Ἡ δευτέρα παρουσία (Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου)

«Ἥξει δέ ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτί, ἐν ᾑ οὐρανοί
ῥοιζηδόν παρελεύσονται, στοιχεῖα δέ καυσούμενα λυθήσονται,
καί γῆ καί τά ἐν αὐτῇ ἔργα κατακαήσεται»

(Β΄Πέτρ. 3;10)

Ὁ Πέτρος, ὁ κορυφαῖος τῶν ἀποστόλων, μᾶς προειδοποιεῖ γιά τήν ἡμέρα ἐκείνη λέγοντας: «Ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου θά ἔρθει ὅπως ὁ κλέφτης τή νύχτα, καί τότε οἱ οὐρανοί θά ἐξαφανιστοῦν μέ τρομερό πάταγο, τά στοιχεῖα τῆς φύσεως θά διαλυθοῦν στή φωτιά, καί ἡ γῆ, ὅπως ὅλα ἔγιναν πάνω σ᾿ αὐτήν, θά κατακαοῦν» (Β΄ Πέτρ. 3;10).

Ἀλλά καί πρωτύτερα, ὁ ἴδιος ὁ Δεσπότης καί κύριος μας μᾶς ἀποκάλυψε τά ἑξῆς: «Προσέξτε καλά τούς ἑαυτούς σας. Μήν παραδοθεῖτε στήν κραιπάλη καί στή μέθη καί στίς βιοτικές ἀνάγκες, καί σᾶς αἰφνιδιάσει ἡ ἡμέρα ἐκείνη. Γιατί θά ἔρθει σάν τήν παγίδα σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους πού κατοικοῦν στή γῆ» (Λουκ. 21:34-35). Καί ἀλλοῦ: «Μπεῖτε ἀπό τήν στενή πύλη...Στενή εἶναι ἡ πύλη καί γεμάτη δυσκολίες ἡ ὁδός πού ὁδηγεῖ στή ζωή» (Ματθ. 7:13-14).

Ἀδελφοί μου, ἄς βαδίσουμε τόν δύσκολο αὐτό δρόμο γιά νά κληρονομήσουμε τήν αἰώνια ζωή.
Αὐτός ὁ δρόμος ἀπαιτεῖ μετάνοια, νηστεία, προσευχή, ἀγρυπνία, ταπεινοφροσύνη, περιφρόνηση τῆς σάρκας, ἐπιμέλεια τῆς ψυχῆς, ἐλεημοσύνη, δάκρυα, πένθος. Νά μισεῖται κανεῖς καί νά μή μισεῖ· νά συγχωρεῖ αὐτούς πού τοῦ κάνουν κακό· ν᾿ ἀδικεῖται καί νά εὐεργετεῖ· τέλος, νά χύσει καί τό αἷμα του γιά τό Χριστό, ὅταν οἱ περιστάσεις τό ἀπαιτήσουν.

Ἀντίθετα, εἶναι «πλατειά ἡ πύλη καί εὐρύχωρη ἡ ὀδός πού ὁδηγεῖ στήν καταστροφή» (Ματθ. 7:13). Ἡ πορεῖα αὐτοῦ τοῦ δρόμου ἐδῶ εἶναι εὐχάριστη, ἀλλά ἐκεῖ εἶναι θλιβερή. Ἐδῶ εἶναι γλυκιά, ἐκεῖ ὅμως πικρότερη κι ἀπό τή χολή. Ἐδῶ εἶναι εὔκολη, ἐκεῖ ὅμως δύσκολη καί ὀδυνηρή. Γνωρίσματα αὐτῆς τῆς πορείας εἶναι ἡ πορνεία, ἡ μοιχεία, ἡ ἀσέλγεια, ἡ εἰδωλολατρία, ἡ φιλονικία, ὁ θυμός, ἡ διχόνοια, οἱ φθόνοι, οἱ φόνοι, τά γλέντια, τά πολυτελή γεύματα, ἡ λαιμαργία καί τά ὅμοια μ᾿ αὐτά. Μά τό χειρότερο ἀπ᾿ ὅλα, ἠ ἀμετανοησία καί ἡ τέλεια λησμοσύνη τῆς ὥρας τοῦ θανάτου.

Αὐτή τήν ἡμέρα τῆς δευτέρας παρουσίας τοῦ Χριστοῦ συλλογίστηκαν οἱ ἅγιοι μάρτυρες καί δέν λυπήθηκαν τά σώματά τους, ἀλλά ὑπέμειναν κάθε εἶδος βασάνων στεφανιῶν. Γιά τόν ἴδιο λόγο ἀγωνίστηκαν στίς ἐρημιές καί στά βουνά, μέ νηστεία καί ἁγνεία, ὄχι μόνο ἄνδρες, ἀλλά καί γυναίκες, βαδίζοντας καρτερικά τό στενό καί θλιμμένο μονοπάτι, κι ἔτσι κέρδισαν τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Αὐτό τό φοβερό δικαστήριο συλλογίστηκε καί ὁ μακάριος Δαβίδ, γι᾿ αὐτό ἔβρεχε κάθε νύχτα μέ δάκρυα τό στρῶμα του καί παρακαλοῦσε τό Θεό, λέγοντας: «Κύριε, ...μή μέ δικάσεις, τό δοῦλο σου, γιατί κανένας ζωντανός δέν εἶναι δίκαιος μπροστά σου» (Ψαλμ. 142:2).

Ἐμπρός λοιπόν κι ἐμεῖς, πρίν φτάσει ἡ μέρα ἐκείνη, πρίν τελειώσει τό πανηγύρι τῆς σύντομης τούτης ζωῆς, πρίν ἔρθει ὁ Θεός καί μᾶς βρεῖ ἀπροετοίμαστους, ἄς ἑτοιμαστοῦμε γιά τήν ὑποδοχή Του μέ ἐξομολόγηση, μέ μετάνοια, μέ νηστεία, μέ δάκρυα, μέ ἀγαθοεργίες.

Προσέξτε, μήν τολμήσει κανείς νά πεῖ ὅτι δέν ἁμάρτησε. Ὅποιος τό λέει αὐτό, εἵναι τυφλός καί ἀπατᾶ τόν ἑαυτό του, μή γνωρίζοντας ὅτι ὁ σατανάς μπορεῖ νά τόν κυριεύει καί μέ λόγια καί μέ ἔργα καί μέ τούς λογισμούς. Ποιός μπορεῖ νά καυχηθεῖ ὅτι ἔχει ἁγνή καρδιά καί καθαρές ὅλες τίς αἰσθήσεις του; Κανένας δέν εἶναι ἀναμάρτητος, κανένας δέν εἶναι καθαρός, παρά μόνο Ἐκεῖνος, πού, ἄν καί πλούσιος, «ἐπτώχευσε» γιά μᾶς. Αὐτός μόνο εἶναι ἀναμάρτητος. Αὐτός βαστάζει τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου καί δέν θέλει τό θάνατο τῶν ἁμαρτωλῶν, ἀλλά τή σωτηρία τους. Σ᾿ Αὐτόν ἄς καταφύγουμε κι ἐμεῖς, γιατί ὅσοι ἁμαρτωλοί πῆγαν κοντά Του, σώθηκαν.

Ἄς μήν ἀπελπιστοῦμε, ἀδελφοί μου, γιά τή σωτηρία μας. Ἁμαρτήσατε; Ἄς μετανοήσουμε. Μύριες φορές ἁμαρτήσαμε; Μύριες φορές ἄς μετανοήσουμε. Γιά κάθε ἔργο ἀγαθό χαίρεται ὁ Θεός, ἐξαιρετικά ὅμως χαίρεται γιά μιά ψυχή πού μετανοεῖ.

Ἐλᾶτε λοιπόν, ἄς πέσουμε στά πόδια Του κι ἄς ἐξομολογηθοῦμε τίς ἁμαρτίες μας.

Δόξα στή φιλανθρωπία Του.

Δόξα στή μακροθυμία Του.

Δόξα στήν ἀγαθότητα καί τή συγκατάβασή Του.

Δόξα στήν εὐσπλαχνία Του.

Δόξα στή βασιλεία Του.

Δόξα καί τιμή καί προσκύνηση στό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ
καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων.

Ἀμήν!

Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο "Φωνή τῶν Πατέρων" τόμος β΄
Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ὠρωπός Ἀττική.