Μιά ὁδική Ποιμαντική

«Υπήρχε κάποιος που έκανε το εξής: όταν έβλεπε στο χωριό του φτωχό που δεν μπορούσε να σπείρει το χωράφι του, πήγαινε τη νύχτα με τα δικά του βόδια και με δικό του σπίτι ώργωνε και έσπειρε το χωράφι του φτωχού, χωρίς εκείνος να το γνωρίζει. Αλλά και όταν ο άνθρωπος αυτός αργότερα έγινε Μοναχός, συνέχισε να εκδηλώνει με τον ίδιο τρόπο την συμπόνοιά του. Έπαιρνε τον δρόμο που οδηγούσε από τον Ιορδάνη στην αγία Πόλη (την Ιερουσαλήμ) , έχοντας μαζί του ψωμιά και νερό. Και όταν συναντούσε κάποιον που δεν μπορούσε να συνεχίσει (στην ανηφόρα) έπαιρνε το φορτίο του και το κουβαλούσε ο ίδιος μέχρι το όρος των Ελαιών. Έπειτα, επιστρέφοντας πάλι από τον ίδιο (κατηφορικό) δρόμο, μετέφερε τα πράγματα διαφόρων μέχρι την Ιεριχώ.
Συνέβη δε να δουν τον Γέροντα άλλοτε να σηκώνει ένα βαρύ φορτίο και να ιδρωκοπεί και άλλοτε να μεταφέρει στους ώμους του ένα ή δύο παιδιά. Μερικές φορές καθόταν στην άκρη του δρόμου και επισκεύαζε τα υποδήματα των οδοιπόρων , ανδρών και γυναικών. Γι’ αυτόν μάλιστα τον σκοπό είχε πάντα μαζί του τα απαραίτητα εργαλεία. Άλλους ξεδιψούσε από το δικό του νερό και σε άλλους έδινε ψωμί. Εάν δε συναντούσε κάποιον γυμνό, του έδινε το ρούχο που φορούσε ο ίδιος . Αυτή την κοπιαστική δουλειά έκανε όλη μέρα. Και εάν ποτέ εύρισκε στον δρόμο κάποιον νεκρό, αφού έψαλλε τα νεκρώσιμα τροπάρια, τον ενταφίαζε». Ιωάννης Μόσχος (PG 87, 2869 ) .


Οδική Ποιμαντική! Έτσι θα λέγαμε σήμερα το έργο που έκανε ο άγνωστος εκείνος άνθρωπος , που συνέχισε το παράδειγμα του Καλού Σαμαρείτου, ο οποίος στον ίδιο δρόμο άσκησε πρώτος το είδος αυτό της Ποιμαντικής. Ο δρόμος Ιεριχώ- Ιερουσαλήμ , ήταν αφ’ ενός , ανηφορικός και, αφ’ ετέρου, πολυσύχναστος οδική αρτηρία. Πλήθος ανθρώπων και μεταφορικών ζώων, ανέβαινε και κατέβαινε στον δρόμο αυτό. Πολλές ακόμη ήσαν και οι ανάγκες κάποιας οδικής βοήθειας και συμπαράστασης. Ο άγνωστος εκείνος Μοναχός άσκησε μια οδική Ποιμαντική, την οποία πρώτος εγκαινίασε ο Χριστός και την οποία οφείλει να ασκήσει η Εκκλησία, ιδιαίτερα σήμερα που η Οδική Κυκλοφορία έχει αυξηθεί και τα αντίστοιχα οδικά προβλήματα και ανάγκες έχουν κατακόρυφα πολλαπλασιασθεί.
Μια σύγχρονη οδική Ποιμαντική της Εκκλησίας θα μπορούσε να παρέχει πληροφορίες στους μετακινουμένους ,για την κίνηση και τα δρομολόγια, να φροντίζει για τους τραυματίες, τους ηλικιωμένους, τους αστέγους ή αναπήρους που έχουν ανάγκη μετακινήσεως, να οργανώνει ιερά προσκυνήματα κ.λπ.


Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

 http://eisdoxantheou-gk.blogspot.gr/2012/09/blog-post_21.html