Ο φαρισαίος ηγούμενος.
Αρχιεπίσκοπος Άγιος Ιλαρίων Τρόϊτσκι
Το 1929 κοιμήθηκε ο Ρώσος Ομολογητής Αρχιεπίσκοπος Άγιος Ιλαρίων Τρόϊτσκι.
Στον βίο του διαβάζουμε ότι ήταν «ορκισμένος εχθρός της υποκρισίας και κάθε είδους ευσεβισμού».
Κατά την διάρκεια της εξορίας του σε στρατόπεδο συγκέντρωσης ήταν σε ομάδα εργασίας μαζί με άλλους εξόριστους κληρικούς.
Οι αληθινά άγιοι αγωνίζονται να κρατούν πάντοτε το γνήσιο ταπεινό φρόνημα του τελώνη. Ποτέ δεν πίστευαν στην «αγιότητά τους και στα χαρίσματά τους». Και φυσικά, έστω κι αν ήταν φανερά κάποια χαρίσματα του Θεού στην ζωή τους, ποτέ δεν το διαφήμιζαν. Αντίθετα το έκρυβαν και πολλές φορές ζητούσαν από τον Θεό να τους αφαιρέσει από τον φόβο του πάθους της κενοδοξίας.
Όλοι είχαν καταλάβει ότι ο άγιος Ιλαρίων δεν επικροτούσε κάποιες συμπεριφορές, όπως «το να αποκαλείς τον εαυτό σου αμαρτωλό, το να κάνεις μακρές «ευσεβείς» συζητήσεις ή το να επιδεικνύεις την αυστηρότητα της ζωής σου…. Ακόμα περισσότερο το «να σκεφτείς για τον εαυτό σου κάτι περισσότερο από ό,τι είσαι στην πραγματικότητα».
Έφεραν κάποτε στην ομάδα τους έναν καινούργιο εξόριστο, που ήταν ηγούμενος.
Τον ρώτησε ο Αρχιεπίσκοπος Ιλαρίων. - Γιατί σας συνέλαβαν;
- Τελούσα ακολουθίες στο σπίτι μου, όταν έκλεισαν το μοναστήρι, απάντησε ο ηγούμενος. Μαζευόταν κόσμος και γίνονταν θαύματα.
- Ά! έτσι; Ώστε γίνονταν «θαύματα»; Και πόσα χρόνια σας έριξαν εξορία;
- Τρία χρόνια.
- Μμμ! Λίγα είναι! Για τα « θαύματα» έπρεπε να σας ρίξουν περισσότερα! Η σοβιετική εξουσία δεν πρόσεξε….
Και καταλήγει ο βιογράφος του Αγίου Ιλαρίωνα, μητροπολίτης Ιωάνης Σνίτσεφ.
«Είναι αυτονόητο ότι, το να μιλάς για «θαύματα» που γίνονται με τις δικές σου προσευχές, είναι κάτι περισσότερο από αναίδεια».
Πηγή: Αρχιεπίσκοπος Ιλαρίων Τρόϊσκι.Εκδ.ΑΘΩΣ-ΣΤΑΜΟΥΛΗ, μετάφραση πρωτ.Ιωάννη Φωτόπουλου agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr
http://anavaseis.blogspot.gr/2013/08/blog-post_1043.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου