Νὰ παίζεις ἐργαζόμενη.Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

—  Ἔφυγες ἀπὸ τὰ μαθήματά σου, ἐνῶ θὰ γύριζες σ’ ἕνα χρόνο καὶ θὰ ἤσουν χρήσιμη ἐδῶ.
— Δὲν πρέπει νὰ ἐργασθῶ, νὰ γίνω λίγο παραγωγικὴ κι ἐγώ;
— Οἱ τσιγγάνοι παίζουν βιολὶ καὶ παίζοντας ἐργάζονται. Καταλαβαίνεις; Εἶναι ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν τὴν ἔφεση νὰ σπουδάζουν ὣς τὸ τέλος τῆς ζωῆς τους.
— Εἶναι καλὸ αὐτό;
— Ναί, εἶναι καλό. Διότι καταρτίζονται. Διότι ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ μάθει καὶ πῶς νὰ πεθάνει. Μπαίνουμε στὴν ζωή, μπαίνουμε καὶ στὸν θάνατο. Οἱ ἁπλοῖ ἄνθρωποι δὲν μποροῦν νὰ τὰ καταλάβουν αὐτά. Δὲν μποροῦν νὰ φιλοσοφήσουν. Ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ τοῦ ἀρέσει νὰ διδάσκεται, μαθαίνει –μέσ’ ἀπὸ τὴν σπουδή –καὶ τὴν ζωὴ καὶ τὸν θάνατο.
Ὅλοι ἁγιάζονται μὲ τὸν Χριστό. Ἐσὺ εἶσαι τύπος ποὺ παίζεις, ὅταν ἐργάζεσαι καὶ ἐργάζεσαι, ὅταν παίζεις. Αὐτὸ κάνε μέσα στὸν Χριστό.

Πρέπει νὰ βρίσκεσαι στὴν δουλειά σου

— Ἀκούω πολλοὺς νὰ λένε γιὰ κορεσμό. Αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ λέγεται, διότι κόρος γιὰ τὸν χριστιανὸ δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχει. Μέχρι τὴν τελευταία του στιγμὴ ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ ἐργάζεται. Βλέπω τὸν ἑαυτό μου. Τί περιμένω ἐγὼ τώρα σὲ αὐτὴ τὴν ἡλικία ποὺ εἶμαι; Ἀλλὰ πρέπει νὰ κινοῦμαι, γιὰ νὰ δημιουργῶ ἔστω καὶ λίγο στὴν ζωή. Ἐσὺ πρέπει νὰ βρίσκεσαι στὴν δουλειά σου.
— Γέροντα, τί νὰ τὰ κάνω τὰ χρήματα; Μοῦ δημιουργοῦν ἀγωνία μεγάλη, τοῦ λέω.
— Νὰ τὰ δώσεις σὲ ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν ἀνάγκη, δηλαδὴ ἐλεημοσύνη, μοῦ ἀπαντᾶ.

(Μαθητεύοντας στὸν Γέροντα Πορφύριο, σελ. 293)

http://www.porphyrios.net/?p=2549