Ὁ θυμός

Φωτιά ἀνεξέλεγκτη εἶναι ὁ Θυμός φωτιά πού κατακαίει τά πάντα. Καί τό σῶμα συνταράζει καί τήν ψυχή καταστρέφει. Τίποτα πιό τρομακτικό, τίποτα πιό ἀπάνθρωπο, τίποτα πιό ὀλέθριο δέν ὑπάρχει ἀπό τό θυμό καί τήν ὀργή. Ἄν ὁ ὀργίλος μποροῦσε νά παρακολουθήσει τόν ἑαυτό του τήν ὥρα πού ξεσπάει καί παραφέρεται, δέν θά χρειαζόταν καμιά νουθεσία. Γιατί ἀπό τό ὀργισμένο πρόσωπο τί εἵναι πιό ἀποκρουστικό;

Ὁ θυμός εἶναι χειρότερος ἀπό τή μέθη καί ἀθλιότερος ἀπό τό διάβολο. Πραγματικά, μεθυσμένος καί δαίμονας μαζί γίνεται ὅποιος κυριεύεται ἀπ᾿ αὐτό τό πάθος. Τό πρόσωπο του φουσκώνει, ἡ γλώσσα του τρέμει, ἡ φωνή του ἀγριεύει, τά μάτια του κοκκινίζουν, τ᾿ αὐτιά του στραβακοῦνε, τά μηλίγγια του χτυπάνε, τό μυαλό του θολώνει, ἡ λογική του χάνεται... Παραζάλη, σύγχυση καί σκοτισμός ἀπό μέσα· ἔξαψη, βιαιότητα καί κραυγές ἀπ᾿ ἔξω.

Ὅλα τοῦτα θά μποροῦσε νά τ᾿ ἀποφύγει, ἄν συγκρατοῦσε τόν ἑαυτό του, ἄν κυριαρχοῦσε στά νεῦρα του, ἐπιστρατεύοντας ὄχι μόνο τή μακροθυμία καί τήν ταπείνωση καί τήν καλοσύνη, μά καί τήν ἁπλή λογική. Τότε καί στό πρόβλημα, πού τόν ἔκανε νά θυμώσει, θά ἔβρισκε καλύτερη λύση, γιατί θά σκεφτόταν νηφάλια, ἀλλά καί ἀνώφελη ταραχή δέν θά δημιουργοῦσε μέ τό ξέσπασμα καί τίς κραυγές του.

  

«Διώξτε μακριά σας κάθε θυμό καί ὀργή καί κραυγή», λέει ὁ Ἀπόστολος (Ἐφεσ. 4:31). Στίς συναναστροφές καί τίς δοσοληψίες σας νά εἶστε πράοι καί εἰρηνικοί. Κι ἄν σέ κάποια περίσταση σᾶς κυριέψει ἀκούσια ἡ ὀργή, τουλάχιστο μήν τή φανερώσετε, μήν ἀγριέψετε, μήν ξεχυθεῖτε σέ κραυγές.

  Γι᾿ αὐτό συμβουλεύει ὁ Παῦλος νά διώξουμε μακριά μας ὄχι μόνο τήν ὀργή, ἀλλά καί τήν κραυγή. Γιατί ἡ κραυγή εἶναι τό ὑλικό τῆς ὀργῆς. Ἄς δέσουμε, λοιπόν, τό ἄλογο, γιά νά ἐξοντώσουμε καί τόν καβαλάρη. Ἄς κόψουμε τά φτερά τοῦ γερακιοῦ, γιά νά μήν ἀνέβει ψηλά τό κακό.

Ἡ ὀργή ἀνήκει στά πάθη πού χαρακτηρίζονται γιά τήν ἐξαιρετική ταχύτητα καί ὀξύτητά τους, γι᾿ αὐτό μπορεῖ πολύ εὔκολα νά κυριέψει τήν ψυχή. Πρέπει, λοιπόν, νά τῆς κλεῖνουμε κάθε πόρτα. Πρέπει νά τήν καταστέλλουμε μέ κάθε τρόπο. Γιατί δέν εἶναι, βέβαια, σωστό νά δαμάζουμε τά ἄγρια θηρία καί ν᾿ ἀφήσουμε σέ κατάσταση ἀγριότητος τίς ψυχές μας.

Μερικές φορές, πάντως, ὁ θυμός εἶναι χρήσιμος. Πότε; Ὅταν τόν στρέφουμε ἐνάντια στούς νοητούς ἐχθρούς μας. Ἄν μπόρεσες νά κυριαρχήσεις πάνω στό θυμό, τότε μήν τόν θανατώνεις. Κράτησέ τον ζωντανό ἀλλά δεμένο.

Θά σοῦ εἶναι χρήσιμος σάν ἕνα σκυλί, πού δέν γαυγίζει τά πρόβατα ἤ τ᾿ ἀφεντικό του, ἀλλά τούς ληστές, τούς δαίμονες, καί τό λήσταρχο, τό διάβολο.

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:

 "Θέματα ζωῆς" τόμος α΄

Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ὠρωπός Ἀττικῆς.

 

ΠΗΓΗ:ἠλεκτρονικό ταχυδρομεῖο