Ἀββᾶ Δωροθέου, ΙΓ Διδασκαλία: Περί τοῦ ὅτι πρέπει ἀτάραχα και μέ εὐχαρίστηση νά ὑποφέρουμε τούς πειρασμούς (ἀπόσπασμα)

Ἄν ἔχει κάποιος ἕνα φίλο καί ἔχει τήν πεποίθηση ὅτι αὐτός τόν ἀγαπᾶ,ἀκόμα κι ἄν πάθει ἀπ' αὐτόν κάτι δυσάρεστο,γνωρίζει ὅτι ἐκεῖνος ἀγαπώντας τον τό ἔκανε καί ποτέ δέν πιστεύει ὅτι ὁ φίλος του θέλει νά τόν βλάψει· πόσο μᾶλλον πρέπει ἐμεῖς νά νιώθουμε ἔτσι γιά τό Θεό ὁ ὁποῖος μάλιστα μᾶς ἔπλασε καί ἀπό τήν ἀνυπαρξία μᾶς ἔφερε στήν ὕπαρξη καί γιά μᾶς ἔγινε ἄνθρωπος καί γιά χάρη μας πέθανε,ὅτι δηλαδή ὅλα ὅσα κάνει γίνονται ἀπό ἀγαθότητα γιά μᾶς κι ἀπό ἀγάπη; 
Καί γιά τόν μέν φίλο εἶναι δυνατό νά συλλογιστεῖ κανείς ὅτι :"αὐτό τό κάνει ἀγαπώντας με κι ἐπειδή μέ λυπᾶται,ἀλλά ὅμως δέν ἔχει καί τόση πολλή σύνεση ὥστε νά τακτοποιήσει σωστά τά ὅσα μέ ἀφοροῦν καί γι αὐτό ὅπως εἶναι φυσικό,χωρίς νά τό θέλει μέ βλάπτει".  Ὅμως γιά τό Θεό δέν μποροῦμε αὐτό νά τό ποῦμε.  Διότι Αὐτός εἶναι ἡ πηγή τῆς σοφίας καί γνωρίζει ὅλα ὅσα μᾶς συμφέρουν καί μέ αὐτό τό σκοπό ρυθμίζει τά θέματά μας,ἀκόμη καί τά πιό ασήμαντα. 
Εἶναι ὅμως πάλι δυνατόν νά πεῖ κανείς γιά τό φίλο ὅτι : "μέ ἀγαπᾶ καί μέ συμπονεῖ καί εἶναι συνετός στό νά τακτοποιεῖ τά θέματά μου,ὅμως δέν ἔχει καί τή δύναμη νά μέ βοηθήσει σ' αὐτά πού νομίζει ὅτι θά με ωφελήσουν".  Οὔτε αὐτό ὅμως δέν μποροῦμε νά τό ποῦμε γιά τό Θεό.  Διότι τά πάντα Τοῦ εἶναι δυνατά καί τίποτα δέν εἶναι ἀκατόρθωτο μπροστά Του.
Ὥστε λοιπόν γνωρίζουμε γιά τό Θεό ὅτι καί ἀγαπᾶ καί συμπονεῖ τό πλάσμα Του καί ὅτι Αὐτός εἶναι ἡ πηγή τῆς σοφίας καί ξέρει καλά πῶς νά ρυθμίζει ὅσα μᾶς ἀφοροῦν καί ὅτι τίποτε δέν εἶναι ἀδύνατο γι'Αὐτόν,ἀλλά τά πάντα ὑπακοῦν στό θέλημά Του καί ὀφείλουμε νά γνωρίζουμε καλά ὅτι ὅλα ὅσα κάνει ,γιά τό συμφέρον μας τά κάνει καί νά τά δεχόμαστε μέ εὐχαριστία,ὅπως προείπαμε,σά νά προέρχονται ἀπό εὐεργέτη καί ἀγαθό Δεσπότη, ἀκόμα κι ἄν εἶναι δυσάρεστα·  διότι τά πάντα γίνονται μέ δίκαιη  κρίση καί δέν παραβλέπει ὁ Θεός πού εἶναι τόσο ἐλεήμων οὔτε τήν μικρότερη θλίψη μας
Πολλές φορές ὅμως ἀμφιβάλλει κανείς καί λέει στόν ἑαυτό του:"  Ἄν κάποιος μέσα στις δοκιμασίες ἁμαρτάνει ἀπό τή θλίψη του,πῶς εἶναι δυνατόν νά πιστεύει ὅτι αὐτές εἶναι γιά τό συμφέρον του ;"  Ὅμως δέν θά ἁμαρτάναμε στίς συμφορές,ἄν δέν ἀρνούμασταν νά σηκώσουμε τούς κόπους κι ἄν δέν θέλαμε νά ἀντέξουμε μικρή θλίψη ἤ νά πάθουμε κάτι ἀπρόοπτο,ἐπειδή δέν χωράει στή σκέψη τοῦ Θεοῦ νά μᾶς φορτώσει κάτι πάνω ἀπό τίς δυνάμεις μας,ὅπως εἶπε ὁ Ἀπόστολος· "Πιστός ὁ Θεός,ὅς οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθῆναι ὑπέρ ὅ δύνασθε".Ἀλλά ἐμεῖς εἴμαστε αὐτοί πού δέν ἔχουμε ὑπομονή,οὔτε θέλουμε νά κοπιάσουμε λίγο,οὔτε ἀνεχόμαστε νά δεχθοῦμε ποτέ κάτι μέ ταπείνωση καί γι'αὐτό συντριβόμαστε καί ὅσο προσπαθοῦμε νά ξεφύγουμε ἀπό τούς πειρασμούς,τόσο τούς φορτωνόμαστε καί χάνουμε ἄσκοπα τόν καιρό μας καί οὔτε μποροῦμε νά λυτρωθοῦμε ἀπό αὐτούς
Ὑπάρχουν κάποιοι πού κολυμποῦν γιά διαφόρους λόγους στή θάλασσα καί ἄν ξέρουν τήν τέχνη τῆς κολύμβησης,ὅταν ἔρχεται τό κύμα ἐναντίον τους, σκύβουν κάτω ἀπό αὐτό καί μένουν ἤρεμοι μέχρι νά περάσει καί μ'αὐτόν τόν τρόπο συνεχίζουν νά κολυμποῦν χωρίς νά πάθουν κάτι. Ἄν ὅμως θελήσουν νά ἀντισταθοῦν στό κῦμα,τότε αὐτό τούς σπρώχνει ἔξω καί τούς πετάει μακριά. Ὅταν δέ ξεκινήσουν νά κολυμποῦν ξανά,ἔρχεται ἄλλο κῦμα πάνω τους · ἄν ἐναντιωθοῦν πάλι,ξανά τούς σπρώχνει καί τους ρίχνει ἔξω καί τό μόνο πού κατορθώνουν εἶναι νά συντριβοῦν χωρίς νά ἔχουν διανύσει καμμία ἀπόσταση.  Ἄν ὅμως ὅπως εἶπα ,σκύψουν κάτω ἀπό τό κῦμα καί ταπεινωθοῦν,αὐτό παρέρχεται χωρίς νά τούς βλάψει σέ τίποτα καί ἐξακολουθοῦν νά κολυμποῦν ὅσο θέλουν καί νά κάνουν τή δουλειά τους. Τό ίδιο συμβαίνει καί μέ τούς πειρασμούς ,ἄν κάποιος ἀντέξει τόν πειρασμό μέ ὑπομονή καί ταπείνωση,τόν ξεπερνάει χωρίς συνέπειες · ἄν ὅμως παραμείνει μέ θλίψη καί ταραχή καί θεωρώντας σάν αἴτιο τοῦ πειρασμοῦ κάθε ἄλλον ἄνθρωπο,τότε κολάζει τόν ἑαυτό του καί βαρύνεται τόν πειρασμό καί δέν ὠφελεῖται ἀπό αὐτόν ἀλλά βλάπτεται.
Γιατί πολύ ὠφελοῦν οἱ πειρασμοί αὐτόν πού τούς ὑπομένει ἀτάραχα. 

http://www.orthros.eu/index.php?option=com_content&view=article&id=239%3Aavvadorigdidask&catid=41%3A2010-10-04-06-21-34&Itemid=163&lang=el