Τί γίνεται ὡς πρός τά τριήμερα μνημόσυνα κεκοιμημένων τῶν ὁποίων δέν ἔγινε ἡ ταφή τήν πρώτη ἤ τή δεύτερη ἤ καί τήν τρίτη ἡμέρα ἀπό τῆς κοιμήσεώς των λόγω ἀνάγκης (ἐξ αἰτίας μακρινῶν συγγενῶν πού ζοῦν στήν ἀλλοδαπή) ἤ μεσολαβήσεως Σαββατοκύριακου (αὐτό ἀφορᾶ τίς μεγαλουπόλεις ὅπου τά κοιμητήρια παραμένουν κλειστά);

Είναι αλήθεια ότι στις μεγαλουπόλεις συμβαίνει πολλές φορές το παραπάνω γεγονός. Πολλοί εκ των πιστών μας που γνωρίζουν τις σχετικές παραδόσεις για τα των κεκοιμημένων και των μνημοσύνων τους μας ρωτούν τι πρέπει να κάνουν και με ποιο τρόπο μπορούν να ανταποκριθούν στο ζήτημα αυτό. Η απάντηση είναι απλή· εφόσον ο κεκοιμημένος δεν έχει ακόμη ταφεί δεν γίνονται επιμνημόσυνες τελετές επί του τάφου του.
Μπορεί ωστόσο η οικογένεια, άμα τη τελευτή του εκλιπόντος, να προσκαλέσει στο σπίτι της τον εφημέριο της ενορίας της και να τελέσει ένα τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως. Ακολούθως μπορεί να ζητηθεί από τον εφημέριο να μνημονεύει συνεχώς τον κεκοιμημένο τους σε κάθε Θεία Λειτουργία.
Μπορούν δε να του εκθέσουν και τον προβληματισμό τους σχετικά με τα τριήμερα μνημόσυνα του. Σίγουρα στις μεγαλουπόλεις ο θάνατος προκαλεί ένα πρόβλημα στους περιλειπομένους συγγενείς. Πολλές φορές καθυστερεί η ταφή, λόγω της μη ευκόλου ευρέσεως τάφου σε κοιμητήριο. Η αναζήτηση τάφου είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Εν κατακλείδι η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα συνίσταται στη συνεχή μνημόνευση εκ μέρους του ιερέως κατά την προσκομιδή και κατά την τέλεση της Θειας Λειτουργίας υπέρ αναπαύσεως του κεκοιμημένου που μπορεί να ζητήσει η οικογένεια. Μάλιστα δε σ' αυτήν την Θεία Λειτουργία θα είναι κατάλληλο για το κλίμα της πενθηφορίας να υπάρχει συμμετοχή γνωστών και φίλων και ει δυνατόν η μετάληψη των αχράντων μυστηρίων.


Μπορεί κάποιος από τους συγγενείς του αποθανόντος να τελέσει κάποιο από τα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας μας όπως γάμου, βαπτίσεως, χειροτονίας, ευχελαίου;
 
Όλα τα μυστήρια και τις ακολουθίες που τελεί η αγία μας Εκκλησία τα ιερουργεί στην προοπτική της σωτηρίας του ανθρώπου. Ποιά λοιπόν διαφορά ή τι εξεζητημένο κάνει η Εκκλησία με το να ευλογεί παράλληλα μια κηδεία, ή γάμο, ή βάπτιση; Και πάλι τονίζουμε ότι το ερώτημα υποκρύπτει κάποια δόση δεισιδαιμονίας. Άραγε η τέλεση του γάμου ή της βαπτίσεως χρονικά μετά από κηδεία συγγενούς σε ποιά αντίθεση έρχεται με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας; Η απάντηση είναι σε καμία. Ίσα-ίσα περιλαμβάνεται στον κανόνα της Εκκλησίας που αφορά τον αγιασμό όλων των εκφάνσεων της ζωής των παιδιών της, είτε αυτός έχει να κάνει με τις χαρές της ζωής, όπως είναι ο γάμος, η βάπτιση, η χειροτονία, το ευχέλαιο, είτε με τις λύπες όπως είναι η κηδεία και το μνημόσυνο. Όλα τα μυστήρια έχουν τον αγιωτικό τους χαρακτήρα και ως τέτοια πρέπει, να μην διαφοροποιούνται σε ευχάριστα και δυσάρεστα σύμφωνα με τα κοσμικά κριτήρια, αλλά να αντιμετωπίζονται ως αγιαστικά μέσα της χάριτος του Θεού, ως μια παρουσία του Θεού στη ζωή μας. Αυτή η διαφοροποίηση των ιερών μυστηρίων και ακολουθιών της Εκκλησίας μας ποτέ δεν έγινε από την ίδια την Εκκλησία. Γίνεται από εκείνους τους προληπτικούς και δεισιδαίμονες ανθρώπους που ευχαριστιούνται -την ενεργεία του μισοκάλου διαβόλου- να σκορπίζουν σύγχυση, πανικό και θλίψη στη ζωή των συνανθρώπων τους. Η όλη αυτή κατάσταση τείνει δυστυχώς να εμφανισθεί ως αρρώστια μεταξύ και των πιστών τέκνων της Εκκλησίας κι αυτό οφείλεται στην μη καλή γνώση της κατηχήσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.
Γι’ αυτή την κατάσταση ευθυνόμαστε όλοι, κληρικοί και λαϊκοί.

 http://www.orthmad.gr/node/262#3