Ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου ὡς ἐκκλησιαστικό γεγονός.

Η ΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΩΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

  Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

 

Πρό πάντων τῶν αἰώνων, προαιωνίως ὁ Θεός ἔθεσε ὡς προορισμό τοῦ ἀνθρώπου τήν θέωση. Ἐν χρόνῳ ὅμως, ὅταν εὐδόκησε, δημιούργησε τόν ἄνθρωπο. Ὁ Θεός «Ἔχοντας προαιωνίως», διδάσκει ὁ Ἅγιος Νικόδημος, «σύμφωνα μέ τήν θεαρχική Του ἰδέα ἤδη ἀποφασίσει νά θεώσει τόν ἄνθρωπο καί ἔχοντας θέσει ἐξ ἀρχῆς στόν θεϊκό νοῦ Του προηγουμένως αὐτόν τόν σκοπό γι’ αὐτόν [τόν ἄνθρωπο], σέ χρόνο κατά τόν ὁποῖο εὐδόκησε, αὐτόν ἐδημιούργησε»¹.

Ἡ θέωση, ἡ ἕνωση μέ τόν Θεό ὅσον εἶναι δυνατόν στόν ἄνθρωπο, εἶναι κοινός σκοπός τῶν λαϊκῶν καί τῶν μοναχῶν.

Ὁ μοναχός ἐγκαταλείποντας τόν κόσμο καί τήν κοσμική κοινωνία δέν ἐγκαταλείπει καί τόν προορισμό του. Ἀντίθετα μάλιστα, ἐπειδή ἔχει αὐτόν τόν σκοπό συνεχῶς «πρό ὀφθαλμῶν του» (δηλαδή τήν θέωσή του), ἀποσύρεται στήν ἡσυχία, γιά νά τόν πραγματοποιήσει μέ τήν συνέργεια τῆς Θεοποιοῦ Ἐνέργειας τοῦ Θεοῦ ἀσφαλέστερα καί εὐκολώτερα.

Ἐξομολόγηση…ὁμολογία χρεῶν! τοῦ Ἁγίου Συμεῶν τοῦ Νέου Θεολόγου

Η εξομολόγηση, εξηγεί ο Άγιος Συμεών, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ομολογία χρεών, δηλαδή αναγνώριση των σφαλμάτων και της αφροσύνης, δηλαδή αποδοκιμασία της φτώχειας.Διότι κάθε πιστός βαρύνεται με χρέη προς τον Κύριο και Θεό του και αυτά πού πήρε από Αυτόν πρόκειται να του ζητηθούν μπροστά στο φοβερό και τρομερό δικαστήριό Του. Ποια χρέη; Είναι αναρίθμητα αλλά φτάνει να γνωρίζουμε το ότι με το Θείο βάπτισμα γίναμε υιοί και κληρονόμοι Του, το ότι ενδυθήκαμε τον ίδιο τον Θεό, το ότι γίναμε μέλη του σώματος Του και ελάβαμε το Άγιο Πνεύμα που κατοικεί μέσα μας. Όποιος φυλάει τις εντολές του Κυρίου, φυλάγεται από αυτές και δεν χάνει τον πλούτο που του εμπιστεύθηκε ο Θεός. 

Ἡ φιλοκατηγορία.Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος

«Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ»

Ἀπό τό βιβλίο «Η ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ»

Κείμενα βασισμένα στούς Ἀσκητικούς Λόγους

τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

7. Ἡ φιλοκατηγορία

Κάποιος κατηγόρησε τόν συνάνθρωπό του, γιατί δέν ἔκανε ἐλεημοσύνη. Αὐτός – ἄς εἶχε ἄλλες ἀρετές – ἔπεσε στό βαρύ ἁμάρτημα τῆς φιλοκατηγορίας. Βέβαια χρειάζεται ἡ ἐλεημοσύνη καί πρέπει νά τήν ἐξασκοῦμε στή ζωή μας. Αὐτό ὅμως θά τό προσέχουμε γιά τόν ἑαυτό μας, τόν ὁποῖο μόνο θά ἐλέγχουμε. Γιατί κάνοντας ἐλεημοσύνη καί ὁποιαδήποτε ἄλλη ἀρετή, ἄν πέσουμε στήν κατάκριση τοῦ ἀδελφοῦ μας, χάνουμε τόν καρπό τῆς ἀγάπης. Ὁ Θεός θέλει πρῶτα τήν ἀγάπη καί μετά τίς ἄλλες ἀρετές. Τί νά τό κάνεις ἄν νηστεύεις καί δέν τρῶς κρέας, ἀλλά τρῶς μέ τήν κατηγορία τίς σάρκες τοῦ ἀδελφοῦ σου; Τέτοια νηστεία τή δέχεται ὁ Θεός; Ποτέ! Ἀποστρέφει τό πρόσωπό Του ἀπό σένα.

Πολλοί ἀρχίζουν τή συζήτηση γιά τίς ὑποθέσεις καί τά προβλήματα τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, ξεκινώντας δῆθεν ἀπό ἐνδιαφέρον, ἀλλά μετά πέφτουν στήν κατηγορία, χωρίς νά τό πάρουν εἴδηση.

π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος περί “Ἑλληνοχριστιανισμοῦ”

 Αι Ελληνοχριστιανικαί συνθέσεις και οι Πατέρες

Αξιότιμε κ. Διευθυντά
Ανέγνων ου μόνον μετά προσοχής, αλλά και μετά σεβασμού την εν τω προσφάτω φύλλω των «Τριών Ιεραρχών» επιστολήν του Διδασκάλου μου κ. Π. Μπρατσιώτου, γραφείσαν εξ αφορμής προηγηθέντος άρθρου μου περί «Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού και Μ. Βασιλείου». Μάτην όμως ανέμενον ποιαν τινα διαφώτισιν. Ο κ. Καθηγητής ασχολείται, απ’ αρχής μέχρι τέλους σχεδόν, ουχί περί το άρθρον μου, αλλά περί το ταπεινόν πρόσωπόν μου. Σεβαστέ μοι Διδάσκαλε! Βεβαίως οίδα τις ειμί και τίνι γράφω. Εγώ (ίνα χρησιμοποιήσω παρεμφερή έκφρασιν του Αγίου Ιγνατίου) νεότερος, Υμείς πολιός. Εγώ άσοφος και άσημος, Υμείς σοφός και διάσημος. Εγώ κενός τίτλων και αξιωμάτων, Υμείς έμφορτος. Εγώ τέλος μαθητής, Υμείς Διδάσκαλος. Αλλά ταύτα δεν μοι απέκλειον, ως έγραψα, το δικαίωμα να έχω απορίας και αντιρρήσεις, θα με εχαροποίουν δε πάσαι αι συστάσεις και συμβουλαί Υμών, αν όμως εν ταυτώ έβλεπον απάντησίν τινα εις τας απορίας και ερωτήσεις μου. Αλλ’ ατυχώς δεν ηξιώθην ταύτης…

Ἡ Ἁγία Χάιδω ἐκ Στανοῦ Χαλκιδικής(1 Σεπτεμβρίου)

H Αγία Χάιδω γεννήθηκε στον Στανό της Χαλκιδικής γύρω στο 1800. Αν αναφέρεται σαν χρόνος φυγής της το 1821, δεν νομίζω ότι πρέπει να συνδέεται με την επανάσταση. Συνδέεται μάλλον με τη ζωντανή παράδοση που αναφέρεται παρακάτω. Όταν ήταν σε ηλικία γάμου πέρασε πειρασμό με­γάλο. Τη ζήτησε για γυναίκα του ο γιος του Μαντέμ αγά των Μαντεμοχω­ρίων. Σ’ αυτόν τον πειρα­σμό η Χάιδω ύψωσε το ανάστημά της, Τουρκάλα και οθωμανή δεν θα γινό­ταν. Ήταν ασυμβίβαστη με τον εξισλαμισμό. Αυτό ήταν! Στην άρνησή της ο τύραννος απάντησε με μαρτύριο. Τη φυλάκισε και τη βασάνισε φρικτά. Είμαι Ελληνίδα και χριστιανή, φώναζε.

Βιοηθικές ἐπισημάνσεις: Ἡ συμφυΐα σώματος καί ψυχῆς (Ἐμμ. Παναγόπουλος, Αμ. Ἑπίκ. Καθηγητής Χειρουργικῆς)

Ο άνθρωπος είναι διφυής, αποτε­λούμενος από υλικό σώμα και άυλη ψυχή. Ανθρωπος δεν είναι μόνον το σώμα ούτε μόνη η ψυχή, αλλά η σύζευξή τους σε μια ψυχο­σωματική οντότητα και ολότητα.

Η συμφυΐα σώματος και ψυχής είναι ένα μυστήριο. Αρχίζει από τη σύλληψη όπου, κατά την έκφραση του Αγ. Γρηγορίου τού Παλαμά, «η ψυχή συνκτίζεται γηίνω σώ­ματι» κατά τρόπο μυστικό, μη πλήρως κα­τανοητό και μη επιδεχόμενο επιστημονικής έρευνας. Ο Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος στο βιβλίο του «Έπη Θεολογικά» υποστη­ρίζει ότι η ψυχή είναι τελεία και όταν ακόμη βρίσκεται στο έμβρυο, δεν μπορεί όμως να φανερώσει όλην της την ενέργεια λόγω της σωματικής ατέλειας του εμβρύου. Έτσι η ψυχή στην αρχή σιωπά, μετά ακούμε την άτονη φωνή της και μετά την ολοκλήρωση του σώματος αφήνει να ξε­χύνεται όλη η δύναμη, η σοφία, η σύνεση και η αρετή της.

Θεία Χάρη-Ἡ Θεία Χάρη πού δίδεται διά τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας θεραπεύει τόν ἄνθρωπο ψυχικά ἀλλά καί σωματικά.

 

    ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 

ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

2)Θεία Χάρη

2^α)Ἡ Θεία Χάρη πού δίδεται διά τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας θεραπεύει τόν ἄνθρωπο ψυχικά ἀλλά καί σωματικά.

Ἡ ἀληθινή ὑγεία, ἡ ὑπαρξιακή, αὐτή πού ἀγκαλιάζει τόν ὅλο ἄνθρωπο, δέν εἶναι δυνατή παρά μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἡ θεραπεία γίνεται διά τῆς Θείας Χάριτος. Εἶναι τό παντοφάρμακο, ἡ πανάκεια γιά ὅλα τά ψυχικά ἀλλά καί γιά τά σωματικά νοσήματα.

Δίδασκε ὁ θεραπευμένος ἀπό τήν Θεία Χάρη Γέροντας: «Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ ἀλλάζει τόν ἄνθρωπο, τόν μεταμορφώνει ψυχικά καί σωματικά. Πᾶνε τότε ὅλες οἱ ἄρρώστιες»¹¹.

Νομίζεις ὅτι θὰ βρεῖς ἔλεος, ἂν ἀδιαφορήσεις καὶ ἀφήσεις νὰ χαθεῖ το παιδί σού;

Αγ.Ιωάννου Χρυσοστόμου

Θὰ μᾶς πεῖ ὁ Θεὸς: Δὲν τό ῾χες το παιδὶ κοντά σου ἀπὸ βρέφος; Δὲν σὲ ἔχω ὁρίσει δάσκαλό του, προστάτη, κηδεμόνα καὶ ὁδηγό του; Δὲν τὸ εἶχα ἀφήσει ὁλοκληρωτικὰ στὰ χέρια σου;

Σοῦ ἔχω δώσει ἐντολή, νὰ τὸ διαπλάσεις ἀπὸ πολὺ μικρὸ καὶ νὰ τὸ παιδαγωγήσεις σωστά. Νομίζεις ὅτι θὰ βρεῖς ἔλεος, ἂν ἀδιαφορήσεις καὶ τὸ ἀφήσεις νὰ χαθεῖ;

Τί ἔχεις νὰ ἀπαντήσεις πάνω σ᾿ αὐτὸ ἄνθρωπέ μου;

Οἱ δύο δρόμοι.Ἅγιος Ἰωάννης Μαξίμοβιτς

Ενώπιον μας εκτείνονται οι δρόμοι των δύο ληστών. Ποιό δρόμο θα ακολουθήσουμε; Ή ανθρωπότητα πάντοτε ακολούθησε τον έναν ή τον άλλο δρόμο.

«Εν μέσω δύο ληστών, ζυγός δικαιοσύνης ευρέθη ο Σταυρός σου

του μεν καταγομένου εις άδην, τω βάρει της βλασφημίας, του δε κουφίζομένου πταισμάτων, πρός γνώσιν θεολογίας· Χριστέ ο Θεός, δόξα σοι».

(Ακολουθία 9ης Ωρας, κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα)

Αυτό είναι ότι λέγεται σχετικά με τον Σταυρό του Κυρίου. Μια ισορροπία δικαιοσύνης διαπιστώθηκε μεταξύ των δύο ληστών. Ο Πιλάτος στύλωσε τρεις σταυρούς στον Γολγοθά - δύο για τούς ληστές και ένα για τον Ζωοδότη.

Τί σημαίνει ἡ Κυριακὴ ρῆσις «τὸ Πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ» (Ἰω. 3:8); Πρωτ. Ἰωάννης Φωτόπουλος.

Τί σημαίνει ἡ Κυριακὴ ρῆσις «τὸ Πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ» (Ἰω. 3:8);

   Ἀφοῦ εἴδαμε τί λέγουν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ οἱ Πατέρες περὶ τῆς ἐνεργείας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἂς δοῦμε τί σημαίνουν καὶ τὰ Κυριακὰ λόγια «Τὸ Πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ». Ἡ ὀρθόδοξη ἑρμηνευτικὴ ἐπιβάλλει κάθε ἁγιογραφικὸ χωρίο νὰ τὸ βλέπουμε καὶ νὰ τὸ κατανοοῦμε στὴ συνάφειά του.

Τὰ λόγια λοιπὸν αὐτὰ λέγονται ἀπὸ τὸν Κύριο πρὸς τὸ Νικόδημο στὴ νυκτερινή τους συνομιλία (Ἰω. 3, 1-21). Κατ' ἀρχὰς ὁ Κύριος χωρὶς περιστροφὲς τὸν διδάσκει περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ λέγοντάς του: «Ἀμήν, ἀμὴν λέγω σοί, ἐὰν μὴ τὶς γεννηθῆ ἄνωθεν, οὐ δύναται ἰδεῖν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ».
 Ὁ Νικόδημος μὲ τὸν κοσμικό του λογισμὸ τὸν ἐρωτά: «πῶς δύναται ἄνθρωπος γεννηθῆναι γέρων ὧν; μὴ δύναται εἰς τὴν κοιλίαν τῆς μητρὸς αὐτοῦ δεύτερον εἰσελθεῖν καὶ γεννηθῆναι; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς. ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοί, ἐὰν μὴ τὶς γεννηθῆ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ».