Σελίδες

Κυριακή 20 Μαΐου 2012

Μήπως ὑπῆρχε καί ὑπάρχει πραγματικό ἐνδιαφέρον γιά τόν λαό καί τήν πατρίδα, ὅταν ὅλα συνδέονταν καί συνδέονται μέ τήν πάλη καί τή νίκη τοῦ κόμματος;

ΕΝΑΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ
ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΕΡΜ (1870-1918)
ΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ (ΟΡΛΟΦΣΚΙ)
Διασκευή από τα ρωσικά
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2011
 
Ακολουθούν εκτεταμένα αποσπάσματα από το βιβλίο «Ένας ασυμβίβαστος Ιεράρχης - Ιερομάρτυς Ανδρόνικος Αρχιεπίσκοπος Πέρμ (1870-1918)»

…Τα γεγονότα του 1905 και οι συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, που ακολούθησαν προβλημάτισαν βαθιά τον ιεράρχη. Ποιο θα ήταν το ιδανικό πολίτευμα για τη Ρωσία; Ποιες θα έπρεπε να είναι οι σχέσεις της Εκκλησίας με την πολιτεία; Οφείλουν ή όχι οι χριστιανοί να ενδιαφέρονται για το σύστημα διοικήσεως και την καλή οργάνωση του κράτους;
Και αν οφείλουν, τότε ποιο σύστημα είναι το καλύτερο για τη χώρα; Σε τέτοια και αλλά παρόμοια ερωτήματα έδινε απαντήσεις με το άρθρο του Το ρωσικό πολιτικό σύστημα από τη σκοπιά του χριστιανού ή θεμελίωση και έννοια της μοναρχίας.

«Κανείς», έγραφε, «ας μην ακούει τους λαοπλάνους, πού υποστηρίζουν ότι για τον χριστιανό είναι εντελώς αδιάφορο το πολιτικό σύστημα. Όχι! Εμείς οι χριστιανοί, όπως όλοι οι άνθρωποι, ζούμε σ΄ αυτόν τον κόσμο, από τον όποιο δεν μπορούμε να φύγουμε παρά μόνο όταν το θελήσει ο Πλάστης μας.


Δεν πρέπει, λοιπόν, να αδιαφορούμε για την πολιτική κατάσταση, καθώς ένα καθεστώς ή ένα πολίτευμα ή μια κρατική εξουσία μπορεί είτε να διευκολύνει το έργο της σωτηρίας μας είτε να το δυσχεραίνει είτε ακόμα και να το εμποδίζει με θανάσιμους διωγμούς...
Έτσι, έχουμε την υποχρέωση να εξετάσουμε το παλαιό πολιτικό σύστημα, πού υπάρχει ως τώρα, και το νέο, που μας προτείνουν, για να διαπιστώσουμε ποιο από τα δύο συμβάλλει περισσότερο στην επίτευξη του προορισμού της ζωής μας. Κάτω απ αυτό το πρίσμα πρέπει να εξετάζει ο χριστιανός όλα τα εγκόσμια πράγματα, ένα από τα οποία είναι και το πολιτικό σύστημα...

Σ' όλους είναι γνωστό, τόσο από άλλες χώρες παλαιότερα όσο και από τη δική μας τώρα, τί γίνεται κατά τις περιόδους των εκλογών: Θυσιάζονται τα πάντα -η πίστη, η πατρίδα, η οικογένεια- στον βωμό της νίκης ενός κόμματος, οποιουδήποτε κόμματος. Τρία μόνο χρόνια έχουν περάσει από τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, και η χώρα μας έχει γίνει αγνώριστη, όχι, βέβαια, καλύτερη, αλλά χειρότερη.
Η πίστη αδυνάτισε και τα ήθη κατέπεσαν. Η αθεΐα, η απροκάλυπτη διαφθορά, οι λεηλασίες και οι ληστείες δεν αποτελούν πια σπάνια φαινόμενα. Η προεκλογική κομματική προπαγάνδα καταντά πλήρης παράφορα, στην οποία παραδίνονται ολοκληρωτικά οι άνθρωποι, ξεχνώντας όλα τα άλλα. Και μετά τις εκλογές, όποιο κόμμα καταλάβει την εξουσία με μια ευκαιριακή πλειοψηφία, αυτό κυβερνά ανεξέλεγκτα το κράτος και διοικεί όλους τους πολίτες του, διακηρύσσοντας ότι είναι ο μοναδικός εκφραστής της θελήσεως του λάου. Άλλα ποιος μπορεί να το πιστέψει;... Μήπως υπήρχε και υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον για τον λαό και την πατρίδα, όταν όλα συνδέονταν και συνδέονται με την πάλη και τη νίκη του κόμματος;

Και η ορθόδοξη πίστη περιφρονείται σε τέτοιο βαθμό, πού ακόμα και στην "Επιτροπή Ομολογίας της Πίστεως" εξελέγησαν όχι μόνο χλιαροί ή και άπιστοι Ρώσοι, αλλά και Εβραίοι και ρωμαιοκαθολικοί Πολωνοί και μουσουλμάνοι. Κι αυτό σε μια χώρα πού ο πληθυσμός της στη συντριπτική του πλειοψηφία είναι ρωσικός, ορθόδοξος και πιστός! Μια μικρή ομάδα, λοιπόν, τολμά να παρουσιάζει τον εαυτό της σαν λαό και τα παραληρήματα της σαν φωνή του λάου! Μα αυτό είναι ξεκάθαρος εμπαιγμός του συντάγματος, στο οποίο, όπως φαίνεται, ούτε οι ίδιοι πιστεύουν...».

Την εποχή εκείνη στη Ρωσία είχε διασπαστεί η δημιουργική ενότητα λαού και εξουσίας. Και τα αίτια αυτής της διασπάσεως σημάδεψαν οδυνηρά όλη τη μετέπειτα ρωσική ιστορία. Έγραφε σχετικά ο Ιεράρχης: «... Πριν από δύο αιώνες τερματίστηκε αυτή η Ιερή, εθιμική ενότητα..., ενότητα ξένη προς τον κομματισμό, τον οποίο αναπόφευκτα ακολουθούν το ψευδός και η αδικία.
Ο Πέτρος Α[Πρόκειται για τον τσάρο Πέτρο Α' τον Μέγα (1672-1725)], θαυμαστής του δυτικοευρωπαϊκού βασιλικού απολυταρχισμού, επέβαλε και στη χώρα μας αυτό το σύστημα διακυβερνήσεως, ανακηρύσσοντας τον εαυτό του αυτοκράτορα. Μαζί μ αυτόν τον τίτλο καθιερώθηκαν και όλες οι συνακόλουθες δυτικές πρακτικές στη διοίκηση, πρακτικές καινοφανείς, πού απέκοψαν από την εξουσία τον λαό, σαν λαό κατακτημένο και υπόδουλο...
Καρπός της βίαιης εισαγωγής του απολυταρχισμού της εξουσίας, συμφωνά με τα πρότυπα της Δύσεως, ήταν η διάσταση αυτοκράτορα και λαού. Ανάμεσα τους αναπτύχθηκε ο κρατικός διοικητικός μηχανισμός, πού τον αποτελούσαν αρχικά ξένοι και έπειτα Ρώσοι, αλλά όλοι τους αποκομμένοι από τον λαό και το πνεύμα του...».

Συνεχίζεται...



http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=7602:enas-asumbibastos-ierarxis-ieromartus-andronikos-arxiepiskopos-perm-1870-1918-tou-igoumenou-damaskinou-orlofski&catid=32&Itemid=56 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου