποιες κι ἄν εἶναι αὐτές, μπροστὰ στὸ Θεῖο Ἔλεος, φτάνει νὰ μετανοήσεις γι’ αὐτές! Συμβαίνει ὅμως πολλὲς φορὲς νὰ προσεύχεται ἕνας ἄνθρωπος καὶ μέσα του νὰ μὴν ἐλπίζει μὲ τὴν καρδιά του ὅτι οἱ ἁμαρτίες του θὰ συγχωρηθοῦν, θεωρώντας τις κατὰ κάποιο τρόπο ὑπέρτερες τοῦ Ἐλέους τοῦ Θεοῦ. Πράγματι δὲ γι’ αὐτὸ καὶ δὲν παίρνει ἄφεση ἁμαρτιῶν, μολονότι ἀπὸ τὰ μάτια του χύνονται κρουνοὶ δακρύων ἐξ αἰτίας τῶν περιστάσεων· καὶ ἔτσι αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος μὲ θλιμμένη, στενοχωρημένη τὴν καρδιὰ ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν Οἰκτίρμονα Θεό· καὶ αὐτὴ τὴν κατάληξη τὴν ἀξίζει· γιατὶ ὁ Κύριος λέγει: «Πιστεύετε ὅτι λαμβάνετε, καὶ ἔσται ὑμῖν» (Μάρκ. ια´ 24). Τὸ νὰ μὴ πιστεύεις ὅτι θὰ λάβεις αὐτὸ ποὺ ζητᾶς ἀπὸ τὸν Θεὸ εἶναι βλασφημία ἐνατίον Του.
.         Ἁμάρτησες σὲ κάτι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ; (Κι ἐμεῖς ἁμαρτάνουμε τόσο πολὺ κάθε μέρα). Τότε, μὲ πίστη στὸν Κύριο, ποὺ προσέχει τὸν λυγμὸ τῆς καρδιᾶς σου, πὲς μέσα στὴν καρδιά σου καὶ μὲ ταπεινωμένη ἐπίγνωση καὶ συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν σου, τὸν Ψαλμὸ «Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου»· πές τον ὁλόκληρο μὲ τὴν καρδιά σου· ἄν δὲν φέρει ἀποτέλεσμα μὲ τὴν πρώτη, ἐπανάλαβέ τον, ἀλλὰ τώρα ἀκόμα πιὸ ἐγκάρδια καὶ μὲ περισσότερο συναίσθημα καὶ τότε γρήγορα θὰ καταυγάσει τὴν ψυχή σου σωτηρία καὶ εἰρήνη ἀπὸ τὸν Κύριο. Ἔτσι λοιπόν, νἄχεις πάντα συντριβὴ στὴν καρδιά σου· αὐτὸ εἶναι ἕνας ἀληθινὸς καὶ δοκιμασμένος τρόπος γιὰ ν’ ἀντιμετωπίζεις τὶς ἁμαρτίες σου. Κι ἄν δὲν ξαλαφρώσεις, νὰ μέμφεσαι τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό σου· γιατὶ αὐτὸ θὰ σημαίνει ὅτι προσευχήθηκες χωρὶς συντριβή, χωρὶς ταπείνωση καρδίας καὶ χωρὶς ἀκλόνητη ἐπιθυμία νὰ λάβεις συγχώρηση ἁμαρτιῶν ἀπὸ τὸν Θεό· αὐτὸ σημαίνει ὅτι δὲν ἔνοιωσες βαθὰ τὴν πληγὴ ποὺ σοῦ προκάλεσε ἡ ἁμαρτία.
.         Ἄλλοι φαίνονται νὰ προσεύχονται στὸν Κύριο, ἀλλὰ οἱ ἴδιοι στὴν πράξη ὑπηρετοῦν τὸν διάβολο, ποὺ εἶναι φωλιασμένος μέσα στὴν καρδιά τους, διότι προσεύχονται μόνο μὲ τὰ χείλη, ἐνῶ ἡ καρδιά τους εἶναι ψυχρή, δὲν αἰσθάνονται καὶ δὲν θέλουν αὐτὸ ποὺ τὰ χείλη τους ζητοῦν καὶ λένε· «ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει» ἀπό τοῦ Κυρίου (Ἡσ. κθ´ 13). Ὑπάρχουν ἐπίσης πολλοὶ ποὺ κοινωνοῦν τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου δίχως εἰλικρίνεια καὶ δίχως νὰ νιώθουν δυνατὴ ἀγάπη γι’ αὐτὸ ποὺ κάνουν· τὸ κάνουν μονάχα μὲ τὰ χείλη καὶ τὴν κοιλία, μὲ ὀλιγοπιστία καὶ ψυχρότητα καὶ μὲ τὴν καρδιά τους ἐμπαθῆ γιὰ ἐδέσματα καὶ ποτὰ ἤ γιὰ χρήματα ἤ μὲ ροπὴ πρὸς τὴν ὑπερηφάνεια, τὴν κακία, τὸ φθόνο καὶ τὴν ὀκνηρία, τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ καρδιά τους εἶναι ἀπομακρυσμένη ἀπὸ τὸν Κύριο, ὁ Ὁποῖος εἶναι ὅλος ἀγάπη, ἁγιότητα, τελειότητα, σοφία καὶ ἄφατη ἀγαθότητα. Τέτοιοι ἄνθρωποι εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐμβαθύνουν περισσότερο στὸν ἑαυτός τους, νὰ μετανοοῦν πιὸ βαθιὰ μέσα τους καὶ νὰ σκέπτονται πιὸ βαθιὰ γιὰ τὸ τί εἶναι ἡ προσευχὴ καὶ ἡ Θεία Μετάληψη. Ἡ ψυχρότητα τῆς καρδιᾶς ἔναντι τοῦ Θεοῦ καὶ πρὸς τὴν προσευχή πηγάζει ἀπὸ τὸν διάβολο, ποὺ εἶναι ἡ ψύχρα τοῦ ταρτάρου. Ἐμεῖς ὅμως σὰν τέκνα τοῦ Θεοῦ, ἄς ἀγαποῦμε τὸν Κύριο μὲ θερμότατη ἀγάπη. Κύριες, δώρησέ μας αὐτὴ τὴν ἀγάπη, γιατὶ «χωρὶς Σοῦ οὐ δυνάμεθα ποιεῖν οὐδέν» (πρβλ. Ἰωάν. ιε´ 5). Πράγματι, Σὺ μᾶς ὁδήγησες ἀπό τὴν ἀνυπαρξία στὴν ὕπαρξη καὶ μᾶς προίκισες μὲ τὰ πάντα.
.             Ἡ θερμὴ καὶ πρόθυμη προσευχή, ποὺ συνοδεύεται μὲ δάκρυα, ὄχι μόνο καθαρίζει τὶς ἁμαρτίες, ἀλλὰ καὶ θεραπεύει τὶς σωματικὲς ἀδυναμίες καὶ τὶς ἀσθένειες καὶ ἀνανεώνει τὴν ὅλη ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν ἀγναγεννᾶ, γιὰ νὰ τὸ ποῦμε ἔτσι· ὁμιλῶ ἀπὸ προσωπικὴ πεῖρα. Ὤ! Πόσο ἀτίμητη δωρεὰ εἶναι ἡ προσευχή! Δόξα σὲ Σένα, Πατέρα τῶν οἰκτιρμῶν, Θεὲ κάθε παρηγοριᾶς καὶ παράκλησης! Δόξα σὲ Σένα, Κύριε, τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ τὸ Μονογενῆ, ποὺ μεσίτευσες καὶ ἔλαβες γιὰ μᾶς τὴν δίχως τέλος συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μας! Δόξα σὲ Σένα, Πνεῦμα Πανάγιο, τὸ «ὑπερεντυγχάνον ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις» (πρβλ. Ρωμ. η´ 26), ποὺ μᾶς χαρίζεις τὴν φλογισμένη προσευχὴ μὲ στεναγμοὺς καὶ δάκρυα, τὴν προσευχὴ ποὺ θερμαίνει τὴν ψυχρὴ ψυχή μας, ποὺ μᾶς δίνεις ἀκόμα τὴν κατάνυξη καὶ τὴν λύπη γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, ποὺ μᾶς ἀποκαθαίρεις, μᾶς ἐξαγιάζεις καὶ μᾶς εἰρηνεύεις, μᾶς ἐνισχύεις καὶ μᾶς ἀνακαινίζεις! Δόξα σὲ Σένα, Ἁγία Τριάδα, ἄναρχη καὶ ζωαρχικὴ Ἁγία Τριάς, σὲ Σένα ποὺ εὐλογεῖσαι εἰς τοὺς αἰῶνες ἀπ’ ὅλα τὰ λογικὰ δημιουργήματα!

 http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/03/10/%CE%B2%CE%B1%CE%B8%CE%B9%E1%BC%80-%CE%B8%CE%BB%CE%AF%CF%88%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%E1%BD%B6-%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B2%E1%BD%B4-%CE%B3%CE%B9%E1%BD%B0-%CF%84%E1%BD%B4%CE%BD-%E1%BC%81%CE%BC/