Ὁ πόλεμος τοῦ διαβόλου.Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος

«Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ»

Ἀπό τό βιβλίο «Η ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ»

Κείμενα βασισμένα στούς Ἀσκητικούς Λόγους

τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

1. Ὁ πόλεμος τοῦ διαβόλου

Ὅταν ὁ ἐχθρός τῆς ψυχῆς μας διάβολος δέν μπορεῖ νά πετύχει τόν σκοπό του μέ ἄλλα μέσα, καταφεύγει σ᾿ αὐτό τό μέσο: Προσβάλλει τόν ἄνθρωπο στίς φυσικές του ροπές. Λόγου χάρη, πολλές φορές τυφλώνεται ὁ νοῦς τοῦ ἀγωνιστοῦ βλέποντας ὡραῖα πρόσωπα. Καί ὁ διάβολος τότε μεταχειρίζεται τό πᾶν, ὥστε νά τοῦ δημιουργήσει αἰσχρούς καί ἀκάθαρτους λογισμούς. Ἔτσι μέ τή σατανική πονηρία δέν χτυπάει τόν χριστιανό ἄμεσα. Καί ἀφοῦ νικήσει τόν ἄνθρωπο στό πρῶτο στάδιο καί συγκατατεθεῖ στήν ἁμαρτία, ὕστερα τόν ὁδηγεῖ καί στήν πονηρή καί αἰσχρή πράξη. Χρειάζεται πολλή προσοχή, γιατί μπορεῖ νά πέσει ἔτσι κάποιος πού ἔχει φτάσει ψηλά στήν ἀρετή. Τό κάλλος τῶν γυναικῶν, τά φορέματα, οἱ καλλωπισμοί καί γενικά ἡ ἀπρόσεκτη καί ἄσεμνη συμπεριφορά τους, εἶναι ἀφορμές νά πέσει ὁ ἀγωνιστής. Χρειάζεται λοιπόν πολλή προσοχή.

Οἱ ἡδονές τοῦ σώματος καί οἱ πειρασμοί τῆς σάρκας εἶναι φωτιά καί δέν πρέπει νά παίζει κανείς μ᾿ αὐτή, γιατί ὁπωσδήποτε θά καεῖ. Ἐκεῖνο πού χρειάζεται στήν περίπτωση αὐτοῦ τοῦ πολέμου εἶναι ἡ περιφρόνηση. Γιατί ὅσο περισσότερη σημασία δίνει κανείς στούς πειρασμούς, τόσο ὁ σατανᾶς προχωράει.

Χωρίς καμμιά ἀμφιβολία, αὐτοί πού ὑπομένουν καρτερικά τούς πειρασμούς εἶναι «φιλόθεοι». Ὑποφέρουν, λιώνουν πολλές φορές ἀπό τή σφοδρότητα τῶν σαρκικῶν πειρασμῶν, ἀλλά δέν ὑποχωροῦν γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τή σωτηρία τῆς ψυχῆς τους. Δέν ὑποχωροῦν στίς κολακεῖες καί στά ψέμματα τοῦ σατανᾶ. Γνωρίζουν καλά ὅτι ὅλα αύτά εἶναι δολώματα, πού μέ σατανική τέχνη βάζει στό ἀγκίστρι του ὁ πονηρός, γιά νά πιάσει τήν ψυχή καί νά τήν ὁδηγήσει στήν καταστροφή καί στήν ἀπελπισία.

Αὐτοί λοιπόν πού πειράζονται καί δέν ὑποχωροῦν, δέν γίνονται γνωστοί μόνο στό Θεό, ἀλλά καί σ᾿ αὐτόν τόν διάβολο πού ἔχει πολύ πόθο νά πειράζει τούς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ, ὅπως τόν δίκαιο Ἰώβ. Ὁ Θεός δέν ἐγκαταλείπει ποτέ τόν ἀγωνιστή, ἀλλά ὑποχωρεῖ γιά λίγο, ὥστε νά δοκιμασθεῖ ἡ πίστη του. Καί δέν ἀφήνει ποτέ τόν διάβολο νά τόν πολεμήσει περισσότερο ἀπό τίς δυνάμεις του. Ὄχι ὅσο θέλει ὁ διάβολος ἀλλά ὅσο θέλει ὁ Θεός. Αὐτό εἶναι τό μέτρο στούς πειρασμούς. Γιατί ὁ Θεός θέλει νά δοκιμάζονται οἱ ἀληθινοι καί σταθεροί ἀγωνιστές. Ὅποιος ἀγωνίζεται ἀνυποχώρητα κατά τῶν πειρασμῶν δέν ὑπολογίζει τίποτε, ἀψηφᾶ τά πάντα καί τό μόνο πού τόν ἐνδιαφέρει εἶναι νά γίνει εὐάρεστος στόν Θεό. Ὁ καλός ἀγωνιστής ὅλες τίς χαρές καί τίς δόξες τοῦ κόσμου τίς θεωρεῖ σάν σκουπίδια μπροστά στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, καί ὅσο ὁ ἀγωνισής προχωρεῖ στήν ἀρετή, τόσο ταπεινώνεται καί ἀποδίδει τή δόξα στόν Θεό, ὁ ὁποῖος τόν βοηθάει καί εἶναι ὁ αἴτιος τῆς νίκης του.

Τήν ὥρα πού μᾶς κυκλώνουν οἱ πειρασμοί, ἄς παρακαλοῦμε τόν Θεό λέγοντας: «Σύ, Κύριε, ὑπάρχεις ὁ μόνος δυνατός, καί ὁ ἀγώνας μας εἶναι πρῶτα δικός Σου ἀγώνας. Στά χέρια Σου παραδινόμαστε. Πολέμησε καί νίκησε μαζί μας». Ἔτσι δοκιμάζονται οἱ καλοί ἀγωνιστές, ὅπως δοκιμάζεται τό χρυσάφι στή φωτιά πού καθαρίζεται ἀπό τά ἄχρηστα στοιχεῖα καί βγαίνει ἁγνό καί καθαρό. Χωρίς τή φωτιά δέν τό ἀναγνωρίζεις, γιατί εἶναι ἀνακατωμένο μέ ἄλλές ἄχρηστες οὐσίες. Χωρίς πειρασμούς ὁ χριστιανός δέν ἔχει καθαρισθεῖ ἀπό τόν ρύπο τῆς ψυχῆς του, πού δέν τόν ἀφήνει νά πλησιάσει τόν Θεό.

Οἱ ψεύτικοι χριστιανοί λυγίζουν εὔκολα ὅταν βρεθοῦν στό καμίνι τῶν πειρασμῶν καί ἀπομακρύνονται ἔτσι ἀπό τόν Θεό. Καί λυγίζουν γιατί ἄνοιξαν τήν πόρτα τῆς ψυχῆς τους στόν διάβολο, μέ τήν ἀμέλεια ἤ μέ τήν ὑπερηφάνεια. Ἔτσι ἡ θεία χάρη φεύγει ἀπ᾿ αὐτούς καί χαίρεται ὁ σατανᾶς γιά τήν νίκη του. Αὐτοί οἱ ψυχροί χριστιανοί εἶναι νόθοι καί χάνουν τίς πνευματικές τους δυνάμεις μέχρι σημείου πού νά αἰσθάνονται ἄδειο τόν ἑαυτό τους. Πέφτουν, γιατί θεωροῦν τήν πτώση γλυκειά καί δέν καταβάλλουν καμμιά προσπάθεια νά ὑπομείνουν τίς δυσκολίες τοῦ ἀγώνα.

Αὐτοί πού ψυχικά εἶναι ράθυμοι δέν φοβοῦνται μόνο τούς ἰσχυρούς πειρασμούς, ἀλλά τρέμουν καί ταράζονται ἀκόμη καί ἀπό τόν θόρυβο πού κάνει τό φύλλωμα τῶν δέντρων. Λιποψυχοῦν μέ τό παραμικρό καί δέν μποροῦν νά ὑπομείνουν λίγη πείνα ἤ μιά μικρή ἀρρώστια. Οἱ δυνατοί ἀγωνιστές νικοῦν τίς ἀπαιτήσεις τοῦ σώματος καί ἐνῶ πεινοῦν, ἐξασκοῦν τόν ἑαυτό τους στήν ἐγκράτεια καί στήν ἄσκηση.

Αὐτοί ἱκανοποιοῦνται νά βιάζουν τή φύση τους, γιατί γνωρίζουν ὅτι τό σῶμα ἀντιστρατεύεται στό πνεῦμα. Κοπιάζουν γιά τήν ἀρετή καί ὑπομένουν καρτερικά τούς πειρασμούς, γιατί γνωρίζουν ὅτι ἀπ᾿ αὐτούς γίνονται τέλειοι καί εὐφραίνεται ὁ Θεός. Ὑπομένουν εὐχάριστα κόπους, πόνους καί θυσίες γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Τούς πειρασμούς καί τίς πονηρίες τοῦ διαβόλου ὑπομένουν μέ γενναιότητα καί ἀκμαῖο φρόνημα. Ἔτσι νικοῦν τόν σατανᾶ, προχωροῦν στήν ἀρετή καί εὐφραίνεται ὁ οὐράνιος Πατέρας, πού θά τούς δώσει, τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως, τό στεφάνι τῆς νίκης.

 Συνεχίζεται...

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ.

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά  Μονή.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτηςhttp://HristosPanagia3.blogspot.com