Πρωτ.Ἰ.Φωτόπουλος:Θεανθρώπινη καθολικότητα ἤ πανθρησκειακή παγκοσμιότητα

Πρωτ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΗΤΑ

Ή ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΤΗΤΑ

Κριτικὲς τοποθετήσεις στὸ βιβλίο

«Παγκοσμιότητα καὶ Ὀρθοδοξία»

τοῦ Ἀρχιεπ. Ἀλβανίας κ. Ἀναστασίου

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

   Ἕνα βιβλίο ποὺ περιέχει κριτικὴ εἶναι ἑπόμενο νὰ προκαλέσει δυσαρέσκεια στὸ συγγραφέα καὶ σ' ὅσους συμφωνοῦν μὲ τὶς θέσεις του.

Ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Ἰωάννης Φωτοπουλος, μὲ ὑψηλὸ αἴσθημα Ὀρθοδόξου ποιμαντικῆς εὐθύνης, χωρὶς φόβο καὶ πάθος κάνει κριτικὴ στὸ βιβλίο «Παγκοσμιότητα καὶ Ὀρθοδοξία», ἐκδόσεις Ἀκρίτας 2000, τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας κ. Ἀναστασίου Γιαννουλάτου.

Τὸ βιβλίο τοῦ π. Ἰωάννη Φωτοπουλου ἔχει ὡς ἐπικεφαλίδα «Θεανθρώπινη Καθολικότητα ἢ Πανθρησκειακὴ Παγκοσμιότητα;». Μὲ τὸ βιβλίο τοῦ αὐτὸ ἀποδεικνύει τεκμηριωμένα ὁ π. Ἰωάννης τὸν περιεχόμενο πανθρησκειακὸ συγκρητισμό του ὡς ἄνω βιβλίου τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἀναστασίου Γιαννουλάτου.

Εἶναι γνωστὸ βέβαια στοὺς θεολόγους καὶ κληρικοὺς ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν οἰκουμενικὴ κίνηση, ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀναστάσιος μετεῖχε ἀπὸ παλαιὰ στὶς συνεδριάσεις τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν καὶ σὲ ἄλλες παραπλήσιες οἰκουμενιστικὲς ἐκδηλώσεις. Ἐπίσης εἶναι γνωστὴ ἡ ἐνασχόλησή του μὲ τὸ Ἰσλὰμ καὶ τὸ Κοράνιο ἀπὸ τὶς παραδόσεις του στοὺς φοιτητὲς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.

Ἡ ἔκδοση ὅμως τοῦ βιβλίου τοῦ «Παγκοσμιότητα καὶ Ὀρθοδοξία» ἀποτελεῖ τὴ σύνοψη τῶν πανθρησκειακῶν ἀπόψεών του, ποὺ ἔγινε ἀποδεκτὴ ἀπὸ παράγοντες τῆς νεορθόδοξης κουλτούρας καὶ τῶν ὀπαδῶν τοῦ πανθρησκειακοῦ ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος συγκρητισμοῦ.

Τὸ βιβλίο τοῦ π. Ἰωάννη Φωτοπουλου ἐπισημαίνει τὸν ὑπερβολικὸ ἐνθουσιασμὸ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀναστασίου γιὰ ὅλα τὰ κοινὰ θρησκευτικὰ στοιχεῖα ποὺ ἀνακαλύπτει ἀνάμεσα στὴν Ὀρθοδοξία καὶ στὶς ἄλλες θρησκεῖες.

Μετὰ ἀπὸ προσεκτικὴ μελέτη ὁ π. Ἰωάννης παραθέτει ἐκεῖνα τὰ πατερικὰ χωρία ποὺ σχετίζονται μὲ τὰ θέματα ποὺ θίγει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. Γιὰ νὰ μὴ δημιουργηθεῖ ἀσάφεια ἢ παρανόηση τῶν ἀρχαίων πατερικῶν κειμένων, παραθέτει καὶ τὴ μετάφρασή τους. Ὅπου εἶναι ἀπαραίτητο ἐπιστρατεύει καὶ ἄλλα Πατερικὰ κείμενα γιὰ νὰ καταδειχθεῖ ἡ συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων πάνω σὲ θέματα σύγκρισης μὲ τοὺς ἑτεροδόξους καὶ τοὺς ἀλλοθρήσκους. Εἶναι πάρα πολὺ προσεγμένη ἡ ἐπιλογὴ τῶν Πατερικῶν χωρίων, τὰ ὁποία ἀναιροῦν μὲ σαφήνεια καὶ ἀπόλυτη ἀκρίβεια τὸν πανθρησκειακὸ συγκρητισμὸ -φανερὸ ἢ καμουφλαρισμένο- τοῦ βιβλίου «Παγκοσμιότητα καὶ Ὀρθοδοξία» τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀναστασίου.

Ὅσοι διαβάσουν τὸ βιβλίο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀναστασίου ἀπροκατάληπτα, θὰ διαπιστώσουν τὴν πανθρησκειακὴ συγκρητιστικὴ νοοτροπία του, ἡ ὁποία δὲν εἶναι σύμφωνη μὲ τὴν ποιμαντικὴ δραστηριότητα ἑνὸς ὀρθοδόξου ποιμένος.

Ἑκατομμύρια χριστιανῶν ἐθυσίασαν τὴ ζωὴ τοὺς ὁμολογώντας τὴ μοναδικότητα τῆς Σωτηρίας ποὺ παρέχει μόνον ὁ Χριστὸς καὶ ὄχι ὅλες οἱ ἄλλες, οἱ ψευδεῖς θρησκεῖες μαζί. Ἀναρίθμητοι μάρτυρες τῶν τελευταίων χρόνων ἔδωσαν σθεναρὰ ὁμολογία κατὰ τῆς ψευδοθρησκείας τοῦ Ἰσλὰμ καὶ γι' αὐτὸ καταδικάστηκαν καὶ μαρτύρησαν.

Εἶναι λοιπὸν ἄξιο μεγίστης ἀπορίας τὸ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ βγαίνουν ἀπὸ τὸ στόμα ἢ τὴ γραφίδα ἑνὸς Ὀρθοδόξου ἱεράρχου ἄρθρα μὴ σύμφωνα μὲ τὰ φρονήματα καὶ τὴ μαρτυρικὴ ὁμολογία πάντων τῶν ἁγίων μαρτύρων τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.

Ἂν μὴ τί ἄλλο τὸ βιβλίο τοῦ π. Ἰω. Φωτόπουλου ἐκφράζει τὴν ἀπορία πολλῶν μελῶν τῆς Ἁγιωτάτης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μᾶς —κληρικῶν καὶ λαϊκών— γιὰ τὸ πὼς μποροῦν νὰ υἱοθετοῦνται σήμερα μετὰ ἀπὸ τόσο πλουσιοπάροχη ἀποτεθησαυρισμένη μαρτυριολογικὴ Ἐκκλησιολογικὴ ἐν Χριστῷ ὁμολογία τοποθετήσεις ποὺ σχετικοποιοῦν τὴ μοναδικότητα τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας Του.

Τὰ παραπάνω γραφόμενα καὶ ἡ κριτικὴ ποὺ ἀκολουθεῖ ἐπ' οὐδενὶ ἀποτελοῦν αἰχμὲς ἀτομικὲς κατὰ τοῦ λίαν ἀξιοσέβαστου Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας κ. Ἀναστασίου. Ἡ κριτικὴ εἶναι κραυγὴ πόνου γιὰ τὴν ἀποδόμηση τῶν ὁρίων τῆς ἐν Χριστῷ Ὀρθοδόξου ἀληθείας καὶ ζωῆς «ἃ ἔθεντο οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἠμῶν».

Οἱ ἀπόψεις καὶ οἱ χαλαρὲς ἐκκλησιολογικὲς τοποθετήσεις τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας ἔρχονται σὲ μία ἐποχὴ ποὺ πιέζει ἀφόρητα ὅλους τους ἐπὶ μέρους ἐνδοκοσμικοὺς φορεῖς νὰ ἐπιδείξουν τὶς μέγιστες δυνατὲς συγκλίσεις γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ τὸ ὅραμα τῆς «Νέας Ἐποχῆς» γιὰ μία ἑνοποιημένη παγκόσμια κοινωνία σ' ὅλα τὰ ἐπίπεδα ζωῆς.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας δὲν ἐπέδειξε ποτὲ οὔτε θεσμικὰ οὔτε ἀτομικὰ τὴ διάθεση νὰ ἀνακατέψει τὸ σκοτάδι μὲ τὸ Φῶς, τὴ Ζωὴ μὲ τὸ θάνατο, τὸν Χριστὸ μὲ τὸ Βελίαρ.

Ἡ Ἑλληνικὴ κοινωνία μᾶς βαθειὰ ποτισμένη ἀπὸ τὴν ἄκτιστη Χάρη τοῦ Ὀρθοδόξου πραγματικοῦ Βαπτίσματος καὶ τοῦ Ἁγίου Χρίσματος γεννοῦσε πάντοτε ἀνθρώπους ποὺ βίωναν τὴ θεανθρώπινη καθολικότητα καὶ συμπεριφέρονταν ἀνοιχτὰ καὶ μὲ ἀγάπη καὶ πρὸς τοὺς ἑτεροδόξους καὶ πρὸς τοὺς ἀλλοπίστους. Σπάνιες εἶναι οἱ ἐξαιρέσεις, κατὰ τὶς ὁποῖες κάποιοι «ὑπερορθόδοξοι» ἐπεδείκνυαν ἀήθη μὴ χριστιανική, μὰ ἀγαπητικὴ συμπεριφορὰ πρὸς τοὺς μὴ ὀρθοδόξους. Ποτὲ ὅμως οὔτε οἱ μὲν οὔτε οἱ δέ, ἐπέτρεπαν σὲ κανένα νὰ νοθεύσει τὴ μόνη ἀληθινὴ πίστη πρὸς τὴν Παναγία Τριάδα, τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, τὴν Κυρία Θεοτόκο, τοὺς Ἁγίους μας καὶ ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς θεανθρώπινους θεσμοὺς ποὺ διαχρονικὰ ἔχει συνάψει ἡ Ἐκκλησία μας στοὺς κόλπους της.

Ὁ ὅρος «πολυπολιτισμικὴ κοινωνία» εἶναι πολὺ φτωχὸς γιὰ νὰ ἐκφράσει τὴν ἀπέραντα μεγάλη ἀγκαλιά, τὴ θεανθρώπινη καθολικότητα, μὲ τὴν ὁποία πολιτευόταν πάντοτε τὸ εὐσεβὲς ἔθνος μας ἀνάμεσα σὲ ὅλα τὰ ἔθνη χωρὶς ὅμως ποτὲ νὰ ἀλλοιώνει, νὰ μειώνει ἢ νὰ ἀνακατεύει τὰ ἄμικτα. Ἡ συνείδηση τῶν Ὀρθοδόξων βαπτισμένη, μυρωμένη καὶ κοινωνημένη μὲ τὰ Ἄχραντα Μυστήρια εἶχε καὶ ἔχει ἀκριβῆ καὶ σαφῆ ἀναφορὰ πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ, διαχωρίζοντας διακριτικὰ τὶς ἄλλες πίστεις, τὰ ἄλλα δόγματα, τὶς ἄλλες θρησκεῖες ὡς οὐμανιστικὰ ἢ δαιμονικὰ κατασκευάσματα.

Τὸ βιβλίο τοῦ π. Ἰωάννη Φωτοπουλου διακρίνεται γιὰ τὸ σεβασμὸ πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας κ. Ἀναστασίου καὶ γιὰ τὴν ἠπιότητα ἔκφρασης τῆς ὄντως καλοπροαίρετης κριτικῆς του πρὸς τὸ βιβλίο του ὡς ἄνω Ἀρχιεπισκόπου.

Τὰ δύο παραπάνω ὁρατὰ στοιχεῖα —σεβασμὸς καὶ ἠπιότητα— συνυφασμένα μὲ τὴν εἰλικρινῆ διάθεση ὀρθόδοξης ὁμολογίας ὁριοθετοῦν καὶ τὸ Ὀρθόδοξο ἦθος μέσα στὸ ὁποῖο κινεῖται ἡ γραφίδα τοῦ συγγραφέα.

Γι' αὐτὸ ἀφοῦ διαβάσαμε προσεκτικὰ τὸ βιβλίο τοῦ π. Ἰωάννη, τὸ συνιστοῦμε εὐρύτατα στὸ χριστεπώνυμο κοινό, πιστεύοντας ὅτι ἀνοίγει τὶς φιλοχριστες διαθέσεις γιὰ ἀληθινὸ ἐν Ἐκκλησία διάλογο, γιὰ νὰ μὴν ἰσοπεδωθοῦμε κάτω ἀπὸ τὸν πανθρησκειακὸ ὁδοστρωτήρα τῆς Νέας Ἐποχῆς.

Ἀπὸ τὴ μελέτη του ὡς ἄνω βιβλίου ὁ ἀναγνώστης δὲν ἐγκλωβίζεται σὲ μία στείρα κινδυνολογία, ἀλλὰ εἰσάγεται στὴν ἀπαραίτητη σωτηριολογικὴ προβληματική, ποὺ εἶναι ἀπόλυτα σύμφωνη μὲ τὶς σοβαρὲς θεανθρώπινες ὑποδείξεις τῶν θεοφόρων Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Καὶ οἱ δύο μας, τόσο ὁ προλογίσας ὅσο καὶ ὁ συγγραφέας, παρακαλοῦμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες ἀλλὰ καὶ ὅσους πληροφορηθοῦν τὴν κριτικὴ τοῦ βιβλίου τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας κ. Ἀναστασίου «Παγκοσμιότητα καὶ Ὀρθοδοξία» νὰ μὴ σκανδαλισθοῦν γιατί ἃ) Εἶναι καλοπροαίρετη χωρὶς νὰ ὑποκρύπτει καμία ἄλλη σκοπιμότητα β) Εἶναι γραμμένη μὲ τὸν προσήκοντα σεβασμὸ πρὸς τὸ Ἀρχιερατικό του ἀξίωμα γ) Στηρίζεται στὸ δημοκρατικὸ φρόνημα τῆς ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, μέσα στὴν ὁποία ἀκόμα καὶ τὸ τελευταῖο λαϊκὸ μέλος μπορεῖ νὰ ἀρθρώσει τὸ λόγο τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθείας μὲ τὸν ἀνάλογο σεβασμὸ καὶ δ) Δὲν θίγεται πουθενὰ ἡ πολύπλευρη λοιπὴ κοινωνικὴ καὶ Ἱεραποστολικὴ δραστηριότητα τοῦ Μακαριωτάτου, ἡ ὁποία ἁπλώθηκε σὲ πολλοὺς τόπους καὶ ἰδιαίτερα τώρα στὴ γείτονα πεινώσα καὶ διψώσα πνευματικὰ Ἀλβανία.

Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος

Ἐφημέριος Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου, Ἁμαρουσίου

30 - 8 – 2002

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    www.egolpion.com

5  ΙΟΥΛΙΟΥ  2012

http://www.egolpion.com/pan8riskiaki_prologos.el.aspx