Πῶς διαφυλάχθηκαν τά τρία Ἀδέλφια ἀπό τούς νεανικούς πειρασμούς. Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε.

 π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

῞Οταν ἦσαν ὅλα τά ἀδέλφια στό πατρικό σπίτι, ἡ μητέρα τους τά παιδαγωγοῦσε, χωρίς νά τούς ὁμιλῆ γιά τήν μοναστηριακή ζωή. Γι' αὐτό ἔστελνε τά νέα κορίτσια της σέ ἀγγαρεῖες, στό μάζεμα καί κτύπημα τοῦ καλαμποκιοῦ καί σέ ἄλλες ἐργασίες μέ τόν λογισμό ὅτι θά ἠμπορέση ἔτσι νά τίς ἀποσπάση ἀπό τέτοιες σκέψεις.
'Αλλά, βλέποντας ὅτι δέν ἐνδιαφέροντο πολύ γι' αὐτές τίς ἐργασίες, ἔκλαιγε καί πολύ πικραινόταν στήν καρδιά της.
῞Ομως οἱ 'Αδελφοί καί ἰδιαίτερα ὁ Κωνσταντῖνος ἀναζητοῦσαν τήν εὐκαιρία νά διηγηθοῦν στούς ἄλλους Βίους τῶν 'Αγίων καί ἱστορίες ἀπό ἄλλα ἐκκλησιαστικά βιβλία. ῎Ετσι, μερικά ἀπ' αὐτά μπῆκαν στήν μοναχική ζωή, ἐνῶ ἀργότερα κι αὐτή ἡ μητέρα τους ἐπῆγε στό μοναστήρι.
Μᾶς διηγόταν ὁ π. Κλεόπας ὅτι στά ἔτη 1925-1926 οἱ νέοι τοῦ χωριοῦ ἀπεφάσισαν νά πληρώσουν δύο ὀργανοπαῖκτες καί νά χορέψουν στό σπίτι τῆς οἰκογένειας 'Ηλίε, ὅπως ἦτο συνήθεια ἀπό τούς Γέροντες τοῦ χωριοῦ.
Οἱ γονεῖς του, ἦσαν χαρούμενοι νά ἰδοῦν τά παιδιά τους νά χορεύουν γιά νά τούς δοξάση ὅλο τό χωριό.
Κάποια νύκτα συγκεντρώθηκαν οἱ νέοι κι ἄρχισαν νά τραγουδοῦν καί νά χορεύουν. 'Εκείνη τήν στιγμή ὁ ἕνας ἀδελφός, ὁ Γεώργιος, εἶδε ὅτι ἡ εἰκόνα τῆς Θεοτόκου πού ἦτο κρεμασμένη στόν τοῖχο, ἔκλαιγε καί κατάλαβαν ὅτι αὐτό πού ἔκαναν ἦτο ἀμαρτία. Τότε καί οἱ τρεῖς 'Αδελφοί Βασίλειος, Γεώργιος καί Κωνσταντῖνος, βγαίνοντας ἔξω ἀπό τό σπίτι, κρύφθηκαν.
Βλέποντας ἡ μητέρα τους ὅτι ἀπουσιάζουν, τούς ἀναζητοῦσε παντοῦ. 'Αφοῦ, τούς εὑρῆκε, τούς εἶπε: <Γιατί μᾶς κάνατε περίγελους σ' ὅλο τό χωριό; 'Ελᾶτε κι ἐσεῖς στόν χορό!> 'Αλλά ὁ Γεώργιος, ἀπομακρύνθηκε κἄπου καί, παίρνοντας ἕνα μαχαίρι, ἔκοψε τίς λωρίδες ἀπό τά τσαρούχια του. Κατόπιν εἶπε στήν μητέρα του: <Μητέρα, πῶς νά ἔλθω στόν χορό, ἀφοῦ μοῦ χάλασαν τά παπούτσια μου;>
 'Από ἐκείνη τήν νύκτα οἱ γονεῖς τῶν παιδιῶν κατάλαβαν ὅτι αὐτά ἐξέλεξαν ἄλλη ὁδό σ' αὐτή τήν ζωή καί τ' ἄφησαν νά ὑπηρετήσουν μόνο τόν Χριστό, κατά τήν ἐπιθυμία τους.
'Ενῶ ἀκόμη τά δύο μεγαλύτερα ἀδέλφια, ὁ Βασίλειος καί ὁ Γεώργιος, ἔμεναν στό πατρικό σπίτι, ἑτοιμάζοντο γιά τήν μοναστηριακή τους ζωή. 'Εσηκώνοντο τά μεσάνυκτα, ἐδιάβαζαν τήν 'Ακολουθία τοῦ ῎Ορθρου, τό ψαλτήριο καί ἐνήστευαν.
Αὐτοί ξυπνοῦσαν καί τόν Κωνσταντῖνο, ὁ ὁποῖος ὅμως ἐστενοχωρεῖτο, διότι τοῦ χαλοῦσαν τόν ὕπνο. 'Η μεγαλύτερη ἀδελφή τους, ἡ Μαρία, εἶχε ἤδη ἐνταχθῆ στήν στρατιά τοῦ Κυρίου καί καλοῦσε καί τόν Κωνσταντῖνο λέγοντάς του: <῎Αϊντε καί ἐσύ, ἔλα στόν στρατό τοῦ Κυρίου μας καί δέν εἶναι δύσκολη ἡ ζωή στό Μοναστήρι, ὅπως στόν κόσμο>.
 Τότε αὐτός συγκατατέθηκε. Τήν ἑπόμενη νύκτα, ὅταν τόν ξύπνησαν πάλι τ' ἄλλα ἀδέλφια του γιά τήν νυκτερινή προσευχή, αὐτός εἶπε ὅτι δέν θέλει νά σηκωθῆ πάλι καί δέν θά πάη πλέον στό Μοναστήρι. Κατόπιν ἐξάπλωσε πάλι ἀμέριμνος.
'Η μητέρα τους ἐδούλευε μέχρι ἀργά τήν νύκτα. Πηγαίνοντας  στό πηγάδι νά πάρη νερό μέ δύο κουβάδες, εἶδε στό δωμάτιο, ὅπου ἐκοιμᾶτο ὁ Κωνσταντῖνος ἕνα μεγάλο σκύλλο, ὁ ὁποῖος στεκόταν μέ τό στῆθος του πρός τά ἔξω κι ἔγλειφε τά μάγουλά του.
Τότε φώναξε τόν Βασίλειο: <'Αλλοίμονο, Βασίλειε, ἔλα γρήγορα, διότι τόν Κωνσταντῖνο θά τόν φάη ἕνας σκύλλος!> Τότε ὁ Κωνσταντῖνος ἐξύπνησε καί ἐπρόλαβε νά ἰδῆ μόνο τήν οὐρά ἑνός μεγάλου μαύρου σκύλλου, ὁ ὁποῖος ἐξαφανίσθηκε. 'Ο Βασίλειος τοῦ εἶπε: < Αὐτός εἶναι ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος χαίρεται διότι δέν θά ἔλθης πάλι στό Μοναστήρι!> 'Από ἐκείνη τήν στιγμή, ὁ ἀδελφός Κωνσταντῖνος δέν ἀρνήθηκε ἄλλη φορά νά πάη στό Μοναστήρι καί σηκωνόταν τήν νύκτα γιά τήν προσευχή, γιά νά μή ἔλθη πάλι ὁ σκύλλος καί τόν δαγκάση.

Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου 

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω 

1999

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.