Νοσηλευτική δεοντολογία.Σχέσεις νοσηλευτή μέ τούς ἀσθενεῖς.στ' μέρος

ΕΙΚΟΝΑ ΠΑΝΩ: Η Αγία Φοίβη εις Κεχριές της Κορίνθου, η διακόνισσα του Αποστόλου Παύλου και προστάτης των νοσοκόμων που γιορτάζει στις 3 Σεπτεμβρίου.

 
Δεῖτε ἐδῶ:ε' μέρος

Α. ΣΧΕΣΕΙΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ
 

Πέρα από τις γενικές Αρχές νοσηλευτικής συμπεριφοράς ο νοσηλευτής θα πρέπει να δώσει έμφαση και σε κάποιες πρακτικές (γιατί δεν αναγράφονται συνήθως οι λεπτομέρειες στον νόμο). Έτσι δεν θα πρέπει να φαίνεται ανήσυχος, αγχώδης και με βλέμμα γεμάτο αγωνία στον ασθενή ακόμη και αν πρόκειται για μια ασθένεια με πολύ δύσκολη νοσηλευτική φροντίδα που απαιτεί αυξημένη προσοχή. Ούτε είναι σωστό να ψιθυρίζει κοντά στον ασθενή σε άλλους π.χ. συναδέλφους, συνοδούς κ.τ.λ. γιατί αυτό μπορεί να δημιουργήσει καχυποψία στον ασθενή ότι πάσχει από κάτι πολύ σοβαρό ή ότι θα πεθάνει σύντομα ή να γεννήσει χίλιες άλλες κακές σκέψεις για την κατάσταση της υγείας του και να πιστεύει ότι του κρύβουν κάτι σημαντικό.
Αν θέλει να πει κάτι σε άλλους μπροστά στον ασθενή είτα να τους το λέει έξω από τον θάλαμο είτε μπροστά στον ασθενή. Σκοπός αυτής της συμπεριφοράς είναι να κερδίσει ο νοσηλευτής την εμπιστοσύνη του ασθενή και να αισθανθεί έτσι ο ασθενής ασφαλής.

Δεν βοηθάει τον ασθενή στις παράλογες ή αμαρτωλές του επιθυμίες αλλά τον αποτρέπει από αυτές (η αγάπη ούκ ασχημονεί,η αγάπη ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία). Αν θέλει π.χ. ένας ασθενής να τον βοηθήσουμε να κάνει ευθανασία ακόμη και αν το επιτρέπει ο ανθρώπινος νόμος σε κάποιες χώρες όπως π.χ. στην Ολλανδία δεν τον βοηθούμε, γιατί για τον νόμο του Θεού πρόκειται για φόνο και αυτοκτονία και γινόμαστε αιτία να χάσει την ψυχή του και να κολαστεί. Μάλιστα η πράξη αυτή τιμωρείται και από τον Ποινικό μας κώδικα ως ανθρωποκτονία με συναίνεση και αποτελεί πλημμέλημα (Άρθρο 300 Π.Κ.: «Όποιος αποφάσισε και εκτέλεσε ανθρωποκτονία ύστερα από σπουδαία και επίμονη απαίτηση του θύματος και από οίκτο γι’ αυτόν που έπασχε από ανίατη ασθένεια τιμωρείται με φυλάκιση»). Πέρα από την ευθανασία γενικά δεν βοηθά τον ασθενή και δεν του δίνει καμία ενισχυτική πληροφορία για πράξεις και θέματα που είναι αντίθετα με το θέλημα του Θεού γιατί,αν το κάνει αυτό, καθίσταται όχι δημόσιος λειτουργός αλλά δημόσιος κίνδυνος. Έτσι δεν πρέπει να βοηθά και να ενισχύει σε εκτρώσεις, (οποιασδήποτε αιτιολογίας εκτρώσεις). Ούτε σε μεταμοσχεύσεις οργάνων που οδηγούν στην σφαγή και τον θάνατο συνανθρώπων μας δήθεν «κλινικά νεκρών» που όμως είναι ζωντανοί και η καρδιά τους χτυπάει διότι αν σταματήσει να χτυπά η καρδιά τα όργανα είναι άχρηστα προς μεταμόσχευση (αλλά ούτε και σε εν ζωή δοτών που συνεχίζουν να ζούνε γιατί το κάθε όργανο δόθηκε με σοφία από τον Θεό για τον συγκεκριμένο άνθρωπο, έχει δηλαδή την ταυτότητά του και είναι ποτισμένο με τα πάθη, τις αρετές και τις εμπειρίες της ζωής του συγκεκριμένου ανθρώπου. Στην Δευτέρα Παρουσία του Χριστού το κάθε όργανο θα αναζητήσει το σώμα του και θα πάρει την θέση του σε αυτό). Είναι σύμφωνο με τη νοσηλευτική ηθική, ο Νοσηλευτής εξαιτίας προσωπικών πεποιθήσεων να αρνείται να παρέμβει στις διαδικασίες αφαίρεσης οργάνων (Άρθρο 21 κώδικα νοσηλευτικής δεοντολογίας). Ούτε να βοηθά σε προγεννητικό έλεγχο που έχει σκοπό να γίνει έκτρωση στο άρρωστο έμβρυο όπως π.χ. σε παιδιά με μεσογειακή αναιμία και σύνδρομο down κ.τ.λ.. Ούτε σε εξωσωματικές γονιμοποιήσεις γιατί σε όλες εμφυτεύονται περισσότερα γονιμοποιημένα ωάρια στην μήτρα και μετά τα σκοτώνουν και αφήνουν λίγα (αλλά και για άλλους λόγους). Η αλήθεια της εκκλησίας μας είναι ότι από την πρώτη στιγμή της σύλληψης υπάρχει όλος ο άνθρωπος και αν τον σκοτώσουμε διαπράττουμε φόνο (γι’ αυτό και γιορτάζουμε την σύλληψη της Παναγίας ως Θεομητορική γιορτή, την σύλληψη του Προδρόμου κ.τ.λ. αν δεν υπήρχαν αυτά τα πρόσωπα κατά την στιγμή της σύλληψης τους δεν θα υπήρχε λόγος να οριστούν και αυτές οι προσωπικές τους γιορτές). Επιπλέον στις εξωσωματικές χρησιμοποιούνται πολλές φορές και ωάρια ή σπερματοζωάρια δοτών με αποτέλεσμα να υπάρχει έτσι μια ιδιότυπη μοιχεία ή πορνεία και να μην γνωρίζει μελλοντικά το παιδί τους συγγενείς του που μπορεί να παντρευτεί και να πέσει έτσι και στην αμαρτία της αιμομιξίας με δυσάρεστες συνέπειες για την υγεία των παιδιών του. Ούτε να συμβουλεύει και να ενισχύει μεθόδους και τρόπους αντισύλληψης (γιατί είναι αμαρτία), πολλές μάλιστα από τις οποίες προκαλούν αυτόματες εκτρώσεις όπως π.χ. το σπιράλ, κάποια από τα χάπια κ.τ.λ.²⁶ Όλες αυτές οι αμαρτίες στις οποίες μπορεί να πέσει ο νοσηλευτής και να παρασύρει και άλλους απαγορεύονται από τους ιερούς κανόνες, την παράδοση της εκκλησίας μας και από την Αγία Γραφή τα οποία προστατεύονται από το Σύνταγμα (Άρθρο 3 ). Εξάλλου είναι σύμφωνα με τη νοσηλευτική ηθική, ο Νοσηλευτής εξαι­τίας προσωπικών πεποιθήσεων, να αρνείται να παρέμβει στη διαδικασία της αναπαραγωγής ή σε περιπτώσεις διακοπής της εγκυμοσύνης ή έκτρωσης (άρθρο 23 κώδικα Νοσηλευτικής Δεοντολογίας).

 26. ΒΛΕΠΕ .ΕΙΔΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ «ΕΚΤΡΩΣΗ: Η ΕΣΧΑΤΗ ΑΝΟΜΙΑ», ΤΕΥΧΟΣ 86, ΕΤΟΣ 2000.

 
  συνεχίζεται...

 
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΘΗΚΑΝ ΑΥΤΟΥΣΙΑ Η΄ ΣΧΕΔΟΝ ΑΥΤΟΥΣΙΑ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΗΓΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΜΕ ΜΩΒ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Πηγή:Τό λάβαμε μέσω ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου