Εἶπε ἕνας γέροντας...

<<Βλέπω την νεολαία σήμερα που κάνει τόσες αταξίες για να απολαύσει ηδονές, ενώ στην πνευματική ζωή θα απολάμβανε Θείες ηδονές σε μεγαλύτερο βαθμό. Θα έλεγε κανείς "μα καλά, μου λές για τον Παράδεισο κ.λ.π., δέν ξέρουμε αν είναι ή δέν είναι". Μα σε αυτή την ζωή μπορεί να ζει κανείς ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου σέ μεγάλο βαθμό. Όχι ένα λεπτό, δέκα λεπτά, δέκα ημέρες καί ένα χρόνο, μα συνέχεια από εδώ να ζεί μια αγαλλίαση καί να διερωτάται πολλές φορές αν υπάρχει κάτι καλύτερο στον Παράδεισο από αυτό το οποίο ζει εδώ. Σήμερα νομίζει η νεολαία ότι απολαμβάνει κάτι. Μοιάζει πολύ με τα παιδιά της πείνας που βρίσκανε αυτά που πετούσανε οι στρατιώτες της κατοχής και τα γλείφανε και νόμιζαν ότι απολάμβαναν κάτι, ενώ ήταν σάπιο>>.

από τό βιβλίο: Αθωνικόν Γεροντικόν

πηγή:ηλεκτρονικό ταχυδρομείο