Κυριακή Β΄ Νηστειῶν – (Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ) Domingo 2º de Cuaresma – San Gregorio Palamás

Κυριακή Β΄ Νηστειών – (Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά)

Domingo 2º de Cuaresma – San Gregorio Palamás

(Μάρκ. β΄ 1 - 12)  (Marc 2, 1-12)

2. 1 Entró Jesús otra vez en Capernaum después de algunos días; y se oyó que estaba en casa.

2,1 Καὶ εἰσῆλθε πάλιν εἰς Καπερναοὺμ δι᾿ ἡμερῶν καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι.

2,1 Υστερα δε από ολίγας ημέρας, εισήλθε πάλιν ο Κυριος εις την Καπερναούμ και διεδόθη ότι ευρίσκεται εις κάποιο σπίτι.

2 E inmediatamente se juntaron muchos, de manera que ya no cabían ni aun a la puerta; y les predicaba el logos de Dios.

2 καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον.

2 Και αμέσως συγκεντρώθηκαν πολλοί, ώστε εγέμισεν η οικία και δεν υπήρχε πλέον τόπος να τους χωρέση ούτε καντά εις την θύραν. Και εδίδασκε εις αυτούς τον λόγον του Θεού.

3 Entonces vinieron a él unos trayendo un paralítico, que era cargado por cuatro.

3 καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων.

3 Και έρχονται προς αυτόν φέροντες ένα παραλυτικόν, τον οποίον εσήκωναν τέσσαρες επάνω εις κρεββάτι.

4 Y como no podían acercarse a él a causa de la multitud, descubrieron el techo de donde estaba, y haciendo una abertura, bajaron la camilla en que yacía el paralítico.

4 καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον, ἐφ᾿ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο.

4 Επειδή δε ένεκα του πολλού πλήθους δεν ήτο δυνατόν να πλησιάσουν τον Κυριον, αφήρεσαν από την στέγην το μέρος εκείνο, κάτω από το οποίον ήτο ο Κυριος, ήνοιξαν τρύπαν και κατέβασαν σιγά το κρεββάτι, όπου ήτο κατάκοιτος ο παραλυτικός.

5 Al ver Jesús la fe de ellos, dijo al paralítico: Hijo, tus pecados te son perdonados.

5 ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.

5 Οταν ο Ιησούς είδε την πίστιν που είχαν, τόσον ο παραλυτικός όσον και εκείνοι που τον έφεραν, λέγει στον παραλυτικόν· “τέκνον, σου συγχωρούνται αι αμαρτίαι, αι οποίαι είναι και αιτία της σωματικής σου ασθενείας”.

6 Estaban allí sentados algunos de los escribas-intelectuales, los cuales cavilaban en sus corazones:

6 ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν·

6 Ησαν δε και μερικοί από τους γραμματείς, που εκάθηντο εκεί και εσυλλογίζοντο μέσα των·

7¿Por qué habla éste así? Blasfemias dice. ¿Quién puede perdonar pecados, sino sólo Dios?

7 τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός;

7 Διατί αυτός ο άνθρωπος εκστομίζει τέτοιες βλασφημίες; Ποιός ημπορεί να συγχωρή αμαρτίες, ει μη μόνον ένας, δηλαδή ο Θεός;

8 Y conociendo luego Jesús en su espíritu que cavilaban de esta manera dentro de sí mismos, les dijo: ¿Por qué caviláis así en vuestros corazones?

8 καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς· τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;

8 Και αμέσως ο Ιησούς αντελήφθη καθαρώτατα, με την θεία δύναμιν του πνεύματός του, ότι έτσι αυτοί εσκέπτοντο μέσα των και τους είπε· “διατί συλλογίζεσθε τέτοια εις τας καρδίας σας;

9 ¿Qué es más fácil, decir al paralítico: Tus pecados te son perdonados, o decirle: Levántate, toma tu camilla y anda?

9 τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει;

9 Τι είναι ευκολώτερον, να είπω στον παραλυτικόν, συγχωρούνται οι αμαρτίες σου η να είπω, σήκω επάνω υγιής, πάρε το κρεββάτι στον ώμον σου και περιπάτει; Σεις θεωρείτε δυσκολώτερον το δεύτερον.

10 Pues para que sepáis que el Hijo del Hombre tiene potestad en la tierra para perdonar pecados -dijo al paralítico :

10 ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας - λέγει τῷ παραλυτικῷ.

10 Δια να μάθετε δε, ότι ο υιός του ανθρώπου έχει εξουσίαν να συγχωρή αμαρτίας εδώ εις την γην-λέγει στον παραλυτικόν·

11 A ti te digo: Levántate, toma tu camilla, y vete a tu casa.

11 σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου.

11 Σε σένα που πιστεύεις λέγω, σήκω επάνω υγιής, πάρε το κρεββάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου”.

12 Entonces él se levantó en seguida, y tomando su camilla, salió delante de todos, de manera que todos se asombraron, y glorificaron a Dios, diciendo: Nunca hemos visto tal cosa.

12 καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν.

12 Και αμέσως εσηκώθη, επήρε το κρεββάτι στον ώμον και εβγήκε ενώπιον όλων, ώστε όλοι να καταπλαγούν και να δοξάζουν τον Θεόν λέγοντες ότι “ποτέ δεν είδαμε τέτοια γεγονότα, να συγχωρούνται με ένα λόγον αμαρτίαι και εις πιστοποίησιν της συγχωρήσεως να θεραπεύεται θαυματουργικώς η παράλυσις”.

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ

LA TERAPIA DEL PARALITICO DE CAPERNAUM

1. Η ἀγάπη ὑπερβαίνει τὰ ἐμπόδια 1. La agapi supera los obstáculos

El santo Evangelio de hoy nos describe que la casa de Capernaum estaba llena hasta la bandera. Nadie podía acercarse ni siquiera hasta la puerta. Sin embargo, un hombre paralítico, tendido sobre la camilla, consiguió llegar exactamente delante del Señor. Por supuesto no solo, sino “levantado por cuatro”. Cuatro hombres fuertes le han levantado y le subieron hasta el techo de la casa, desmantelar una parte de ella y desde allí le bajaron al punto donde estaba el Cristo. ¡Una operación atrevida e inteligente!

Ἀσφυκτικὰ γεμάτο τὸ σπίτι στὴν Καπερναούμ, ὅπως μᾶς περιγράφει τὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Δὲν μποροῦσε κανεὶς οὔτε κὰν ἔξω στὴν πόρτα νὰ πλησιάσει. Κι ὅμως, ἕνας ἄνθρωπος παράλυτος, ξαπλωμένος σὲ φορεῖο, κατόρθωσε νὰ φτάσει ἀκριβῶς μπροστὰ στὸν Κύριο. Ὄχι μόνος του βέβαια, ἀλλὰ «αἰρόμενος ὑπὸ τεσσάρων». Τέσσερις γεροδεμένοι ἄνδρες τὸν σήκωσαν, τὸν ἀνέβασαν στὴ στέγη τῆς οἰκίας, τὴν ξήλωσαν σὲ ἕνα τμῆμα της κι ἀπὸ ἐκεῖ τὸν κατέβασαν στὸ σημεῖο ποὺ ἦταν ὁ Χριστός. Τολμηρὸ καὶ ἔξυπνο ἐγχείρημα!

¡Cuánto inventiva se hace la agapi (amor desinteresado)! Los cuatro acompañantes del paralítico no se decepcionaron por la multitud de la gente que les impedían acercarse al Señor. La llama de la agapi quemaba sus corazones, no les dejaba tranquilos si no encontraban solución. ¡Y finalmente encontraron la solución, con aquella increíble osadía de bajarlo por el techo! Πόσο ἐφευρετικὴ λοιπὸν γίνεται ἡ ἀγάπη!

Οἱ τέσσερις συνοδοὶ τοῦ παραλυτικοῦ δὲν ἀπογοητεύτηκαν ἀπὸ τὸ πλῆθος τοῦ κόσμου, ποὺ τοὺς ἐμπόδιζε νὰ πλησιάσουν τὸν Κύριο. Ἡ φλόγα τῆς ἀγάπης ποὺ ἔκαιγε στὶς καρδιές τους δὲν τοὺς ἄφηνε νὰ ἡσυχάσουν ἂν δὲν ἔβρισκαν λύση. Καὶ τελικὰ βρῆκαν τὴ λύση μ’ ἐκεῖνο τὸ ἀπίστευτο τόλμημα νὰ τὸν κατεβάσουν ἀπὸ τὴ στέγη!

Esta agapi, pues, cultivémosla también nosotros. Agapi que inspira para superar los obstáculos y aliviar muchos de nuestros hermanos: pacientes gimiendo de dolor y sufrimiento en los hospitales; hombres con problemas para caminar que no tienen alguien que les ayude a moverse; mayores que buscan algo de compañía; madres con muchos hijos que están luchando y no pueden corresponder a las necesidades de sus hijos. En cada obra de filantropía seamos bien dispuestos y con buen ánimo ayudar sin que nos dobleguen las dificultades. ¡La agapi hace milagros!

Αὐτὴ τὴν ἀγάπη ἂς καλλιεργήσουμε κι ἐμεῖς. Ἀγάπη ποὺ ἐμπνέει γιὰ νὰ ὑπερβαίνουμε τὰ ἐμπόδια καὶ νὰ ἀνακουφίζουμε πολλοὺς ἀδελφούς μας: ἀσθενεῖς ποὺ στενάζουν ἀπὸ τὸν πόνο καὶ τὴν ταλαιπωρία μέσα στὰ νοσοκομεῖα· ἀνθρώπους μὲ κινητικὰ προβλήματα ποὺ δὲν ἔχουν κάποιον νὰ τοὺς μεταφέρει· ἡλικιωμένους ποὺ ἀναζητοῦν λίγη συντροφιά· πολύτεκνες μητέρες ποὺ πασχίζουν νὰ ἀνταποκριθοῦν στὶς ἀνάγκες τῶν παιδιῶν τους. Σὲ κάθε ἔργο φιλανθρωπίας ἂς εἴμαστε πρόθυμοι νὰ βοηθοῦμε χωρὶς νὰ μᾶς λυγίζουν οἱ δυσκολίες. Ἡ ἀγάπη κάνει θαύματα!

2. Καθαροὶ λογισμοὶ Loyismí sanos, claros, limpios y puros

El Señor Jesús que había distinguido la fe del paralítico -también de sus acompañantes- inmediatamente le regaló lo que principalmente necesitaba: el perdón de sus pecados. Entonces unos escribas (intelectuales “tiólogos”) empezaron con su loyismós (pensamiento) a acusar al Señor como supuesto blasfemo. Pensaban: ¿cómo se atreve a decir “que están perdonados tus pecados”, puesto que sólo el Dios puede perdonar pecados... Pero el Señor Jesús inmediatamente como conocedor de corazones captó los pensamientos de ellos y los criticó: “¿Por qué pensáis así en vuestros corazones?

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς ποὺ διέκρινε τὴν πίστη τοῦ παραλυτικοῦ – καὶ τῶν συνοδῶν του – ἀμέσως τοῦ χάρισε αὐτὸ ποὺ εἶχε πρωτίστως ἀνάγκη: τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν του. Τότε κάποιοι Γραμματεῖς ἄρχισαν μὲ τὸ λογισμό τους νὰ κατηγοροῦν τὸν Κύριο ὡς δῆθεν βλάσφημο. Σκέπτονταν: Πῶς τολμᾶ νὰ λέει «ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου», ἀφοῦ μόνο ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες;... Ἀμέσως ὅμως ὁ Κύριος Ἰησοῦς ὡς καρδιογνώστης Θεὸς ἀντιλήφθηκε τοὺς λογισμούς τους καὶ τοὺς ἐπέκρινε: «Τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;». Γιατί κυκλοφορεῖτε τέτοιους λογισμοὺς μέ σα στὶς καρδιές σας;...

Paremos un poco en este punto. Es verdad que estos loyismí constituyen todo un mundo en nuestro interior que afectan nuestra vida, dirigen nuestros actos y transforman nuestra personalidad entera. De los loyismí comienzan las buenas y las malas praxis.

Ἂς σταθοῦμε λίγο σ’ αὐτὸ τὸ σημεῖο. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ λογισμοὶ ἀποτελοῦν ἕναν ὁλόκληρο κόσμο μέσα μας ποὺ ἐπηρεάζει τὴ ζωή μας, κατευθύνει τὶς πράξεις μας, διαμορφώνει τὴν ὅλη μας προσωπικότητα. Ἀπὸ τοὺς λογισμοὺς ξεκινοῦν εἴτε οἱ καλὲς εἴτε οἱ ἁμαρτωλές μας πράξεις.

Es necesario, pues, luchar duramente en el campo de los loyismí. Luchar para que no sea manchado nuestro nus (espíritu o energía del corazón psicosomático humano) de pensamientos y fantasías malas astutas y sucias, de impresiones y recuerdos pecaminosos, rencorosos y celosos. Roguemos para que el Dios nos dé su Jaris (gracia energía increada) para sanar y limpiar nuestro interior para que se vaya iluminando nuestro nus por la Ley divina y nuestro corazón se convierta en Su morada.

Εἶναι ἀνάγκη λοιπὸν νὰ παλέψουμε σκληρὰ στὸ πεδίο τῶν λογισμῶν. Νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ νὰ μὴ μολύνεται ὁ νοῦς μας ἀπὸ σκέψεις καὶ φαντασίες πονηρὲς καὶ ἀκάθαρτες, ἐντυπώσεις καὶ ἀναμνήσεις ἁμαρτωλές, μοχθηρὲς καὶ ζηλότυπες. Ἂς προσευχόμαστε νὰ μᾶς δίνει ὁ Θεὸς τὴ χάρη Του, γιὰ νὰ καθαρίζει τὸ ἐσωτερικό μας, νὰ φωτίζεται ὁ νοῦς μας ἀπὸ τὸ θεῖο Νόμο καὶ ἡ καρδιά μας νὰ γίνεται κατοικητήριο δικό Του.

3. Τὸ δυσκολότερο θαῦμα El milagro más difícil

“¿Qué es más fácil”; continuó el Señor inspeccionando a los intelectuales extrañados, “decir al paralítico que están perdonados tus pecados y levantarse y tomar su camilla a espaldas y caminar?...” Está claro que aquellos consideraban más difícil lo último.

«Τί εἶναι εὐκολότερο;», συνέχισε ὁ Κύριος ἐλέγχοντας τοὺς ἀπορημένους Γραμματεῖς, «νὰ πῶ στὸν παραλυτικό, εἶναι συγχωρημένες οἱ ἁμαρτίες σου, ἢ νὰ τοῦ πῶ, σήκω καὶ πάρε στὸν ὦμο σου τὸ κρεβάτι σου καὶ περπάτα;»... Ὁπωσδήποτε ἐκεῖνοι θεωροῦσαν δυσκολότερο αὐτὸ τὸ τελευταῖο.

Nosotros también lo mismo diríamos. Porque es más seguro y visible como resultado la expectación de un paralítico en levantarse y caminar, que del hombre que su psique se ha sanado del pecado. Sin embargo, el hecho de sanación y salvación de una psique es milagro incomparablemente superior del milagro de toda curación somática (física o corporal). Cuanto superior es la psique del cuerpo, tanto más importante es la salud de la psique de la salud corporal.

Κι ἐμεῖς ἴσως τὸ ἴδιο θὰ λέγαμε. Διότι πολὺ πιὸ βέβαιο καὶ ὁρατὸ ὡς ἀποτέλεσμα εἶναι τὸ θέαμα ἑνὸς παραλύτου ποὺ σηκώνεται καὶ περπατᾶ, παρὰ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ἡ ψυχή του θεραπεύτηκε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Κι ὅμως τὸ γεγονὸς τῆς σωτηρίας μιᾶς ψυχῆς ἀποτελεῖ ἀσυγκρίτως ἀνώτερο θαῦμα ἀπὸ κάθε σωματικὴ ἴαση. Ὅσο ἀνώτερη εἶναι ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὸ σῶμα, τόσο πιὸ σημαντικὴ εἶναι ἡ ὑγεία τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὴ σωματικὴ ὑγεία.

¿En qué beneficia la salud física o corporal, si el peso de la culpabilidad presiona nuestra conciencia? El enfermo que se confiesa y toma la absolución de sus pecados, de todos modos siente que el peso de su enfermedad se hace mucho más ligero, aunque no consiga inmediatamente la salud del cuerpo.

Τί ὠφελεῖ ἂν ἔχουμε σωματικὴ ὑγεία, ἀλλὰ τὸ βάρος τῆς ἐνοχῆς ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες μᾶς πιέζει τὴ συνείδηση; Ὁ ἀσθενὴς ποὺ ἐξομολογεῖται καὶ λαμβάνει τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν, ἀκόμη κι ἂν δὲν ἀποκτήσει ἀμέσως τὴν ὑγεία τοῦ σώματός του, πάντως αἰσθάνεται τὸ φορτίο τῆς ἀσθενείας του νὰ γίνεται πολὺ πιὸ ἐλαφρό.

Por eso nuestra santa iglesia Ortodoxa en el Misterio de los Oleos bendice: “en sanación de la psique y del cuerpo”. Pidamos, pues, primero la salud de nuestra psique y después la de nuestro cuerpo. Principalmente tenemos necesidad de μετάνοια (metania, introspección, conversión, arrepentimiento y confesión). Éste es el milagro más difícil, pero es el sanador y salvador para nuestra psique.

Γι’ αὐτὸ κι ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία στὸ ἱερὸ Μυστήριο τοῦ Εὐχελαίου εὔχεται «εἰς ἴασιν ψυχῆς τε καὶ σώματος». Ἂς ζητοῦμε λοιπὸν πρῶτα τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς μας κι ἔπειτα τὴν ὑγεία τοῦ σώματος. Ἔχουμε ἀνάγκη πρωτίστως ἀπὸ μετάνοια. Αὐτὸ εἶναι τὸ δυσκολότερο θαῦμα, ἀλλὰ σωτήριο γιὰ τὴν ψυχή μας

“Ο ΣΩΤΗΡ sotir El Salvador”

Vida efjarística Ευχαριστιακή ζωή

«Hijo mío, tus pecados están perdonados»

«Τέκνον αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου»

Los mensajes que hemos recibido el Domingo pasado, que estaba dedicado al triunfo de la Ortodoxia, fueron vivificantes. A continuación de estos mensajes psicoterapéuticos, viene el segundo Domingo de la Cuaresma con otros mensajes espirituales, para alimentarnos a seguir nuestra lucha que conduce al Cristo resucitado. Sobre todo, nuestra Iglesia para fortalecernos, destaca la gran figura de San Gregorio Palamás, quien alzó su armadura espiritual frente todos aquellos que trataban de obstaculizar la verdad de la fe y tergiversar el edificio de la Iglesia de Cristo.

Ζωηφόρα ήταν τα μηνύματα που αντλήσαμε την περασμένη Κυριακή που ήταν αφιερωμένη στο θρίαμβο της Ορθοδοξίας. Σε συνέχεια των ψυχωφελών αυτών μηνυμάτων, η δεύτερη Κυριακή των νηστειών έρχεται με τα ξεχωριστά της αλλά και πνευματοφόρα μηνύματά της να μας τροφοδοτήσει για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας που οδηγεί στη συνάντηση με τον Αναστημένο Χριστό. Μάλιστα για να μας ενισχύσει στην πορεία μας, η Μητέρα μας Εκκλησία προβάλλει τη μεγάλη μορφή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ο οποίος όρθωσε το πνευματικό ανάστημά του απέναντι σε όλους εκείνους που επιχειρούσαν να διασαλεύσουν την αλήθεια της πίστεως και να διαβρώσουν το οικοδόμημα της Εκκλησίας του Χριστού. 

Ο Γρηγόριος Παλαμάς

... El gran Padre de la Iglesia resume toda la tradición patrística y la experiencia de la Iglesia en una grandiosa síntesis. El Dios existe de dos maneras, sobre Su Ουσία (usía, esencia, sustancia) y por Sus divinas e increadas energías. Es seguro que el hombre no puede conocer la esencia de Dios. Sin embargo puede y sobre todo unirse con Él a través de sus divinas e increadas energías. Es decir, tal y como concedió su agapi (amor, energía increada) que sea revelada en la Creación, en la Historia y en la persona de Cristo en los Misterios (sacramentos) de nuestra Iglesia Ortodoxa. Dentro de la Creación conocemos a Dios como fuente de sabiduría y belleza. En la Historia le conocemos através de sus energías y actos. Y naturalmente mucho más le conocemos a Dios en la persona de nuestro Señor. Aún en la Iglesia el Dios se hace para nosotros Pan y Vino, sabor y alimento, jaris (gracia, energía increada), luz increada y santificación. Esencialmente san Gregrorio Palamás con su enseñanza, promueve al hombre a seguir un camino que conduce a la unión con Dios a través de la vida Mistiríaca de la Iglesia.

Ο μεγάλος αυτός Πατέρας της Εκκλησίας συγκεφαλαίωσε όλη την πατερική παράδοση και την εμπειρία της Εκκλησίας σε μια μεγαλειώδη σύνθεση. Ο Θεός υπάρχει κατά δύο τρόπους, κατά την Ουσία Του και κατά τις θείες και άκτιστες ενέργειές Του. Σίγουρα ο άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει την Ουσία του Θεού. Μπορεί όμως να γνωρίσει και να ενωθεί μάλιστα μαζί Του μέσα από τις θείες και άκτιστες ενέργειές Του. Όπως δηλαδή παραχώρησε η αγάπη του να αποκαλύπτεται στη Δημιουργία, στην Ιστορία, στο πρόσωπο του Χριστού στα μυστήρια της Εκκλησίας μας. Μέσα από τη Δημιουργία γνωρίζουμε τον Θεό ως πηγή σοφίας και ωραιότητας. Στην Ιστορία τον γνωρίζουμε μέσα από τις θαυμαστές ενέργειές του.  Και φυσικά πολύ περισσότερο γνωρίζουμε το Θεόν στο πρόσωπο του Κυρίου μας. Στην Εκκλησία ακόμα, ο Θεός γίνεται για μας Άρτος και Οίνος, γεύση και τροφή, χάρη, φως και αγιασμός. Ουσιαστικά ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς με τη διδασκαλία του, παρακινεί τον άνθρωπο να ακολουθήσει μια πορεία που οδηγεί στην ένωσή του με τον Θεό, μέσω της Μυστηριακής ζωής της Εκκλησίας.

El paralítico Ο παραλυτικός

Con la enseñanza de san Gregorio palamás se enlaza inmediatamente también la Lectura evangélica de hoy. Se ve seguro que el encuentro personal del hombre con el Cristo pasa a través de la fe, y es la posibilidad de su participación de la vida de Dios en Jesús Cristo, que refleja la perspectiva de la zéosis o glorificación del hombre. Como podemos ver y distinguir es que el Cristo ofrece perdón de los pecados cuando el hombre, como el paralítico de la lectura, está abierto y acepta la comunión de su agapi (amor, energía increada). El Señor con su mandato divino, “levántate, llévate tu camilla y vete a casa”, ayuda a los hombres a descubrir su agapi paternal.

Με τη διδασκαλία του Αγίου Γρηγορίου συνάπτεται άμεσα και η Ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε σήμερα.  Φαίνεται μέσα από τη διήγηση ότι η προσωπική συνάντηση του ανθρώπου με το Χριστό που διέρχεται σίγουρα μέσω της πίστεως, είναι η δυνατότητα μετοχής του στη ζωή του Θεού εν Χριστώ Ιησού που αποτυπώνει την προοπτική θέωσης του ανθρώπου. Όπως μπορούμε να διακρίνουμε, ο Χριστός προσφέρει συγχώρηση των αμαρτιών όταν ο άνθρωπος, όπως ο παραλυτικός της περικοπής, είναι ανοικτός και αποδέχεται την κοινωνία της αγάπης του. Με τη θεϊκή προσταγή του ο Κύριος, «έγειρε, άρον τον κράββατόν σου και ύπαγε εις τον οίκον σου», βοηθεί τους ανθρώπους να ανακαλύψουν την πατρική του αγάπη.

Queridos hermanos, es fuerte la base de nuestra Fe Ortodoxa, tal y como se expresa a través de la terapia del Paralítico y también de la enseñanza de san Gregorio Palamás, su santo ejemplo nos promueve a ver más profundamente las ascensiones espirituales.

Αγαπητοί αδελφοί, ισχυρή είναι η βάση της Ορθόδοξης Πίστης μας όπως εκφράζεται μέσα από την θεραπεία του Παραλυτικού αλλά και μέσα από τη διδασκαλία, την αγιότητα και το Εκκλησιαστικό φρόνημα του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά το άγιο παράδειγμα του οποίου μας παρακινεί να προσβλέπουμε στα πιο ιερά πνευματικά ανεβάσματα.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος –Εκκλησία Κύπρου

Jristakis Efstacíu, Teólogo-Iglesia de Chipre

(Por el traductor: sobre la vida efjarística, tenemos también traducido un pequeño librito, si no lo tienes me lo pides)

Traducido por: χΧ jJ http://logosortodoxo.wordpress.com/ (En εspañol)