ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ
Εὐλογεῖτε, π. Σάββα,Ἡ προσέγγιση τοῦ θέματος τῆς ὁμοιοπαθητικῆς "ἱατρικῆς" σὲ σχέση μὲ τὸ ἐὰν, τελικὰ, τὰ φάρμακά της θεραπεύουν εἶναι κατά τὴν ἄποψή μου λανθασμένη κι αυτὸ, γιατὶ τὸ θέμα εἶναι μὲ ποιὰν ἐνέργεια θεραπεύεται κανεὶς καὶ ὄχι ἐάν θεραπεύεται.Δηλαδή,ὅταν γίνεται ἠ ὁποια θεραπεῖα (ἀκόμη καὶ στὴν κλασσικὴ ἰατρική), ποιὸς ἐνεργεῖ; Ὁ Θεὸς, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἢ μήπως ὁ διάβολος καὶ ἡ δαιμονικὲς ἐνέργειες. Κι αὐτὸ τὸ λέω γιατὶ -ὅπως πολὺ καλὰ γνωρίζετε κι ἐσεῖς, κάνει κι ὁ διάβολος ψευτοθεύματα καὶ πλανᾶ πολὺ ἐπιτυχημένα καὶ τὸν πιὸ ἔξυπνο καὶ πιὸ ὑποψιασμένο ἄσθενὴ (σ.σ.: οἱ περισσότεροι ἀσθενεῖς τῆς ὁμοιοπαθητικῆς εἶναι συνηήθως πολὺ διαβασμένοι σχετικὰ μὲ τὴν ἐν λόγω "ἐπιστήμη"). Καὶ, τελικὰ, ἐρευνώντας κατ' αὐτὸν τὸν τρόπο τὴν ὑπόθεση, σὲ περίπτωση ποὺ κάπως ἀποδειχθεῖ ὅτι γιατρεύουν (κατὰ παραχώρηση Θεοῦ καὶ ἐνεργείᾳ τοῦ πονηροῦ) τὰ ἐν λόγω ἀλχημιστικὰ φάρμακα, τότε ἀλλίμονο σ' αὐτὸν ποὺ πείστηκε. Δένεται ἀκόμη πιὸ πολὺ μὲ τὴν ἐν λόγῳ θεωρία κι ἀπιστήμη (τὸ α μπῆκε ἐπίτηδες) καὶ φεύγει ἀκόμη πιὸ μακρυὰ ἀπὸ τὴν ἀλήθεια.Αὐτὰ ὅλα σᾶς τὰ λέω γιατὶ ἐγὼ ἤμουν ἑνας ἀπ' αὐτοὺ τοὺς διαβασμένους ἀσθενεῖς τῆς ὁμοιοπαθητικῆς καὶ κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ μὲ πείσει ὅτι τὰ φάρμακα τῆς ὁμοιοπαθητικῆς δὲν γιατρεύουν, γιατὶ σὲ μένα εἶχαν ἀποτέλεσμα. Ἀγκαλιά, βέβαια, μὲ τὸ ταγκαλάκι, ἔτσι;Τὸ κλειδὶ στὴν ὅλη ὑπόθεση τῆς ἀσθένειας καὶ τῆς ἴασης εἶναι ὁ ὀρθόδοξος τρόπος ἀντιμετώπισης τῶν ἀσθενειῶν γενικότερα (ὅπως πολὺ ὡραῖα ἀναλύει ὁ π. Πορφύριος) καὶ ὄχι μὲ ποιόν τρόπο θὰ γίνει κανεὶς σώνει καὶ καλὰ ὑγιῆς. Γιατὶ, ὅταν θέλουμε πάσι θυσίᾳ νὰ θεραπαυτοῦμε σωματικῶς, ψάχνουμε τὴν πιὸ ἀνώδυνη, γρήγορη, οἰκονομικὴ καὶ εὐκολη θεραπεία, κι ὄχι τὴν πιὸ ὀρθόδοξη ἀπαραίτητα. Ἔτσι καταλήγουμε στὶς διάφορες ἐξω-χριστιανικὲς "θεραπεῖες". Δὲν θέλουμε νὰ ποῦμε δόξα τῷ Θεῷ ὅταν εἴμαστε ἄρρωστοι... θλεουμε νὰ παρατείνουμε τὴν ζωή μας πάνω στὴν γῆ ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερο...Εἶναι ὅμως αὐτὸ τὸ ζητούμενο γιὰ τὸν ἄνθρωπο;
Πράγματι «θεραπεία» οὐσιαστικά ἀπό τήν Ὁμοιοπαθητική δέν ὑπάρχει ἀλλά ἐξαπάτηση ἀπό τά πονηρά πνεύματα ἤ τό φαινόμενο placebo. Ὁ Θεός μαζί σας.
ΠΗΓΗ:http://egolpio.wordpress.com/2008/11/11/omoipathitikh_3/
2 σχόλια:
Εὐλογεῖτε, π. Σάββα,
Ἡ προσέγγιση τοῦ θέματος τῆς ὁμοιοπαθητικῆς "ἱατρικῆς" σὲ σχέση μὲ τὸ ἐὰν, τελικὰ, τὰ φάρμακά της θεραπεύουν εἶναι κατά τὴν ἄποψή μου λανθασμένη κι αυτὸ, γιατὶ τὸ θέμα εἶναι μὲ ποιὰν ἐνέργεια θεραπεύεται κανεὶς καὶ ὄχι ἐάν θεραπεύεται.
Δηλαδή,ὅταν γίνεται ἠ ὁποια θεραπεῖα (ἀκόμη καὶ στὴν κλασσικὴ ἰατρική), ποιὸς ἐνεργεῖ; Ὁ Θεὸς, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἢ μήπως ὁ διάβολος καὶ ἡ δαιμονικὲς ἐνέργειες. Κι αὐτὸ τὸ λέω γιατὶ -ὅπως πολὺ καλὰ γνωρίζετε κι ἐσεῖς, κάνει κι ὁ διάβολος ψευτοθεύματα καὶ πλανᾶ πολὺ ἐπιτυχημένα καὶ τὸν πιὸ ἔξυπνο καὶ πιὸ ὑποψιασμένο ἄσθενὴ (σ.σ.: οἱ περισσότεροι ἀσθενεῖς τῆς ὁμοιοπαθητικῆς εἶναι συνηήθως πολὺ διαβασμένοι σχετικὰ μὲ τὴν ἐν λόγω "ἐπιστήμη"). Καὶ, τελικὰ, ἐρευνώντας κατ' αὐτὸν τὸν τρόπο τὴν ὑπόθεση, σὲ περίπτωση ποὺ κάπως ἀποδειχθεῖ ὅτι γιατρεύουν (κατὰ παραχώρηση Θεοῦ καὶ ἐνεργείᾳ τοῦ πονηροῦ) τὰ ἐν λόγω ἀλχημιστικὰ φάρμακα, τότε ἀλλίμονο σ' αὐτὸν ποὺ πείστηκε. Δένεται ἀκόμη πιὸ πολὺ μὲ τὴν ἐν λόγῳ θεωρία κι ἀπιστήμη (τὸ α μπῆκε ἐπίτηδες) καὶ φεύγει ἀκόμη πιὸ μακρυὰ ἀπὸ τὴν ἀλήθεια.
Αὐτὰ ὅλα σᾶς τὰ λέω γιατὶ ἐγὼ ἤμουν ἑνας ἀπ' αὐτοὺ τοὺς διαβασμένους ἀσθενεῖς τῆς ὁμοιοπαθητικῆς καὶ κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ μὲ πείσει ὅτι τὰ φάρμακα τῆς ὁμοιοπαθητικῆς δὲν γιατρεύουν, γιατὶ σὲ μένα εἶχαν ἀποτέλεσμα. Ἀγκαλιά, βέβαια, μὲ τὸ ταγκαλάκι, ἔτσι;
Τὸ κλειδὶ στὴν ὅλη ὑπόθεση τῆς ἀσθένειας καὶ τῆς ἴασης εἶναι ὁ ὀρθόδοξος τρόπος ἀντιμετώπισης τῶν ἀσθενειῶν γενικότερα (ὅπως πολὺ ὡραῖα ἀναλύει ὁ π. Πορφύριος) καὶ ὄχι μὲ ποιόν τρόπο θὰ γίνει κανεὶς σώνει καὶ καλὰ ὑγιῆς. Γιατὶ, ὅταν θέλουμε πάσι θυσίᾳ νὰ θεραπαυτοῦμε σωματικῶς, ψάχνουμε τὴν πιὸ ἀνώδυνη, γρήγορη, οἰκονομικὴ καὶ εὐκολη θεραπεία, κι ὄχι τὴν πιὸ ὀρθόδοξη ἀπαραίτητα. Ἔτσι καταλήγουμε στὶς διάφορες ἐξω-χριστιανικὲς "θεραπεῖες". Δὲν θέλουμε νὰ ποῦμε δόξα τῷ Θεῷ ὅταν εἴμαστε ἄρρωστοι... θλεουμε νὰ παρατείνουμε τὴν ζωή μας πάνω στὴν γῆ ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερο...
Εἶναι ὅμως αὐτὸ τὸ ζητούμενο γιὰ τὸν ἄνθρωπο;
Πράγματι «θεραπεία» οὐσιαστικά ἀπό τήν Ὁμοιοπαθητική δέν ὑπάρχει ἀλλά ἐξαπάτηση ἀπό τά πονηρά πνεύματα ἤ τό φαινόμενο placebo. Ὁ Θεός μαζί σας.
Δημοσίευση σχολίου