Πάτερ Σίμων.... Πάτερ Σίμων...... Πάτερ Σίμων....... καί μέ ἕνα ταρακούνημα, συνῆλθε!!!

Είχαμε πάει για προσκύνημα στους Καθενούς Ευβοίας, οικογενειακώς και μεταξύ άλλων που είπαμε με τη γερόντισα Αργυρή, της είπα για το πρόβλημα με την υγεία της κόρης μου. Τότε εκείνη μου είπε:"Είσαι κοντά στον Πατέρα Σίμων και λες ότι έχεις άρρωστο παιδί? Πες του να στο κάνει καλά!!!

Πραγματικά, γυρίσαμε το βράδυ και δεν έβλεπα την ώρα να ξημερώσει να μιλήσω στο Γέροντα για το Βασάκι μου.

Έτσι και έκανα πρωί πρωί! Με περίμενε χαρούμενος και μου λέει:

- Πως πέρασες εκεί που πήγες?

Μεταξύ άλλων του είπα και για το παιδί μου...

- "Έπρεπε να μου το ζητήσεις παιδάκι μου για να γίνει!

Αλλιώς δε θα καταλάβαινες "πως" έγινε καλά! Να μου τη φέρεις!"

Δηλαδή γίνεται Γέροντα?

- Ναι!

 Τρελάθηκα από τη χαρά μου, αλλά ο άνθρωπος ξεχνά γρήγορα και δεν πήγαμε εκείνες τις ημέρες!!!

Έτσι, κανονίζουμε να πάμε ένα ταξίδι! Για να είμαι σίγουρη ότι όλα είναι καλά, πριν φύγουμε, ημέρα Παρασκευή, την παίρνω και πηγαίνουμε στο Νοσοκομείο Παίδων Αγλαϊα Κυριακού για μία αιμοσφαιρίνη! Μέχρι να βγει σε δέκα λεπτά η απάντηση παίρνουν το παιδί μου με φορείο! Από ότι είπαν, είχε κολλήσει τον ιό της ιλαράς και επειδή την είχε περάσει την γύρισε σε πνευμονία, ενώ το υγρό είχε σκεπάσει πνεύμονες και καρδιά. Την βάζουν στη μόνωση και καλούν επειγόντως τον πατέρα της να υπογράψει για να της βάλουν "μπιλάο" χωρίς νάρκωση, γιατί δε θα την άντεχε! Όχι ότι θα ζούσε όπως μας είπε ο Επικεφαλής Ιατρός της ομάδας που την παρακολουθούσε και Επιμελητής του ορόφου κ. Δημήτρης Αμπατζής, αλλά για να μην υποφέρει... Γιατρός και πάνω από όλα Άνθρωπος!!!

Το απόγευμα του Σαββάτου, βγήκαν οι γιατροί και μου είπαν πως ήταν θέμα ωρών, γιατί τη γύρισε σε Οξεία Λευχαιμία και πως θα έπρεπε να είμαστε έτοιμοι από στιγμή σε στιγμή να τελειώσει... Ένα μαχαίρι αισθάνθηκα να μου καρφώνει την καρδιά και άρχισα να ουρλιάζω να με πάνε στο Γέροντα που είχε υποσχεθεί πως το παιδί μου θα γίνει καλά!!!!

Έτσι και έγινε! Μόλις με είδε ο π. Ζωσιμάς μου λέει:

- Εσύ κλαις Σταυρούλα? Επιτρέπεται? Που είναι η πίστη σου?

Έπεσα στα γόνατα δίπλα στο κρεβάτι του Γέροντα και τον παρακαλούσα για το παιδί μου!

Μετά από αρκετή ώρα, ακούω τη βροντερή φωνή του να μου λέει:

- "Σήκω παιδί μου και είναι θέμα ωρών!"

- Δηλαδή Γέροντα? Έτσι μου είπαν και οι γιατροί!!

- "Δηλαδή, σε λίγες ώρες θα είμεθα καλά!"

Πάρε και αυτά τα καρύδια να της τα δώσεις να φάει μόλις συνέλθει, για ευλογία... (το συνήθιζε να μη φεύγει ποτέ κανείς από το μοναστήρι από οτιδήποτε "ήξερε" ότι έχει ανάγκη κάποιος. Ακόμη και από χρήματα, ή φαγητό)!!!

Γύρισα με αναπτερωμένο ηθικό και ρωτάω τον κ. Αμπατζή που ήταν δίπλα της: "Πως πάμε γιατρέ"?

Εκείνος κούνησε το κεφάλι του θλιμμένος και μου λέει: "Είναι σε κώμα, από στιγμή σε στιγμή......"

Εγώ άρχισα να της μιλάω χαρούμενα σα να με άκουγε και της έλεγα:

- Κουράγιο Βασάκι μου και ο Γέροντας είπε πως σε λίγες ώρες θα είμαστε καλά!

Ο γιατρός με κοίταξε σα να μην είμαι καλά και μου λέει...

- Τι είναι αυτά που λέτε? Δε βλέπετε τι κάνουμε? Είμαστε πάνω από το κεφάλι της μέρα νύχτα.

Λέτε εμείς να μη θέλουμε να γίνει καλά? Δυστυχώς δε γίνεται τίποτα! :(

Κατά τις 1 τη νύχτα καθόμουν στα σκαλιά και ένιωσα κάποιον να με αγκαλιάζει!

Γυρίζω και βλέπω τον κ. Αμπατζή με ένα φλυτζάνι καφέ στα χέρια!

Έλα μου λέει... πιες μια γουλιά, θα σου κάνει καλό!

Τον ευχαρίστησα και τον ακολούθησα για να μπω στη μόνωση! Στην πόρτα ήταν η βοηθός του Χριστίνα.

- Πως πάμε, της λέω?

- Όπου να' ναι τελειώνει, απαντά..

Την παρακαλώ να με αφήσει να μπω, αλλά εκείνη φοβάται μήπως αναστατώσω το νοσοκομείο από τις φωνές μόλις πεθάνει το παιδί μου... Την έπεισα και με άφησε, ενώ μέσα είχε ήδη μπει ο κ. Αμπατζής!

Ήταν δύο παρά εικοσιεπτά λεπτά, όταν ξαφνικά το Βασάκι μου ανοίγει τα μάτια, τα καρφώνει στον απέναντι τοίχο

και αρχίζει να λέει κουρασμένα:

- Τι λέει ο πάτερ Σίμων? Πως να μπω μέσα στα Άγια???

Πως να φορέσω τα χρυσά?

Πάτερ Σίμων.... Πάτερ Σίμων...... Πάτερ Σίμων....... και με ένα ταρακούνημα Συνήλθε!!!

Γυρνάει ο κ. Αμπατζής και μου λέει πως έτσι συνηθίζεται να γίνεται... Όλοι οι μελλοθάνατοι πριν το τέλος έχουν μία αναλαμπή!

- Υπεράνω Όλων ο Θεός, του απαντώ!

Μα το μεγάλο θαύμα έγινε! Ο γιατρός την ακροάζεται και ταυτόχρονα της βγάζει τη μάσκα οξυγόνου, ενώ το βλέμμα του καρφώνεται στο αίμα, που δεν έπεφτε! Φωνάζει στις αδελφές να φέρουν άλλο, γιατί το αίμα είχε πήξει! Ο αιματοκρίτης μηδέν! Έφεραν 4 σακουλάκια αίμα το ένα μετά το άλλο αλλά το αίμα δεν έπεφτε! Έβαζαν τον ορό έπεφτε, έβαζαν το αίμα... τίποτα, ενώ το Βασάκι συνερχόταν!Έφτασε η ώρα 2.30 και με πιάνει ο κ. Αμπατζής και μου λέει: Διανύουμε ένα φοβερό 48ωρο. Εάν περάσουμε το πρώτο 24ωρο το επόμενο είναι ελαφρύτερο, υπομονή! Τι να σας πω... γίνονται και θαύματα!

Μέσα μου έκανα τάμα όταν πάρω το Βασάκι μου από το νοσοκομείο να το πάω κατ' ευθείαν στον Γέροντα και να πουλήσω ένα μικρό οικόπεδο που είχα, να δώσω τα χρήματα στο μοναστήρι! Όταν πήγα όμως και του το είπα μου λέει:

- Τι είναι αυτά που λες παιδί μου? Ο Θεός ΔΕΝ πληρώνεται!

ΠΗΓΗ

 

http://proskynitis.blogspot.gr/2012/09/blog-post_8157.html