ΣΑΝ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΣΤΟ ΚΑΜΙΝΙ
Αναστάσιος Μ.,
Μέρος Θ΄
«Ὁ ἐχθρός μου ἡ σωτηρία μου», ἡ Μεγάλη Ἀνατροπή
» Τόν καλό τόν μισᾶνε (πρότερον ἐμέ μίσησαν). Τό κακό καλπάζει. Σέ βάζει νά μαλώνῃς. Γιά μερικούς ὁ καυγᾶς εἶναι ἡ θεραπεία τους. Καυγᾶς ἴσον ἡ ἐπανάσταση τοῦ κακοῦ. Ἅμα εἶναι δικός σου ἄνθρωπος, πές ἕνα λόγο, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, διά τῆς Θεοτόκου, ἐλέησόν με», καί θά φέρω αὐτόν τόν ἄνθρωπο πάνω ἀπό μένα καί θά παρακαλάω γι’ αὐτόν. Ἅμα εἶναι ὅμως ξένος, μήν κάνεις ἀλισβερίσι μαζί του, θά σ’ ἀδικήσει…, ἀπόφευγε… Ἅμα εἶναι ἡ κατασκευή του τέτοια, μήν μαλώνεις μαζί του…