Τὸ παλιατζίδικό μας.Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

Κάποτε ὁ Γέροντας μοῦ εἶπε: “Πολλὲς ἀπὸ σᾶς τὶς γυναῖκες, ὅ,τι κατεστραμμένο καὶ ἄχρηστο ἔχετε, παλιὰ καὶ τρύπια κατσαρολικά, ἔπιπλα, παπούτσια καὶ ἄλλα φθαρμένα πράγματα, πᾶτε καὶ τὰ πετᾶτε σὲ κάποια ἀπόμερη ἀποθήκη σας, κλειδώνετε τὴν πόρτα καὶ ἡσυχάζετε. Δὲν ξέρετε ὅμως, ὅτι θὰ ἔρθει στιγμή, ποὺ αὐτὸ τὸ παλιατζίδικό σας θὰ τὸ βροῦν καὶ θὰ ἐκτεθεῖτε”.
Ἔμεινα ἔκπληκτη ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ Γέροντα. Διάβαζα ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες, βιβλία ποιμαντικῆς ψυχολογίας, ποὺ μιλοῦσαν γιὰ τὴν ἀπώθηση τραυματικῶν βιωμάτων ἀπὸ τὸ συνειδητὸ στὸν ἀσυνείδητο χῶρο τῆς ψυχῆς καὶ γιὰ ἀνάδυσή του σὲ ἀπροσδόκητο χρόνο.

Μετάνοια, τό δεύτερο βάπτισμα

 
 Μετάνοια εἶναι μία διαδικασία, ἕνας τρόπος ζωῆς, μία συνεχής δηλαδή κατάσταση πού βιώνει ὁ χριστιανός καί εἶναι ἕνας τρόπος ἤ μᾶλλον, ὁ τρόπος τῆς θεραπείας τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ ἄνθρωπος θεραπεύεται στήν Ἐκκλησία μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα. Δυστυχῶς, ὅμως, τήν ψυχή μας πού καθαρίστηκε μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα τήν μολύνουμε καί πάλι. Ἡ αἰτία τοῦ μολυσμοῦ μας εἶναι οἱ διάφορες ἁμαρτίες πού κάνουμε, ἀπό τή στιγμή πού βγαίνουμε ἀπό τήν κολυμπήθρα καί μετά. Αὐτές οἱ ἁμαρτίες γίνονται πολλές φορές μέ τήν παρακίνηση τῶν «καλῶν μας γονέων»(καλλιέργεια ὑπερηφάνειας καί κενοδοξίας)καί τῶν οἰκείων μας. Στή συνέχεια κι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι συνεχίζουμε νά καλλιεργοῦμε αὐτά πού διδαχθήκαμε. Ἔτσι κάνουμε τό λάθος τοῦ Ἀδάμ ὄχι μία ἀλλά πολλές φορές. Γι’ αὐτό τό λόγο, χρειάζεται ἕνα δεύτερο βάπτισμα, τό ὁποῖο ἀκριβῶς εἶναι αὐτή ἡ μετάνοια. Ἀσκώντας την ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ καί πάλι νά θεραπευτεῖ.

Ἡ μετάνοια εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δέν εἶναι κάτι, δηλαδή, πού τό κάνουμε μόνο ἐμεῖς -χρειάζεται νά συμβάλλουμε κι ἐμεῖς- ἀλλά χρειάζεται ἐπίσης ἡ ἐνίσχυση καί ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Β΄ Στήν ἐξομολόγηση-Τό ἀπόρρητο τῆς ἐξομολογήσεως γιά τόν Πνευματικό καί τόν ἐξομολογούμενο-Περιμένοντας ἔξω ἀπό τό ἐξομολογητήριο

 

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ

Β΄ Στήν ἐξομολόγηση.

 3. Τό ἀπόρρητο τῆς ἐξομολογήσεως γιά τόν Πνευματικό καί τόν ἐξομολογούμενο.

Κάποιοι δυσκολεύονται νά προσέλθουν στό πανίερο Μυστήριο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως μέ τήν σκέψη ὅτι ὑπάρχει πιθανότητα ὁ Πνευματικός νά κοινοποιήσει τήν ἐξομολόγησή τους. Αὐτό βεβαίως εἶναι ἕνα ἀκόμη δαιμονικό τέχνασμα πού σκοπό ἔχει νά τούς κρατήσει μακρυά ἀπό τό Μυστήριο καί τή λύτρωση πού παρέχει. «Τό Μυστήριο εἶναι «ἀπόρρητο». Δέν ἔχει δικαίωμα οὔτε ὁ Πνευματικός νά ἀνακοινώσει τίποτε ἀπ’ ὅσα ἄκουσε στήν Ἐξομολόγηση, οὔτε ἄλλος κανείς νά ζητήσῃ ἤ ν’ ἀπαιτήσῃ πληροφορίες»³³. Τό ἀπόρρητο τῆς Ἐξομολογήσεως, ἀναγνωρίζεται καί ἀπό τόν νόμο. «Σύμφωνα μέ τόν κώδικα τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου 983 παρ.1: «τό ἀπόρρητο τοῦ ἐξομολογητηρίου εἶναι ἀπαραβίαστο, ἑπομένως εἶναι ἀπόλυτα ἀπαγορευτικό γιά ἕναν Ἐξομολόγο νά παραδώσει μέ ὁποιονδήποτε τρόπο ἕνα μετανοήσαντα μέ λόγια ἤ ὁποιαδήποτε συμπεριφορά καί γιά κανένα λόγο». Οἱ ἱερεῖς ὀφείλουν νά μήν ἀποκαλύπτουν ὅ,τι ἔχουν μάθει κατά τή διάρκεια μίας Ἐξομολογήσεως σέ κανένα, ἀκόμα καί ἄν ἀπειλεῖται ἡ ἴδια τους ἡ ζωή ἤ ἡ ζωή ἄλλων (ἐδῶ ἔγκειται καί ἡ μοναδικότητα τοῦ ἀπορρήτου του Ἐξομολογητηρίου… Γιά ἕναν Πνευματικό, ἡ παραβίαση τοῦ ἀπορρήτου θά τόν ὁδηγοῦσε αὐτόματα σέ μοιραία καταδίκη καί ἀφορισμό, ἀποδοθέντα ἐκ τῆς Ἱερᾶς Ἐπισκοπῆς (κώδ. τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου, 1388 παρ.1)»³⁴.

Ἄραγε ἐμεῖς γιά ποιό πράγμα κομπάζουμε;

Ο Χριστός είναι το λαμπερό στολίδι της ιστορίας μας

Αγίου Νικολάου Επισκόπου Αχρίδος

Ο Χριστός είναι το λαμπερό στολίδι της ιστορίας μας και η μεγαλύτερη αξία της ζωής μας.
Υπάρχουν λοιπόν τρεις λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι και οι λαοί είναι συνήθως περήφανοι. Ο πρώτος είναι, όταν καυχιέται κανείς για τα υλικά αποκτήματα. Ο δεύτερος είναι, όταν κάποιος κομπάζει για ανθρώπους, και ο τρίτος είναι, όταν κάποιος καυχάται για το Θεό του, το Δημιουργό του.

Άραγε εμείς για ποιο πράγμα κομπάζουμε; Μήπως καυχιόμαστε για τον υλικό μας πολιτισμό;
Τι είναι υλικός πολιτισμός; Υλικός πολιτισμός είναι η χειροτεχνία, εκείνα τα έργα που οι άνθρωποι κατασκευάζουν με τα χέρια τους. Όλα όσα ο άνθρωπος φτιάχνει με τα χέρια του αποτελούν δείγματα του υλικού του πολιτισμού.

Τὰ εἴδη τῶν δαιμόνων καὶ τῶν παθῶν_3ο Μέρος_(mp3)

Π. Σάββας_2011-12-29_Τὰ εἴδη τῶν δαιμόνων καὶ τῶν παθῶν_3.(mp3)

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 29-12-11 (Συνάξεις φοιτητριῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης). 

Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία

Μητέρα πρόσεχε!_9ο Μέρος (Κείμενο + Ὁμιλία mp3), Τό δηλητήριο τοῦ φθόνου

Π. Σάββας 2009-07-01_(ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ)_ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΦΘΟΝΟΥ

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 01-07-09 (Σύναξη Νέων Μητέρων).

Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).

ΜΗΤΕΡΑ ΠΡΟΣΕΧΕ!

Θ!

ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΦΘΟΝΟΥ

Ὁ φθόνος εἶναι τό τρίτο καί ἀρκετά συνηθισμένο στά παιδιά ἐλάττωμα, πού γιά τό ξερίζωμά του οἱ γονεῖς πρέπει νά δείξουν ἔγκαιρα μεγάλο ἐνδιαφέρον καί ζῆλο. Γιά τό φθονερό ἄνθρωπο εἶναι ἀνυπόφορη ἡ εὐτυχία τοῦ ἄλλου. Ξεσκίζεται ἡ καρδιά του ἀπό θλίψη, ὅταν ὁ συνάνθρωπός του εἶναι εὐτυχισμένος, ἐνῶ νιώθει χαρά καί ἱκανοποίηση ὅταν ἐκεῖνος δοκιμάζεται καί ὑποφέρει. Εὔχομαι, ἀγαπητοί, νά μή βρίσκεται ἀνάμεσά σας οὔτε ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος.

Ἐδῶ θ' ἀπαντήσουμε στό ἐρώτημα: Τί πρέπει νά κάνουν οἱ γονεῖς, γιά νά μήν ἀφήσουν ν' ἀναπτυχθεῖ στίς καρδιές τῶν παιδιῶν ἡ ζήλεια, ὁ φθόνος; Σημειῶστε τούς πέντε ἑπόμενους κανόνες:

Πρῶτος κανόνας: Νά καταστέλλετε ἔγκαιρα κάθε ἐμφάνιση ζήλειας στά παιδιά.

Ἐπιστολή ἀπό τήν φυλακή τοῦ δέσμιου Γέροντα Ἐφραίμ Βατοπεδινοῦ

 

Φυλακές Κορυδαλλού

Για τον Π. Νήφωνα 4.2.2012

Ι. Β. Μετόχι Αγ. Νικολάου

Αγαπητοί μου αδερφοί χαίρετε εν Κυρίω.

Απο τα δεσμά των φυλακών σας Ευλογώ και ταπεινά σας ευχαριστώ για τις προσευχές σας. Ευχαριστώ και δοξολογώ το Χριστό μας που επέτρεψε για τις πολλές μου αμαρτίες, να γευθώ έστω και στον άκρον της γλώσσης μου, λίγο απο το Σταυρό Του.

Να συνεχίσετε να προσεύχεσθε, ώστε να αντέξουμε εδώ στη φυλακή, που είναι δύσκολο για τον κάθε άνθρωπο πολλώ δε μάλλον για ένα μοναχό. Ο σταυρός όμως ελαφρύνεται, όταν κανείς σκεφθεί, ότι τις φυλακές τις εγκαινίασε με την παρουσία του, ο ίδιος ο Κύριός μας. Ενθυμούμαι τον αείμνηστον Παπά-Εφραίμ Κατουνακιώτη που τον συνάντησα τότε στα Κατουνάκια μόλις επέστρεψε απο τα Ιεροσόλυμα και μου είπε μετά δακρύον: "Μόλις με πήρανε στις φυλακές Του Κυρίου μας δεν άντεξα και τους είπα: βγάλτε με έξω, γιατί δεν αντέχω και θα λυποθημήσω".

Αντιθέτως εμείς είμεθα καλά και απολαμβάνουμε σεβασμό και από το προσωπικό και από τους κρατουμένους. Πίσω απο κάθε φυλακισμένο κρύβεται μία τραγωδία.

Ἡ ἐπιστολή τῆς ρωμηοσύνης

Κεί­με­νο – Εἰ­κό­νες

Ἰ­ω­άν­νης Α.  Σαρ­σά­κης

Στρατιωτικὸς

Ἐρευνώντας τὸν βίο καὶ τὰ κατορθώματα τοῦ Ἁγίου Αὐτοκράτορα Ἰωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτζη, βρίσκουμε πολλὲς ἐνέργειές του οἱ ὁποῖες εἶναι ἄξιες ἀναφορᾶς  καὶ ἀ­πο­τε­λοῦν ἀ­ξι­ο­μνη­μό­νευ­τες ἱ­στο­ρι­κὲς πα­ρα­κα­τα­θῆ­κες. Συγ­κε­κρι­μέ­να θὰ ἤ­θε­λα νὰ στα­θῶ στὸν ξεκάθαρο χα­ρα­κτή­ρα καὶ τὴ Ρω­μαί­ϊκη λε­βεν­τιά του, τὰ ὁ­ποῖα ἐμ­φα­νῶς δι­α­κρί­νον­ται ἐ­ξε­τά­ζον­τας ὅ­λη τὴν ἱ­στο­ρι­κή του πο­ρεί­α ὡς Αὐ­το­κρά­το­ρα. Δι­ευ­κρι­νι­στι­κὰ θὰ πρέ­πει νὰ ἀ­να­φέ­ρω ὅ­τι ὁ Ἰ­ω­άν­νης Βα­τά­τζης, ὁ ὁ­ποῖ­ος κα­τά­γε­ται ἀ­πὸ τὸ Δι­δυ­μό­τει­χο, (1) ὑ­πῆρ­ξε Αὐ­το­κρά­το­ρας τῆς Ρω­μα­νί­ας (1222–1254) μὲ ἕ­δρα τὴ Νί­και­α τῆς Μι­κρᾶς Ἀ­σί­ας τὴν ἐ­πο­χὴ ὅ­που ἡ Βα­σι­λί­δα τῶν πό­λε­ων εἶ­χε πέ­σει στὰ χέ­ρια τῶν Φράγ­κων ἀ­πὸ τὸ 1204. Στὰ 32 χρό­νια ποὺ βα­σί­λευ­σε πο­λέ­μη­σε ἐ­ναν­τί­ον Φράγ­κων καὶ Βουλ­γά­ρων καὶ κα­τά­φε­ρε νὰ ὀρ­θώ­σει καὶ νὰ ἰ­σχυ­ρο­ποι­ή­σει τὸ κρά­τος τῶν Ρω­μαί­ων. Ἐ­πι­στέ­γα­σμα αὐ­τοῦ τοῦ ἀ­γῶνα ἦ­ταν, 7 χρό­νια με­τὰ τὸν θά­να­τό του ὁ στρα­τός τῆς  Νί­και­ας νὰ ἐ­λευ­θε­ρώ­σει τὴν Βα­σι­λεύ­ου­σα καὶ νὰ ξα­να­γί­νει ἡ Πό­λη τοῦ Με­γά­λου Κων­σταν­τί­νου πρω­τεύ­ου­σα τῆς Ρω­μα­νί­ας. Οἱ ἀ­ρε­τὲς πού προ­α­νέ­φε­ρα γί­νον­ται εὐ­κό­λως ἀν­τι­λη­πτὲς σὲ ὅ­ποι­ον με­λε­τή­σει τὴν ἐ­πι­στο­λὴ ἀ­πάν­τη­ση ποὺ ἔ­στει­λε πρὸς τὸν Πά­πα Γρη­γό­ριο τὸν Θ΄ (2), ἡ ὑ­πό­ψη ἐ­πι­στο­λὴ σα­φέ­στα­τα ἀ­πο­τε­λεῖ ἕ­να κεί­με­νο ἐ­θνι­κῆς ἀ­ξι­ο­πρέ­πειας.

Μεγάλη Τεσσαρακοστή.Ἅγιος Ἀνθιμος Χίου

Τώρα βρισκόμαστε στο στάδιο της Αγίας Τεσσαρακοστής. Να αυξηθεί η προσευχή. Να αυξηθεί η ανάγνωση. Να αυξηθεί η Αρετή.

Κάθε βράδυ να αγρυπνείτε περισσότερο στην Προσευχή.

Να παύσουν τα λόγια. Να λείψουν οι κουβέντες, διότι με τη σιωπή θα κατορθώσετε το παν.

Η αγία Τεσσαρακοστή είναι περίοδος ασκήσεως της αρετής.

Η εποχή αυτή ανακαινίζει τη φύση. Βλέπουμε όλα τα δένδρα να ανανεώνονται. Βγάζουν νέα φύλλα και άνθη και ετοιμάζονται, για να καρποφορήσουν. Και έτσι να αναπληρώσουν τη ζημιά άλλων χρόνων.

Το ίδιο πρέπει να κάνει και ο άνθρωπος.

Ὁ Ὅσιος Τίτος τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων καί ὁ ἀνελέητος Εὐάγριος

 

Ο Όσιος Τίτος γεννήθηκε στη Ρωσία και ασκήτευε στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου. Η ιερατική του βιοτή ήταν θεοφιλής και ισάγγελη, ενώ η αγάπη του προς όλους τους αδελφούς ανιδιοτελής και ανυπόκριτη.
 Τότε ζούσε στη Λαύρα και ένας διάκονος, που ονομαζόταν Ευάγριος. Ο μισόκαλος διάβολος, που πάντοτε σπείρει ζιζάνια, έσπειρε έχθρα ανάμεσα στον Όσιο Τίτο και το διάκονο Ευάγριο. Και ενώ πρώτα έτρεφαν ο ένας για τον άλλο βαθιά αμοιβαία αγάπη, έφθασαν τώρα να μην θέλουν ούτε να ιδωθούν. Τόσο πολύ μάλιστα τους σκότισε η οργή και η μνησικακία, ώστε, όταν θυμίαζε ο ένας στο ναό, ο άλλος έφευγε. Και αν δεν έφευγε, ο πρώτος τον προσπερνούσε χωρίς να τον θυμιάσει.
 Έχοντας βυθιστεί σε τέτοιο σκοτάδι εμπάθειας οι δύο αδελφοί, τολμούσαν να λειτουργούν και να προσφέρουν τα Τίμια Δώρα και να κοινωνούν, ξεχνώντας την εντολή του Κυρίου που λέγει:

Καθαρά Δευτέρα βράδυ

Περί μετανοίας

Πάντες εξέκλιναν, άμα ηχρειώθησαν ουκ εστί ποιών χρηστότητα, ουκ εστίν έως ενός» (Ψαλμ. 13,3-’Ρωμ. 3,12)

 

ΣΗΜΕΡΑ, αγαπητοί μου, είναι η αρχή της Μεγάλης Σαρακοστής. Εάν προσέξουμε τις ακολουθίες που τελούνται τώρα, θα δούμε ότι την περίοδο αυτή επαναλαμβάνονται συχνά δύο λέξεις• αμαρτία-μετάνοια. Η αμαρτία είναι η ασθένεια της ψυχής και η μετάνοια το φάρμακο. Ιατρός είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, Ιατρείο και νοσοκομείο είναι η Εκκλησία. Αυτή με λίγα λόγια είναι η ουσία της Μεγάλης Σαρακοστής. Επαναλαμβάνω• η αμαρτία είναι η ασθένεια, η μετάνοια το φάρμακο. Περί της μετανοίας λοιπόν θα είναι ο λόγος. Τι είναι η μετάνοια;

Η μετάνοια είναι σύνθεσης πολλών στοιχείων. Όπως το μύρο, με το οποίο μυρωνόμεθα μετά το Βάπτισμα (κατασκευάζεται στο Πατριαρχείο τη Μεγάλη Πέμπτη), δεν είναι μία ουσία, αλλά είναι μείγμα πολλών ευωδών ουσιών και αρωμάτων, έτσι και η μετάνοια είναι σύνθεσης πολλών θείων πραγμάτων.

28 Φεβρουαρίου Συναξαριστής. Βασιλείου Ὁμολογητοῦ,,Νέστορος Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Ἕξι Μαρτύρων ἐξ Αἰγύπτου, Ἀβιρκίου Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Μακαρίου, Ρουφίνου, Ἰούστου καὶ Θεοφίλου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Καιραλίου, Πουπουλίου, Γαΐου καὶ Σεραπίωνος, Προτερίου Ἱερομάρτυρος, Κύρας καὶ Μαράνας, Βάρσου Ὁσίου, Νυμφᾶ καὶ Εὐβούλου Ἀποστόλων, Μνήμη Μεγάλου Σεισμοῦ, τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Χιλιάδων Μαρτύρων, Κυράννας Νεομάρτυρος, Νικολάου τοῦ Πσκὼφ.

Ὁ Ὅσιος Βασίλειος ὁ Ὁμολογητὴς

Ὁ Ὅσιος Βασίλειος ὁ Ὁμολογητὴς ἔζησε καὶ ἔδρασε ἐπὶ τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορα Λέοντος Γ’ τοῦ Ἰσαύρου (717-741 μ.Χ.). Ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία ὁ Ὅσιος ἀφιερώθηκε στὸν ἀσκητικὸ βίο καὶ ἐκάρη μοναχός. Ἔγινε μαθητὴς καὶ ὑποτακτικὸς τοῦ Ὁσίου Προκοπίου τοῦ Δεκαπολίτου (τιμᾶται 27 Φεβρουαρίου).
Ἀρχικὰ ζοῦσε σὲ κάποιο ἐρημητήριο καὶ ἀφοῦ προηγουμένως καλλιέργησε μὲ ἐπιμέλεια τὴν ἀσκητικὴ ζωή, ἀργότερα, ὅταν ἀνέκυψε ἡ αἵρεση κατὰ τῶν ἱερῶν εἰκόνων, ἀντιστάθηκε μὲ πνευματικὴ ἀνδρεία στοὺς εἰκονομάχους. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ συνελήφθη, τιμωρήθηκε καὶ ὑπέστη πολλὰ βασανιστήρια.
Ὅταν δέ, πέθανε ὁ αὐτοκράτορας, ἀπελευθερώθηκε καὶ ἀφοῦ βγῆκε ἀπὸ τὴ φυλακή, φρόντιζε γιὰ τὴν καλλιέργεια τῆς ἀρχαίας ὑγείας τῆς εὐσέβειας, παρακινώντας πολλοὺς πρὸς τὴν ἀρετὴ καὶ ἐπαναφέροντάς τους πρὸς τὴν ὀρθόδοξη πίστη.
Ἔτσι ἀφοῦ ἀγωνίσθηκε ὁ Ὅσιος Βασίλειος, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.