Ὁ Ἀπόστολος τῆς ἡμέρας 1 Φεβρουαρίου 1840

Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίωφ

ἀπό τό βιβλίο “ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ”

Μέ παραχώρηση τοῦ Θεοῦ, πού οἱ βουλές Του εἶναι ἀνεξιχνίαστες, κάποιος μοναχός μπῆκε μιά μέρα σέ στάδιο πειρασμῶν. Ἐκείνη τή μέρα, στή Λειτουργία, διαβάστηκε ἡ ἀποστολική περικοπή, «Ἀγαπητοί, μή ξενίζεσθε τῇ ἐν ὑμῖν πυρώσει πρός πειρασμόν ὑμῖν γινομένῃ...»¹. Τόν μοναχό τόν ἐντυπωσίασαν ἰδιαίτερα τά λόγια τοῦ ἀποστόλου, «... καιρός τοῦ ἄρξασθαι τό κρῖμα ἀπό τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ»², τά ὁποῖα θεώρησε πώς εἰπώθηκαν εἰδικά γι᾿ αὐτόν.

Στίς ἐξωτερικές ἐνέργειες τῶν ἀνθρώπων καί τῶν δαιμόνων, πού εἶναι ὄργανα τῆς πρόνοιας τοῦ Θεοῦ, ἐπιτελεῖται μιά μυστική, ἀνώτερη κρίση –κρίση τοῦ Θεοῦ³.

Ἄν συνέπεια τῆς κρίσεως εἶναι ἡ τιμωρία, αὐτή δέν ἀποτελεῖ παρά ἀποτέλεσμα τῆς θείας δικαιοκρισίας. Καί ὡς ἀποτέλεσμα δικαιοκρισίας ἡ τιμωρία προϋποθέτει ὕπαρξη ἐνοχῆς πού ἀποδίδεται σ᾿ ἐμένα ἀπό τόν Θεό. Μάταια, λοιπόν, θεωρῶ τόν ἑαυτό μου δίκαιο· μάταια πιστεύω πώς ἄδικα ὑποφέρω· μάταια ἐπαναλαμβάνω τίς πονηρές δικαιολογίες μου, δικαιολογίες πού, ὅπως μέ πληροφορεῖ ἡ συνείδησή μου, εἶναι ψεύτικες· μάταια ἀθωώνω τόν ἑαυτό μου καί καταδικάζω τούς ἄλλους ἀνθρώπους ὥς αἴτιους τῶν πειρασμῶν μου.

Αὐτόκλητε δίκαιε! Γύρνα τά μάτια τοῦ νοῦ σου στά ἁμαρτήματά σου, πού εἶναι ἄγνωστα στούς ἀνθρώπους ἀλλά γνωστά στόν Θεό, καί ἀναγνώρισε πώς οἱ βουλές τοῦ Θεοῦ εἶναι δίκαιες, ἐνῶ οἱ δικές σου δικαιολογίες πονηρές καί ἀναίσχυντες. Μέ εὐλαβική ὑποταγή δοξολόγησε τήν κρίση τοῦ Θεοῦ καί δικαιολόγησε τό ὄργανο πού διάλεξε Ἐκεῖνος γιά τήν τιμωρία σου. Ἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ θά κατέβει τότε στήν καρδιά σου. Αὐτή ἡ εἰρήνη θά σέ συμφιλιώσει μέ τίς θλίψεις σου.

Μέ αὐταπάρνηση, λοιπόν, ἄφησε τόν ἑαυτό σου, ἄφησέ τα ὅλα, στή βούληση τοῦ Θεοῦ. Μιά φροντίδα, μόνο μιά, μένει γιά σένα, ἡ φροντίδα γιά τέλεια καί γνήσια μετάνοια. Ἡ μετάνοια αὐτή γκρεμίζει τήν ἔχθρα πού χωρίζει τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν Θεό, ἑνώνει τόν ἄνθρωπο μέ τόν Θεό. Βάση τῆς μετάνοιας εἶναι ἡ συναίσθηση, ἡ πλήρης συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς μας.

Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ.

1Α΄ Πετρ. 4:12.

2«Είναι καιρός πιά ν᾿ ἀρχίσει ἡ κρίση ἀπό τόν λαό τοῦ Θεοῦ» (Α΄ Πετρ.4:17).

3Βλ. κεφάλαια 1 καί 2 τοῦ βιβλίου τοῦ Ἰώβ· Ὁσίου Μακαρίου τοῦ Μεγάλου, Ὁμιλίαι Πνευματικαί, ΚΣΤ΄ , ζ΄ καί η΄.