Ἱερομόναχος καί πνευματικός π. Ἰωσήφ Κρατσιοῦν (1864-1944). Μέρος Α'

 Ἱερομόναχος καί πνευματικός π. Ἰωσήφ Κρατσιοῦν (1864-1944)

Ἁγιασμένες μορφές τῆς Ὀρθοδόξου Ρουμάνικης Ἐκκλησίας

 Μέρος Α'

Ἀνάμεσα στά ἔτη 1925-1944 ἔλαμψε στήν ἀδελφότητα τῆς μονῆς Νεάμτς ἕνας μεγάλος Πνευματικός, ὁ ὁποῖος συνέχισε τό ἔργο τοῦ προκατόχου του, π. Καλλίστου Γεωργίου. Αὐτός ἦτο ὁ π. Ἰωσήφ Κρατσιοῦν.
Οἱ γέροντες μᾶς διηγοῦνται μέχρι σήμερα γιά τά πολλά καί θαυμαστά ἔργα τῆς ὁσιότητός του, διότι τό ὄνομά του καί οἱ ἀγῶνες του διαδόθηκαν μακριά ἑκατοντάδες χιλιόμετρα.
Πάνω ἀπό ὅλα ὁ π. Ἰωσήφ ἔγινε γνωστός στόν ρουμανικό λαό, διότι διέπρεψε ὡς ἐξομολόγος-Πνευματικός, νηστευτής καί ἐξορκιστής τῶν πονηρῶν πνευμάτων.
Καταγόταν ἀπό τήν κοινότητα Γκιρτσίνα τῆς περιοχῆς τῆς πόλεως Πιάτρα Νεάμτς. Γεννήθηκε τό 1864. Ἀπό τήν νεανική του ἡλικία ἔγινε μαθητής τοῦ μεγάλου ἀσκητοῦ λαϊκοῦ χριστιανοῦ, τοῦ γέροντος Γεωργίου Λαζάρ.

Ἀπ᾿ αὐτόν διδάχθηκε καί ἀκολούθησε τίς διάφορες ἀσκήσεις του, ἀνάμεσα στίς ὁποῖες περισσότερο ἀγάπησε τήν νηστεία καί τήν ἀκατάπαυστη προσευχή. Καί μέ δική του προτροπή ἄφησε τό σπίτι του καί τήν οἰκογένειά του, ἀφ᾿ ὅσον δέχθηκε ἡ γυναῖκα του τήν ἐπιθυμία του νά γίνη μοναχός, καί ἦλθε στό μοναστήρι Νεάμτς.
Ἦλθε νά γίνη μοναχός στήν ἡλικία τῶν 49 ἐτῶν. Κατ᾿ ἀρχήν ἐπέρασε σάν δόκιμος στήν σκήτη Βοβιντένια. Κατόπιν μέ τήν εὐλογία τοῦ τότε ἡγουμένου ἐκάρη μεγαλόσχημος μοναχός καί ἀνεχώρησε γιά τήν ἔρημο νά ζήση σάν ἐρημίτης, γύρω ἀπό τά βουνά τῆς σκήτης Παλαιά Εἰκόνα.
Ἀγωνίσθηκε ἐκεῖ ὀκτώ χρόνια πολεμῶντας τόν διάβολο, καί ὑπομένοντας τούς κακούς λογισμούς, τίς σκληρές καιρικές συνθῆκες καί κάθε εἴδους στερήσεις.
Τόν χειμῶνα τόν ἐβασάνιζε ὁ παγετός, διότι περπατοῦσε ξυπόλυτος, κατά τό παράδειγμα τοῦ διδασκάλου του. Ἄλλοτε τόν ἐνωχλοῦσαν οἱ λογισμοί νά φύγη γιά τό μοναστήρι. Ἄλλοτε ὑπέφερε ἀπό τήν ὑπερβολική νηστεία, διότι ἔτρωγε μία φορά τήν ἡμέρα. Τό φθινόπωρο ὑπέφερε ἀπό ρευματισμούς, διότι τό κλῖμα ἐκεῖ εἶναι πολύ ψυχρό καί ὑγρό.
Ὅμως ὁ π. Ἰωσήφ ὑπέμενε τίς δοκιμασίες αὐτές  καί τούς πειρασμούς διά τῆς συνεχοῦς προσευχῆς καί τῆς ὑπομονῆς. Μετά ἀπό κάποιο διάστημα τό ὄνομά του ἔγινε γνωστό στούς χριστιανούς τῆς περιοχῆς, γι᾿αὐτό καί ἔτρεχαν στό κελλί του γιά προσευχή, συμβουλές καί εὐλογία.
Κι ἐκεῖνος τούς δεχόταν ὅλους, μοναχούς καί λαϊκούς. Καί μέ τήν βοήθεια τοῦ ἁγίου Πνεύματος τούς ἀνέπαυε.
Ἕνα ἰδιαίτερο δῶρο πού ἔλαβε ἀπό τόν Θεό, ὅταν ἀκόμη ἦτο στήν ἔρημο, ἦτο ἡ ἐκδίωξις τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων. Ὁ μεγαλόσχημος π. Ἰωσήφ ἐνήστευε πάρα πολύ, ἐδιάβαζε τό Ψαλτήρι μέρα-νύκτα, μέχρις ὅτου οἱ δαίμονες ἀναχωρήσουν ἀπό τούς ἀσθενεῖς.
Ὁ διάβολος δέν ἠμποροῦσε νά ὑποφέρη τούς ἀγῶνες καί τήν ἱεραποστολή πού προσέφερε στούς ἀνθρώπους ὁ π. Ἰωσήφ καί ξεσήκωσε πόλεμο ἐναντίον του, εἴτε μέσῳ λαϊκῶν, εἴτε μέσῳ μοναχῶν. Διέδιδαν λοιπόν στούς ἄλλους μέ παρακίνησι τοῦ σατανᾶ ὅτι ὁ π. Ἰωσήφ δέν εἶναι ἱερεύς καί δέν ἔχει τήν ἄδεια νά προσεύχεται γιά ἀσθενεῖς.
Ἄλλοι ἔλεγαν. Ὁ π. Ἰωσήφ ἀγαπᾶ τά χρήματα καί τήν δόξα τῶν ἀνθρώπων, παρά τήν ἡσυχία καί τήν προσευχή. Γι᾿αὐτό δέχεται στό κελλί του τόσο κόσμο. Ἄλλοι ἔλεγαν ὅτι ὁ π. Ἰωσήφ μένει στήν ἔρημο γιά νά μᾶς πλανᾶ καί καμμία ὠφέλεια δέν ἔχουμε ἀπό τά λόγια του.
Αὐτός πρέπει νά μπῆ σέ μοναστήρι γιά νά μή κάνη ἐδῶ στήν ἔρημο τά θελήματά του. Πολλή ταραχή ἔφεραν καί στήν ἀδελφότητα τῆς κυριάρχου Μονῆς, λέγοντας ἤ νά μπῆ στό μοναστήρι ἤ νά φύγη ἀπ᾿ ἐκεῖ πού εὑρίσκεται.
Ἀλλά ὁ καλός ἀγωνιστής δέν ἀπελπίσθηκε, οὔτε ἔπαυσε νά δέχεται τούς ἀνθρώπους καί νά προσεύχεται γιά τήν ἀνακούφισι τῶν προβλημάτων τους.
Μετά ἀπό τόσους πειρασμούς, ἐπῆγε ὁ π. Ἰωσήφ στόν ἐπίσκοπο καί ἡγούμενο τῆς μονῆς Νεάμτς, τόν Νικόδημο καί τόν ἐρώτησε.
-Τί νά κάνω, θεοφιλέστατε ἅγιε ἡγούμενε, διότι ὁ πόλεμος τοῦ σατανᾶ δέν μέ ἀφήνει ἥσυχον.
Ᾱὔριο ἔλα στήν ἀδελφότητά μας. Ἔτσι θά δώσης τόπο στήν ὀργή τῶν κατηγόρων σου καί θά τούς ἀποδείξης ὅτι εἶσαι ἀθῶος. Ἔκανε ὑπακοή καί μπῆκε στήν συνοδεία τῆς κυριάρχου Μονῆς. Ἀργότερα ὁ Ἡγούμενος τόν ἐκάλσε καί τοῦ εἶπε πώς τήν τάδε ἡμερομηνία θά τόν χειροτονήση διάκονο καί ἱερέα.
-Εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλός, Θεοφιλέστατε καί ἀνάξιος αὐτῆς τῆς τιμῆς.
-Κάνε ὑπακοή μέχρι τόν θάνατό σου καί δέν θά σφάλης.
-Ναί, ἀλλά εἶμαι χαζός καί ἀγράμματος. Παλαιότερα ἤμουν καί παντρεμμένος. Ἐνῶ τώρα εἶμαι καί ἀρκετά ἡλικιωμένος...
-Πάτερ Ἰωσήφ, κάνε ὑπακοή, διότι ἔτσι θά νικηθῆ ὁ διάβολος καί οἱ πειρασμοί θά γυρίσουν στό κεφάλι του. Μετά, ξέρεις, ὅτι ὁ Θεός δέν ζητεῖ γνώσεις, ἀλλά καθαρή καρδιά. Λοιπόν, δέξου τήν ἱερωσύνη καί πολύς κόσμος θά εὑρίσκη σωτηρία στό ἐπιτραχήλιό σου. Δέν βλέπεις τί ἀνάγκη ἔχουν οἱ Χριστιανοί μας ἀπό καλούς Πνευματικούς;
-Εὐλόγησέ με, Δέσποτα καί ἄς γίνη τό θέλημα τοῦ Θεοῦ!
Μετά τήν χειροτονία του σέ ἱερέα καί τήν χειροθεσία του σέ Πνευματικό ὁ π. Ἰωσήφ  δεχόταν καθημερινά πολύ κόσμο μέ ποικίλα προβλήματα καί ἀσθένειες.
Γιά νά μή τόν ἐνοχλῆ ὁ διάβολος ἀπό πειρασμούς, ἐνδύθηκε περισσότερο τήν πανοπλία τοῦ Θεοῦ, τήν Θεία Χάρι προσευχόμενος καί νηστεύων καθημερινῶς. Βρασμένο φαγητό ἔτρωγε μόνο κάθε Σάββατο καί Κυριακή. Τίς ἄλλες ἡμέρες γευόταν τό βράδυ μία φέτα ψωμί μέ ἕνα ποτήρι νερό.
Τήν Τετάρτη καί Παρασκευή δέν ἔτρωγε τίποτε.
Ἐάν ἐπρόκειτο νά διαβάση τίς εὐχές τοῦ Μεγάλου Βασιλείου γιά τούς δαιμονόπληκτους ἀδελφούς, δέν ἔτρωγε καθόλου ἐπί τρεῖς ἡμέρες. Μόνο προσευχόταν. Καθημερινά ἐδιάβαζε μέχρι 10 Καθίσματα τοῦ Ψαλτηρίου. Ἐνίοτε δέν ἔτρωγε τίποτε, οὔτε ἔβγαινε ἔξω ἀπό τό κελλί του, μέχρις ὅτου τελειώση τήν ἀνάγνωσι τοῦ ψαλτηρίου.
Τήν νύκτα ἐκοιμᾶτο μέχρι 4 ὥρες τό πολύ. Ὅταν εἶχε σοβαρές περιπτώσεις ἀσθενῶν δέν ἐκοιμᾶτο μέχρι τόν ὄρθρο καί μετά ἐκοιμόταν ἐπί δύο ὧρες. Μετά τό Μεσονυκτικό (στήν Ρουμανία καί στίς Σλαβικές Ἐκκλησίες οἱ ἀκολουθίες Ἑσπερινοῦ, Μεσονυκτικοῦ καί ὄρθρου μέ τήν Πρώτη Ὥρα διαβάζονται τό βράδυ, ἐνῶ τό πρωΐ ἀρχίζουν μέ τούς Χαιρετισμούς τῆς Θεοτόκου, τίς Ὧρες Τρίτη καί Ἕκτη καί τήν Θεία Λειτουργία) ἐδιάβαζε τούς ἀσθενεῖς, τελοῦσε τό Ἅγιο Εὐχέλαιο, τήν ἐξομολόγησι τῶν ἀσθενῶν καί τούς συμβούλευε σχετικά. Κάθε ἀπόγευμα στίς 5 ἡ ὥρα, ἄνοιγε πάλι τήν πόρτα τοῦ κελλιοῦ του καί συνέχιζε τήν ἴδια κοπιαστική ἱεραποστολική του διακονία.

Μετάφρασις ἀπό μοναχό Δαμασκηνό Γρηγοριάτη.

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

http://anavaseis.blogspot.gr/2012/12/1864-1944.html?utm_source=BP_recent