Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε.Εἰσαγωγή. Κεφάλαιο πρῶτο

  'Η πατρική οἰκία.Ὁ Πατέρας του,Ἡ μητέρα του,Τά παιδιά τῆς οἰκογένειας Ἀλεξάνδρου καί ῎Αννας Ἡλίε

'Η ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ρουμάνου 'Ησυχαστοῦ καί Διδασκάλου

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

Εἰσαγωγή

Μέ τήν ἀναχώρησι στόν Κύριο τοῦ μακαριστοῦ πατρός μας, 'Αρχιμανδρίτου Κλεόπα 'Ηλίε, στίς 2 Δεκεμβρίου 1998, αἰσθανόμεθα ὅλοι μας ὀρφανοί καί ἀπαρηγόρητοι πού δέν ἔχομε πλέον κοντά μας καί  ἀκοῦμε τίς συμβουλές τοῦ μεγαλυτέρου Πνευματικοῦ Πατρός τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος.
'Η ζωή καί οἱ ἀσκητικοί του ἀγῶνες, ἡ σοφία, ἡ ταπείνωσίς του, ἔλαμψαν στό δεύτερο ἥμισυ αὐτοῦ τοῦ αἰῶνος καί ἐξεχύθησαν καί σ' ἄλλα 'Ορθόδοξα ῎Εθνη.
'Ως πνευματικά παιδιά τοῦ π. Κλεόπα πού χρηματίσαμε πάνω ἀπό 50 χρόνια, αἰσθανόμεθα ὑποχρέωσι νά τόν ἀκολουθήσουμε στήν ζωή του, ἀνάλογα μέ τίς ἀσθενικές μας δυνάμεις καί, ταυτόχρονα, νά γράψωμε τά θαυμαστά ἔργα καί τόν ἀγῶνα του, γιά νά παραμείνουν στίς ἐπερχόμενες γενεές, τόσο τῶν Μοναχῶν, ὅσο καί τῶν λαϊκῶν Χριστιανῶν μας.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας Μολδαβίας καί Μπουκοβίνας κ. κ. Δανιήλ, ἑτοιμάσαμε γιά ἔκδοσι, ὅσο μᾶς ἦτο δυνατόν, ἕνα εἰδικό τόμο μέ τά ἔργα καί τούς ἀγῶνες τοῦ μακαριστοῦ π. Κλεόπα 'Ηλίε ἀπό τήν γέννησί του μέχρι τόν θάνατό του.
Τό βιβλίο αὐτό τιτλοφορεῖται: <'Η ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ 'Αρχιμανδρίτου π. Κλεόπα 'Ηλίε>.
Τό βιβλίο αὐτό ἔχει σκοπό νά ἀναφερθῆ ἐπακριβῶς καί χρονολογικῶς γιά τήν ζωή καί τά θαυμαστά ἔργα τοῦ π. Κλεόπα, τόσο στήν οἰκογενειακή του ἑστία, ὅσο καί στούς κόλπους τοῦ μοναχισμοῦ, ὅπου ἔζησε περισσότερα ἀπό 70 χρόνια.
Στό πρῶτο μέρος κατεχώρησα περιληπτικῶς μερικές βασικές φάσεις ἀπό τήν οἰκογενειακή ζωή τοῦ π. Κλεόπα.
Στό δεύτερο μέρος ἀναφέρθηκα διεξοδικῶς στήν ζωή καί τούς πνευματικούς του ἀγῶνες καί τῶν ἀδελφῶν του, πού ἀποτελοῦν ἀληθινά ὑποδείγματα ζωῆς ἐν Χριστῶ.
Στό τρίτο μέρος ἐπρόσθεσα ἕνα εἰδικό κεφάλαιο μέ πνευματικούς λόγους τούς ὁποίους συνέλεξα διά μέσου τῶν ἐτῶν, τόσο ἀπό τόν π. Κλεόπα προσωπικά, ὅσο καί ἀπό τούς μαθητάς του. Μερικοί εἶναι ἀληθινοί πνευματικοί μαργαρίτες, γεμᾶτοι ἀπό σοφία καί χάρι.
Εὐχαριστοῦμε γι'αὐτό τό ἔργο τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας, ὁ ὁποῖος ἐνέκρινε τήν ἔκδοσι αὐτοῦ τοῦ βιβλίου, πού τόσο πολύ τό περιμένουν οἱ Μοναχοί, οἱ ἱερεῖς, οἱ διανούμενοι καί οἱ Πιστοί τῆς Χώρας μας.
Εἴθε ὁ Πανάγαθος Θεός μας νά εὐλογήση αὐτήν τήν πνευματική προσφορά μας γιά νά παρηγορήση καί ὠφελήση ἀπό κοινοῦ ὅλους τούς ἐραστάς τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καί πρός αἰώνιο ἀνάπαυσι τοῦ πνευματικοῦ μας πατρός Κλεόπα.

'Αρχιμανδρίτης π. 'Ιωαννίκιος Μπάλαν

Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου    25η Μαρτίου 1999.

Κεφάλαιο πρῶτο 'Η πατρική οἰκία

'Ο ἀξιομακάριστος Πνευματικός μας πατήρ Κλεόπας 'Ηλίε, γεννήθηκε στήν Κοινότητα Σουλίτσα τοῦ νομοῦ Μποτοσάνι, στίς 10 'Απριλίου 1912.
Οἱ γονεῖς του, 'Αλέξανδρος καί ῎Αννα, ἦσαν ἕνα ζωντανό παράδειγμα χριστιανικῆς ζωῆς, διότι ἀγαποῦσαν τόν Θεό, τήν 'Εκκλησία καί τά παιδιά τους. Οὐδέποτε ἀπουσίαζαν ἀπό τίς 'Ιερές 'Ακολουθίες. ῎Εκαναν τήν ἐλεημοσύνη, προσηύχοντο πολύ μαζί μέ τά παιδιά τους καί εἶχαν μία ζωή ἁγνή καί εὐλογημένη ἀπό τόν Χριστό. Τό σπίτι τους ἦτο σάν μιά ἐκκλησία, ὅπως μᾶς ἐδιηγεῖτο κι ὁ ἴδιος ὁ πατήρ Κλεόπας: <Εἴχαμε ἕνα ὁλόκληρο  δωμάτιο μόνο μέ εἰκόνες. ῞Ενα εἶδος παρεκκλησίου. 'Εκεῖ προσευχόμασταν. 'Ακόμη καί τά μεσάνυκτα σηκωνόμασταν καί ἐκάναμε προσευχή>. Δέν ἀκούοντο μεταξύ τους ὕβρεις, πάθη μέθης καί ἀσωτίας, διαμάχες γιά περιουσίες καί διαζύγια, ἀλλά ἡ ζωή τους κυλοῦσε σάν τό γάργαρο νερό πού τρέχει καθημερινά ἀπό τήν πηγή. ῎Ετσι εἶχαν διδαχθῆ ἀπό τούς προγόνους τους καί αὐτή ἦτο ἡ χριστιανική παράδοσις  σ' ἐκεῖνο τόν τόπο.
Δέν εἶναι τυχαῖο τό γεγονός ὅτι γεννήθηκαν σ' αὐτή τήν περιοχή, μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πολλοί ἄνθρωποι, πού ἀνάμεσά τους δέν ἦσαν ὀλίγοι  Μοναχοί, 'Ιερεῖς, ἐκλεκτοί 'Ιεράρχες καί ὅσιοι, ὅπως ὁ ἅγιος 'Ιωάννης ὁ Νέος, ὁ Χοζεβίτης ἀπό τήν Μονή Νεάμτς (1913-1960) καί  μάλιστα ὁ μεγαλόσχημος ἱερομόναχος π. Παῒσιος 'Ολάρου, Πνευματικός πατήρ τοῦ π. Κλεόπα. 'Ανάμεσα σ' αὐτούς δέν θά σφάλλουμε, ἐάν ἀπαριθμήσουμε καί τόν μακαριστό μας τώρα π. Κλεόπα, πού ἦτο Πνευματικός Πατήρ ὅλων μας.
Αὐτός ἐξελέγη ἀπό τόν Θεό ἀπό τήν γέννησί του γιά νά διδάξη πνευματικά καί παρηγορήση τόσο τούς μοναχούς, ἱερεῖς καί ἱεράρχες, ὅσο καί τό μέγα πλῆθος τῶν Πιστῶν μας Χριστιανῶν. 'Η πανοσιότης του ἦτο Πνευματικός καί  κοινός καθοδηγητής ὅλων αὐτῶν πού ζητοῦσαν τίς προσευχές του καί ἐπιθυμοῦσαν ν' ἀκολουθήσουν τόν Χριστό. 'Η παρουσία του στόν αἰῶνα μας ἦτο μία εὐλογία γιά ὁλόκληρη τήν Χώρα μας.
'Η πατρική του οἰκία στήν ὁποία γεννήθηκε ὁ 'Αρχιμανδρίτης π. Κλεόπας 'Ηλίε ἦτο μία ζωντανή ἐκκλησία πού δέν ἔκλεινε γιά κανέναν ἄνθρωπο τοῦ χωριοῦ. 'Εκεῖ ἐρχόταν καί λειτουργοῦσε ὁ ἐνάρετος ἱερεύς τοῦ καιροῦ ἐκείνου, ὁ π. Γεώργιος Κυριάκου. καί, ὅπως μᾶς ἔλεγε ὁ ἴδιος ὁ π. Κλεόπας, οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ Σουλίτσα ἄκουγαν τόν ἱερέα τους, ὡσάν τόν ἴδιο τόν Χριστό καί τίποτε δέν ἔκαναν χωρίς τήν συμβουλή καί εὐλογία του. Γι'αὐτό, λοπόν, ἡ ζωή τους κυλοῦσε φυσιολογικά. 'Η ἐκκλησία τους ἦτο γεμάτη ἀπό Πιστούς, ἐνῶ τά ἀμέτρητα παιδιά ἦσαν τό στολίδι τοῦ χωριοῦ.
῎Ετσι ἦσαν τά ρουμανικά μας χωριά, στίς πρῶτες δεκαετίες τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος! Γι' αὐτό καί ἡ οἰκογένεια τῶν γονέων του εὐλογήθηκε ἀπό τόν Θεό μέ δέκα παιδιά, ἀπό τά ὁποῖα τά δύο ἀπέθαναν μικρά, ἐνῶ τά ὑπόλοιπα ὀκτώ (τέσσερα ἀγόρια καί τέσσερα κορίτσια) ἐπέζησαν.
Κατά τήν παράδοσι τοῦ τόπου ἐκείνου, οἱ πρόγονοι τοῦ πατέρα του ἦσαν ὀνομαστοί κτηνοτρόφοι προβάτων, πού προήρχοντο ἀπό τήν Κοινότητα Σαλίστεα τοῦ Σιμπίου. 'Από ἐκεῖ, λόγω τῶν θρησκευτικῶν πολέμων ἐναντίον τῶν Οὐνιτῶν καί Παπικῶν τοῦ 18ου αἰῶνος, ἀναγκάσθηκαν νά ἐγκαταλείψουν τήν Τρανσυλβανία (Δυτική Ρουμανία) καί μετώκησαν στήν Μολδαβία ἐγκατασταθέντες στόν Νομό Μποτοσάνι.
'Από τούς παπποῦδες του διατηρεῖται ἡ ἱστορία ἀπό μνήμης ὅτι ἐπέρασαν τά Καρπάθια ῎Ορη στήν Μολδαβία τρία κατά σάρκα ἀδέλφια μέ τό ἐπώνυμο 'Ηλίε. ῞Ενας ἀπ' αὐτούς ἐγκαταστάθηκε στόν Νομό Μποτοσάνι κι ἔγινε ὁ πρόγονος τοῦ πατρός Κλεόπα.
'Ο δεύτερος ὁμοίως ἀναδείχθηκε μεγάλος κτηνοτρόφος προβάτων καί ἐγκαταστάθηκε στήν Κοινότητα Πιπιρίγκ τοῦ νομοῦ Νεάμτς. Αὐτός εἶχε τελευταῖο ἀπόγονο τόν Γρηγόριο 'Ηλίε, ὁ ὁποῖος ἀπέθανε πρό ὀλίγων ἐτῶν. 'Ο τρίτος ἀδελφός ἔγινε ἐρημίτης στό ῞Αγιον ῎ορος, ὅπου καί ἀνεπαύθηκε ἐν Κυρίῳ.
'Ο 'Αλέξανδρος 'Ηλίε, πατέρας τοῦ π. Κλεόπα, γεννήθηκε στίς 12 Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 1871 στήν Κοινότητα Σουλίτσα τοῦ νομοῦ Μποτοσάνι. ῏Ηταν ἕνας ἄνδρας ὑψηλός, σιωπηλός καί καλός νοικοκύρης. Τό ἔτος 1902, νυμφεύθηκε τήν ῎Αννα Μπαρτσέα ἀπό τό γειτονικό χωριό Δρασκάνι κι ἔκαναν τόν γάμο τους στήν ἐκκλησία μέ ἱερέα τόν π. Γεώργιο Κυριάκου, ὁ ὁποῖος ἀργότερα τούς ἐβάπτισε καί τά 10 παιδιά τους. 'Ο 'Αλέξανδρος ἀσχολήθηκε ἰδιαίτερα μέ τήν γεωργία, τήν διατροφή ἀγελάδων καί μέ τό ζωεμπόριο ὄντας ἀπό τούς πρώτους νοικοκυραίους τοῦ χωριοῦ. Εἶχε 150 πρόβατα, πάνω ἀπό 20 μοσχάρια καί 300 στρέμματα χωράφια.
Γιά τόν πατέρα του ἔγραφε τά ἑξῆς ὁ π. Κλεόπας: <'Ο Θεός νά συγχωρήση τόν πατέρα μου. ῏Ηταν ἕνας ὑψηλός ἄνδρας, φαλακρός μέ μακριά ἄσπρα γένεια καί πολύ πιστός Χριστιανός. Σέ κάθε γιορτή ἐπήγαινε μέ τά παιδιά του στήν ἐκκλησία. 'Ακόμη βοηθοῦσε τούς πτωχούς. Κανείς δέν τόν εἶδε ποτέ νά μεθᾶ ἤ νά ὑβρίζη ἤ νά καπνίζη ἤ νά κάνη κάτι παρόμοιο ἀπ' αὐτά τά κοσμικά πράγματα.
Τό πρωῒ, ὅταν ἐμεῖς πηγαίναμε στό σχολεῖο, ἡ μητέρα μας μᾶς ἔλεγε νά  φᾶμε κάτι ἤ νά πάρουμε κάτι στόν ντορβᾶ μας. 'Αλλά ὁ πατέρας μας τῆς ἔλεγε: <῎Οχι! ῎Αφησέ τα, δέν θά πεθάνουν!> 'Ενῶ, ὅταν ἐρχόμασταν ἀπό τό σχολεῖο, τρώγαμε πρῶτα τό ἀντίδωρο καί μετά τό φαγητό. Τά ἀδέλφια μου, ἰδιαίτερα ὁ ἀδελφός μου Μιχαήλ, δέν ἔτρωγαν τίποτε, μέχρι νά τελειώσουν τήν ἀνάγνωσι τοῦ Ψαλτηρίου.
῎Αν δέν προσευχόμασταν ἔστω μία ὥρα, δέν μᾶς ἔδινε νά φᾶμε τίποτε. ῞Οταν δέν εἴχαμε νηστεία, μᾶς ἔλεγε: <Μή τρώγετε τώρα. ῞Οταν ἐπιστρέψετε τό ἀπόγευμα ἀπό τό σχολεῖο. Δέν εἶσθε γουρούνια γιά νά τρῶτε πρωῒ-πρωῒ>.
Δέν ἤξερε νά διαβάζη βιβλία, ἀλλά εἶχε μέσα του τόν φόβο τοῦ Θεοῦ. Νά κοιμηθῆ κάποιος τό βράδυ χωρίς νά προσκυνήση τίς εἰκόνες καί χωρίς νά προσευχηθῆ;  ῎Η νά καθίση στό τραπέζι γιά φαγητό χωρίς νά ποῦμε ὅλοι μαζί τό <Πάτερ ἡμῶν. . . >;  ῎Η νά ἀκούση ὅτι κάποιο παιδί ὕβρισε, ἤ ἐκάπνισε ἤ ἔκλεψε κάτι; Δέν ἀνεχόταν τίποτε ἀπ' αὐτά στόν ἅπαντα αἰῶνα. Εἶχε κρεμασμένο σ' ἕνα πάσσαλο ἕνα λουρί, πού τό ὠνόμαζε <'Ο ἅγιος Νικόλαος>. 'Εάν σέ συνελάμβανε νά κάνης κάτι κακό, ὁ Θεός νά σέ φυλάξη! Μᾶς ἔλεγε: < Μά, ξέχασες τόν ῞Αγιο Νικόλαο; Τρέξε ἀμέσως στήν προσευχή! ῎Εχεις δύο μάτια, ξέρεις νά διαβάζης, διάβασε τό Ψαλτήρι καί τό Προσευχητάριο!>
Κάποτε, μᾶς διηγεῖται ὁ π. Κλεόπας,  ἐπιστρέφοντας ἀπό τό σχολεῖο, βρῆκα στόν δρόμο μία λαιμαριά ἀλόγου. Χάρηκα πολύ καί τήν μετέφερα στό σπίτι. ῞Οταν μέ εἶδε ὁ πατέρας μου, μ' ἐρώτησε ἀπό ποῦ τήν ἔκλεψα. 'Εγώ τοῦ εἶπα ὅτι <τήν βρῆκα καί σκέφθηκα νά τήν πάρω γιατί μπορεῖ νά μᾶς εἶναι χρήσιμη>. 'Αλλά ὁ πατέρας μου μοῦ εἶπε ἀποφασιστικά: <Πήγαινε καί ἄφησέ την ἐκεῖ πού τήν βρῆκες, διότι δέν τήν ἔβαλες ἐσύ ἐκεῖ>.
<Αὐτός ἦτο στό σπίτι μας μία λαμπάδα ἀναμμένη. ῏Ητο ἕνας σκληρός καί δίκαιος διοικητής μας>.
῞Οταν ἔφθασε στήν ἡλικία τῶν 72 ἐτῶν ὁ 'Αλέξανδρος 'Ηλίε παρέδωσε τήν ψυχή του στά χέρια τοῦ Χριστοῦ στίς 23 Φεβρουαρίου 1943. 
'Η ῎Αννα 'Ηλίε γεννήθηκε στίς 10 'Οκτωβρίου 1876 ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς πού ἠσχολοῦντο μέ τήν γεωργία. Τό ἔτος 1902 ὑπαντρεύθηκε μέ τόν 'Αλέξανδο μέ τόν ὁποῖον ἀπέκτησαν 10 παιδιά. 'Απ' αὐτά 4 ἀγόρια καί ἕνα κορίτσι ἀκολούθησαν τόν μοναχικό βίο.
'Η ῎Αννα ἦτο ἁπλῆ γυναῖκα, κοντόσωμη, ἀγράμματη, ἀλλά μέ μία δυνατή μνήμη. Συχνά ἔκλαιγε, διότι εἶχε τό χάρισμα τῶν δακρύων. 'Ο μεγαλύτερος πόνος της ἦτο ὅτι σχεδόν ὅλα τά παιδιά της ἀπέθαναν σέ νεαρά ἡλικία καί ὁ μόνος πού ἐπέζησε μέχρι τά βαθειά γεράματα ἦτο ὁ π. Κλεόπας. Τρία ἀγόρια καί ἕνα κορίτσι ἀπέθαναν στό Μοναστήρι καί τ' ἄλλα στό χωριό τους. Παρ' ὅλα αὐτά, δυναμώθηκε ἀπό τήν Χάρι τοῦ Κυρίου γιά νά ἠμπορέση νά σηκώση τόν σταυρό πού τῆς δόθηκε ἀπό ψηλά μέ τό θεῖο θέλημα.
'Επειδή ἔμεινε χήρα τό ἔτος 1943, μεταφέρθηκε ἀπό τόν π. Κλεόπα στό μοναστήρι Παλαιά 'Αγαπία, ὅπου καί ἐκάρη μοναχή τό ἔτος 1947 μέ τό ὄνομα 'Αγάθη. Μετά ἀπό 20 καί πλέον χρόνια, στίς 15 Σεπτεμβρίου 1968, ἡ μεγαλόσχημη μοναχή 'Αγάθη μετώκησε στίς αἰώνιες μονές σέ ἡλικία 92 ἐτῶν.

Τά παιδιά τῆς οἰκογένειας 'Αλεξάνδρου καί ῎Αννας 'Ηλίε

Μαρία
῏Ηταν ἡ μεγαλύτερη κόρη τῆς οἰκογενείας τους. Γεννήθηκε τό 1903. Αὐτή ἐφρόντισε γιά τά μικρότερα ἀδέλφια της καί τούς ἔδωσε μία καλή ἀνατροφή. 'Υπαντρεύθηκε στό χωριό τους καί ἀπέκτησε μία κόρη. Παρέμεινε χήρα σέ νεαρή ἡλικία. Μετά ἀπό λίγα χρόνια τῆς ἀπέθανε καί ἡ μοναχοκόρη της.

Βασίλειος.
 Γεννήθηκε τό 1905 καί ἦτο τό δεύτερο παιδί τῆς οἰκογενείας τους. Μαζί μέ τούς ἄλλους δύο νεωτέρους ἀδελφούς τόν Γεώργιο καί Κωνσταντῖνο, τόν μετέπειτα π. Κλεόπα, ἐφύλαγαν τά πρόβατα τῶν γονέων τους γύρω στά λειβάδια τῆς γειτονικῆς Σκήτης Κοζάντσεα.
'Εδῶ εἶχε πνευματικό σύμβουλο τόν ὀνομαστό ἱερομόναχο καί μεγαλόσχημο π. Παϊσιο 'Ολάρου, ὁ ὁποῖος ἦτο ἡσυχαστής στά δάση Κοζάντσεα.
Τό ἔτος 1929 ὁ Βασίλειος μπῆκε στήν 'Αδελφότητα τῆς Μονῆς Συχαστρία, κάτω ἀπό τήν πνευματική καθοδήγησι τοῦ 'Ηγουμένου π. 'Ιωαννικίου Μορόϊ. Μετά ἀπό δύο χρόνια ὑπακοῆς καί ἀσκήσεως μετατέθηκε στά οὐράνια τό καλοκαίρι τοῦ ἔτους 1931.
Γεώργιος (Μοναχός Γεράσιμος)
Γεννήθηκε τό ἔτος 1907. ῏Ητο πρᾶος, εὐλαβής καί σοφός ἄνθρωπος, ἀλλά πολύ σκληρός στόν ἑαυτό του. Καταρτίσθηκε πνευματικά στήν Σκήτη Κοζάντσεα μέ Γέροντα τόν ἀσκητή π. Παίσιο 'Ολάρου. Κατόπιν εἰσῆλθε στήν Μονή Συχαστρία κατά τό τέλος τοῦ 1927 καί ἐκαλογέρευσε μέ τό ὄνομα Γεράσιμος μοναχός. ῏Ηταν ὁ ἀγωνιστικώτερος ἀνάμεσα στούς ἄλλους ἀδελφούς του, διότι ἐνήστευε πολύ καί προσευχόταν ἀκατάπαυστα. ῎Ελεγε τό Ψαλτήρι ἀπό στήθους μιά φορά τήν ἡμέρα  ἐκεῖ στά λειβάδια πού ἔβοσκε τά πρόβατα τῆς Μονῆς του.
Μετά ἀπό ἕξι χρόνια μοναχικῆς ζωῆς, ἄφησε τά πνεῦμα του στά χέρια τοῦ Θεοῦ τό Φθινόπωρο τοῦ 1933.
Πορφυρία
Γννήθηκε τό 1910 καί παρέμεινε ἀνύπαντρη στήν ζωή της. Αὐτή ἐσήκωσε ὅλες τίς δυσκολίες τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς δουλεύοντας στά χωράφια καί φροντίζοντας γιά τ' ἄλλα μικρότερα ἀδέλφια της.
Κάποτε, ὅταν καλλιεργοῦσε τά χωράφια, ἀσθένησε καί παρεκάλεσε τόν ἀδελφό της Κωνταντῖνο νά τῆς διαβάση τό Ψαλτήρι. 'Ενῶ ἐκεῖνος ἐδιάβαζε, ἡ ἀδελφή του παρέδωσε τήν ψυχή της στά χέρια τοῦ Κυρίου.
Κωνταντῖνος (πατήρ Κλεόπας)
 Γεννήθηκε στίς 10 'Απριλίου 1912 καί ἦτο τό πέμπτο παιδί ἀπό τά δέκα τῆς οἰκογενείας τοῦ 'Αλεξάνδρου 'Ηλίε. 'Ακολούθησε μαθήματα ἐπί ἑπτά χρόνια στό Δημοτικό σχολεῖο τοῦ χωριοῦ του. Εἶχε μία ἐξαιρετικά δυνατή μνήμη μοιάζοντας πρός τοῦτο τῆς μητέρας του. 'Επί τρία χρόνια ἦτο κάτω ἀπό τήν πνευματική ἐποπτεία τοῦ ἱερομονάχου ἀσκητοῦ π. Παϊσίου 'Ολάρου.
Στίς ἀρχές Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους 1929 μπῆκε στήν μοναστική 'Αδελφότητα τῆς Σκήτης Συχαστρία μαζί μέ τόν μεγαλύτερο ἀδελφό  του Βασίλειο. Μετά ἀπό τρία χρόνια πειρασμῶν ἔγιναν τελικά δεκτοί σ' αὐτή τήν Μονή ἀνήμερα τῆς μνήμης τοῦ 'Αγίου Σπυρίδωνος τοῦ 1932.
Μέχρι τό ἔτος 1935 ὁ Κωνσταντῖνος ἔβοσκε τά πρόβατα τῆς Σκήτης Συχαστρία μαζί μέ τ' ἄλλα ἀδέλφια του. Μετά κλήθηκε νά στρατευθῆ στήν πόλι Μποτοσάνι. 'Επέστρεψε πάλι στήν Συχαστρία τό Φθινόπωρο τοῦ 1936 καί ἐκάρη μοναχός στίς 2 Αὐγούστου τοῦ 1937 παίρνοντας τό ὄνομα Κλεόπας. Κατόπιν συνέχισε τό διακόνημα τοῦ τσομπάνη τῶν προβάτων μέχρι τό καλοκαίρι τοῦ ἔτους 1942,  βοηθούμενος κι ἀπό τούς μοναχούς Γαλακτίωνα 'Ηλίε καί 'Αντώνιο 'Ολάρου.
Τόν 'Ιούνιο τοῦ 1942 ἐγκαταστάθηκε στήν Σκήτη καί ὡρίσθηκε ἀναπληρωτής τοῦ  'Ηγουμένου, δεδομένου ὅτι ὁ τότε ὁ 'Ηγούμενος π. 'Ιωαννίκιος Μορόϊ ἦτο ἀσθενής.
Στίς 27 Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους 1944 ὁ μοναχός Κλεόπας χειροτονήθηκε διάκονος, ἐνῶ στίς 23 'Ιανουαρίου 1945 χειροτονήθηκε ἱερομόναχος ἀπό τόν 'Επίσκοπο Γαλακτίωνα Κόρδουν, πού ἦτο τότε ἡγούμενος τῆς Μονῆς Νεάμτς. 'Απ' αὐτή τήν χρονολογία ὁ π. Κλεόπας ἦτο ἐπισήμως  ὁ 'Ηγούμενος τῆς Σκήτης Συχαστρία.
Τό ἔτος 1947 ἡ Συχαστρία ἀριθμοῦσε περί τούς 60 μοναχούς. Τότε ἀνακηρύχθηκε σέ Μοναστήρι, ἐνῶ ὁ ἱερομόναχος π. Κλεόπας ἔλαβε τόν τίτλο τοῦ ἀρχιμανδρίτου ἀπό τόν πατριάρχη Ρουμανίας Νικόδημο.
Τό ἔτος 1948, ἐπειδή τόν παρακολουθοῦσαν  ὕποπτα ὄργανα τῆς Πολιτείας, ἀνεχώρησε στό δάσος γιά ἕξι μῆνες γύρω ἀπό τήν Μονή Συχαστρία.
Στίς 30 Αὐγούστου τοῦ 1949 ἐξελέγη 'Ηγούμενος τῆς Μονῆς Σλάτινα τῆς ἐπαρχίας Σουτσεάβας καί μετέβη ἐκεῖ μέ 30 μοναχούς ἀπό τήν Μονή Συχαστρία ἐν ὄψει τῆς πρώτης δεκαετίας τοῦ πατριάρχου 'Ιουστινιανοῦ. Στήν θέσι του ἔβαλαν ὡς ἡγούμενο τόν ἱερομόναχο 'Ιωήλ Γεωργίου.
Στό Μοναστήρι Σλάτινα θεμελιώνεται μία καινούργια 'Αδελφότητα, ὁ ὁποία ἔφθασε τούς 80 μοναχούς. Μεταξύ τῶν ἐτῶν 1952- 1954, καταδιώχθηκε ἀπό τό ἀθεϊστικό καθεστώς καί μαζί μέ τόν π. 'Αρσένιο Παπατσιώκ ἀνεχώρησαν κι ἐκρύβησαν στά βουνά Στηνισιοάρα. Μετά ἀπό δύο καί πλέον χρόνια ἐρημικῆς ζωῆς ἐπέστρεψε στό Μοναστήρι του μέ  ἐντολή τοῦ πατριάρχου 'Ιουστινιανοῦ.
Τό ἔτος 1956 ἐπέστρεψε στήν Μονή τῆς Μετανοίας του, τήν Συχαστρία, ἐνῶ τήν ἄνοιξι τοῦ 1959 ἀνεχώρησε γιά τρίτη φορά γιά τά βουνά Νεάμτς, ὅπου ἀσκήτευσε περισσότερο ἀπό πέντε χρόνια.
Τό Φθινόπωρο τοῦ 1964 ἐπέστρεψε στό Μοναστήρι Συχαστρία, ὅπου ἐργάσθηκε ὡς Πνευματικός καί σοφός σύμβουλος ὁλοκλήρου τῆς 'Αδελφότητος καί τῶν Χριστιανῶν μας ἐπί 34 χρόνια, δηλ, μέχρι στίς 2 Δεκεμβρίου 1998, ὁπότε καί παρέδωσε τήν ἁγία ψυχή του στά χέρια τοῦ Χριστοῦ.
Αἰκατερίνα
῏Ητο ἡ τρίτη ἀδελφή τοῦ π. Κλεόπα. Γεννήθηκε τό 1914. 'Αφοῦ τελείωσε τό Δημοτικό σχολεῖο τοῦ χωριοῦ της, ἀγάπησε τήν ἀγγελική ζωή καί μπῆκε στό Μοναστήρι Παλαιά 'Αγαπία, ὅπου ἀγωνίσθηκε πολλά χρόνια. Μετά ἀνεχώρησε γιά τό Μοναστήρι τοῦ 'Αγάθωνος τοῦ νομοῦ Μποτοσάνι καί πέρασε στήν αἰωνιότητα ἀπό τήν νεαρή της ἀκόμη ἡλικία σ' αὐτό τό Μοναστήρι.
Μιχαήλ
*Ηταν ὁ τέταρτος ἀδελφός τοῦ π. Κλεόπα. Γεννήθηκε τό ἔτος 1917. Μαζί μέ τούς ἀδελφούς του ἐποίμανε τά πρόβατα στά λειβάδια τῆς Σκήτης Κοζάντσεα γιά πολλά χρόνια. Τό ἔτος 1934 προσλήφθηκε ὡς ὑποτακτικός στό Μοναστήρι Ντουρέου, ὅπου καί ἀγωνίσθηκε μερικά χρόνια. Κατόπιν ἀνεχώρησε ἀπό τήν Σκήτη Κοζάντσεα καί μετ' ὀλίγο καιρό παρέδωσε τήν ψυχή του στά χέρια τοῦ Κυρίου τό ἔτος 1940.
'Αρετή
Γεννήθηκε τό 1920. 'Ακολούθησε τό Σχολεῖο τοῦ χωριοῦ της καί βοήθησε πολύ τούς γονεῖς της στίς γεωργικές ἐργασίες. ῞Οπως καί τ' ἄλλα ἀδέλφια της, ἐπῆγε πρός τόν Κύριο ἀπό τήν ἐφηβική της ἡλικία γιά νά χαίρεται πάντοτε μέ τίς ἀγγελικές τάξεις.
῎Αλλοι δύο ἀδελφοί.
'Η ῎Αννα 'Ηλίε γέννησε καί ἄλλα δύο παιδιά, τῶν ὁποίων τά ὀνόματα δέν μᾶς εἶναι γνωστά. 'Απέθαναν στήν βρεφική τους ἡλικία καί ἐτάφησαν στό Κοιμητήριο τοῦ χωριοῦ τους.
 

Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου 

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω 

1999

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.