Ἡ μυστηριακή ζωή.β' μέρος

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

Γ΄. ΕΚΚΛΗΣΙΑ – ΕΝΟΡΙΑ : ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ἡ μυστηριακή ζωή 

Ἡ σωτηρία καὶ ἡ παραμονὴ ἐντός της Ἐκκλησίας δὲν γίνεται μόνο μὲ τὴν μετοχὴ στὰ Μυστήρια , ἀλλὰ ἀπαιτεῖται καὶ ὁ ἀνάλογος Πνευματικὸς ἀγώνας ἀπὸ τὸν πιστὸ, ὥστε νὰ διαφυλάξει τὴν ἐν Χριστῷ ζωὴ πού ἔλαβε μὲ τὰ Ἅγια Μυστήρια .

Ὁ πιστὸς πράγματι «παίρνει μὲ τὰ Μυστήρια τὸ δῶρο τῆς ζωῆς. Ἀλλά, γιὰ νὰ συνεχίσει νὰ ζεῖ, χρειάζεται νὰ καταβάλλει καὶ προσωπικὴ προσπάθεια: εἶναι ἀνάγκη νὰ τηρεῖ τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ (ἔχοντάς τες) ὡς ρυθμιστικὸ παράγοντα τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, νὰ προσέχει ἀκοιμήτως, νὰ προσεύχεται ἀδιαλείπτως, νὰ μελετᾶ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ συνεχῶς. Κι ὅλα τοῦτα: γιὰ νὰ ἐλέγχει τοὺς λογισμοὺς καὶ τὶς ἐπιθυμίες του. Γιατί ὁ ἄνθρωπος, ἁμαρτάνοντας, γίνεται ἀχρεῖος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἑαυτοῦ του. Πρότυπο τοῦ κάθε πιστοῦ πρέπει νὰ εἶναι μονίμως ὁ Χριστός, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἐπιδίδεται στὴν ἄσκηση τῆς ἀρετῆς, καταξιώνοντας τὸν ἑαυτό του κι ἀφθαρτίζοντάς τον»¹⁸.

Ὅταν ὁ πιστὸς (μυημένος) διαφυλάξει τὴν Θεία Χάρη πού ἔλαβε μὲ τὰ Ἅγια Μυστήρια, ἔχοντας νήψη καὶ κάνοντας τὴν ἀνάλογη ἄσκηση, ἀποκτᾶ «ἀγαθὴ θέληση ψυχῆς, στραμμένη πρὸς τὸν Θεό, τὸ μοναδικὸ στοιχεῖο ποὺ συνιστᾶ τὴν μακαρία ζωή. Ἡ ὁδὸς τῶν Μυστηρίων» διδάσκει ὁ Ἅγιος Νικόλαος «εἶναι ἡ μόνη ὁδὸς ἡ ὁποία προετοιμάζει τὸν ἄνθρωπο γιὰ τὴ μέλλουσα ζωή, ἀφοῦ προηγουμένως ἀποστραφεῖ τὴν ἁμαρτία.

Φυσικά, ὁ πιστὸς φοβᾶται γιὰ τὰ δεινὰ ποὺ ἐπίκεινται στοὺς ἀσεβεῖς, ἀλλὰ ἐλπίζει κι ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ καὶ τὸ ἀγαθό. Ἀπ’ αὐτὸ τὸ τελευταῖο, ὁ πιστὸς μετέχει διαρκῶς στὴν χαρά, γιατί, στὴν οὐσία, χαίρεται μὲ τὰ θεῖα ἀγαθὰ στὰ ὁποῖα συνυπάρχει ὁ Θεός.

Ὁ μυημένος ἀγαπᾶ καὶ μένει στὸν Θεὸ κι ὁ Θεὸς σ’ αὐτόν. Καρπὸς αὐτῆς τῆς ἀγάπης εἶναι ἡ μίμηση τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ζωὴ τῆς Χάριτος εἶναι ἡ ὄντως ζωὴ»¹⁹.

Ὁ βαπτισμένος καί χρισμένος πιστός, μετέχοντας τακτικά τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας (σύμφωνα μέ τήν ὁδηγία τοῦ Πνευματικοῦ του Πατρός) καί συνάμα ἀγωνιζόμενος ἀσκητικά καί νηπτικά, ζεῖ τήν ὄντως ζωή. Παραμένει, ἔτσι, ἐντός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς μόνης ἀληθινῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ διά τῶν Μυστηρίων καί τῆς μετάνοιας-ἄσκησης-νήψης ἔνταξη καί παραμονή στήν Ἐκκλησία ἀποτελεῖ καί τήν σωτηρία του. «Ἐκτός Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία»²⁰. Ἡ σωτηρία βρίσκεται μόνον μέσα στὴν Ἐκκλησία. Αὐτὸ τὸ ἔλεγε ἐπιγραμματικὰ ὁ Ἅγιος Κυπριανός: Extra Ecclesia nulla salus, ἐκτός της Ἐκκλησίας δὲν ὑπάρχει σωτηρία. Τό ἴδιο καταδεικνύεται καί ἀπό ἀνάλογο χωρίο ἄλλου ἔργου του, ὅπου παρατηρεῑ ὅτι «δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει κάποιος πατέρα τὸν Θεό, ἂν δὲν ἔχη μητέρα τὴν Ἐκκλησία»²¹. Ὁ π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ παρατηρεῖ: «Ἐκτός Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία, διότι σωτηρία εἶναι ἡ Ἐκκλησία»²².

Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε σαφῶς: «ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς»²³. Χωρίς τήν Θεία Εὐχαριστία δέν ἔχουμε αἰώνια ζωή. «Ἐφόσον ἡ Θεία Εὐχαριστία πραγματώνεται καὶ προσφέρεται μόνον μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ ἐφόσον ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία δὲν μποροῦμε νὰ βροῦμε τὴν αἰώνιο ζωή, καταλαβαίνουμε ὅτι ἡ σωτηρία βρίσκεται μόνον μέσα στὴν Ἐκκλησία, ποὺ οἰκοδομεῖται μέσῳ τῆς Θείας Εὐχαριστίας καὶ φανερώνεται μὲ τὴ Θεία Εὐχαριστία. Ὅπως λέγει ὁ 'Ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας, «ἡ Ἐκκλησία σημαίνεται ἐν τοῖς μυστηρίοις» (Ἑρμηνεία τῆς Θείας Λειτουργίας, ΡG 150, 452) καὶ τὸ κύριο μυστήριο βέβαια, τὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι τὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Αὐτὸ τὸ «σημαίνεται» εἶναι παραπάνω ἀπὸ τὸ φανερώνεται. Ὅπου τελεῖται ἡ Θεία Εὐχαριστία ἐκεῖ βρίσκεται ἡ Ἐκκλησία, καὶ ὅπου ἡ Ἐκκλησία, ἐκεῖ τελεῖται ἡ Θεία Εὐχαριστία, γιὰ νὰ οἰκοδομηθεῖ ἡ Ἐκκλησία. Συνεπῶς τὸ «σημάδι», μὲ τὸ ὁποῖο «σημαίνεται» ἡ ὕπαρξη τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἡ Θεία Εὐχαριστία: ἡ Θεία Εὐχαριστία εἶναι τὸ κεντρικὸ σημεῖο, τὸ πληρωτικὸ καὶ τὸ δομικὸ στοιχεῖο τῶν Μυστηρίων»²⁴. 
 
Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:«Τά ἀσκητικά τῆς Ἐνορίας» (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου) πού ἤδη κυκλοφορεῖ.

17 Ὅ.π.Λόγος Δ΄(περίληψη).

18 Ὅ.π.Λόγος Στ΄(περίληψη).

19 Ὅ.π.Λόγος Ζ΄(περίληψη).

20 Ἁγ. Κυπριανοῦ, Ἐπιστολή 72, 21 To Jubaianus, Concerning the Baptism of Heretics. Translated by Robert Ernest Wallis. From Ante-Nicene Fathers, Vol. 5. Edited by Alexander Roberts, James Donaldson, and A. Cleveland Coxe. (Buffalo, NY: Christian Literature Publishing Co., 1886.) Revised and edited for New Advent by Kevin Knight. <http://www.newadvent.org/fathers/050672.htm>.

21 De catholicae ecclesiae unitate m. 4, 519 «Habere non potest Deum patrem qui Ecclesiam non habet matrem».

22 “Extra Ecclesiam nulla salus. All the categorical strength and point of this aphorism lies in its tautology. Outside the Church there is no salvation, because salvation is the Church” (G. Florovsky, “ Sobornost: the Catholicity of the Church”, in The Church of God, p. 53).

23 Ἰω. 6, 53.

24 Γεωργίου Γ. Γαλίτη, Ἀποκάλυψη καὶ Ἐκκλησία, Ἡ Ἐκκλησία ὡς χορηγός τῆς σωτηρίας, Εἰσηγήσεις στὸ Θεολογικὸ Συνέδριο τῆς Ι. Μητροπόλεως Ἠλείας, ἔκδ. Ι. Μητροπόλεως Ἠλείοας, Πύργος 2006, σελ. 56-70, http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=ecclesia_kosmos/contents_texts.asp&main=EK_texts&file=6.htm