«...το αίμα του Χριστού...καθαριεί την συνείδησην υμών από νεκρών έργων...»(Εβρ.θ,14)
Εδώ τονίζεται από τον Απόστολο ότι το Αίμα του Χριστού «καθαριεί την συνείδησιν ημών». Ποια κτιστή δύναμη μπορεί να εισχωρήση στο βάθος αυτό του ανθρώπου και να το καθαρίση; Απολύτως καμμιά. Αυτό το έργο γίνεται με την άκτιστη ενέργεια του Χριστού. Αυτή καθαρίζει και ζωοποιεί τον εσωτερικό μας κόσμο καί κατά συνέπεια όλη την ανθρώπινη ψυχοσωματική μας φύση.
Ο Νικόλαος Καβάσιλας στην ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας επεξηγεί ότι η θεία Κοινωνία, καίτοι δίδεται δια του σώματος, όμως «εις την ουσίαν πρώτον χωρεί της ψυχής καί δια της ψυχής εις το σώμα διαβαίνει». Καί σε άλλο σημείο λέγει ότι το Σωμα και το Αίμα του Χριστού είναι η αληθινή βρώση και αληθινή πόση της Εκκλησίας και μετέχοντες της θείας Κοινωνίας του Σώματος και Αίματος του Χριστού δεν μεταβάλλονται αυτά σε ανθρώπινο σώμα, αλλά αυτή (η Εκκλησία και εμείς) μεταβάλλεται σε εκείνα, όπως ακριβώς ο σίδηρος, όταν έρχεται σε κοινωνία με την φωτιά, αυτός γίνεται φωτιά και όχι η φωτιά σίδηρος.
'Ολα αυτά δείχνουν την ευεργετική ενέργεια της θείας Κοινωνίας καί την δύναμη του Αίματος του Χριστού. Αυτό καθαιρεί την δύναμη του πονηρού, δια του Σώματος και Αίματος του Χριστούυ γινόμαστε Ναοί του Αγίου Πνεύματος, αισθανόμαστε τον Χριστό «κατοικούντα εν ταίς καρδίαις ημών» και είμαστε «λελυτρωμένοι πάσης διαβολικής ενεργείας».
Το αίμα το δικό μας
Αλλά η ενέργεια της θείας Κοινωνίας είναι συνάρτηση της δικής μας ψυχικής καταστάσεως. Ανάλογα με την προετοιμασία του ανθρώπου ενεργεί η Χάρη του Χριστού.'Ετσι στον εναν η θεία Κοινωνία γίνεται φωτιά και στον άλλο φως. Στόν ένα γίνεται τροφή και στον άλλον δηλητήριο. Γι'αυτό από όλους τους αγίους τονίζεται η αξία της προετοιμασίας για την θεία Κοινωνία. Δηλ.πρέπει να δώσουμε και εμείς αίμα με την εν γένει ασκητική ζωή, ώστε να γίνουμε κοινωνοί του Σώματος και Αίματος του Χριστού.
Αν κατά τον Απόστολο «ει τις ου θέλει εργάζεσθαι μηδέ εσθιέτω» (Β' Θεσ. γ', 10), αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για την πραγματική τροφή, που είναι το Σώμα καί το Αίμα του Χριστού. Χρειάζεται εργασία πνευματική. «Δός αίμα, λάβε πνεύμα», τονίζουν οι Πατέρες μας (αββάς Λογγίνος). Αυτή η εργασία λέγεται άσκηση και φανερώνεται στην μετάνοια. Χωρίς άσκηση δεν μπορούμε να ζωοποιηθούμε από τον Χριστό. 'Υπάρχει στενή σχέση μεταξύ ασκήσεως και θείας Κοινωνίας. Η πρώτη οδηγεί στην δεύτερη και η δεύτερη ζωοποιεί και ενισχύει την πρώτη. Τελικά πρέπει να το καταλάβουμε ότι η ουσιαστική διαφορά της Ορθοδοξίας με άλλες θρησκείες είναι το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας και η μετοχή μας στο άγιο Θυσιαστήριο. Αυτό είναι η πηγή της ζωής.
Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου«Παρακλητικά-Σχόλια σε αποστολικούς λόγους»
http://proskynitis.blogspot.com/2012/02/blog-post_239.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου