Τό θεραπευτικό χάρισμα.

  Ο ΠΑΤΗΡ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ 

«Ὁ πατήρ Πορφύριος, ἀφοῦ σηκώθηκε ἀπό τό κάθισμά του μέ μία ἔκδηλη αὐτοπεποίθηση, τήν πλησίασε στήν ἐξεταστική καρέκλα, πού ἦταν καθήμενη, τῆς ἔπιασε τό χέρι, ἔψαξε καί βρῆκε τό σφιγμό της καί εἶπε στούς γιατρούς, νά ἀρχίσουν τήν καυτηρίαση.

Οἱ γιατροί τόν κοίταζαν ἀμήχανοι! Ἐκεῖνος, ὅμως, ἐπέμενε. Καί τελικά ὑπήκουσαν!

Ἡ καυτηρίαση ἔγινε σύμφωνα μέ τίς ὁδηγίες τοῦ Παππούλη. Καί, βέβαια, χωρίς τοπική ἀναισθησία! Ἤ μάλλον, μέ τήν ἀναισθησία πού… τῆς χορηγοῦσε ὁ Παππούλης, διά μέσῳ τοῦ σφυγμοῦ, πού τῆς ἤλεγχε καθόλην τήν διάρκεια τῆς ἐπεμβάσεως.
Γιατί, ὅπως μοῦ εἶπε ἡ Αἰκατερίνη, ἀπό τήν στιγμή, πού ὁ π. Πορφύριος τῆς κρατοῦσε τό σφυγμό, ὅλα ἄλλαξαν μέσα της. Ὁ φόβος της, πού ἦταν ὑπερβολικός, μετατράπηκε σέ ἀνερμήνευτο θάρρος! Ἡ ἀγωνία της σέ πρωτοφανῆ ἡρεμία! Ἡ ταχυπαλμία της, σέ εὐρυθμία! Τό δέ ἄγχος της κατέστη ἀνύπαρκτο!

Ὅσον ἀφορᾶ τόν πόνο, τόν προερχόμενον ἐκ τῆς ἐπεμβάσεως, αὐτός εἶχε, κυριολεκτικά, ἐκμηδενισθεῖ!

Ἀντί πόνου, ἡ ἀδελφή μου, αἰσθανόταν μία ἰδιάζουσαν εὐφορία καί μόνον ἡ «τσίκνα», πού ἔβγαινε ἀπό τό καμμένο κρέας, τῆς θύμιζε τήν καυτηρίαση!»²⁶.

Προσευχή τοῦ μέλους τοῦ Χριστοῦ διά μέσου τοῦ πνευματικοῦ του Πατρός.

«Ἐγώ σοῦ ἔχω πεῖ νά ζητᾶς μόνον τή σωτηρία τῆς ψυχῆς. Νά ζητᾶς, δηλαδή, νά καταστεῖς κληρονόμος τῆς αἰωνίου Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Καί ὅλα τ’ἄλλα νά τ’ἀφήνεις στήν κρίση τοῦ Θεοῦ. Σοῦ ὑπενθυμίζω, γιά ἀκόμη μιά φορά, τό «Ζητεῖτε πρῶτον τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν. Καί πάντα ταῦτα προστεθήσονται». Αὐτό δέν σοῦ ἀρκεῖ; Ἐάν δέν σοῦ ἀρκεῖ αὐτό, ἤ δέν σέ ἱκανοποιεῖ ἀπόλυτα, περιορίσου στήν νοερά προσευχή. Γιά μένα, τό «Κύριε ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστέ Ἐλέησόν με», τά λέγει ὅλα. Καί ὁπωσδήποτε περισσότερα ἀπό αὐτά πού λές ἐσύ. Ἀρκεῖ νά τό λές μέ πίστη καί ἀφοσίωση. Καί, μάλιστα, τήν ὥρα ἐκείνη νά φαντάζεσαι, ὅτι ἔχεις μπροστά σου τόν Ἐσταυρωμένον Ἰησοῦν. Καί ἄκου. Τήν ὥρα πού θά τό λές, θά στρέφεις τόν νοῦ σου κατ’ἐδῶ, πρός ἐμέν. Καί ἐγώ θά συλλαμβάνω τήν σκέψη σου, καί θά προσεύχομαι μαζί σου, γιά σένα. »²⁷.

Τό χάρισμα τῆς ὑλοποίησης.

«Ἕνα βράδυ, πού ἐπέστρεφε στό Ἡσυχαστήριο, ὕστερα ἀπό ἕνα μαραθώνιο, πού εἶχε κάνει στό λεκανοπέδιο, τῆς Ἀθήνας, παρατήρησε, ὅτι ὁ δείκτης βενζίνης ἔδειχνε… μηδέν! ἀνησύχησε φοβερά καί παρακαλοῦσε τόν Θεό, νά μπορέσει νά φθάσει μέχρι τή Ἡσυχαστήριο. Πράγματι! Φαίνεται πώς ὁ Θεός ἄκουσε τίς προσευχές της καί ἐπικουροῦντος καί τοῦ πατρός Πορφυρίου ἔφθασε σχεδόν στό Ἡσυχαστήριο. Λέγω, σχεδόν, γιατί, μόλις λίγες δεκάδες μέτρα ἤθελε νά φθάσει, ὅταν ἡ μηχανή τοῦ αὐτοκινήτου της ἔπαψε νά λειτουργεῖ, λόγῳ ἐλλείψεως καυσίμων. Ἡ κοπέλλα κλείδωσε τό αὐτόκίνητό της καί ὅπως συνήθως ἔκανε, δέν ἀνέφερε σέ κανένα τίποτε. Πρωΐ-πρωΐ, ὅμως, ὁ Παππούλης τῆς ἀνέθεσε νά διεκπεραιώσει μία ὑπόθεσή του στήν Ἀθήνα. Ἐκείνη δέχθηκε εὐχαρίστως, ἀλλά, ἀναγκάστηκε νά προσθέσει:

-Μόνο, Παπούλη, πού θά πάω μέ τήν συγκοινωνία. Γιατί, χθές τό βράδυ, πού ἐρχόμουν ἀπό τήν Ἀθήνα, μοῦ τελείωσε ἡ βενζίνη…

Ὁ Παππούλης, τήν κοίταξε γιά λίγο, μετά ἔδειχνε πώς ἐσκέπτετο καί τελικά τῆς λέγει:

-Καλά! Πήγαινε.

Ἡ κοπέλλα ἔλαβε τήν εὐχή τοῦ γέροντα καί φεύγοντας πέρασε ἀπό τό αὐτοκίνητό της, προφανῶς κάτι νά πάρει καί νά ἐλέγξει τίς πόρτες του ἐάν εἶναι ἀσφαλισμένες. Ὁπότε, πλησιάζοντας τό αὐτοκίνητο, εἶδε κάτι, πού δέν πίστευε στά μάτια της! Εἶδε ἀπό τό στόμιο τοῦ ρεζερβουάρ νά ἀναβλύζει βενζίνει ἀκατάπαυστα!! Τρελάθηκε! Μόνον πού δέν ἔβαλε τίς φωνές! Σταυροκοπήθηκε καί ἐπέστρεψε, στόν Παππούλη, τροχάδην καί μέ κομμένη ἀνάσα τοῦ ἀνήγγειλε τό μέγα θαῦμα. Ὁ πατήρ Πορφύριος, ἀφοῦ εὐχαρίστησε θερμά τόν Θεό, τήν καθησύχασε καί τῆς εἶπε νά φύγει, ἐνῶ προηγουμένως της εἶχε κάνει αὐστηρή σύσταση, γιά νά μήν ἀνακοινώσει τό μεγάλο αὐτό θαῦμα σέ κανέναν, πρίν ἀπό τόν θάνατόν του»²⁸.

26 Ἀναργύρου Καλλιάτσου, Ὁ πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου, Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι 2005, σελ. 171-172.

27 Ἀναργύρου Καλλιάτσου, Ὁ πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου, Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι 2005, σελ. 176-177.

28 Ἀναργύρου Καλλιάτσου, Ὁ πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου, Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι 2005, σελ. 178-179.

συνεχίζεται...

ΠΗΓΗ: Ἀναργύρου Καλλιάτσου, Ὁ πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου, Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι 2005