Ἡ ὕψωση τοῦ κόσμου στήν ἁγνότητα τοῦ Χριστοῦ.

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ Α΄.

ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΓΓΑΜΟΣ ΒΙΟΣ

3.Ο «ΚΟΣΜΙΚΟΣ»-ΕΓΓΑΜΟΣ ΒΙΟΣ

Ἡ ὕψωση τοῦ κόσμου στήν ἁγνότητα τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ γάμος δέν ὑπῆρχε πρίν τήν πτώση τῶν Πρωτοπλάστων στόν Παράδεισο. Εὐλογήθηκε ὅμως μετά τήν πτώση ἀπό τόν Θεό. Δηλ. εἶναι μία παραχώρηση τοῦ Θεοῦ στήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία, ἀρρώστια, ἐμπάθεια, ἡ ὁποία εἰσῆλθε στήν ἀνθρώπινη φύση μετά τήν πτώση⁹⁹. Εἶναι σαφής ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων: Ὁ τρόπος συλλήψεως, κυοφορίας καί γεννήσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελοῦν τούς δερμάτινους χιτῶνες πού φόρεσε ὁ Ἀδάμ μετά τήν πτώση¹⁰⁰.

Γράφει ὁ Ἅγιος καί Μέγας Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: «Ὁ γάμος εἶναι συγγνώμη πάθους...(Ὁ γάμος) Εἶχε τά πρωτεῖα στόν καιρό τοῦ νόμου καί τῶν σκιῶν· (ὅταν ὁ κόσμος ἦταν σέ νηπιακή πνευματική κατάσταση). Ἀλλά, ὅταν ξεπεράστηκε τό γράμμα, ἀντ’ αὐτοῦ εἰσῆλθε τό πνεῦμα.
Τότε ἔπαθε ὁ Χριστός ἐν σαρκί... Τότε ἔλαμψε ἡ ἁγνότητα συντέμνουσα τόν κόσμο. Ἐκεῖ (στήν ἁγνότητα τοῦ Χριστοῦ) πρέπει νά μεταβεῖ ὁ κόσμος καί νά συνανέλθει μέ τόν Χριστό»¹⁰¹.

Εἶναι ἀναμφισβήτητο ὅτι ὅλοι, ἄγαμοι καί ἔγγαμοι, καλούμαστε νά ξεπεράσουμε τήν ἐμπαθῆ μας κατάσταση καί νά πλησιάσουμε, τό κατά δύναμιν, στήν τέλεια καί ἄπειρη ἁγνότητα τοῦ Χριστοῦ μας.
Τό πόσο ἁγνούς μᾶς θέλει ὅλους ὁ Θεός φαίνεται ἀπό τήν ἐντολή πού μᾶς ἔδωσε στήν ἐπί τοῦ Ὄρους Ὁμιλία Του: «Καθένας πού θά ρίξει τό βλέμμα του πονηρά σέ γυναῖκα (καί φυσικά ἀντίστοιχα ἡ γυναῖκα σέ ἄντρα) μέ σκοπό νά τήν ἐπιθυμήσει, ἤδη ἔκανε μοιχεία στήν καρδιά του», δηλ. ἁμάρτησε θανάσιμα¹⁰². Ἀπ’ ὅλους, δηλαδή, ζητεῖται καθαρότητα, ὄχι μόνον στό σῶμα, ἀλλά καί στίς αἰσθήσεις, στήν γλῶσσα, στίς ἐπιθυμίες, στούς λογισμούς καί στήν καρδία.

Γι’ αὐτό ἡ Ἐκκλησία μας, πού θέλει νά θεραπεύσει τήν ἀνθρώπινη ψυχή ὁρίζει ἐγκράτεια μέσα στόν γάμο. Ἡ ἐγκράτεια στήν σαρκική σχέση εἶναι ἐπιβεβλημένη στίς ἡμέρες πού ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει ὁρίσει ὡς ἡμέρες νηστείας. Ἐπίσης, εἶναι ἐπιβεβλημένη ὅταν ὁ Χριστιανός προετοιμάζεται γιά νά μετάσχει στήν Θεία Εὐχαριστία. 

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:«Τά ἀσκητικά τῆς Ἐνορίας» (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου) πού ἤδη κυκλοφορεῖ.
 

99 Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ὁμιλία εἰς τήν Γένεσιν, 15, 4, PG 53, 123. Ἐπίσης στό: TLG, Work #112 53.123.29 to Work #112 53.123.35 «Μετὰ γὰρ τὴν παράβασιν τὰ τῆς συνουσίας γέγονεν· ἐπεὶ μέχρις ἐκείνου καθάπερ ἄγγελοι οὕτω διῃτῶντο ἐν τῷ παραδείσῳ͵ οὐχ ὑπὸ ἐπι θυμίας φλεγόμενοι͵ οὐχ ὑπὸ ἑτέρων παθῶν πολιορκού μενοι͵ οὐ ταῖς ἀνάγκαις τῆς φύσεως ὑποκείμενοι͵ ἀλλὰ δι΄ ὅλου ἄφθαρτοι κτισθέντες καὶ ἀθάνατοι͵ ὅπου γε οὐδὲ τῆς τῶν ἱματίων περιβολῆς ἐδέοντο. Πρβλ. http://www.gonia.gr/gonia.php?article=1977&PHPSESSID=6529eda2f1aed42dfa90e62829132807

100 Ἁγ. Γρηγορίου Νύσσης, Περί ψυχῆς καί ἀναστάσεως, PG 46, 148C-49A. Βλ. στό Γ. Μαντζαρίδη, Χριστιανική ἠθική ΙΙ, σελ. 369, ἐκδ. Πουρναρᾶ, 2003.

101 Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη ἠθικά, Πρός Παρθένους παραινετικός, ΕΠΕ, τ. 9, σελ. 110-113, PG 37, 632 , ΤLG,: Work #060 634.7 to Work #060 635.8 Αἰνείσθω σοι καὶ γάμος͵ πρὸ γάμου δ΄ ἀφθορία· γάμος συγγνώμη πάθους͵ ἁγνεία δὲ λαμπρότης· Γάμος πατὴρ ἁγίων͵ ἁγνεία δὲ λατρεία. Ταύτην καὶ τότε καιροῖς ἐτίμων τοῖς εὐθέτοις͵ Ἀδὰμ ἐν παραδείσῳ. Μωσῆς ἐν ὄρει Σινᾶ. Λειτουργῶν ὁ Ζαχαρίας͵ ὁ πατὴρ τοῦ Προδρόμου. Γάμος καὶ παρθενίας ῥίζα τῆς Θεῷ φίλης. Ἀλλ΄ ἔστιν ὁμῶς σαρκὸς καὶ βράσματος δουλεία. Ὅτ΄ ἦν νόμος͵ καὶ σκιαὶ͵ καὶ πρόσκαιροι λατρεῖαι, τότ΄ εἶχε πρῶτα καὶ γάμος͵ ὡς ἔτι νηπιώδης. Ὅτε δ΄ ὑπεξῆλθε τὸ γράμμα͵ τὸ πνεῦμ΄ ἀντεισήχθη. Καὶ Χριστὸς ἔπαθε σαρκὶ͵ προελθὼν ἐκ Παρθένου. Τότ΄ ἐξέλαμψεν ἁγνεία συντέμνουσα τὸν κόσμον. Ὃν ἐκεῖ δεῖ μεταβῆναι Χριστῷ συνανελθόντι».

102 Ματθ. 5, 27-28. « Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη͵ Οὐ μοιχεύσεις. Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν, ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ»