Ἀνθολόγιο λόγων τοῦ Γέροντα Θαδδαίου

 1. Ένας άνθρωπος που έρχεται στό μοναστήρι δέν πολυκαταλαβαίνει γιατί είναι εκεί. Έτσι αρχίζει μια επίγεια ζωή εντός της μονής. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί να αντέξει να βλέπει κάποιον να προκόβει στην πίστη, κι έτσι αναχωρεί από τούτο τον κόσμο με αυτό το χαρακτηριστικό που στάθηκε ανίκανος να διορθώσει. Αν αυτή είναι η περίπτωσή μας, τότε πρέπει πάντοτε να προσευχόμαστε στόν Θεό με τα εξής λόγια:

«Αχ Κύριε, βοήθησέ με να διορθώσω αὐτό το κουσούρι του χαρακτήρα μου!»

Θεοτοκίον
«Κυμάτων, των ἐν τῷ βίῳ ἡ ζάλη, κατακλύζει τήν ψυχήν μου Παρθένε·
ἀλλ᾿ ὡς τεκοῦσα δι᾿ ἔλεος μέγα, τόν κυβερνήτην ἁπάντων καί Κύριον,
ὁδήγησόν με ἀσφαλῶς, πρός λιμένα τοῦ θείου θελήματος».

2. Μέχρι να μας επισκεφτεί η θεία Χάρη, εκνευριζόμαστε συνήθως όταν κάποιος μας προσβάλει ή μας γελοιοποιεί. Όταν αξιωνόμαστε της Χάριτος δεν μας πληγώνουν πλέον οι προσβολές των άλλων, αλλά παραμένουμε σιωπηλοί και ειρηνικοί, λές και η προσβολή δεν απευθυνόταν καν σε μας.

Θεοτοκίον

«Γεηρῶν φρονημάτων, καί παθῶν ἀκαθάρτων τόν νοῦν μου κάθαρον,
Παρθένε Θεοτόκε, τῇ σῇ ἐπιστασίᾳ, καί βοῶντά με οἴκτειρον·
Ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεός εὐλογητός εἵ».

3. Όταν υπάρχει μια διαφωνία, βγαίνουμε πάντοτε από το δρόμο μας, προκειμένου να πείσουμε τον άλλο ότι έχει άδικο. Να πως γίνεται η ατμόσφαιρα τεταμένη. Ο άλλος επιχειρηματολογεί και δεν δέχεται τη διόρθωσή μας· κι όσο για μας, εμείς χάνουμε τον χρόνο μας και διαταράσουμε την εσωτερική μας ειρήνη για το τίποτα. Αν έχουμε διάκριση, γνωρίζουμε ποιός είναι στην πραγματικότητα αυτός που μας μιλά. Θα γνωρίζουμε ότι δεν είναι εκείνος ο «αντίπαλος» μας, αλλά το πονηρό πνεύμα, το οποίο μιλά μέσα από αυτόν. Είναι ανώφελο να διαπληκτιζόμαστε με εκείνους που πολεμούν την ανθρωπότητα εδώ και χιλιάδες χρόνια και είναι εύστροφοι και εξασκημένοι σ᾿ αυτόν τον πόλεμο με τους ανθρώπους.

Θεοτοκίον

«Φόβῳ θείῳ κυβέρνησον, Κόρη τῆς καρδίας μου τά κινήματα,
καί φωτί σου θείῳ λάμπρυνον, τήν ἐσκοτισμένην μου διάνοιαν».

4. Όταν ένα πονηρό πνεύμα βλέπει ότι ένας άνθρωπος προσπαθεί να ευαρεστήσει τον Θεό και προκόβει στό αγαθό, βρίσκει τον τρόπο να μπεί στήν καρδιά των άλλων ανθρώπων και από κει να φθονήσει τόν θεοειδή άνθρωπο. Μ᾿ αυτό τον τρόπο, το πονηρό πνεύμα δημιουργεί στους άλλους ανθρώπους μια κακή προδιάθεση για τον αδελφό τους και τους κάνει να νιώθουν φθόνο για κείνον. Με την επιρροή των δαιμόνων διαπράττουν πολλά άσχημα και κακόβουλα πράγματα εναντίον του αδελφού τους, διαδίδουν ψέμματα και φήμες για κείνον. Σε μας φαίνεται σαν να είναι οι άνθρωποι που φθονούν τον ευλαβή αδελφό τους, ενώ στην πραγματικότητα είναι το πνεύμα της μοχθηρίας που έχει θρονιαστεί στην καρδιά τους και φθονεί. Παρομοίως, το πνεύμα της κακίας εισέρχεται στην καρδιά ενός ανθρώπου που άκουσε ότι έπεσε κακοτυχία σε κάποιον με τον οποίο δεν είχε καλή σχέση για καιρό. Δεν γνωρίζει ότι είναι το πνεύμα του Άδη αυτό που χαίρεται μαζί του για την κακοτυχία του πλησίον του.

Θεοτοκίον
«Ἀπορρήτως τεκοῦσα, Τόν τῆς ζωῆς Αἴτιον, νέκρωσον τά πάθη μου Κόρη,
τά τυραννοῦντά με, καί πρός ἐνάρετον, ζωήν καί θείαν Παρθένε,
διά καθαρότητος, τόν νοῦν μου ἴθυνον».

5. Είθε λοιπόν να σας αξιώσει ο Κύριος κάθε καλού, και να έχετε πλάι σας την Υπεραγία Θεοτόκο, που είναι η προστάτις μεσίτριά μας ενώπιον του θρόνου του Θεού. Θα παρακαλεί τον Υιό της καί Θεό μας να μας δίνει τη δύναμη να είμαστε καλοί και να δοξάζουμε τον Θεό, τόσο εδώ στη γη όσο καί στην αιωνιότητα. Αμήν.

Τέλος και τῷ Θεῷ δόξα!

Θεοτοκίον

Σωτήρα τεκοῦσα καί Λυτρωτήν, λύτρωσέ με Κόρη, τῆς ἀπάτης τοῦ δυσμενοῦς,
καί δίδου μετάνοιαν γνησίαν, τῇ ταπεινῇ μου ψυχῇ Παναμώμητε».

Ἀπό τό βιβλίο: «Οἱ λογισμοί καθορίζουν τή ζωή μᾶς».

Ἐκδόσεις " Ἐν πλῷ "