Ἡ ἁγνεία-ἐγκράτεια, πρίν καί μετά τό Μυστήριο τοῦ γάμου.Ἡ ἁγνότητα εἶναι μίμηση Χριστοῦ.

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ Α΄.

ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΓΓΑΜΟΣ ΒΙΟΣ

3.Ο «ΚΟΣΜΙΚΟΣ»-ΕΓΓΑΜΟΣ ΒΙΟΣ

Ἡ ἁγνεία-ἐγκράτεια, πρίν καί μετά τό Μυστήριο τοῦ γάμου.

Ἡ ἁγνότητα, ἡ καθαρότητα, καθώς καί ὅλες οἱ ἀρετές εἶναι ζητούμενο, ὄχι μόνο ἀπό τούς μοναχούς, ἀλλά καί ἀπό τούς ἀνθρώπους πού ζοῦν στόν κόσμο. Ἡ ἁγνεία-ἐγκράτεια καί ἡ ὅλη ἐν γένει ἡ ἀσκητική πνευματική ζωή πού στοχεύει στόν ἐξαγιασμό τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀπαραίτητη τόσο πρίν, ὅσο καί μετά τό Μυστήριο τοῦ γάμου.

Ἄς θυμηθοῦμε τόν Ἅγιο Ἰωσήφ τόν Πάγκαλο, τόν Ὁποῖον ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει ὡς πρότυπο ἁγνότητος. «Πῶς εἶναι δυνατόν νά κάνω αὐτήν τήν ἁμαρτία μπροστά στόν Θεό»; εἶπε καί ἀπέφυγε τόν πειρασμό τῆς Αἰγυπτίας.

Ἄς θυμηθοῦμε ἀκόμη τί σημαίνει ὁ ὕμνος πού ψάλλεται στήν ὀρθόδοξη ἀκολουθία τοῦ μυστηρίου τοῦ Γάμου: «Ἅγιοι μάρτυρες, οἱ καλῶς ἀθλήσαντες καί στεφανωθέντες...». Σημαίνει, σέ συνδυασμο μέ τήν στέψη ,τό στεφάνωμα, πού ἔγινε πρίν λίγο, τήν βράβευση γιά τήν νίκη τῶν νυμφευομένων στόν ἀγῶνα τῆς ἁγνότητος. Ἡ Ἐκκλησία τούς τιμᾶ διότι μέ την βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἐγκρατεύθηκαν καί δέν εἶχαν σαρκικές σχέσεις μέχρι να στεφανωθοῦν, ἀλλά καί σέ ἐπίπεδο λογισμῶν ἀγωνίστηκαν καί φυλάχθηκαν ἁγνοί.
Τούς ὑποδηλώνεται δέ ὅτι ἡ ἔγγαμη ζωή εἶναι θυσία, ἀνάλογη μέ αὐτήν τῶν μαρτύρων. Εἶναι ἑκούσια καί ἀμοιβαία προσφορά τοῦ καθενός στόν ἄλλον. Εἶναι δρόμος γιά τήν πνευματική ὁλοκλήρωση καί τήν θέωση. Εἶναι δρόμος μαρτυρικός μέ ἀσκητικό χαρακτήρα!

Ἡ νηστεία, ἡ ἐγκράτεια, ἡ κακοπάθεια, ἡ προσευχή, δέν εἶναι μόνον γιά τούς μοναχούς, ἀλλά καί γιά τούς ἐγγάμους¹⁰⁷.

Γι’ αὐτό καί ὁ Ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος γράφοντας πρός τούς ἐγγάμους, τούς καλεῖ σέ ἁγνότητα καί σωφροσύνη. Θέλει οἱ νέες νά εἶναι φίλανδρες, φιλότεκνες, σώφρονες, ἁγνές, νά παραμένουν στό σπίτι, νά εἶναι ἀγαθές καί ὑπάκουες στούς ἄνδρες τους, γιά νά μήν βλασφημεῖται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ¹⁰⁸.

Ἡ ἁγνότητα εἶναι μίμηση Χριστοῦ.

Ἡ ἁγνότητα εἶναι χρέος ὅλων μας, μοναχῶν καί μή μοναχῶν· διότι εἶναι μίμηση Χριστοῦ. Ἄλλωστε, αὐτό σημαίνει τό ὄνομα πού φέρουμε, τό ὄνομα «Χριστιανός»: μιμητής τοῦ Χριστοῦ. Καλούμαστε νά μιμηθοῦμε τόν Χριστό σέ ὅλα. Ὅπως Ἐκεῖνος εἶναι Πάναγνος, ἔτσι καί μεῖς πρέπει νά «ἁγνίζομεν ἑαυτούς». Αὐτό μπορεῖ νά ἐπιτευχθεῖ καί ἀπό ἀγάμους καί ἀπό ἐγγάμους, ὅταν ζοῦμε σωστά μέσα στήν Ἐκκλησία, δηλαδή ὅταν παραμένουμε ζωντανά Της μέλη, μέ τήν συνεχῆ μετάνοια, τήν νήψη καί γενικά τήν ἀσκητική καί μυστηριακή ζωή.

Γράφει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος: «Ἀγαπητοί, τώρα εἴμαστε τέκνα τοῦ Θεοῦ, καί ἀκόμη δέν ἐφανερώθηκε τί θά γίνουμε. Γνωρίζουμε ὅτι ἐάν φανερωθεῖ θά γίνουμε ὅμοιοι μ’ Αὐτόν, διότι θά Τόν ἰδοῦμε ὅπως ἀκριβῶς εἶναι. Καί καθένας πού ἔχει αὐτήν τήν ἐλπίδα ἁγνίζει τόν ἑαυτό του, καθώς καί Ἐκεῖνος εἶναι ἁγνός»¹⁰⁹.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:«Τά ἀσκητικά τῆς Ἐνορίας» (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου) πού ἤδη κυκλοφορεῖ.

107 Πρβλ. Πρωτοπρ. Ἰωάννου Σ. Ρωμανίδου (†), Καθηγητοὺ Πανεπιστημίου, Πατερικὴ Θεολογία,Πρόλογος: Πρωτοπρ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, Κοσμήτορα Θεολ. Σχολῆς Πανεπ. Ἀθηνῶν, Ἐπιμέλεια – σχόλια: Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Ἁγιορείτου, Ἐκδόσεις Παρακαταθήκη, σελ. 186.

108 Τιτ. 2, 3-5: «πρεσβύτιδας ὡσαύτως ἐν καταστήματι ἱεροπρεπεῖς, μὴ διαβόλους μηδὲ οἴνῳ πολλῷ δεδουλωμένας, καλοδιδασκάλους, ἵνα σωφρονίζωσιν τὰς νέας φιλάνδρους εἶναι͵ φιλοτέκνους͵ σώφρονας͵ ἁγνάς͵ οἰκουρούς͵ ἀγαθάς͵ ὑποτασσομένας τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν͵ ἵνα μὴ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ βλασφημῆται».

109 Ἰω. Α΄ 3, 2-3.