Αντορθόδοξη αξιολόγηση Ορθοδόξων κληρικών
Αν και οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο κ.Ιερώνυμο, που όπως μάθαμε απέτρεψε εν τέλει την επιθυμία του Κράτους να αξιολογούνται οι Ιερείς από τον αρμόδιο Περιφεριάρχη (κάτι που μας θυμίζει τον Θρησκευτικό Επίτροπο του αντιχρίστου Σοβιετικού καθεστώτος ) όπως και το ενδεχόμενο εφεδρείας και απολύσεως των Ιερέων και μπράβο του !
Θα πρέπει όμως να καταθέσουμε και τον Ορθόδοξο προβληματισμό μας πάνω στο πρωτοφανές αυτό θέμα.
Η φόρμα αξιολόγησης (θα την βρείτε στο Google πατώντας έντυπο αξιολόγησης Ιερέων) έστω και στο ελάχιστο κριτήριο κάθε αγνού πιστού δεν μυρίζει καν το θυμίαμα της Ορθοδόξου, Αρχοντιάς, Ελευθερίας και υψοποιού Ταπεινώσεως, αφού ζητά και από τον ίδιο τον αξιολογούμενο Ιερέα (αυτό-αξιολόγηση) να αυτοεπαινεθεί για το τυχόν έργο που έχει επιτελέσει!
Τί λέει όμως ο Χριστός ; «σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου» (Ματθ.στ΄-3)
Όμως πρίν θα ήθελα να ρωτήσω μήπως υπάρχει κάποιο ανθρώπινο θερμόμετρο Αγιότητος και μετοχής στην Θεία Χάρη;
Και ποιός είναι επιτέλους αυτός (έστω και ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος ) που θα κρίνει το έργο ενός Ιερέως; Μήπως επέστρεψε από την άλλη ζωή και μέτρησε πόσες ψυχές έβαλε ο κρινόμενος Ιερέας στον Παράδεισο;
Και ποιός είναι εν τέλει ο αποδοτικός και αποτελεσματκός Ιερέας κατά τα ανθρώπινα κριτήρια; Ο πτυχιούχος, ο υπερδραστήριος, ο ατσαλάκωτος, ο βραβευμένος από ανθρώπινους θεσμούς και επαίνους; Ή ο ταπεινός, αφανής και άσημος θεοφόρος Ιερέας που σαν τον σπόρο μέσα στην γή και αυτός, βγάζει κλάδους ώστε και τα ταπεινά του ουρανού να αναπαύονται στην σκιά του (Λουκ13-19)
Μέσα στην Μάνα Εκκλησία μας που βυζάξαμε από μικρά μάθαμε πως ότι άξιο και όμορφο κυοφορείται μέσα στην αφάνεια και την «ένδοξη» αδοξία;
Η αγιότητα λειτουργεί σαν τα παλαιά φιλμς που όταν τα έβλεπε ο ήλιος καίγονταν.Πως λοιπόν η Αγιότητα και δύναμη να σώζουν ψυχές στην αιωνιότητα ενός κληρικού μπορεί να αξιολογηθεί με κρατικά κριτήρια; (Βλέπε -ΑΚορινθ. 4-19) Πανελλήνιες δίνουμε;
Βάση λοιπόν αυτού του πνεύματος ο γέροντας Παϊσιος ή ο Γέροντας Πορφύριος που τόσες αμέτρητες χιλιάδες ανθρώπων ανέπαυσαν και βοήθησαν, θα έπρεπε να μείνουν μεταξεταστέοι, αφού ούτε πτυχία είχαν, ούτε μετεκπαιδεύσεις εις τας Παρισίους έκαναν ούτε υπεύθυνοι φιλοπτώχου Ταμείου ήταν κ.λ.π.
Επιτέλους το κράτος και η Ιερά Σύνοδός τι θέλει ; Ιερείς Αγίους και ταπεινούς ή καλούς Κοινωνικούς Λειτουργούς;
Επίσης ακόμη και ο ίδιος ο Χριστός και Κύριός μας, ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και όλο το νέφος των μαρτύρων και Νεομαρτύρων θα έπρεπε να μηδενιστούν, αφού δεν είχανε καλές σχέσεις με τις τοπικές αρχές.(βλέπε θέμα 3-Συμπεριφορά-γ΄αξιολόγηση)
Πάντως για να αποκαταστήσουμε επιτέλους και τον δύσμοιρο Φαρισαίο, σύμφωνα με αυτή τη φόρμα, δεν κατέβηκε δεδικαιωμένος ο μετανοιωμένος Τελώνης εκ του Ιερού, όπως μας βεβαιώνει ο Χριστός (Λουκ.18-14) αλλά ο υπερήφανος Φαρισαίος, αφού σε όλο το ερωτηματολόγιο θα έπαιρνε δέκα και με τόνο για τα τόσα καλά έργα όπου έκανε!
Έστω και τώρα, μετά από 2000 χρόνια, μία δικαίωση για τον φουκαρά Φαρισαίο που αδικούμε κάθε χρόνο!
Ένας προβληματισμένος χριστιανός
http://anavaseis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_9259.html#more
3 σχόλια:
Εἶναι προτιμώτερο ἡ Πίστη μας νά δέχεται ἀνοιχτές ἐπιθέσεις, παρά νά δέχεται «ἀλλοιώσεις καί παρερμηνεῖες» καί μάλιστα ἐκ τῶν ἔσω!
Γιατί στήν πρώτη περίπτωση, ὁ καθένας καταλαβαίνει τόν «ἐχθρό» καί τήν έπίθεση, ἐνῶ στήν δεύτερη περίπτωση, ὅλα γίνονται ὕπουλα, «εὐγενικά», ἀθόρυβα καί ἐπιφανειακά δικαιολογημένα. Τό ἀπότελεσμα; Ἐνδέχεται νά περάσει τό «πνευματικό δηλητήριο» στούς κόλπους της καί νά τήν μολύνει.
Στήν προκειμένη περίπτωση, ἔχουμε τρία τινά νά διεισδύουν στήν «κρίση» τῶν Ἱερέων :
α) τήν ἐπιστήμη παπικοῦ τύπου τῶν: ὀρθολογισμοῦ-λογικοκρατίας,
β) τήν προτεσταντική ἐπιστημονικότητα ( σεμινάρια, πτυχία, διατριβές κλπ ) καί
γ) τό ἐξώφθαλμα πνευματικά ἐσφαλμένο ( βλέπε γιά παράδειγμα στή φόρμα ἀξιολόγησης, τήν ἔκθεση τῶν ἐλεημοσυνῶν, ἄκουσον ἄκουσον!
Ἄντί νά ξεχνᾶ τήν ἐλεημοσύνη ὁ Ἱερέας, ὅπως μᾶς δίνει ἐντολή ὁ Κύριος, νά παίρνει μπλοκάκι γιά νά καταγράφει τί ἔκανε, ὥστε νά τό ἐπιδεικνύει πρός «ἐπαγγελματική του ἐξέλιξη» ). Ἡ Ἱεροσύνη εἶναι Λειτούργημα, ὄχι καριέρα!
Ἐπιπλέον, ἄν κάποιος Ἱερέας κάνει πνευματική ἐλεημοσύνη περισσότερο, πού εἶναι καί ἀνώτερη, δηλαδή προσευχή, πῶς θά τήν μετρήσουν; Μέ τηλεπάθεια; Μᾶλλον καθόλου! (
Καί ἄλλα θά μποροῦσαν νά εἰπωθοῦν…).
Αὐτά τά τρία λοιπόν, τίθενται ὡς κριτήρια ἀξιολόγησης Ἁγιότητος, Ἱεροσύνης καί προσώπων!
Ὅταν χειροτονεῖται κάποιος Ἱερέας μέ τό Μυστήριο τῆς Ἱεροσύνης, ρωτῶ: τό Ἅγιον Πνεῦμα δέν τοῦ δίδει τό χάρισμα; Εἶναι ἄκυρο τό Μυστήριο; Οὐσιαστικά, τίθεται ὑπό ἀνάκριση τό Ἅγιον Πνεῦμα, διότι ἐνδέχεται νά ἔκανε καί λάθος ( ὁπότε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, μπαίνουμε στή διαδικασία νά ἀξιολογήσουμε-κρίνουμε καλύτερα τά πράγματα ἀπό Αὐτό ). Ἤ ἐνδέχεται τό Ἅγιον Πνεῦμα νά ἔχει περιορισμένη δύναμη καί νά μήν μπόρεσε νά κάνει κάποιους Ἱερεῖς, ὁπότε ἐμεῖς θά τούς "σχολάσουμε", γιατί ὑπολείπονται προσόντων σέ σχέση μέ ἄλλους!
Ἔλεος!
Ἔχω νά ἀντιπαραθέσω ἕνα τρανταχτό ἁγιογραφικό παράδειγμα, πού ἀναιρεῖ ὅλη αὐτήν τήν παραλογία τῆς λογικῆς πού κάποιοι πᾶνε νά ἐπιβάλλουν καί μαζί μ’ αὐτήν, ….μήπως πᾶνε νά ἐπιβάλουνε καί τούς Λειτουργούς τῆς ἀρεσκείας τους μέ λογικοφανῆ πρός τό ποίμνιο ἐπιχειρήματα;...
Καί βέβαια, τίθεται καί τό ἑξῆς ἐρώτημα: τούς κριτές, ποιός θά τούς κρίνει;…Βάσει τῶν Πατέρων, μόνο ἕνας Ἅγιος καταλαβαίνει ἕναν Ἅγιο.
Οἱ κριτές-ἀξιολογητές…θά εἶναι Ἅγιοι;
Ὁ Χριστός ( ὁ Περιφερειάρχης, ἄς Τόν ποῦμε ὡς παραλληλισμό ἐν προκειμένῳ ), ὅταν ἐξέλεξε τούς μαθητές Του ( τούς Ἱερεῖς ἄς τούς ποῦμε ), τί «προσόντα» εἶχαν; Ἐκτός ἀπό ἕναν τελώνη μαθητή, ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι ἦταν ψαράδες καί ἁπλοί ἀμόρφωτοι καί πτωχοί ἄνθρωποι, πού δέν τούς ὑπολόγιζε τό μάτι κανενός.
Ξανά ἔλεος!
Κρίση πρίν τήν Κρίση τοῦ Κυρίου, λοιπόν!
Καί κριτήρια ὄχι ἁγιοπνευματικά, ἀλλά κοσμικά, ἴσως καί ὕποπτα-ἐπικίνδυνα, τολμῶ νά πῶ!
Γιά νά θυμηθοῦμε ὅμως ἐπιπλέον, τί λέει ἡ Ἁγία Γραφή καί οἱ Ἅγιοί μας:
1. «ἡ γνώσις φυσιοῖ…» ( ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α΄ 8:1 )
2. «μακάροι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστί ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5,3 )
3. «Ἀπό τούς μορφωμένους θά ἔλθει τό κακό» ( Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ).
Ἡ φόρμα πρός συμπλήρωσιν καί ἀξιολόγησιν, φοβᾶμαι ὅτι μακράν ἀπέχει ἀπό τό Πνεῦμα τῶν παραπάνω.
Καί κάτι ἀκόμα, γιά νά μήν ὑπάρξει παρεξήγηση.
Ἡ γνώση καί ἡ ἐπιστήμη δέν εἶναι κάτι κακό ( ἐπειδή καυτηρίασα τήν ἐμμονή καί βαρύτητα στά ἐπιστημονικά-γνωσιολογικά προσόντα στή φόρμα ἀξιολόγησης ). Πότε ὅμως; Ὅταν ἀναγνωρίζουν καί ὁμολογοῦν τόν Θεό ὡς Δημιουργό, ὅταν χρησιμοποιοῦνται πρός δόξαν Θεοῦ καί μέ σεβασμό πρός τόν ἄνθρωπο-εἰκόνα Θεοῦ!
Ἡ ἐπιστήμη-γνώση ἀφισταμένη τοῦ Θεοῦ, γίνεται ὅπλο διαβόλου καί καταστροφῆς τοῦ ἀνθρώπου ( παράδειγμα; ἐκτρώσεις, εὐθανασίες καί ἀλλαγές φύλων στήν ἰατρική, πυρηνικά ὅπλα μαζικῆς καταστροφῆς στή Φυσική, μόλυνση τοῦ περιβάλλοντος σέ ἀέρα, νερά καί γῆ λόγῳ τῆς "ἀναπτυγμένης" τεχνολογίας καί πολλά πολλά ἄλλα... ). Αὐτήν τήν ὑπεργνώση-ὑπερεπιστήμη εἰσηγήθηκε καί ὁ Διάβολος στούς Πρωτόπλαστους ( θέωση χωρίς Θεό ) καί μᾶς πέταξε ἔξω ἀπό τόν Παράδεισο, ἀνοίγοντάς μας "πύλας κολάσεως".
Ἐπομένως:
ἄν ἡ ἀξιολόγηση τῶν τύπων τοῦ Χριστοῦ-Ἱερέων, βασιστεῖ στά πτυχία καί στά κοσμικοφανῆ "προσόντα" , καταντᾶ δαιμονική "Θεο"λογία.
Ὁ πραγματικός Ἱερέας, ὁ πραγματικός Θεολόγος, ὁ πραγματικός ἄνθρωπος-Πιστός τοῦ Χριστοῦ, εἶναι αὐτός πού ζεῖ ἐνεργά τόν Θεό καί τήν Βασιλεία Του μέσα του, ὅπως τήν ἔλαβε μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα καί Χρίσμα ( "ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ὑμῶν ἐστί", Λουκ. ιζ΄, 21 ) κι αὐτόματα τά λόγια καί ἔργα του θά εὐωδιάζουν ἀπ' αὐτήν, χωρίς κώλυμα ὑγείας ἤ ἀσθενείας, μόρφωσης ἤ ἀγραμματοσύνης, φτώχειας ἤ πλούτου, ὑψηλῆς ἤ χαμηλῆς θέσης κι ὅ,τι ἄλλο περιοριστικό θέλει νά σκεφθεῖ κανείς. Ὁ Θεός σταυρώθηκε γιά ὅλους ἀνεξαιρέτως καί ἔδωσε τήν ἐν δυνάμει ἁγιοσύνη σέ ὅλους ἐμᾶς τούς βαπτισμένους ἀνεξαιρέτως.
Πῶς λοιπόν εὐσταθεῖ αὐτοῦ τοῦ τύπου ἀξιολόγηση, πού εἰσηγοῦνται κάποιοι ἰθύνοντες νόες;
Ἄν ἀκολουθήσουμε τήν ἀντίθετη διαδρομή, δηλαδή νά κρίνουμε ἀπό ἐξωτερικά κριτήρια τήν Ἱεροσύνη καί Ἁγιότητα, τότε δέν ὁμιλοῦμε καί δέν πράττουμε ὀρθόδοξα, ἀλλά γινόμαστε αἱρετικοί. Γιατί καί αὐτοί κάνουν ἐλεημοσύνες καί αὐτοί ἔχουν πολλές περγαμηνές καί πτυχία.
Παναγία Δέσποινα, φώτισόν μας τό σκότος!
Κι ἐπειδή διϋλίζουμε τόν κώνωπα καί καταπίνουμε τήν κάμηλο, ἄς τό ποῦμε κι ἔξω ἀπ' τά δόντια:
Γιατί δέν ἀφήνουμε ἤσυχους τούς ἁπλούς Ἱερεῖς νά κάνουν τό Λειτούργημά τους καί δέν ἀξιολογοῦνται οἱ ρασοφόροι οἰκουμενιστές πού συσφίγγονται καί ἐναγκαλίζονται μέ κάθε αἱρετικό ἐδῶ καί δεκαετίες, καί πού "ἐμίγησαν" μέ τά ἔθνη καί τούς θεούς των τά δαιμόνια, προδίδοντας τήν Ὀρθόδοξη Πίστη;;;
Ἐπίσης γιατί δέν ἀξιολογοῦνται κάτι Θεολόγοι ρητορεύοντες σέ Ἀνώτατα Ἐκπαιδευτικά Ἱδρύματα, ἀλλά καί σέ κατώτερες ἐκπαιδευτικές καί ἄλλες βαθμίδες, πού εἴτε εἶναι κυριολεκτικά αἱρετικοί ἤ τούς λείπει ἡ στοιχειώδης Ὀρθόδοξη κατήχηση καί γαλουχοῦν νέες γενεές ἀνορθόδοξων Ὀρθόδοξων;;;
Γιατί μᾶς ἀρέσουν νά ὑπάρχουν αὐτοί πού ἐξώφθαλμα σφάλλουν ( καί δημόσια on camera ) καί πιάσαμε ἀπ' τό σβέρκο ξαφνικά τούς ἁπλούς Ἱερεῖς;
Ἀπευθύνω τά ἐρωτήματα πρός προβληματισμόν ὅλων, ἀλλά περισσότερο πρός τούς ἀξιολογητές-κριτές ὑψηλά ἰστάμενους καί θά ἤθελα πολύ νά ἀκούσω τήν ἀπάντησή τους. Ἄν τολμοῦν..
Δημοσίευση σχολίου