Ἡ βλαπτική λύπη-ἀκηδία
Γράφει ὁ ἀββᾶς Κασσιανός:
«Τὸ φοβερὸ
πνεῦμα τῆς λύπης, ὅταν κυριεύσει
τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν σκοτίσει
ὁλοκληρωτικά, τὴν ἐμποδίζει ἀπὸ κάθε
ἀγαθὴ ἐργασία καὶ τὴν γεμίζει μὲ
κάθε κακία. Γιατί δὲν τῆς ἐπιτρέπει
νὰ προσεύχεται μὲ προθυμία, δὲν τὴν
ἀφήνει νὰ ἐγκαρτερεῖ στὴν ὠφέλεια
τῶν ἱερῶν ἀναγνωσμάτων, κάνει τὸν
ἄνθρωπο ὀργίλο καὶ ἐπιθετικὸ πρὸς
τοὺς ἀδελφούς, γεννάει τὸ μίσος καὶ
ἐναντίον ἀκόμα τοῦ μοναχικοῦ σχήματος.
Καὶ γενικὰ ἡ λύπη, ἀφοῦ δημιουργήσει
σύγχυση σ' ὅλες τὶς σωτήριες σκέψεις
τῆς ψυχῆς καὶ παραλύσει τὴ δραστηριότητα
καὶ τὴν καρτερία της, τὴν φέρνει σὲ
σημεῖο νὰ εἶναι σὰν ἀνόητη καὶ
μανιακή, δένοντάς την μὲ τὸν λογισμὸ
τῆς ἀπελπισίας.
Ὅπως ὁ σκόρος τρώει τὸ ροῦχο καὶ τὸ
σκουλήκι τὸ ξύλο, ἔτσι καὶ ἡ λύπη
κατατρώει τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου.
Πείθει τὸν ἄνθρωπο ν' ἀποφεύγει κάθε
καλὴ πνευματικὴ συναναστροφή, καὶ δὲν
τοῦ ἐπιτρέπει οὔτε ἀπὸ γνήσιους
φίλους νὰ δέχεται συμβουλὴ, οὔτε καλὴ
καὶ εἰρηνικὴ ἀπάντηση νὰ τοὺς δίνει,
ἀλλ' ἀφοῦ κυριαρχήσει σ' ὅλη τὴν ψυχή,
τὴν γεμίζει μὲ δυσαρέσκεια καὶ ἀκηδία.
Καὶ τότε τὴ βάζει ν' ἀποφεύγει τοὺς
ἀνθρώπους, γιατί γίνονται σ' αὐτὴν
αἴτιοι ταραχῆς. Καὶ δὲν τὴν ἀφήνει
νὰ καταλάβει, πώς ἡ ἀρρώστια δὲν
ὀφείλεται σὲ ἐξωτερικὰ αἴτια, ἀλλὰ
τὴν ἔχει ἀπὸ μέσα της καὶ φανερώνεται
τότε, πού θὰ ἔρθουν οἱ πειρασμοὶ καὶ
μὲ τὴ δοκιμασία θὰ τὴν φέρουν στὴν
ἐπιφάνεια. Γιατί ποτὲ δὲν μπορεῖ νὰ
ὑποστεῖ βλάβη ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ ἄλλον,
ἂν δὲν ἔχει μέσα του ἀποθηκευμένες
τὶς ἀφορμὲς τῶν παθῶν.
Γι' αὐτὸ καὶ ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς
Χριστός, ὁ Γιατρὸς τῶν ψυχῶν, ὁ μόνος
πού γνωρίζει ἀκριβῶς, ὡς Δημιουργός,
τὰ ψυχικὰ τραύματα καὶ καθορίζει γι'
αὐτὰ τὶς κατάλληλες θεραπεῖες, δὲν
παραγγέλλει ν' ἀποφεύγουμε τὶς
συναναστροφὲς τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ νὰ
κόβουμε τὶς αἰτίες τῆς κακίας πού
εἶναι μέσα μας. Γιατί γνωρίζει πὼς ἡ
ὑγεία τῆς ψυχῆς δὲν κατορθώνεται μὲ
τὸν χωρισμὸ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ
μὲ τὴν συναναστροφὴ τῶν ἐνάρετων καὶ
τὴν συνεχή ἐξάσκηση.
Ἐκεῖνος λοιπὸν πού, γιὰ κάποιες εὔλογες
τάχα προφάσεις, ἐγκαταλείπει τοὺς
ἀδελφούς, ἂς εἶναι βέβαιος ὅτι δὲν
κόβει μὲ τὴν ἀναχώρησή του τὶς ἀφορμὲς
τῆς λύπης ἀλλὰ μόνο ἔκανε μίαν ἐναλλαγή
τους, γιατί ἡ ἀρρώστια πού ἔχει μέσα
του θὰ τὶς ἀνακινήσει πάλι, ἐξαιτίας
ἄλλων περιστατικῶν»1.
Ἐδῶ ὁ ἅγιος ἀπαντᾶ σ’ αὐτούς πού
«κλείνονται στόν ἑαυτό τους», διότι
δέν τολμοῦν ν΄ «ἀντιμετωπίσουν» τούς
ἄλλους. Οἱ καταθλιπτικοί, προκειμένου
ν’ ἀποφύγουν τίς λύπες πού τούς
προξενοῦν οἱ ἄλλοι, ἀπομονώνονται
χωρίς ὅμως νά γλυτώνουν καί ἀπό τήν
λύπη, ἡ ὁποία ἔχει ὡς αἰτία ὄχι τούς
ἄλλους ἀνθρώπους ἀλλά τά πάθη πού
ὑπάρχουν μέσα στόν καταθλιβόμενο
ἄνθρωπο.
«Γι' αὐτὸ», συνεχίζει ὁ ἀββᾶς Κασσιανός,
«ἂς μὴν θεωροῦμε κανέναν ἀπὸ τοὺς
ἄλλους σὰν αἴτιο τῶν ἀναταραχῶν τῶν
παθῶν μας, ἀλλὰ μονάχα τὸν ἑαυτό μας·
καὶ ὅλος ὁ πόλεμός μας ἂς γίνεται
ἐναντίον τῶν παθῶν πού εἶναι μέσα
μας. Γιατί ἂν αὐτά, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ
Θεοῦ, βγοῦν ἀπὸ μέσα μας, ὄχι μόνο μὲ
ἀνθρώπους ἀλλὰ καὶ μὲ ἄγρια θηρία
εὔκολα θὰ μποροῦμε νὰ ζήσουμε, ὅπως
εἶπε ὁ μακάριος Ἰώβ: "Θῆρες ἄγριοι
εἰρηνεύσουσί σοι" (Ἰὼβ 5:23)»2.
Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Τά πάθη καί ἡ κατάθλιψη – Τί εἶναι καί πῶς θεραπεύονται (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου) – Νέο βιβλίο
Σχῆμα 14Χ20.5 ,Σελίδες: 282, Τιμή: 9€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr
1
Μικρός Εὐεργετινός,
Ἔκδ. Ἱ. Μ. Παρακλήτου κεφ να΄. Ν΄
ἀντιστεκόμαστε μέ γενναιότητα στήν
ἀκηδία καί τήν λύπη πού μᾶς προξενοῦν
οἱ δαίμονες,
http://www.pigizois.net/I.M.paraklytoy/evergetinos/na_akidia.htm.
2
Ὅ. π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου