Ἐπιστολή σέ μητέρα πού πενθεῖ γιά τόν γιο της

" Σταμάτα τα κλάματα! Και άρχισε τις ελεημοσύνες. Για την ανάπαυση της ψυχής του παιδιού σου. Είναι αρκετά τα δάκρυα, με τα οποία πότισες την γη. Είναι καιρός πια, να κάνεις να ανθίσουν μέσα σου κάτι άλλα λουλούδια. Πιο όμορφα! Πιο γλυκά από εκείνα, που γίνονται όταν ποτισθούν με δάκρυα. Ποια λουλούδια; Η προσευχή και η ελεημοσύνη! Και άφηνε τον εαυτό σου στα χέρια του Θεού.

Πάρε δυο σανίδες και φτιάξε ένα σταυρό. Η μια σανίδα είναι η προσευχή προς τον Θεό. Η άλλη, η ελεημοσύνη προς τούς ανθρώπους. Η προσευχή σε ανεβάζει όλο και πιο ψηλά στον Θεό.

Η ελεημοσύνη πλαταίνει όλο και περισσότερο στους γύρω μας ανθρώπους. Η γαλήνη που δοκιμάζουμε, όταν αναθέσουμε τον εαυτό μας στο θέλημα του Θεού, είναι το καρφί. Χρειάζεται να έχουμε γαλήνη και υπομονή. Γιατί μόνο τότε, μόνο με το κ α ρ φ ί αυτό θα στερεωθούν οι δύο αυτές σανίδες (η προσευχή και η ελεημοσύνη) και θα γίνουν πηγή ευλογίας: Σ τ α υ ρ ό ς.

Μην την αποχωρίζεσαι ποτέ την ελεημοσύνη και την προσευχή. Αυτές θα κατεβάσουν την ευλογία και την παρηγοριά από τον ουρανό στην καρδιά σου. Και θα την δροσίσουν, όπως δροσίζει η πρωινή δροσιά το διψασμένο χορταράκι."

AΓ.ΝΙΚΟΛΑΟΥ Βελιμιροβιτς

 http://agioritis.pblogs.gr/2012/11/epistolh-se-mhtera-poy-penthei-gia-ton-gio-ths.html