Θλίψεις

«ΘΛΙΨΕΙΣ»

Ἀπό τό βιβλίο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ»

Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ

Τίς δοκιμασίες καί τίς θλίψεις πού ἔρχονται καί παρέρχονται καί ξεχνιοῦνται, μήν τίς ἀντιμετωπίζεις μέ ἄλογη ἀπελπισία. Ὁ χρόνος φέρνει τή λήθη καί ἡ λήθη τήν παρηγορία καί τή θεραπεία κάθε κακοῦ. Ὅλα εἶναι περαστικά καί φευγαλέα, ἡ εὐτυχία καί ἡ δυστυχία, ἡ χαρά καί ἡ λύπη, ἡ ἡδονή καί ὁ πόνος, ἡ ζωή καί ὁ θάνατος. Τά μόνα μόνιμα καί ἀμετάβλητα εἶναι ἡ αἰώνια ζωή καί ἡ αἰώνια κόλασις. Αὐτό μήν τό ξεχνᾶς ποτέ.

Ἀκόμη κι ἄν ἁμάρτησες τόσο ὅσο κανείς ἄλλος ἄνθρωπος πάνω στή γῆ, πάλι μήν ἀπελπίζεσαι. Δέν ὑπάρχει ἁμάρτημα ἱκανό νά νικήσει τήν εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ. Ὅλα τά ἁμαρτήματα ὅλων τῶν ἀνθρώπων μαζί δέν μποροῦν νά συγκριθοῦν μέ τήν ἄβυσσο τοῦ θείου ἐλέους. Ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ μᾶς σώζει δωρεάν.

Ὅσο ἁμαρτωλός κι ἄν εἶσαι στρέψε τό βλέμμα σου στόν Κύριο, «τόν δι᾿ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν», καί θά σωθεῖς κι ἐσύ ὅπως σώθηκαν χιλιάδες ἁμαρτωλῶν μέσα στούς αἰῶνες. Μόνο σταμάτησε τήν ἁμαρτία, μετανόησε βαθιά καί εἰλικρινά, ἐξομολογήσου στόν πνευματικό καί ξεκίνα μιά νέα ἐν Χριστῷ ζωή. Ὁ ψαλμῳδός σοῦ δείχνει τόν δρόμο: «Τήν ἁμαρτίαν μου ἐγνώρισα καί τήν ἀνομίαν μου οὐκ ἐκάλυψα. Εἶπα· ἐξαγορεύσω κατ᾿ ἐμοῦ τήν ἀνομίαν μου τῷ Κυρίῳ· καί Σύ ἀφῆκας τήν ἀσέβειαν τῆς καρδίας μου» (Ψαλμ. 31. 5).

Μήν ἀγανακτεῖς πού τά πράγματα δέν ἔρχονται πάντοτε ὅπως τά θέλεις ἐσύ στή ζωή σου. Δέν εἶναι δυνατόν, ἀλλά καί συμφέρον σου δέν εἶναι, νά γίνονται ὅλα κατά τή σκέψη σου, κατά τήν ἐπιθυμία σου, κατά τό θέλημα σου. Ἡ σκέψη σου πολύ συχνά εἶναι πλανεμένη, ἡ ἐπιθυμία σου ἐμπαθής, τό θέλημα σου ὁλότελα ἐγωϊστικό. Καί ὁ παντογνώστης Θεός φυσικά τό γνωρίζει αὐτό, ἔστω κι ἄν ἐσύ δέν τό συνειδητοποιεῖς. Γι᾿ αὐτό καί δέν ἐπιτρέπει νά ἐκπληρώνονται πάντα οἱ ἐπιθυμίες σου, γιά νά μή βλαφθεῖ ἡ ψυχή σου, ὁ πιό πολύτιμος θησαυρός πού διαθέτεις. «Τί γάρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐάν τόν κόσμον ὅλον κερδίσῃ, τήν δέ ψυχήν αὐτοῦ ζημιωθῇ;» (Ματθ. 16. 26).

Ἄφησε λοιπόν τόν ἑαυτό σου στά χέρια τοῦ Θεοῦ, ἐγκατάλειψέ τον στήν πανάγαθη βούλησή Του. Δόξασέ Τον. Τίποτε δέν σοῦ εἶναι ἀναγκαῖο, ἐφ᾿ ὅσον δέν σοῦ τό δίνει ὁ Θεός. Τίποτε, ἐκτός ἀπό ἕνα: νά μήν ἀποξενωθεῖς ἀπό Ἐκεῖνον καί τή Χάρι Του. Γι᾿ αὐτό «ἐπίρριψον ἐπί Κύριον τήν μέριμνάν σου, καί Αὐτός σέ διαθρέψει· οὐ δώσει εἰς τόν αἰῶνα σάλον τῷ δικαίῳ» (Ψαλμ. 54. 23).

Γιά τρεῖς λόγους κυρίως ὁ πανάγαθος Θεός δέν ἐκπληρώνει τίς ἐπιθυμίες μας καί παραχωρεῖ τίς δοκιμασίες στή ζωή μας.

Πρῶτον, γιά νά συναισθανθοῦμε τήν ἀδυναμία μας, ν᾿ ἀποδεσμευθοῦμε ἀπό τήν αὐτάρκεια καί τήν ἐγωϊστική αὐτοπεποίθησή μας, καί νά ἀναθέσουμε μέ ταπείνωση κάθε ἐλπίδα μας σ᾿ Ἐκεῖνον.

Δεύτερον, γιά νά μᾶς ἀσκήσει στήν καρτερία καί τήν ὑπομονή, πού φέρνει πολύ πνευματικό καρπό στήν ψυχή, καθώς μᾶς βεβαιώνει παρηγορητικά καί ὁ ἀπόστολος: «Πᾶσαν χαράν ἡγήσασθε, ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις, γινώσκοντες ὅτι τό δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν· ἡ δέ ὑπομονή ἔργον τέλειον ἐχέτω, ἵνα ἦτε τέλειοι καί ὁλόκληροι, ἐν μηδενί λειπόμενοι» (Ἰακ. 1. 2-4). Καί τρίτον, σάν πάνσοφος καί ἀλάθητος γιατρός ὁ Κύριος, ἀνατρέπει συχνά τίς ἐπιθυμίες μας καί παραχωρεῖ πικρίες καί χτυπήματα γιά ν᾿ ἀπομακρύνει τόν νοῦ καί τήν καρδιά μας ἀπό τή λατρεία τῶν ὑλικῶν πραγμάτων, ἀπό τήν αἰχμαλωσία τῆς γῆς, καί νά μᾶς ὠθήσει στήν ἀναζήτηση τοῦ οὐρανοῦ καί τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν. «Τό γάρ παραυτίκα ἐλαφρόν τῆς θλίψεως ἡμῶν καθ᾿ ὑπερβολήν εἰς ὑπερβολήν αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν, μή σκοπούντων ἡμῶν τά βλεπόμενα, ἀλλά τά μή βλεπόμενα· τά γάρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τά δέ μή βλεπόμενα αἰώνια» (Β΄ Κορ. 4. 17-18).

Ὅσες θλίψεις ὑπομείνεις μέ εὐγνωμοσύνη καί δοξολογία πρός τόν Θεό, πού κατεργάζεται μ᾿ αὐτό τόν τρόπο τήν ψυχή σου, τόσες ἄρρητες παρηγορίες θά λάβεις ἀπ᾿ Αὐτόν, καθώς βεβαιώνει καί ὁ προφήτης: «Κύριε, κατά τό πλῆθος τῶν ὀδυνῶν μου ἐν τῇ καρδίᾳ μου αἱ παρακλήσεις Σου εὔφραναν τήν ψυχήν μου» (Ψαλμ. 93. 19).

«Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλά θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον» (Ἰω. 16. 33). Ὁ Κύριος ἐπιβεβαιώνει, προειδοποιεῖ καί ἐνθαρρύνει. Θέτει τό πρόβλημα. Δίνει καί τή λύση. Οἱ θλίψεις ἀναπόφευκτες. Ἀλλά καί ἡ νίκη τοῦ πιστοῦ, τοῦ πιστοῦ πού γνωρίζει καλά πώς «διά πολλῶν θλίψεων δεῖ εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Πράξ. 14. 22), θά εἶναι ἔνδοξη καί περίτρανη, σάν τή νίκη τοῦ Κυρίου μας, πού «ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ» (Ἀποκ. 6. 2).

«Πολλαί αἱ θλίψεις τῶν δικαίων καί ἐκ πασῶν αὐτῶν ρύσεται αὐτούς ὁ Κύριος» (Ψαλμ. 33. 20). Ἀπορεῖς: Γιατί οἱ δίκαιοι ζοῦν συνήθως μέσα σέ θλίψεις καί δοκιμασίες, ἐνῶ οἱ ἁμαρτωλοί καί ἄδικοι μέσα στήν ἄνεση, τόν πλοῦτο, τή δόξα, τήν εὐμάρεια; Μή θαυμάζεις: «Ὅν γάρ ἀγαπᾶ Κύριος παιδεύει, μαστιγεῖ δέ πάντα υἱόν ὅν παραδέχεται» (Παροιμ. 3. 12). Ὄχι βέβαια γιά τιμωρία, «ἀλλ᾿ εἰς νουθέτησιν μαστιγοῖ Κύριος τούς ἐγγίζοντας αὐτῷ» Ἰουδίθ 8. 27). Δυστυχεῖς καί θλίβεσαι καί πειράζεσαι; Χαῖρε, γιατί ὁ Κύριος ἀσχολεῖται μαζί σου, εἶναι δίπλα σου. Εὐτυχεῖς καί πλουτεῖς καί δοξάζεσαι; Πρόσεξε μήπως ἀπομακρυνθεῖς ἀπό τόν Κύριο καί μείνεις μόνος σου, πλούσιος σέ ἐπίγεια, ἀλλά φτωχός σέ οὐράνια ἀγαθά. Φτωχός στή ζωή, φτωχός καί στόν θάνατο: «Μή φοβοῦ, ὅταν πλουτήσῃ ἄνθρωπος ἤ ὅταν πληθυνθῇ ἡ δόξα τοῦ οἴκου αὐτοῦ· ὅτι οὐκ ἐν τῷ ἀποθνήσκειν αὐτόν λήψεται τά πάντα, οὐδέ συγκαταβήσεται αὐτῷ ἡ δόξα αὐτοῦ» (Ψαλμ. 48. 17-19).

Ὅλοι οἱ ἅγιοι πέρασαν τή ζωή τους μέσα στόν πόνο καί τή θλίψη, στή στέρησι καί τήν ἀσθένεια, στούς διωγμούς καί τά βάσανα. Κι ἐσύ; Θέλεις νά ζήσεις χωρίς αὐτά τά ψυχοσωτήρια δῶρα; Θέλεις λοιπόν ν᾿ ἀποκοπεῖς ἀπό τόν χορό τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ;... Μή γένοιτο! Παρηγορήσου ὅμως μέ τή σκέψη ὅτι ὁ Κύριος δέν θά παραχωρήσει ποτέ νά σέ βρεῖ πειρασμός πού νά ξεπερνᾶ τήν ἀντοχή σου, πνευματική ἤ σωματική. «Πιστός ὁ Θεός, ὅς οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθῆναι ὑπέρ ὅ δύνασθε, ἀλλά ποιήσει σύν τῷ πειρασμῷ καί τήν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ὑμᾶς ὑπενεγκεῖν» (Α΄ Κορ. 10. 13), διαβεβαιώνει ὁ ἀπόστολος. Γι᾿ αὐτό καί δέν ὑπάρχει θλίψη χωρίς τέλος, δέν ὑπάρχει δάκρυ πού νά μή στεφανωθεῖ μέ τή χαρά. «Τό ἑσπέρας αὐλισθήσεται κλαυθμός καί εἰς τό πρωΐ ἀγαλλίασις» (Ψαλμ. 29. 6).

Οἱ Ἅγιοι Πάντες «ἐμπαιγμῶν καί μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δέ δεσμῶν καί φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος» (Ἑβρ. 11. 36-38), «ὁδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις λῃστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις· ἐν κόπῳ καί μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καί δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καί γυμνότητι» (Β΄ Κορ. 11. 26-27). Καί ὅμως, ὅλ᾿ αὐτά τά ὑπέμειναν καί τ᾿ ἀντιμετώπισαν «ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» (Β΄ Κορ. 6. 6). Ἐνῶ ἐσύ, μέ τό παραμικρό συγχύζεσαι, ἀπογοητεύεσαι, ὀργίζεσαι, ὀλιγοπιστεῖς. Ἐκεῖνοι, ἄν καί ἅγιοι καί εὐάρεστοι στόν Θεό τά ὑπέμειναν ὅλα ἀγόγγυστα. Ἐσύ, πού κάθε μέρα ἁμαρτάνεις καί θλίβεις τόν Θεό, δυσαρεστεῖσαι καί μέ τήν πιό μικρή δυσκολία.

Διωγμένοι, βασανισμένοι, ἐξευτελισμένοι οἱ ἅγιοι, «ἐπορεύοντο χαίροντες... ὅτι ὑπέρ τοῦ ὀνόματος Αὐτοῦ (τοῦ Ἰησοῦ) κατηξιώθησαν ἀτιμασθῆναι» (Πράξ. 5. 41). Ἐσύ, ἀναπαυμένος στήν εὐμάρειά σου, λυπᾶσαι καί ἀπελπίζεσαι καί μέ τήν πιό ἀσήμαντη παιδαγωγική δοκιμασία τοῦ Θεοῦ. Ἀλήθεια, πόσο μακριά Του εἶσαι!

Δέν ἔχεις φόβο Θεοῦ, γι᾿ αὐτό σέ κυριεύει ὁ φόβος τῶν δοκιμασιῶν. Δέν πενθεῖς γιά τίς ἁμαρτίες σου, γι᾿ αὐτό εἶσαι λιπόψυχος. Δέν ἔχεις «καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην» (Ψαλμ. 50. 19), γι' αὐτό δέν εἶσαι ἀνδρεῖος στούς πειρασμούς. Ὅποιος ἔχει φόβο Θεοῦ, ὅποιος ἔχει κατά Θεόν πένθος, ὅποιος ἔχει ταπείνωση δέν φοβᾶται ποτέ τίς δοκιμασίες. Καί δυναμωμένος μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ πολεμᾶ καί νικᾶ καί ἀναμένει τήν ἐκπλήρωση τῶν λόγων Του: «Ὁ νικῶν ἔσται αὐτῷ ταῦτα, καί ἔσομαι αὐτῷ Θεός καί αὐτός ἔσται μοι υἱός. Τοῖς δέ δειλοῖς καί ἀπίστοις καί ἐβδελυγμένοις... τό μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρί καί θείῳ, ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος» (Ἀποκ. 21. 7-8).

Ἄν κάποιος σέ προσβάλει, σέ θίξει, σέ συκοφαντήσει, σέ βλάψει ἄδικα καί ἀδικαιολόγητα μέ ὁποιονδήποτε τρόπο, μήν ὀργισθεῖς ἐναντίον του, μή μνησικακήσεις, μήν κυριευθεῖς ἀπό ἐκδικητικότητα. Ἀντίθετα, ταπεινώσου, κλάψε μέ συντριβή καρδιᾶς καί προσευχήσου ἱκετευτικά στόν Κύριο νά συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες σου. Γι᾿ αὐτές τίς ἁμαρτίες παραχωρεῖ ὁ Θεός νά σοῦ συμβαίνουν ὅλα αὐτά, γιά νά ταπεινωθεῖς καί νά διορθωθεῖς. Πίστεψε βαθιά μέσα σου πώς εἶσαι ἄξιος τέτοιας, κι ἀκόμη χειρότερης συμπεριφορᾶς ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων. Καί δέξου την μέ εὐγνωμοσύνη σάν φάρμακο θεραπευτικό τῆς ἄρρωστης ψυχῆς σου. Ὑπόμεινε τώρα ἐδῶ ἄδικα, γιά νά μήν ὑποφέρεις ἐκεῖ δίκαια. Καταδικάσου ἐδῶ στή γῆ, ἔστω κι ἄν εἶσαι ἀνένοχος, γιά νά μήν καταδικασθεῖς αἰωνίως στόν οὐρανό σάν ἔνοχος. Δέν εἶναι σπουδαῖο κατόρθωμα τό νά ἐκδικηθεῖς αὐτόν πού σ᾿ ἔβλαψε. Εἶναι ὅμως ἀληθινός ἡρωϊσμός, εἶναι ψυχικό μεγαλεῖο τό νά ὑπομείνεις τό κακό ἀγόγγυστα καί μέ εὐγνωμοσύνη πρός τόν Θεό. Οὔτε τό νά πάσχεις δίκαια εἶναι σπουδαῖο. «Ποῖον γάρ κλέος, εἰ ἁμαρτάνοντες καί κολαφιζόμενοι ὑπομενεῖτε; Ἀλλ᾿ εἰ ἀγαθοποιοῦντες καί πάσχοντες ὑπομενεῖτε, τοῦτο Χάρις παρά Θεῷ. Εἰς τοῦτο γάρ ἐκλήθητε» (Α΄ Πέτρ. 2. 20-21).

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ.

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά  Μονή.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτηςhttp://HristosPanagia3.blogspot.com