Λόγῳ τῆς ἀσιτίας, συχνά ἄρχιζαν ἄσχημες συζητήσεις στό κρατητήριο γιά τό μοίρασμα τῆς πίττας τοῦ ψωμιοῦ, πού προσφερόταν καθημερινά στό γεῦμα. Ξέροντας αὐτό ὁ Βαλέριος, συγκρατημένος καί ταπεινός, περίμενε στήν σειρά τελευταῖος, δηλαδή δεχόταν τό μικρότερο ψωμί.
Στόν ἑαυτό του ἦταν εὐχαριστημένος πού μποροῦσε νά κάνει αὐτήν τήν πράξη ἀγάπης καί αὐτοθυσίας. Καί ἐνῶ μερικοί χαίρονταν γιά τήν συγκράτησή του, ἄλλοι θεωροῦσαν ὅτι πρέπει νά διαλέξει κι αὐτός, ὅταν ἔλθει ἡ σειρά του, τό μεγαλύτερο στρογγυλό ψωμί.
Ὑποχωροῦσε στά καθιερωμένα τυπικά τους καί, ὅταν ἐρχόταν ἡ σειρά του νά διαλέξει, ἔπαιρνε στά κουτουρού τό ψωμί πού ἦταν μπροστά του, ὥστε μ΄ αὐτόν τόν τρόπο νά παραγκωνίσει τόν πειρασμό τῆς πλεονεξίας καί ταὐτόχρονα νά μήν παραβλάψει τά ἄλλα λυπημένα ἀδέλφια του.
Αὐτή ἡ μικρή πράξη του ὕστερα ἔγινε παράδειγμα παντοῦ.
Καθημερινά ἐδημιουργοῦντο καί μικρά ἐσωτερικά προβλήματα στό κρατητήριο, ὅπως ὁ ἀερισμός - πότε καί πῶς καί γιά πόση ὥρα νά γίνεται -ἤ τό δικαίωμα τοῦ καθενός νά περπατήσει στά δύο κενά μέτρα πού ὑπῆρχαν ἀνάμεσα στά κρεββάτια τους. Οἱ διχογνωμίες ἦταν συχνές καί προκαλοῦσαν πολλούς καυγάδες. Ὁ Βαλέριος σιωποῦσε καί σ΄ αὐτές τίς περιπτώσεις.
- Ἐσύ τί λές; Τόν ρωτοῦσαν μερικοί.
-Ἐγώ νομίζω ὅτι εἶναι καλά ἔτσι ὅπως θ΄ἀποφασίσετε ἐσεῖς. Ἄν δέν μπορέσουμε νά ζοῦμε σάν ἀδέλφια σ΄ αὐτήν τήν μεγάλη θλίψη, πῶς μποροῦμε νά περιμένουμε νά διαμοιράζουν οἱ ἄνθρωποι δίκαια καί μέ ἀγάπη τά ἀγαθά ὅλης τῆς γῆς; Ἐάν ἐδῶ δέν μποροῦμε νά ἤμαστε ἀγαθοί, πῶς θά μπορέσουμε νά ἤμαστε ἀγαθοί, ὅταν εἴμαστε γεροί καί ἐλεύθεροι; Με λίγη ἀγάπη θά νοιώσουμε τήν χαρά νά κάνουμε τό θέλημα καί νά δίνουμε χαρά στόν ἀδελφό μας. Χρειαζόμαστε μιά μεγάλη καί βαθειά κατανόηση τῶν ἀνθρώπων, ἐάν θέλουμε νά ζοῦμε εἰρηνικά καί καλά.
Ὁ Βαλέριος πάντα στηριζόταν σέ βιβλικά καί πατερικά παραδείγματα πού τά συσχέτιζε μέ ἐκεῖνες τίς περιστάσεις. Γενικά, προτιμοῦσε νά σιωπά καί νά προσεύχεται μέσα του, ἀλλά πάντα ἦταν ἕτοιμος νά μιλήσει γιά τά ἱερά.
Ὁπουδήποτε ἄρχιζε μιά συζήτηση, αὐτός θά τήν τελείωνε στήν ἕνωση μέ τόν Χριστό. Πολλά παλληκάρια εἶχαν σκανδαλισθεῖ γιά τήν συμπεριφορά τοῦ Βαλερίου – διότι αὐτοί δέν γνώριζαν τόν Χριστιανισμό – ἀλλά κατέληξαν νά τόν ἀποδέχονται σάν παράδειγμα χριστιανικῆς ζωῆς.
Ἡ ἁγία Γραφή
Ὁ Βαλέριος εἶχε προλάβει νά σώσει ἀπό τίς πρώτες ἔρευνες μιά ἁγία Γραφή. Τήν εἶχε διαλύσει σέ πάρα πολλά φυλλάδια καί μέ ριψοκίνδυνους τρόπους τά διαβίβασε καί σέ ἄλλα κρατητήρια. Τότε ἀπομνημονεύθηκαν κομμάτια τῆς Ἁγίας Γραφῆς, κυρίως τό 13ο κεφάλαιο τῆς πρός τούς Κορινθίους Ἐπιστολῆς, ἡ ἐπί τοῦ Ὄρους Ὁμιλία τοῦ Χριστοῦ ἀπό τό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιο, τό κατά Ἰωάννη Εὐαγγέλιο, ὁ Ψαλμός 50ος καί οἱ Ψαλμοί τοῦ Ὄρθρου.
Τά φυλλάδια εἶχαν διαδοθεῖ σ᾿ ὅλο τό δεσμωτήριο καί κατεδιώκοντο συνεχῶς ἀπό τούς δεσμοφύλακες. Ὅταν βρισκόταν κάποιο φυλλάδιο ἀπό τούς δεσμοφύλακες σ΄ ἕνα κρατητήριο, τιμωροῦνταν ὅλοι οἱ κρατούμενοι. Ἐγένοντο ξεχωριστές καί γενικές ἔρευνες γιά νά βρεθοῦν ὅλα τά φυλλάδια. Ἦταν κρυμμένα στά ἀχυρένια στρώματα ἤ κάτω ἀπό τά πατώματα. Ὁπότε ἄδειαζαν τά στρώματα ἀπό τά ἄχυρα καί ἐξήλωναν τά πατώματα. Ἐπήγαιναν ἀκόμη νά ἐρευνήσουν καί ἐκεῖ πού ὑπῆρχε κάποια ὕποπτη φωλιά.
Ὅταν εξαφανίστηκαν ὅλα τά φυλλάδια ἦταν ἤδη ἀργά, διότι πολλά εἶχαν κιόλας εἰσχωρήσει στήν μνήμη τῶν κρατουμένων. Συνέχιζαν νά σκορπίζονται προφορικά ἤ μέσῳ τῶν ἐπικοινωνιακῶν μεθόδων τῆς φυλακῆς: δηλαδή μέ τήν γραφή στό σαπούνι, μέ μιά μύτη σύρματος ἤ μ᾿ ἕνα αἰχμηρό ξύλο ἤ τό γράψιμο στούς τοίχους τῶν κρατητηρίων (οἱ ὁποῖοι βάφονταν καί μετά ξαναγράφονταν ἀπό τούς κρατούμενους), τήν ἀποστολή μηνυμάτων μέσῳ σημάτων τοῦ ἀλφάβητου Μόρς.
Μέ τίς ἴδιους μεθόδους ἐμάθαιναν στό Πιτέστι καί ξένες γλώσσες, μουσική, μαθηματικά καί ἐπί πλέον μετεφέροντο τά πολιτικά καί οἰκογενειακά νέα πού μποροῦσαν νά μποῦν στήν φυλακή, μέσῳ τῶν νέων κρατουμένων. Τά οἰκογενειακά νέα ἦταν πολύ δύσκολο νά γίνουν γνωστά, διότι, μή ὄντας δημόσια, ἔπρεπε νά ἔλθει ἕνας γνωστός τῆς οἰκογένειας γιά νά μπορέσει νά μᾶς πεῖ κάτι. Γιά 15 χρόνια δέν ἤξερα τίποτε περί της οἰκογένειάς μου. Γιά 15 χρόνια ἔμενα στήν ἴδια φυλακή μαζί μέ τού φίλους μου, ἀλλά δέν μπόρεσα νά τούς ἰδῶ. Καί ὅλα αὐτά σ΄ ἕνα καθεστώς πού ἰσχυριζόταν ὅτι ἐξασφαλίζει τήν εὐτυχία τῶν ἀνθρώπων στήν γῆ!
Μαζί μέ τά εύαγγελικά κείμενα διεσπείρονταν μέ τόν ἴδιο τρόπο καί προσευχές, χαιρετισμοί, ποιήματα, ρητά, περιστατικά ἀπό τόν βίο τῶν Ἁγίων ἤ μικρές ὁμιλίες.
Ἐπιμέλεια κειμένου Αναβάσεις
________________________________________________
Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου