Σελίδες

Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

Τά χαρίσματά του.Τό χάρισμα τῆς διοράσεως


    Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄

ΕΝΟΤΗΤΑ Γ΄: ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ

κρα του ταπείνωση, πού προλθε πό τήν τέλεια πακοή του, τόν γέμισε μέ πλθος χαρισμάτων το γίου Πνεύματος. ταν πολυχαρισματοχος: διακριτικός, προορατικός, αματικός, γλώσσας λαλν.

Τό χάρισμα τῆς διοράσεως

Εδικώτερα, τό χάρισμα τς διοράσεως το δόθηκε, να συγκλονιστικό γιά τόν Γέροντα πρωινό κατά τό ὁποῖο εχε μεταβε στό Κυριακό τν Καυσοκαλυβίων. Δέν εἶχε ἀρχίσει ἀκόμη ἡ ὀρθρινή ἀκολουθία. Μπῆκε στόν νάρθηκα καί στάθηκε ἀθέατος σέ μία γωνιά. ταν τότε, πού εσλθε στόν διο χρο νας γιος ρσος σκητής, Γερο-Δημς. Ατός, νομίζοντας τι εναι μόνος του, ρχισε νά κάνει στρωτές μετάνοιες, λέγοντας τήν εχή. Σέ λίγο πεσε σέ κσταση, λουσμένος μέσα στό κτιστο Φς.
Τότε ταν, πού Χάρις το Θεο κτινοβολήθηκε καί στόν μικρό ἀλλά δεκτικό π. Πορφύριο. Μετέδωσε Γερο-Δημς στό νεαρό σκητή τά χαρίσματά του. Κατόπιν, μικρός π. Πορφύριος, κοινώνησε καί φυγε τρέχοντας στό δάσος. λεγε τήν Εχαριστία γιά τή Θεία Μετάληψη, πλημμυρισμένος πό μιά θεϊκή τρέλλα καί χαρά. Δόξαζε καί εχαριστοσε τόν Θεό.
Σύμφωνα μέ μαρτυρία το ατήκοου καθηγητο Γ. Παπαζάχου, διηγεται Γέροντας: «Λέγοντας “Δόοοξα Σοι Θεός” πγα νά κάνω να βμα καί βλέπω τι δέν εχα βάρος. Τό βμα ντί νά πάει στό να μέτρο, πγε δέκα μέτρα πέρα· καί πήγαινα, λέει, πως πνε ατοί ο στρονατες πάνω στό φεγγάρι πού σάν νά εναι πό βαμβάκι. Πατς δ καί βρίσκεσαι πέρα… Νόμιζα πώς δέν εμαι γώ»1. Ξαναζωντανεύουν σελίδες τς Φιλοκαλίας μπροστά στά μάτια το μελετητ τς χαρισματικς ζως το σίου Γέροντα2.
Γέροντας συνέχισε νά τρέχει συγκινημένος δοξάζοντας τόν Θεό μέ λην τήν ψυχή καί τό σμα του. Ἄνοιγε τά χέρια του γιά νά ἐκφράσει τήν μεγάλη του εὐγνωμοσύνη. Κάποια στιγμή τά χέρια του μειναν κίνητα, σέ κσταση· λο τό σμα του γινε νας ζωντανός σταυρός...
ταν γύρισε στό κελλί πνίγηκε στή συγκίνηση καί στά δάκρυα, πού κράτησαν ς τό βράδυ. Δέν μποροσε νά ψάλλει. λεγε συνέχεια τήν εχή χωρίς νά μπορε νά κάνει τίποτε λλο, γεμτος εγνωμοσύνη γιά τή Θεία πίσκεψη.
Κατά τό πόγευμα, ν κοιτοσε πρός τή θάλασσα, «εδε» πίσω πό τό βουνό τούς γέροντές του, πού ρχόντουσαν φορτωμένοι μέ τά δισάκια τους. Τό βουνό σάν νά ταν πό τζάμι. Γέροντας γιά πρώτη φορά γεύθηκε τή Θεία δωρεά, πού λέγεται «διορατικό χάρισμα». ταν τό φανέρωσε στόν γέροντα – πνευματικό του, κενος πολύ σοφά – διακριτικά το συνέστησε νά σιωπ. πίσης τόν συμβούλευσε νά μή δίνει σημασία σ’ ατό, διότι διάβολος παρακολουθε καί μποροσε βεβαίως νά τόν ρίξει - πως καί τόν κάθε χαρισματοχο - στήν χειρότερη ἀπ΄ ὅλες τίς ἁμαρτίες, στήν περηφάνεια. Αὐτή μς χωρίζει πό τόν Θεό καί ἀπενεργοποιεῖ τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι σαφέστατος ὁ λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς: « Θεός περηφάνοις ντιτάσσεται, ταπεινος δέ δίδωσι Χάριν»3.
Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς κατά τόν Γέροντα Πορφύριο.Β΄ ΕΚΔΟΣΗ ΕΠΗΥΞΗΜΕΝΗ (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου). Σχῆμα 14Χ20.5 ,Σελίδες: 170, Τιμή: 7€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr
 1 Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ κ. Παπαζάχου, καθηγητοῦ καρδιολογίας στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν.
2 Ὁσίου Νικήτα Στηθάτου, Β΄ Ἑκατοντάδα Κεφαλαίων, 43. Φιλοκαλία Δ΄ σελ. 91: «Ὅταν, ἐνῶ κανείς κοπιάζει πρακτικά στήν ἐργασία τῶν ἐντολῶν, βρεθεῖ ξαφνικά σέ μιά ἀνεκλάλητη καί ἀνέκφραστη χαρά, ὥστε νά ὑποστεῖ μιά παράδοξη καί ὑπέρλογη ἀλλοίωση, ἔτσι πού νά ἀποβάλει τό βάρος τοῦ σώματος καί λησμονήσει τό φαγητό, τόν ὕπνο καί τίς ἄλλες ἀνάγκες τῆς φύσεως, ἄς γνωρίζει ὅτι αὐτή εἶναι ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ σ’ αὐτόν, ἡ ὁποία προξενεῖ στούς ἀγωνιζόμενους τή ζωοποιό νέκρωση καί χαρίζει σ’ αὐτούς ἀπό ἐδῶ, ἤδη, τήν κατάσταση τῶν Ἀσωμάτων (Ἀγγέλων)».
3 Παροιμ. 3,34.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου