Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες του.Ἡ ἀφιέρωσίς του στήν Θεοτόκο. Ἡ παιδική του ἡλικία. Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε. Κεφάλαιο δεύτερο.

  Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες του

  Κεφάλαιο δεύτερο.

 π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

'Η ἀφιέρωσίς του στήν Θεοτόκο.
Δύο μῆνες μετά τήν γέννησί του, τό βρέφος Κωνσταντῖνος ἀρώστησε βαρειά. Γιά ἕνα διάστημα δέν ἔτρωγε σχεδόν τίποτε καί μόνο ἔκλαιγε ἡμέρα καί νύκτα. ῞Ολοι στό σπίτι ἀγωνιοῦσαν καί φρόντιζαν, ὅσο ἠμποροῦσαν, γιά νά ζήση.
Μή γνωρίζοντας τί ἐπί πλέον νά κάνη ἡ μητέρα του, θυμήθηκε τήν συμβουλή ἑνός Γέροντος τοῦ χωριοῦ νά πάη μέ τό ἄρρωστο μωράκι της στόν τότε φημισμένο Πνευματικό π. Κόνωνα Γαβριλέσκου τῆς Σκήτης Κοζάντσεα. Αὐτός ἦτο μέγας ἐξορκιστής τῶν δαιμόνων καί θεραπευτής πολλῶν ἀσθενῶν μέ τίς προσευχές του.
Φθάνοντας στό κελλί τοῦ Πνευματικοῦ π. Κόνωνος, ὅπου περίμενε πολύς κόσμος, τοῦ εἶπε τήν δυστυχία της κλαίγοντας γοερά:
Τί νά κάνω, Πάτερ, μ' αὐτό τό παιδί μου. 'Εδῶ κι ἀρκετό καιρό δέν τρώγει τίποτε καί μόνο κλαίει. Φοβοῦμαι μήπως μοῦ πεθάνει.
Ξέρεις τί θά κάνης; Νά τό ἀφιερώσης στήν Παναγία.
Πῶς νά τό ἀφιερώσω στήν Παναγία;
Νά, πῶς, τῆς εἶπε αὐτός. Πάρε τό παιδί στήν ἀγκαλιά σου καί τοποθέτησέ το μπροστά στήν εἰκόνα τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί πές αὐτά τά λόγια: <Παναγία μου σοῦ προσφέρω αὐτό τό παιδί, τό ὁποῖο εἶναι ἄρρωστο! Κάνε ἐσύ ὅ, τι γνωρίζεις μ' αὐτό γιά νά γίνη καλά>.
Τότε ἡ μητέρα τοῦ παιδιοῦ προσκύνησε μέ δάκρυα τήν Εἰκόνα   τῆς Παναγίας καί, κάνοντας τρεῖς μετάνοιες, τῆς εἶπε κλαίγοντας: <Παναγία μου, σοῦ χαρίζω αὐτό τό παιδί μου. Εἶναι ἄρρωστο καί κλαίει πάντοτε. Κάνε μ' αὐτό ὅ, τι νομίζεις>. Καί ἔμεινε μπροστά στήν ἁγία Εἰκόνα της περί τίς τρεῖς ὧρες.
Ματά ὁ ἱερεύς, ἀφοῦ λειτούργησε, κοινώνησε τό μωρό τῶν 'Αχράντων Μυστηρίων καί τοῦ διάβασε εὐχές γιά τήν ὑγεία του κι ἀπ' ἐκείνη τήν ὥρα ἔγινε ὑγιές. Αὐτό ἦτο ἕνα ἀληθινό θαῦμα τῆς Παναγίας μας, διότι ἀπό τήν στιγμή ἐκείνη ὁ Κωνσταντῖνος δέν ἀρώστησε πάλι σ' ὅλη τήν ζωή του, μέχρι τοῦ θανάτου του.
 Μ' αὐτό τόν τρόπο εὐλόγησε ἡ Παναγία μας τήν μητέρα ἐκείνη, πού ἐγέννησε πολλά παιδιά μέ τόν φόβο τοῦ Θεοῦ.
'Η παιδική του ἡλικία.
'Από μικρό παιδί, ὁ π. Κλεόπας εἶχε πολλή εὐλάβεια στήν Κυρία Θεοτόκο. Στήν ἡλικία τῶν 11 ἐτῶν ἔμαθε ἀπέξω τούς Χαιρετισμούς της, ὅπως ὁ ἴδιος μοῦ ἔλεγε: <῎Ημουν βουτηγμένος στίς λάσπες, λόγῳ τῆς δουλειᾶς μου καί τό Προσευχητάριο τό εἶχα κρυμμένο κάτω ἀπό τήν μασχάλη μου. Μέχρι πού θά ἐρχόταν ὁ πατέρας μου μέ τήν καρότσα, ἐγώ εὕρισκα χρόνο κι ἐδιάβαζα ἕνα Οἷκο, μάθαινα ἕνα Κοντάκιο. Κι ἔτσι ἔμαθα τόν 'Ακάθιστο ῞Υμνο τῆς Θεοτόκου>.
῞Ολα τ' ἀδέλφια του ἀγαποῦσαν τήν ἐγκράτεια ἀπό μικρά. 'Η μητέρα του, ἔλεγε, τούς ἔβαζε ἐνίοτε κρέας στό ταγάρι, τήν περίοδο πού δέν εἶχαν νηστεία. 'Αλλ' αὐτά δέν τό ἔτρωγαν. Τό ἔδιναν στούς ἄλλους κι αὐτά ἔτρωγαν λίγο ψωμί καί ὅ, τι ἄλλο εἶχαν.
Μᾶς ἔλεγε πάλι ὁ π. Κλεόπας ὅτι: <῞Οταν ἤμουν μικρός καί ἐπέστρεφα ἀπό τό σχολεῖο, περνοῦσα μέσα ἀπό ἕνα χωριό καί, βλέποντας ὅτι τ' ἄλλα παιδιά πετοῦσαν πέτρες ἐπάνω σέ μιά κόκκινη λαμαρίνα ἑνός σπιτιοῦ, ἄρχισα νά πετῶ κι ἐγώ. ῎Ακουσε ὁ δάσκαλός μας τόν θόρυβο, μᾶς ἔπιασε ὅλους καί μᾶς ἄρχισε στά χαστούκια. Τόν εὐχαριστῶ διότι μοῦ ἔδωσε καλό μάθημα καί τόν μνημονεύω μέχρι τώρα στήν προσευχή μου!>
῎Ελεγε ἡ μητέρα του γιά τόν Κωνσταντῖνο ὅτι ἀπό παιδί μισοῦσε τά κοσμικά πράγματα καί τά ἀπέφευγε. ῞Οταν μεγάλωσε καί πήγαινε μέ τά πρόβατα, ἄν συνέβαινε νά γίνεται γάμος σέ κάποιο χωριό καί ἄκουγε μουσική καί τραγούδια, δέν περνοῦσε ἀπ' ἐκεῖ, ἀλλά περνοῦσε μακριά ἀπό ἄλλο δρόμο κι ἔτσι ἔφθανε στό σπίτι μας.

Μέ τά πρόβατα στήν Σκήτη Κοζάντσεα
Κάθε καλοκαίρι ὁ 'Αλέξανδρος 'Ηλίε διατηροῦσε μία στάνη μέ πρόβατα στούς λόφους καί τά ξέφωτα γύρω ἀπό τήν Σκήτη Κοζάντσεα, σέ ἀπόστασι πέντε χιλιόμετρων ἀπό τό χωριό του. 'Εμπιστευόταν τά πρόβατά του στά τρία μεγαλύτερα ἀγόρια του: Τόν Βασίλειο, Γεώργιο καί Κωνσταντῖνο, οἱ ὁποῖοι ἐγνώριζαν αὐτούς τούς εὐλογημένους τόπους ἀπό τήν παιδική τους ἡλικία. 'Επίσης σ' αὐτό τό μέρος εὑρισκόταν καί τό κελλί τοῦ ἐρημίτου π. Παϊσίου 'Ολάρου, πνευματικοῦ τους πατέρα.
Αὐτός ὁ μεγαλόσχημος ἱερομόναχος γεννήθηκε στήν Κοινότητα Μποτοσάνι  τό ἔτος 1897 καί ἐκοινοβίασε στήν 'Αδελφότητα τῆς Σκήτης Κοζάντσεα τό ἔτος 1922. 'Εδῶ ἀσκήτευσε 26 χρόνια μέσα σ' ἕνα μικρό ἐρημικό κελλί. 'Εδόξαζε τόν Θεό ἡμέρα καί νύκτα καί εἶχε πολλές πνευματικές παρηγοριές. 'Εξ αἰτίας τῆς σκληρᾶς του ἀσκήσεως ἔγινε περιζήτητος ἀπό πολλούς Χριστιανούς, τούς ὁποίους καί πνευματικά ἐνουθετοῦσε.
'Από τήν παιδική τους ἡλικία ὁ Κωνσταντῖνος καί τ' ἀδέλφια του ἐπήγαιναν συχνά στήν Σκήτη Κοζάντσεα, διότι ἀγαπιοῦντο πολύ ἀπό τόν π. Παῒσιο. Αὐτοί τόν βοηθοῦσαν στίς ψαλμωδίες, ἐργάζοντο στόν κῆπο κι ἐφρόντιζαν γιά ὅλες τίς ἀνάγκες τῶν γερόντων Πατέρων τῆς Σκήτης.
῎Ετσι ἐκπληρωνόταν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ὥστε τά νέα αὐτά βλαστάρια νά καταρτίζωνται πνευματικά ἀπό μικρά, γιά τίς μεγάλες ἀργότερα μοναχικές τους ἀσκήσεις.

'Ενίοτε εἶχαν καί μερικούς πειρασμούς κι ἔτρεχαν στόν ἐρημίτη π. Παϊσιο καί τοῦ ζητοῦσαν πνευματικές συμβουλές. Καί ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος τούς συμβούλευε νά σιωποῦν πάντοτε, νά λέγουν ἀδιάκοπα τήν εὐχή τοῦ 'Ιησοῦ, νά κάνουν καθημερινά μετάνοιες, ἐνῶ τό βράδυ, μετά τό ἄρμεγμα τῶν προβάτων, νά διαβάζουν τούς Χαιρετισμούς τῆς Θεοτόκου καί τό Ψαλτήριο.
Οἱ ἀδελφοί ἦσαν ὑπάκουοι κι οὐδέποτε καταπατοῦσαν τά λόγια τοῦ Γέροντός Παϊσίου. 'Αλλά ὁ διάβολος τούς πείραζε ὅλο καί περισσότερο, διότι δέν ἠμποροῦσε νά ὑπομείνη καί νά νικᾶται ἀπό μερικά παιδιά, τά ὁποῖα τόν πολεμοῦσαν μέ τήν δύναμι τῶν εὐχῶν τοῦ Ψαλτηρίου. Γι' αὐτό ὁ νοητός ἐχθρός τούς προκαλοῦσε πολλούς πειρασμούς.
Κάποτε, ὅταν τά τρία αὐτά ἀδέλφια ἔπαιζαν μεταξύ τους, μέ ὑποκίνησι τοῦ πονηροῦ, ὁ ἕνας τόσο πολύ ἐτραυματίσθηκε ἀπό τούς ἄλλους, ὥστε νόμισαν ὅτι θά ἀποθάνη.
῎Αλλοτε πάλι ὁ διάβολος τούς ἐτρομοκράτησε στήν ὥρα τῆς προσευχῆς τους. ῞Οταν δηλ. ἐπροσηύχοντο τήν νύκτα, μερικοί σατανάδες ἄρχισαν νά κάνουν θόρυβο μέ τίς παλάμες τους καί νά φωνάζουν σάν τά γουρούνια. Στήν ἀρχή ὁ μικρότερος, ὁ Κωνσταντῖνος ἐρώτησε τούς ἄλλους: <'Ακοῦτε ἐσεῖς;> Τότε ὁ μεγαλύτερος ἀδελφός, ὁ Βασίλειος, τοῦ εἶπε: <Μή τούς δίνης σημασία! ῎Αφησέ τους, διότι αὐτά μόνο ἠμποροῦν νά κάνουν!>
Βλέποντας ὁ ἐχθρός  ὅτι τά τρία αὐτά ἀδέλφια τόν καίουν μέ τήν προσευχή τους καί μέ τήν νηστεία τους, τούς ἐπροκάλεσε μεγαλύτερο πειρασμό. Μιά βραδυά ἀργά, ὅταν καί οἱ τρεῖς ἐπροσηύχοντο γονατιστοί καί ἐδιάβαζαν καί τό Ψαλτήριο γύρω ἀπό τήν φωτιά πού εἶχαν στήν στάνη τῶν ζώων τους, ξαφνικά εἶδαν ἕνα παράξενο πουλί, σάν ἀετό πού ἐπήγαινε πρός τό μέρος τους. 'Ο μικρότερος ἀδελφός, ὁ Κωνσταντῖνος, ὄντας παιγνιδιάρης, ἄφησε τήν ἀνάγνωσι τοῦ Ψαλτηρίου καί εἶπε:
Κυττᾶξτε τί ὡραῖο πουλί εἶναι αὐτό!
Σώπασε, προσευχήσου καί μή μιλᾶς! Τοῦ εἶπε ὁ Βασίλειος.
'Ενῶ ὁ Κωνσταντῖνος παρατηροῦσε αὐτό τό παράξενο πουλί, τό ὁποῖο σίγουρα ἦτο ὁ διάβολος, ξαφνικά ἔπεσε μέσα στήν ἑστία τῆς φωτιᾶς, προκαλώντας μεγάλο θόρυβο καί σκορπίζοντας τά ἀναμμένα κάρβουνα. Τό ἀποτέλεσμα ἦτο ὅτι ἄναψε φωτιά ἡ στάνη τῶν ζώων. 'Εξ αἰτίας αὐτῆς τῆς φωτιᾶς ἐκάησαν τά περισσότερα πρόβατα. Μέ δυσκολία κατόπιν ἔσβησαν τήν φωτιά καί συγκέντρωσαν τά ὑπόλοιπα  φοβισμένα  πρόβατα. Μετά ἀπ' αὐτό τό γεγονός ἔτρεξαν στόν ἐρημίτη π. Παῒσιο καί τοῦ εἶπαν ὅλα αὐτά πού ἔπαθαν ἀπό τόν διάβολο.
'Ο Γέροντας ἐράντισε τά πρόβατα καί τήν στάνη μέ 'Αγιασμό καί ἐνίσχυσε μέ τίς συμβουλές του τά τρία 'Αδέλφια νά μή φοβοῦνται, διότι ὁ διάβολος ἔχει δεθῆ ἀπό τόν Χριστό καί δέν ἔχει τήν δύναμι νά σκοτώση ἀνθρώπους.

Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου 

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω 

1999

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.