Ἡ πιό μεγάλη διαστροφή (Μιὰ ἐπίκαιρη καὶ σπουδαία ἐπιστολὴ τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεωδοροπούλου)

 Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ

Τοῦ περιοδ. «ΖΩΗ»,
ἀρ. τ. 4259, Ἰούλ. –Αὔγ. 2012

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Ἀναγνώστης τῆς «ΧΡ. ΒΙΒΛ.» διερωτήθηκε τί ἐννοεῖ προηγούμενο σχόλιο τῆς «ΧΡ. ΒΙΒΛ.» περὶ «ἐθνικῆς Μετανοίας». Νά λοιπόν, ἀγαπητέ φίλε, τί ἐννοεῖ τὸ σχόλιο: Ἂς ἀφήσει ὁ κ. Πρωθυπουργὸς τὰ τεχνοκρατικὰ καὶ πολιτικάντικα μπαλώματα γιὰ τὴν Οἰκονομία κι ἂς προωθήσει κατεπειγόντως νομοσχέδιο γιὰ τὴν (ἐπανα-) ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ τῶν ΑΜΒΛΩΣΕΩΝ, δηλ. ΤΟΥ ΦΟΝΟΥ (ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ). Ὅσο δὲν τὸ κάνει καὶ ἀφήνει νὰ συνεχίζεται τὸ ΕΘΝΙΚΟ (καὶ κρατικὸ) αὐτὸ ΕΓΚΛΗΜΑ μὲ τὶς ὑποκριτικὲς καὶ διεστραμμένες «δικαιολογίες» καὶ ὅσο τὸ ΑΘΩΟ ΑΙΜΑ θὰ τρέχει ποταμηδόν, ἂς μὴ τρέφουμε ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ.!

.           Εἶπαν καὶ εἶναι σωστό, πὼς µιὰ κοινωνία ποὺ δὲν δέχεται πιὰ τὰ παιδιὰ δὲν εἶναι ἄξια νὰ ἐπιζήσει. Δὲν εἶναι κοινωνία ἀνθρώπων. Εἶναι ζούγκλα. Αὐτὸ δυστυχῶς συµβαίνει καὶ µἐ τὶς ἐκτρώσεις, τὸ ἔγκληµα τῶν ἐγκληµάτων, τὴν πιὸ µεγάλη ἐγκληµατικὴ διαστροφή. Χαρακτηριστικὴ καὶ µἐ διαρκῆ ἐπικαιρότητα ἡ ἐπιστολὴ ἀπὸ τὸν ἀείµνηστο π. Ἐπιφάνια Θεοδωρόπουλο. Ἀναφέρει περίπτωση ποὺ ὑπογραµµίζει τὴν ἀνευθυνότητα µὲ τὴν ὁποία δολοφονεῖται συχνὰ ἡ ἀθώα κυοφορούµενη ζωή.

Ἐν Ἀθήναις τῇ 29.2.1978

Φίλτατε κ. Διευθυντὰ τῆς «Ζωῆς»
χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε.

.          Ἀνέγνων σήµερον τὰ κατὰ τῆς ἐκτρώσεως ὡραῖα σχόλια τοῦ φύλλου τῆς 16ης τρ. µηνός. Αἱ θέσεις τοῦ β´ σχολίου -τὸ ἀναδηµοσιεύουµε ἐν συνεχείᾳ- (ἂν λόγοι κοινωνικοί, οἰκονοµικοὶ ἢ ὑγείας δύνανται νὰ ἐπιτρέπουν τὴν θανάτωσιν τοῦ ἐµβρύου, τότε διατὶ οἱ αὐτοὶ λόγοι νὰ µὴ ἐπιτρέπουν καὶ τὴν θανάτωσιν τοῦ νεογνοῦ ἢ καὶ τοῦ νηπίου;) φέρουν εἰς τὴν µνήµην µου τὸ ἀκόλουθον περιστατικόν: Παλαιότερον ἦλθε νὰ µὲ «συµβουλευθῆ» µία ἄγνωστος εἰς ἐµὲ κυρία. Κατείχετο ὑπὸ ἐντόνου ἄγχους καὶ ἐκδήλου ταραχῆς. Ὡς µοί εἶπεν, εἶχε συλλάβει καθ᾽ ὃν χρόνον ὁ σύζυγος ὑπεβάλλετο εἰς θεραπείαν διὰ ραδιενεργοῦ ἰωδίου καὶ οἱ ἰατροὶ συνέστησαν κατηγορηµατικῶς διακοπὴν κυήσεως. Ἐφαίνετο δὲ ὅτι εἶχεν ἀποδεχθῆ τὴν λύσιν αὐτήν, ἂν καὶ διετήρει δισταγµούς τινας. «Καὶ εἰς ἐµὲ διατὶ ἤλθατε;», ἠρώτησα. «Διὰ νὰ σᾶς δώσω ἄδειαν διαπράξεως φόνου, ὥστε νὰ κατασιγάσετε τὰς τύψεις σας;». «Μά, πάτερ, νὰ γεννήσω ἕνα ἀνάπηρο παιδί;» «Πρῶτον, αὐτὸ δὲν εἶναι βέβαιον. Εἶναι ἁπλῶς ἐνδεχόµενον. Καὶ δεύτερον, ἂν γεννηθῆ ἀνάπηρον τὸ κυοφορούµενον, θὰ πρόκειται περὶ σταυροῦ, τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε πρὸς τελείωσίν σας. Θὰ τὸν βαστάσετε ἀγογγύστως καὶ τὸ ἔπαθλον θὰ εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεoῦ. Ἔχετε ἄλλα τέκνα;» «Ἔχω ἕνα ἀγοράκι 2,5 ἐτῶν». «Ἂν αὐτό, λόγῳ πτώσεώς τινος ἢ ἄλλου ἀτυχήµατος, καταστῆ ἀνάπηρον σωµατικῶς ἢ διανοητικῶς ἢ καὶ ἀµφότερα, θὰ τὸ φονεύσετε;» «Ὄχι, ὄχι! Τὸ παιδί µου θὰ σκοτώσω;» «Αὐτὸ ποὺ φέρετε ἐντός σας δὲν εἶναι παιδί σας; Διατὶ αὐτὸ τὸ σκοτώνετε; Ἐπειδὴ ἀκόµη δὲν τὸ εἴδατε, δὲν τὸ ἐθωπεύσατε, δὲν τὸ ἐθηλάσατε, δὲν τὸ ἐκρατήσατε εἰς τὴν ἀγκάλην σας, παύει νὰ εἶναι παιδί σας; Εἴτε αὐτὸ σκοτώσετε εἴτε τὸ ἄλλο, θὰ εἶσθε ἐξ ἴσου παιδοκτόνος!… Μετὰ πάροδον 6-7 µηνῶν ἐδεχόµην τηλεφώνηµα ἔκ τινος κλινικῆς καὶ ἡ κυρία, τῆς ὁποίας τὴν ὑπόθεσιν εἶχον ἐν τῷ µεταξὺ λησµονήσει καθὼς καὶ τὴν ἰδίαν, ἀφοῦ ὑπενεθύµισε τὸ περιστατικὸν τῆς ἐπισκέψεώς της, µὲ ἐπληροφόρει περιχαρὴς καὶ εὐγνωµονοῦσα ὅτι «ἐγενήθη ἕνα ὑγιέστατο καὶ ἀρτιµελέστατο ἀγοράκι». Καὶ προσέθεσε: «Πάω νὰ τρελλαθῶ, ὅταν σκέπτωµαι ὅτι αὐτὸ τὸ χαριτωµένο πλασµατάκι παρ᾽ ὀλίγον νὰ εἶχε πεταχθῆ σὲ κάποιον ὑπόνοµο ἀπὸ ἐµὲ τὴν ἰδίαν, ἀπὸ τὴν µητέρα του! Εἶχα ἀποφασίσει νὰ δεχθῶ ὅ,τι ὁ Θεὸς ἐπέτρεπεν, ἔστω καὶ ἰσόβιον. Ἂς ἔχη δόξαν, διότι µἐ ἐφύλαξεν ἀπὸ τὸ τροµερὸν ἔγκληµα τῆς παιδοκτονίας … »

Μετὰ τιµῆς καὶ ἀγάπης ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ,
Ἐπιφάνιος Ι. Θεοδωρόπουλος
Πρεσβύτερος.

Μήπως νὰ νοµιµοποιηθῆ ὁ φόνος;
(«ΖΩΗ»)

…. Θὰ θέλαµε ἁπλᾶ καὶ καθαρὰ νὰ ρωτήσουμε γιὰ τὴν κυοφορούµενη ζωή: Πρόκειται γιὰ ἀνθρώπινη ζωή, ναὶ ἢ ὄχι; Ἂν δεχθουµε, ὅτι τὸ γονιµοποιηµένο ὠάριο εἶναι ἀπὸ τὴν ἀρχὴ µία ἀνθρώπινη ὕπαρξις, τότε ἡ κοινὴ λογικὴ µᾶς λέει, ὅτι ἄµβλωσις µεταφράζεται σὲ δολοφονία τοῦ ἐµβρύου, δηλαδὴ εἶναι φόνος ἀνθρώπου. Καὶ ἐποµένως ὅσοι ζητοῦν τὴν νοµιµοποίησι τῶν ἀµβλώσεων, ζητοῦν τὴν νοµιµοποίησιν τοῦ φόνου καὶ τῶν δολοφόνων. Μὰ ὑπάρχουν λόγοι κοινωνικοὶ κλπ., ποὺ ἐπιβάλλουν κάτι τέτοιο, µᾶς λένε. Τότε θὰ ἔπρεπε, µὲ τὴν λογικὴ αὐτή, νὰ ἰσχύουν τὰ ἴδια µέτρα, καὶ γιὰ τὰ νεογέννητα, τὰ νήπια κλπ. Ἐφ᾽ ὅσον συντρέχουν, καὶ στὶς περιπτώσεις αὐτές, λόγοι κοικωνικοί, οἰκονοµικοί, ὑγείας, γιατί νὰ µὴν ὑπάρχη καὶ ἐδῶ ἡ δυνατότης τῆς ἐν ψυχρῷ δολοφονίας; Φρικιοῦµε, ἀλήθεια, ἀπὸ µία τέτοια θηριωδία. Γιατί ὅµως δὲν φρικιοῦν τὸ ἴδιο καὶ µὲ τὶς ἐκτρώσεις; Ποιὰ οὐσιαστικὴ διαφορὰ ἂν δολoφoνηθῆ τῶν τριῶν µηνῶν ἔµβρυο ἢ τὸ τριῶν µηνῶν βρέφος;.

http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/07/06/%E1%BC%A1-%CF%80%CE%B9%E1%BD%B8-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE/