Τό τέλος-ἀρχή τῆς «ἀβράδυαστης μέρας» τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.Οἱ τελευταῖες του ἡμέρες-Ἡ νίκη κατά τῶν παθῶν

 

«ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ  ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ»
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
(Ι.Μ. ΚΩΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ, ΒΙΓΛΑ, Ι.Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ) 1915-2004

ΤΟ ΤΕΛΟΣ – ΑΡΧΗ

ΤΗΣ «ΑΒΡΑΔΥΑΣΤΗΣ ΜΕΡΑΣ»

ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Οἱ τελευταῖες του ἡμέρες

Ἡ νίκη κατά τῶν παθῶν

Ὁ Γερο-Εὐθύμιος ἦταν ἕνας ἀληθινά ἐλεύθερος ἄνθρωπος. Ἐλεύθερος ἀπό τά κτήματα, τά χρήματα, τά «βρώματα»⁶⁴, τήν φιλαυτία, τήν καλοπέραση, τήν ὑπερηφάνεια, τήν ραθυμία, τήν λήθη, τήν ἄγνοια, τήν φιλαργυρία, τήν φιλοδοξία, τήν ἀνθρωπαρέσκεια.

Ὁ Γέροντας εἶχε δώσει τό κύριο βάρος στήν ἡσυχία, στήν μόνωση, στήν σιωπή καί στήν περιεκτική ἐγκράτεια (ἐγκράτεια ὄχι μόνο ἀπό τίς πολλές καί ἡδονικές τροφές ἀλλά καί ἀπό τίς μετακινήσεις, τά λόγια, τούς λογισμούς, τίς φαντασίες).

Τό κλειδί τῆς ἐπιτυχίας στήν πνευματική ζωή εἶναι ἡ ἐσωτερική ζωή καί ἐργασία, πού κάνει ὁ χριστιανός μέσα στά βάθη τῆς καρδίας του.

Ὁ Κύριος μᾶς τό τόνισε: «Καθάρισε τό ἐσωτερικό τοῦ ποτηρίου καί τότε καί τό ἐξωτερικό θά εἶναι καθαρό»⁶⁵.

Ὁ Γέροντας ἀγωνιζόταν νά ἐφαρμόσει τό ὑπέροχο ἐκεῖνο ρητό τοῦ Ὁσίου Ἀρσενίου: «Ὅλην σου τήν προσπάθεια κατεύθυνέ την ἔτσι, ὥστε ἡ ἐσωτερική σου ἐργασία νά εἶναι κατά Θεόν, καί ἔτσι θά νικήσεις καί τά ἐξωτερικά πάθη»⁶⁶.

Ἡ μέ πολλή προσοχή καί βία ἐσωτερική ζωή, συνεργαζομένη μέ τήν Θεία Χάρη, ἔφερε τήν ποθητή κάθαρση ἀπό τά πάθη, τά ἐξωτερικά καί τά ἐσωτερικά.

Ὑπόταξε ὁ Γέροντας τούς τρεῖς κορυφαίους γίγαντες τῶν παθῶν:

Πρωτοβουλία 7 Ἱστολογίων: Μέ τήν ἀγάπη μας... προσφέρουμε ζωή καί ἐλπίδα σέ ἕναν νέο ἄνθρωπο

Πληροφορηθήκαμε ότι τον Οκτώβριο του 2011, μετά από ένα τροχαίο, o 25χρονος Π.Π. από την Αλεξανδρούπολη έχασε τα δυο του πόδια.
Από την πρώτη στιγμή στάθηκαν με διάκριση δίπλα του ο ιερέας και οι πιστοί της ενορίας του, του Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Απαλού Αλεξανδρούπολης.
Μετά την αποκατάσταση των ιατρικών προβλημάτων, έπρεπε να ετοιμαστεί ένα σπίτι που να επιτρέπει να ζήσει μέσα ένα άτομο με ειδικές ανάγκες.
Πέρασαν 6 περίπου μήνες .. μαζεύτηκαν τα 32.000 από τα 38.000 ευρώ που χρειάστηκαν για την ανακατασκευή του σπιτιού και οι εργασίες έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί.
Τα 20.000 ευρώ τα πρόσφερε η Μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως (χωρίς να προβάλει πουθενά την στήριξή της).
Τα υπόλοιπα 12.000 τα πρόσφεραν ενορίτες και πιστοί από την Αλεξανδρούπολη. Υπάρχει όμως ένα υπόλοιπο 6000 περίπου ευρώ που εκρεμεί.
Οι ίδιοι ενορίτες έδωσαν και ξανάδωσαν χρήματα.
Τώρα έφτασε η δική μας σειρά για να καλύψουμε το υπόλοιπο ποσό.

“Δέν θά πεθάνει ἡ Ἑλλάς, διότι πιστεύει στόν Ἰησοῦ”

ΕΛΕΓΕ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΟΥΛΗΣ:

Αυτή ήταν η πίστης του Σπυρίδωνος. Ακράδαντη, όπως την ζητούσε από τον Θεό, αλλά και απλή, φυσική. Σαν παιδί είχε εγκαταλειφθεί στον Πατέρα του και τολμούσε να ζητεί από Αυτόν τα υπέρ λόγο  και δύναμιν. Και δεν διεψεύδετο- διότι ο Θεός ακούει τις προσευχές αυτών που υπακούουν στο θέλημά Του.

Από την φλογερή αγάπη του προς τον Θεό τρεφόταν και η αγάπη του προς την πατρίδα. Ως αληθινός δε πατριώτης αγαπούσε και θαύμαζε και τον ελληνικό στρατό, όπως φαίνεται σε επιστολή του από τον Γράμμο: «Πρέπει να καμαρώνουμε τον γενναίο στρατό μας, διότι από αυτόν εξαρτάται ή ζωή του έθνους μας και γενικά της φυλής μας».

Γέρων Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης.Λόγοι διδαχῆς-Προσευχή

 Προσευχή

Τὸ κομποσχοινάκι εἶναι θαυματουργό!

Ἡ καλυτέρα προσευχὴ εἶναι ὅ,τι ἐσὺ ἐπινοεῖς ἐκείνην τὴν ὥρα. Δὲν εἶναι μόνον, θέλω νὰ διαβάσουμε Μετάληψη νὰ μεταλάβουμε, τρόπον τινά, αὔριο. Ἄ, «ἀπὸ ρυπαρῶν χειλέων, ἀπὸ βδελυρᾶς καρδίας…»· διαβάζουμε, οὔτε καταλαμβάνουμε τί λέμε. Ἐσὺ ὁ ἴδιος νὰ βρεῖς προσευχή, ἐσὺ ὁ ἴδιος· ὁπότε καταλαμβάνεις τί λὲς εἰς τὸν Θεό. Αὐτὸ ἔχει μεγάλη δύναμη, νὰ ποῦμε, μεγάλη δύναμη!

Ἔ, ἂς ὑποθέσουμε ὅτι αὔριο θὰ μεταλάβουμε. Θὰ μεταλάβουμε. Θά ῾ρθει οὐσιωδῶς ὁ Παράκλητος ν᾿ ἁγιάσει τὰ Δῶρα· πῶς θὰ τὸν ὑποδεχθεῖς; «Στὸ ἔλεός Σου, στὴν εὐσπλαχνία Σου, συγχώρεσέ με». Ἔχει δύναμη διότι τὸ λὲς καὶ τὸ καταλαμβάνεις, ἀπὸ μέσα ἀπ᾿ τὴν ψυχή σου βγαίνει αὐτὴ ἡ εὐχή, νὰ ποῦμε. Διότι πολλὲς φορὲς διαβάζουμε, ἀλλοῦ τρέχει ὁ νοῦς, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ βγαίνει ἀπὸ μέσα σου, τὸ καταλαμβάνεις τί λές.

Ἡ εὐχὴ (προσευχὴ) εἶναι ὁ καθρέφτης τοῦ Μοναχοῦ.

Ὁ ἅγιος Χρυσόστομος λέει: Μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἀπὸ ἀνάγκη δὲν πηγαίνει στὴν ἐκκλησία, νὰ κάνει τὸν ἑαυτό του Θυσιαστήριο, λέει, προσευχόμενος.

Οἱ ἄνθρωποι στὸν κόσμο εἶναι καὶ ἐπιστήμονες, οὔτε τὸ Σάββατο δὲν μποροῦν νὰ πᾶνε στὴν ἐκκλησία, τὴν Κυριακή, ἔχουν τὴν ὑπηρεσία αὐτὴ τὴν ὥρα. Μπορεῖς αὐτὴ τὴν ὥρα νὰ κάνεις τὸν ἑαυτό σου Θυσιαστήριο λέγοντας τὴν προσευχή.

«Μελέτημα 13ο».Τό ἐργόχειρο ὁρίστηκε ἀπό τούς πατέρες γιά τούς ἀσθενεῖς στό λογισμό, διότι στούς τέλειους προξενεῖ ταραχή.

«Μελέτημα 13ο»

Ἀπό τίς ἁγιοπνευματικές ἐμπειρίες τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου.

Ἀπό τό βιβλίο «475 ΣΟΦΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ»

Ἁγιορείτου μοναχοῦ

117. Ὅταν ἡ Θεία Χάρη ἀνοίξει τά μάτια τῆς ψυχῆς σου, τότε τρέχουν σάν βρύση τά δάκρυα, πού εἶναι τό πιό φανερό σημεῖο τῆς Θείας ἐπισκέψεως!...

118. Διάβαζε σέ τόπο ἥσυχο τά Ἱερά Εὐαγγέλια, γιά νά γνωρίσεις τά θαυμάσια τοῦ Θεοῦ καί νά νιώσει ἡ ψυχή σου Οὐράνιες χαρές καί γλυκύτητες!...

119. Στό σπίτι σου νά δέχεσαι μόνον τούς ὁμοίους σου κατά τούς τρόπους, τή γνώμη, τό φρόνημα καί τήν ἀρετή.

Ἀναμνήσεις μου ἀπό τόν Ρουμάνο γέροντα π.Ἰωαννίκιο Μπάλαν. († 1930-2008) Μέρος Β΄

Ἀναμνήσεις μου ἀπό τόν Ρουμάνο γέροντα  π.Ἰωαννίκιο Μπάλαν

Μέρος Β'

Πράγματι ὁ Γέροντάς μου εὐλόγησε αὐτήν τήν προσκυνηματική μου πορεία. Ἀρχές Ὀκτωβρίου τοῦ 1984, ἡλικίας τότε 32 ἐτῶν,  ἐπέρασα τά ἑλληνικά σύνορα καί μπῆκα στό ἔδαφος τῆς Σερβίας καί κατόπιν τῆς Ρουμανίας.
Μετά ἀπό 24 ὧρες ταξιδίου μέ τό λεωφορεῖο ἔφθασα στό Βουκουρέστιο. Εἶχα τηλεφωνήσει ἐκ τῶν προτέρων καί τόν π. Ἰωαννίκιο καί τόν διάκονο Σεβαστιανό Μπάρμου, τόν ὁποῖον εἶχα συναντήσει κάποτε στήν ρουμανική σκήτη. Ἦλθε ἡ γυναίκα τοῦ διακόνου Σεβαστιανοῦ καί μέ μετέφερε στό ἱερατικό οἰκοτροφεῖο «Caminul preoţesc» τοῦ Πατριαρχείου. Τό ἀπόγευμα τῆς ἰδίας ἡμέρας ἦλθε μέ τό τραῖνο ἀπό τήν μονή Μπίστριτσα τῆς Μολδαβίας καί ὁ π. Ἰωαννίκιος.
Ἦτο ἡ πρώτη συνάντησίς μας καί ἡ πρώτη γνωριμία μας, ἡ ὁποία ἔμελλε νά γίνη ἡ ἀπαρχή μιᾶς ἀδελφικῆς φιλίας καί ἐν Χριστῶ συνεργασίας γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί τήν γνωριμία τῶν δύο ὀρθοδόξων λαῶν μας.
Τήν ἄλλη ἡμέρα μ᾿ ἐπῆγε καί ἐπροσκύνησα τό ἄφθαρτο καί εὐωδιάζον Λείψανο τοῦ Ὁσίου Δημητρίου Μπασαράμπη, πού εἶναι σέ εἰδική ἐξέδρα μέσα ἀριστερά στόν καθεδρικό ναό τοῦ Βουκουρεστίου. Κατόπιν ἐπισκεφθήκαμε τόν τότε πατριάρχη μακαριστό Ἰουστῖνο Μωϋσέσκου καί ἐπήραμε τήν εὐλογία του. Τήν ἄλλη ἡμέρα ἐφύγαμε μέ τό τραῖνο γιά τήν πόλι Πιάτρα Νεάμτς. Ἀπόστασις περίπου 500 χιλιομέτρων. Ὁ μακαριστός Γέροντας πόσα μοῦ ἐδιηγεῖτο στήν διαδρομή γιά τήν ὀρθόδοξη Ρουμανία, γιά τά μοναστήρια της, γιά τόν λαόν της, γιά τόν ὁποῖον μοῦ ἔλεγε: «Ἐμεῖς εἴμεθα ἁμαρτωλοί, ἀλλά ἔχουμε χρυσό λαό».

Ἐφθάσαμε στήν Πιάτρα Νεάμτς καί μέ τό λεωφορεῖο τῆς γραμμῆς ἐπήγαμε στήν μονή Μπίστριτσα, ὅπου ἐμόναζε τότε ὁ ἴδιος. Ἦτο μία συνοδεία ἀπό πολλούς παλαιούς πατέρες καί ἡγούμενο τόν ἀρχιμ. π. Κυπριανό. Ἐνθυμοῦμαι διάκονος τότε ἦτο ἕνας μικρόσωμος νεαρός, ὁ π. Σεραφείμ, τόν ὁποῖον ἐφέτος (2010) τόν συνάντησα ὡς ἡγούμενο στήν μονή Μπισερικάνι.

Ἔμεινα στήν μονή αὐτή 10 ἡμέρες. Ἰδιαίτερα ἐντυπωσιάσθηκα τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς. Ἤρχοντο κατά δεκάδες οἱ ἄνθρωποι στήν ἐκκλησία ἀπό τήν γειτονική πόλι μαζί μέ τά παιδάκια τους, ντυμένοι ἁπλοϊκά καί μᾶλλον πτωχά.
Ἐστεκόμουν στό δεξιό ἀναλόγιο καί παρακολουθοῦσα τούς μοναχούς ψάλτες καί τούς χριστιανούς πού ἔμπαιναν μέ τάξι, σεμνότητα, εὐλάβεια καί φόβο Θεοῦ. Ὅλοι τους κρατοῦσαν στά χέρια τους ἀπό ἕνα κερί, τό μνημόνιο μέ τά ὀνόματα ζώντων καί νεκρῶν καί κάποιο νόμισμα.
Προσκυνοῦσαν μέ τρεῖς ἐδαφιαῖες μετάνοιες τόν Ἅγιο τῆς ἡμέρας στό δεξιό προσκυνητάριο καί κατόπιν προσκυνοῦσαν τήν θαυματουργή Εἰκόνα τῆς Ἁγίας Ἄννης, δῶρο τοῦ αὐτοκράτορος τοῦ Βυζαντίου Μανουήλ τοῦ Παλαιολόγου στόν ἡγεμόνα τῆς Μολδαβίας καί κτίτορα τῆς μονῆς Ἀλέξανδρον τόν Καλόν τό 1407.
Κατόπιν περνοῦσαν κάτω ἀπ᾿ αὐτήν γιά νά εὐλογηθοῦν καί μετά νά προσκυνήσουν καί τόν ἅγιο Γεώργιο, πού ἡ εἰκόνα του εἶναι ὄπισθεν τῆς μεγάλης εἰκόνος τῆς Ἁγίας Ἄννης. Μερικοί ἀπ᾿ αὐτούς ἔκλαιγαν. Ἐπηρεασμένος ἔκλαιγα κι ἐγώ μαζί τους.

Στήν θεία Λειτουργία μετά τούς μοναχούς ψάλτες, ἔψαλλε πολυφωνική χορωδία ἀπό ἁπλοϊκούς ἄνδρες καί γυναῖκες μέ πρωτοψάλτη τόν καλλιφωνώτατο κ. Κωνσταντῖνον.  Ὁ π. Ἰωαννίκιος μέ κάλεσε νά μπῶ στό ἱερό Βῆμα. Δέν δέχθηκα. Ἔμεινα ἔξω στό στασίδι μου γιά νά ἀπολαμβάνω ἐκείνη τήν ἱερά μυσταγωγία. Ἤθελα νά βλέπω τά εὐλαβικά καί ταπεινά πρόσωπά τους, τίς μετάνοιες πού μέ περισσή εὐλάβεια ἔκαναν μπροστά στίς ἅγιες εἰκόνες. Συμμετεῖχα στόν πόνο τους καί μαζί τους προσευχόμουν καί ἐγώ.

Σιγά σιγά ἐγέμισε ἡ ἐκκλησία ἀπό πιστούς χριστιανούς. Κατά τήν Μεγάλη Εἴσοδο δημιουργήθηκε τό ἀδιαχώρητο. Ἐντεταλμένοι ἀδελφοί ὡς εὐταξίες, ἄνοιγαν διάδρομο γιά νά περάση τό ἱερατεῖο μέ ἐπικεφαλῆς τόν ἡγούμενο π. Κυπριανό καί τούς ἄλλους 6-7 κληρικούς. Ἔβλεπα τώρα κάτι τό ἀσυνήθιστο στήν Ἑλλάδα.
Ὁ ἅγιος ἡγούμενος ἀκουμβοῦσε τήν βάσι τοῦ ἁγίου Ποτηρίου ἐπάνω ἀπό τά κεφάλια τῶν πλησιεστέρων πρός αὐτούς χριστιανῶν. Ὅλοι οἱ χριστιανοί σκυμμμένοι κάτω καί ἄλλο γονατισμένοι. Ἔφθασε ἡ πομπή μέχρι τήν ἔξοδο τοῦ ἐπιμήκους ναοῦ. Στήν ἐπιστροφή ἄλλο πρωτοφανές καί συγκινητικό θέαμα μέ ἐξέπληξε.
Στό μέσον τοῦ ναοῦ, ἀπ᾿ ὅπου θά περνοῦσε ἡ πομπή τῶν ἱερέων μέ τά Ἅγια Δισκοπότηρα, εἶχαν ἐξαπλώσει κάτω μέ πολλή ἁπλότητα καί φυσικότητα πολλοί ἄνθρωποι, ἀδιακρίτως φύλλου, ὁ ἕνας δίπλα στόν ἄλλον σέ σημεῖο πού νά μήν ἠμποροῦν νά ἀδρασκελίσουν ἀπό ἀνάμεσά τους οἱ λειτουργοί ἱερεῖς. Κάποιοι ἄλλοι χριστιανοί βοηθοῦσαν τούς ἱερεῖς γιά νά μή πατήσουν κάποιον καί τοῦ δημιουργήσουν κάποια πληγή στό σῶμα του.

Τό θεάμα, πέραν ἀπό τόν ἐξωτερικό ἐντυπωσιασμό του ἦταν καί βαθυτάτη ἔκφρασις τοῦ θρησκευτκοῦ συναισθήματος τοῦ λαοῦ γιά τήν πίστι τοῦ ὁποίου σεμνύνεται σήμερα ἡ «Ρουμανική Ἐκκλησία. Διαισθάνεται κανείς τό μεγαλεῖο τῆς θρησκευούσης ψυχῆς πού ἀπαλλαγμένη ἀπό τά ὑποκριτικά σχήματα καί τίς ἐπίπλαστες ταπεινώσεις, ὁμιλεῖ μέ τά Θεῖα Πρόσωπα, μέ τόν οὐράνιο κόσμο ἁπλᾶ, ταπεινά, αὐθὀρμητα, ἀδελφικά. Αὐτή ἡ ἀδελφωσύνη Μονῆς καί χωριοῦ, μοναχῶν καί χριστιανῶν εἶναι ἡ ἔμπρακτος διδασκαλία τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ πού φέρει σέ ὅλους μας τό μήνυμα τῆς ἀγάπης καί τῆς πνευματικῆς ἑνότητος.

Στό τέλος τῆς Λειτουργίας ὁ π. Ἰωαννίκιος μετά τό κήρυγμά του,  ἀνεκοίνωσε κάτι καί γιά τήν ἐλαχιστότητά μου καί γιά τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖον ἦλθα στήν Ρουμανία.
Τό ἱεραποστολικό ἔργο τῆς Μονῆς τό ἔχουν ἀναλάβει οἱ ἱερομόναχοι Πνευματικοί, οἱ ὁποῖοι, ἐκτός ἀπό τά μοναχικά τους καθήκοντα, προσφέρονται μέ ζῆλο καί στήν διακονία τοῦ πλησίον. Εἶναι ἡλίου φαεινώτερον ὅτι τήν πρώτη θέσι κατέχει ἀνάμεσά τους ὁ π. Ἰωαννίκιος.
Τόν ἔβλεπα στήν διακονία του νά εἶναι μία ἀσυνήθους ζήλου φλογερή ἱεραποστολική προσωπικότητα. Φλογερός στά κηρύγματά του, ἀκούραστος στίς συναντήσεις καί συζητήσεις μέ τούς χριστιανούς καί στοργικός στούς νέους μοναχούς καί στήν νεολαία γενικώτερα.

Ἐκείνη τήν ἡμέρα εἶχε τρόπον τινά ἁρπαγῆ ὁ νοῦς μου καί αἰσθανόμουν ὅτι ζοῦσα  σέ πρωτοχριστιανκές ἐποχές. Ἀλλά καί ὅλοι οἱ μοναχοί μέ ἐντυπωσίασαν γιά τήν παραδοσιακή τους ἐνδυμασία, τήν εἰρηνική καί ὁσιακή τους μορφή, τήν ἀκριβῆ ἀνάγνωσι ὅλων τῶν Ἀκολουθιῶν καί γιά ὅλη τήν ἀγγελική τους πολιτεία.
Ἀπό τήν ἄλλη ἡμέρα ὁ φίλος μου πλέον καί ἀγαπητός μου ἀδελφός π. Ἰωαννίκιος  μέ τήν ἁπλότητα μικροῦ παιδιοῦ, τήν καλωσύνη καί τήν στοργή του μέ παρέλαβε γιά ἕνα κοντινό προσκύνημα στήν γειτονική ἐκείνη περιφέρεια.

Ἑορτή  Γεννήσεως τῆς Παναγίας μας,
Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης
Ἱερά Μονή τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ. 2010

***
Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, ἀπό τήν ἱεραποστολή τοῦ Κογκό, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

http://anavaseis.blogspot.com/2012/04/1930-2008_26.html 

Μέσα στήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχουν μόνο δύο «δρόμοι» σωτηρίας (γάμος ἤ μοναχισμός)

Β΄ ΜΕΡΟΣ

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

1)Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία.

 

Γ) Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία εἶναι ζωή « ἐν Χριστῷ ἑνότητος» και ἀληθινῆς «ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας».

Μέσα στήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχουν μόνο δύο «δρόμοι» σωτηρίας (γάμος ἤ μοναχισμός). Σώζεται καί ὁ ἄγαμος, μένοντας στό σπίτι του, ἀρκεῖ ν’ ἀγαπάει τόν Χριστό, τηρώντας τίς ἐντολές (φυσικά ζώντας μέ ἁγνότητα). Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, στά χρόνια τοῦ ὁποίου δέν ὑπῆρχε μοναχισμός μέ τήν σημερινή μορφή, συνιστᾶ ὡς καλό τό: «ἄνδρα γυναικός μή ἅπτεσθαι»⁵⁵. Ἐπίσης λέγει: «τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις͵ καλὸν αὐτοῖς ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ»⁵⁶, δηλαδή ἁπλῶς ἄγαμοι, χωρίς τήν ἔνταξή τους σέ κάποια συγκεκριμένη μοναστική ἀδελφότητα.

Οἱ προφητεῖες τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ

ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ

Ο Κοσμάς ο Αιτωλός (1714 - 1779), γνωστός και ως Πατροκοσμάς, ήταν Έλληνας μοναχός της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Γεννήθηκε στο χωριό Μέγα Δένδρο κοντά στο Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας.

Μόνος του κράτησε όρθιο το εθνικό και θρησκευτικό φρόνημα των καταπιεσμένων Ελλήνων, στα χρόνια της τουρκοκρατίας διασχίζοντας πεζός σε τέσσερεις περιοδίες τις περισσότερες περιοχές της οθωμανικής αυτοκρατορίας όπου υπήρχαν ελληνικοί πληθυσμοί.

Θεωρείται προπομπός της ελληνικής επανάστασης του 1821 και τόνιζε την αναγαγκαιότητα της μόρφωσης του πληθυσμού και της ύπαρξης σχολείων για την διδαχή των ελληνικών γραμμάτων, σε σημείο που να συστήνει σε κάθε χωριό όπου υπήρχαν παραπάνω από μία εκκλησίες, η δεύτερη να γίνεται σχολείο!

Όσο γνωστός είναι για την διδασκαλία και το έργο του άλλο τόσο είναι και για τις προφητείες τις οποίες άφησε παρακαταθήκη να στηρίζουν τις επερχόμενες γενιές του έθνους. Σήμερα, που όπως μας προειδοποίησαν είναι οι σύγχρονοι μακαριστοί γέροντες Παΐσιος - Ιωσήφ πολύ κρίσιμα χρόνια για το έθνος, πολλές από αυτές εντυπωσιάζουν με την ακρίβειά τους κι από το γεγονός ότι ειπώθηκαν 250 χρόνια πριν!

Πολλές από αυτές έχουν ήδη πραγματοποιηθεί με θαυμαστή ακρίβεια ενώ άλλες που τέθηκαν σαν σημάδια της πιο μεγάλης δοκιμασίας του έθνους (ελληνοτουρκική σύγκρουση; ), συσχετιζόμενες με γεγονότα που συμβαίνουν καθημερινά προβληματίζουν έντονα για το εάν είμαστε πολύ κοντά σε πολύ μεγάλες εξελίξεις και ανατροπές.

Βίος καί πολιτεία τοῦ ὁσίου Μαξίμου τοῦ Καυσοκαλύβη.Ἡ τέλεια ὑποταγή

Βίος καί πολιτεία

τοῦ ὁσίου Μαξίμου τοῦ Καυσοκαλύβη

(2ο Μέρος)

Ἀπό τό βιβλίο «Ὅσιος Μάξιμος ὁ Καυσοκαλύβης»

Ἡ τέλεια ὑποταγή

Ἦταν κιόλας δεκαεπτά χρονῶν. Οἱ γονεῖς του ξέχασαν ὅτι τόν εἶχαν ἀφιερώσει στό Θεό, καί σκέπτονταν νά τόν νυμφεύσουν. Ἤθελαν νά τόν δέσουν μέ τά δεσμά τοῦ κόσμου γιά νά τόν ἔχουν πάντα κοντά τους. Προσπάθησαν λοιπόν πολύ γιά νά τόν πείσουν. Τοῦ παρουσίαζαν τή ρόδινη καί εὐτυχισμένη ὄψη τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς. Ἀγωνίστηκαν μέ ἐπιχειρήματα, μέ παρακάλια, μέ δάκρυα... Μά τίποτα δέν ἦταν ἱκανό νά πείσει τό Μανουήλ.

Ἀναγνώριζε πώς ὁ τίμιος, ὁ χριστιανικός γάμος εἶναι «μυστήριον μέγα». Ἐκεῖνος ὅμως, ὅπως ἄλλοτε ὁ μέγας Ἀντώνιος, εἶχε ἀκούσει καί ἀποδεχθεῖ τό κάλεσμα τοῦ Κυρίου, τό κάλεσμα γιά τελειότητα: «Εἴ τις θέλει τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τά ὑπάρχοντα καί δός πτωχοῖς, καί ἕξεις θησαυρόν ἐν οὐρανῷ καί δεῦρο ἀκολούθει μοι... Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι».

Ὁ ἄγρυπνος ποιμένας καί ἡ ἀξία τῶν δογμάτων στον πνευματικό πόλεμο.

Ο άγρυπνος ποιμένας και η αξία των δογμάτων στον πνευματικό πόλεμο.
(απόσπασμα από την δ’ ομιλία Περί Ιερωσύνης του αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου)

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος επισημαίνει την αξία των δογμάτων και την γνώση της ορθής διδασκαλίας στον πνευματικό πόλεμο, και συστήνει την διδαχή τους από τους ποιμένες, τους ορθοτομούντες των λόγο της αληθείας. Με ένα πολύ ωραίο παράδειγμα παραλληλίζει το εκκλησίασμα που γνωρίζει την ορθή πίστη και τα ορθά δόγματα με πόλη οχυρή και περιτειχισμένη. Όπως η ασφάλεια του τείχους δίνει την δυνατότητα στους πολίτες να κοροϊδεύουν τους εχθρούς που στέκουν ανήμποροι απ’ έξω, έτσι και η ασφάλεια της ορθής δογματικής διδασκαλίας του άγρυπνου και συνετού ποιμένα δίνει την δυνατότητα στους ενημερωμένους πιστούς να περιπαίζουν τους ανήμπορους αιρετικούς.

Ἡ σημασία τῆς Ἑλληνορθοδόξου παραδόσεώς μας (Ἀρχ. Γεώργιος Καψάνης, Ἡγούμ.Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγ.Ὅρους)

Ομιλία στην Κύπρο.

Βασικά στοιχεία της Ελληνορθοδόξου παραδόσεως:

Η Εκκλησία το κέντρο της ζωής του πιστού λαού.

Η Εκκλησία αγιάζει όλες τις περιστάσεις της ζωής μας.

α) Ο λαός ζούσε τη ζωή του Ευχαριστιακά.

Πόσο διαφορετικά θα βλέπαμε τον συνάνθρωπό μας αν τον βλέπαμε ως δώρο του Θεού;

Αν δούμε τα υλικά και πνευματικά αγαθά ως δώρα του Θεού αποφεύγουμε τα δύο άκρα: την περιφρόνηση ή την απολυτοποίηση και την θεοποίησή τους (π.χ. μόρφωση).

Οι άνθρωποι που δεν δέχονται τον κόσμο ως δώρο του Θεού δεν ζουν με κέντρο τον Θεό αλλά το Εγώ τους.

Όλα στην Εκκλησία είναι Θεανθρώπινα.

Ἡ ἐξουσία τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν καί ἡ ἐμφάνιση στίς Ἅγιες Μυροφόρες...

ΠΑΙΔΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ 2: Ἡ ἐξουσία τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν καί ἡ ἐμφάνιση στίς Ἅγιες Μυροφόρες...: Π. Σάββας 2012-04-28_Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΑΦΕΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΚΑΙ Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΙΣ ΑΓΙΕΣ ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ_mp3 Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 28-04-1...

“Κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου”.Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

Στὴν Μονὴ Βελλᾶς μπαίνουμε σὲ μιὰ παλιὰ ἐκκλησία μὲ τοιχογραφίες. Τὶς θαυμάζουμε, ἐνῶ ὁ Γέροντας χάνεται στὸ ἱερό. Εἶμαι μόνη στὸ ἕνα κλίτος, οἱ ἄλλοι στὸ ἄλλο. Σὲ λίγο ἔνιωσα μιὰ εὐωδία. «Τώρα νιώθεις καὶ εὐωδιές!», εἰρωνεύτηκα τὸν ἑαυτό μου. Ἡ ἐκκλησία παλιά, δὲν λειτουργεῖται.  Ὅσο περνᾶνε τὰ λεπτὰ ἡ εὐωδία δυναμώνει. Κοιτάζω γύρω-γύρω. Νιώθω ὅτι πρὸς τὸ ἱερὸ εἶναι πιὸ δυνατή. «Ἄ, κατάλαβα!», σκέπτομαι. «Ὁ Γέροντας ἄναψε ἐκεῖνο τὸ εἰδικὸ καρβουνάκι μὲ λιβάνι». Κι ὅταν ἐκεῖνος βγῆκε τοῦ εἶπα αὐθόρμητα: Ἀνάψατε ἐκεῖνο τὸ καρβουνάκι, Γέροντα. Πολὺ ὡραῖα εὐωδιάζει.
Μὲ κοίταξε μὲ χαμόγελο παράξενο.
— Ὄχι, μοῦ εἶπε. Τίποτα δὲν ἄναψα!

Ὑπερκαταναλωτισμός τό ἀνώτατο στάδιο τῆς ὡνιομανίας (Βασίλης Μακρῆς)

Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ: «Νομίζουμε πως έχει μια αξία σήμερα, μέσα στη δίνη που προκαλεί η κρίση, να δούμε τι είναι αυτό που μπορεί να συνετέλεσε σ΄ αυτή την κατάσταση που βιώνει ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων, αλλά και πόσο υγιείς ήταν οι επιλογές μας εκτός κρίσης. Σε αυτόν τον προβληματισμό συμβάλει το παρακάτω παλαιότερο άρθρο».

Η αφορμή για να γραφούν οι παρακάτω γραμμές, πάρθηκε από ένα άρθρο σε κυριακάτικη εφημερίδα υπό τον τίτλο «Έσπασε όλα τα ρεκόρ η κινητή τηλεφωνία στην Ελλάδα». Μέσα λοιπόν στo άρθρο αυτό μεταξύ των άλλων, τονίζονταν επί λέξει τα εξής «Παρ’ ότι έχει φθάσει στα ανώτερα επίπεδα ωρίμανσης, η αγορά της κινητής τηλεφωνίας συνεχίζει να αναπτύσσεται και να αποσπά κομμάτια της αγοράς σταθερής τηλεφωνίας. Τα συμπεράσματα που προκύπτουν στη χώρα μας όσον αφορά τη διάδοση της κινητής τηλεφωνίας είναι εντυπωσιακά, καθώς όπως δείχνουν τα στοιχεία οι Έλληνες έχουν σπάσει όλα τα ρεκόρ διαθέτοντας πάνω από 17 εκατομμύρια συνδέσεις κινητής τηλεφωνίας. Ο συνολικός αριθμός των γραμμών που εξυπηρετούσαν οι τρεις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας στο τέλος Ιουνίου άγγιξε τα 17,3 εκατομμύρια με αποτέλεσμα το ονομαστικό ποσοστό διείσδυσης στη χώρα μας να φθάνει στο 157,7%».

Γλυφάδας Παῦλος:«Μήν ψηφίσετε τούς κλέφτες καί τούς ἀπατεῶνες»

Συνέντευξη στον Δημήτρη Ριζούλη

(Εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ)

Ένας από τους πιο δυναμικούς μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Γλυφάδας κ. Παύλος,  μια εβδομάδα πριν από τις κάλπες δηλώνει στην «κυριακάτικη δημοκρατία» ότι οι πολιτικοί τον θυμούνται μόνο προεκλογικά, ενώ δεν διστάζει να πει ότι συμμερίζεται απόλυτα τις αντιδράσεις του οργισμένου λαού και προσεύχεται στις 6 Μαΐου να φωτιστούν οι πολίτες.

Όσα είπε την Κυριακή του Θωμά στον ιερό ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (όπου το εκκλησίασμα καθηλώθηκε από τα λόγια του και στο τέλος αυθόρμητα ξέσπασε σε επευφημίες) απευθύνοντας την εξής έκκληση: «Μην ψηφίσετε τους κλέφτες, τους απατεώνες και όσους υποθήκευσαν το μέλλον μας».

«Καρφώνει» τον τέως πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και τον υπουργό Περιβάλλοντος Γιώργο Παπακωνσταντίνου που, όπως λέει, τον αγνόησαν και τον ενέπαιξαν για το πρόβλημα με το κοιμητήριο της Γλυφάδας, ξεκαθαρίζοντας πάντως ότι δεν θα κάνει πίσω.

Τὸ εἶπε καθαρὰ ὁ Χριστός· Μὲ ὁμολογεῖς; θὰ σὲ ὁμολογήσω· μὲ ἀρνεῖσαι; θὰ σὲ ἀρνηθῶ(βλ. Ματθ. 10,32-33).

 

Σὲ τέτοια ἐποχὴ ζοῦμε. Ὁ Χριστὸς ὅμως ζητάει καὶ σήμερα νὰ τὸν ὁμολογοῦμε. Ἂς γίνουμε λοιπὸν κ᾽ ἐμεῖς μικροὶ ὁμολογηταί.

Πῶς θὰ κάνουμε τὴν ὁμολογία;

Ἂς ἀρχίσουμε ἀπὸ τὰ μικρὰ, γιὰ νὰ πᾶμε στὰ μεγάλα.

 ·      

30 Απριλίου Συναξαριστής. Ἰακώβου Ἀποστόλου, Μαξίμου Μάρτυρος, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἰσιδώρου, Ἠλία καὶ Παύλου, Ἀφροδισίου Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῶ τριάντα Μαρτύρων, Δονάτου Ἐπισκόπου Εὐροίας, Λαυρεντίου Ἱερομάρτυρα καὶ τῶν σὺν αὐτῶ, Ἐρκονγουάλδου Ἐπισκόπου Λονδίνου, Κλήμεντος Ὑμνογράφου καὶ Ὁμολογητού, Ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Βασιλέως Ἱερομάρτυρα, Σίμωνος Μητροπολίτου Μόσχας, Ἰγνατίου Ἐπισκόπου, Ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Ἁγίου Νικήτα, Ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Ἀργυρῆς Νεομάρτυρος.

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀπόστολος (ἑορτὴ Ἰάκωβος)
 

Ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ἦταν υἱὸς τοῦ Ζεβεδαίου καὶ τῆς Σαλώμης καὶ πρεσβύτερος ἀδελφὸς τοῦ Εὐαγγελιστῆ Ἰωάννη. Καταγόταν καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὴν Βησθαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας. Ἀσχολοῦνταν μὲ τὴν ἁλιεία στὴν λίμνη τῆς Γεννησαρὲτ μαζὶ μὲ τὸν Ἰωάννη, ἔχοντας καὶ οἱ δυὸ μαζί τους καὶ τὸν πατέρα τους, καθὼς καὶ πολλοὺς ἐργάτες.

Εἶχαν δικό τους πλοῖο καὶ συνεργάτης τους ἦταν καὶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος. Παρόλα αὐτὰ ὅταν ἄκουσαν τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰησοῦ «ἀφέντες τὸν πατέρα αὐτῶν Ζεβεδαῖον ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ τῶν μισθωτῶν ἀπῆλθον ὀπίσω αὐτοῦ».

Ὁ Ἰάκωβος μαζὶ μὲ τὸν Πέτρο καὶ τὸν Ἰωάννη ἐπέδειξαν μεγάλο ζῆλο ὡς Μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Γι’ αὐτὸ καὶ κλήθηκαν υἱοὶ βροντῆς καὶ ἔγιναν μάρτυρες πολλῶν μεγάλων γεγονότων, ποὺ δὲν τὰ βίωσαν οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι. Ἔγιναν ἀποκλειστικοὶ μάρτυρες τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου.

Εἶδαν τὴ θαυμαστὴ Ἀνάσταση τῆς θυγατέρας τοῦ ἀρχισυναγωγοῦ Ἰάειρου καὶ εἶχαν τὴν εὐλογία νὰ προσκληθοῦν ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ κοντά Του κατὰ τὶς ὧρες τῆς προσευχῆς καὶ τῆς ἀγωνίᾳς Του στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ.