Miracles of Saint (Archimandrite) Justin of Chelije

Translated by Fr. Milorad Orlic from Banatski Vesnik: List Pravoslavne Sprske Eparhije Banatske (Banat Messenger: Journal of the Serbian Orthodox Diocese of Banat), vol. 51, no. 11, June 1991.


The Year 1952

In 1952 there occurred a great miracle in the bakery of Chelije Monastery. In the monastery there were forty sisters, and Mother Nina was assigned to the kitchen. Having prepared bread for supper, she realized that there remained only one cup of flour. As she lamented this problem to the other sisters during dinner, Fr. Justin said: “Pray to Godthe Lord will take care of us!” Early the next morning, as Mother Nina entered the bakery, she found two large canisters of flour. Fr. Justin, Mother Sarah and all the other sisters witnessed this miracle, and all together gave thanks unto God.

Στάρετς Σάββας ὁ Παρηγορητής. Τά θεμέλια τῆς σωτηρίας μας: Ὁμολογία καί πνευματικός ἀγώνας

«Στάρετς Σάββας  Ο Παρηγορητής»  – Διδαχές τοῦ στάρες Σάββα
Μετάφραση ἀπό τήν ρωσική γλῶσσα  π.Ιωάννου Φωτοπούλου
Ἀποσπάσματα ἀπό τό ἡμερολόγιό του (σελ. 213-215)

Τά θεμέλια τῆς σωτηρίας μας: Ὁμολογία καί πνευματικός ἀγώνας

Πρέπει ἀνοιχτά νά ὁμολογοῦμε τό Χριστό.  Αὐτό εἶναι μεγάλη ἀρετή.  Πόσοι χριστιανοί ὑπάρχουν πού λένε: «Πιστεύω στό  Θεό», ἀλλά στήν πράξη δέν πιστεύουν! Πόσα χείλη μένουν βουβά, ὅταν χρειάζεται νά ὐπερασπιστοῦν μέσα στήν κοινωνία τή δόξα τοῦ Θεοῦ καί τῶν Ἁγίων Του! Ὁ ἐρχθρός Διάβολος προσπαθεῖ τόσο πολύ γιά νά σβύσει τήν πίστη ἀπό τήν καρδιά καί νά φέρει στή λήθη τίς ἀλήθειες τοῦ Χριστιανισμοῦ.  Γι’ αὐτό βλέπουμε ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι εἶναι μόνο κτατ΄ὄνομα χριστιανοί ἀλλά στά ἔργα κανονικοί εἰδωλολάτρες.

«Ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου».(Ἁγίου Μακαρίου Ἐπ. Κορίνθου, Ἑρμηνεία στό «Πάτερ Ἡμῶν»)

Ἑρμηνεία στὸ «Πάτερ ἠμῶν»

Ἅγιος Μακάριος Νοταρᾶς

«Ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου»

Ἐπειδὴ ἡ ἀνθρώπινη φύση μὲ τὴ θέλησή της ὑποδουλώθηκε στὸν ἀνθρωποκτόνο διάβολο, γι' αὐτὸ μᾶς προστάζει ὁ Κύριός μας νὰ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ καὶ Πατέρα μας νὰ μᾶς ἐλευθερώσει, ἀπὸ τὴν πικρὴ τυραννία τοῦ διαβόλου. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν γίνεται μὲ κανέναν ἄλλο τρόπο, παρὰ μόνο ἂν ἔλθει ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μέσα μας. Αὐτὸ σημαίνει νὰ ἔλθει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, γιὰ νὰ διώξει ἀπὸ μᾶς τὸν τύραννο ἐχθρὸ καὶ νὰ μᾶς ἐξουσιάσει, καθότι στοὺς τέλειους ἁρμόζει νὰ ζητοῦν τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, ἐπειδὴ αὐτοὶ ἔχουν φθάσει στὴν τελειότητα τῆς πνευματικῆς ἡλικίας.

Ὁ τελευταῖος πειρασμός τοῦ Καζαντζάκη

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ

ΤΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Αρχιμ. Ιερόθεος Σ. Βλάχος

(Νυν Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου) 

Την εποχή που ήμουν φοιτητής γινόταν πολύς λόγος για τον Καζαντζάκη και τα έργα του, που κυκλοφορού­σαν πάρα πολύ και διαβάζονταν από τους νέους. Επει­δή άκουγα πολλά για τον Καζαντζάκη και για τις περι­πέτειες της ζωής του, ήθελα να έχω προσωπική γνώμη. Γι’ αυτό άρχισα να διαβάζω προσεκτικά και, κατά το δυνατόν, απροκατάληπτα τα έργα του.

Το πρώτο βιβλίο που επέλεξα να διαβάσω ήταν «ο φτωχούλης του Θεού», που ήταν συγγενέστερο στις χρι­στιανικές απόψεις. Διαπίστωνα ότι περιέγραφε θαυμάσια τα γεγονότα, είχε πραγματικά ένα υπέροχο λογοτεχνικό ταλέντο, αφού διατύπωνε τις απόψεις του με ωραίο τρό­πο, δυνατές λέξεις και κυρίως με λεπτότητα εκφράσεων. Όμως κατάλαβα ότι, εν πολλοίς, εξέφραζε έναν μονα­χισμό ξένο προς την Ορθόδοξη Παράδοση.

Οἱ ἰνστρούχτορες τῆς Νέας Ἐποχῆς

 

«Βουλεύεσθαι και λογίζεσθαι ταυτόν»¹
Αριστοτέλης

Σήμερα, ο μέσος πολίτης βρίσκεται, εν αγνοία του, έρμαιο ενός φαινομένου το οποίο επιδρά τόσο καθοριστικά στην ζωή του, ώστε έχει την δυνατότητα να επηρεάζει το παρόν του και να καθορίσει το μέλλον του.

Πρόκειται για το φαινόμενο της τηλεόρασης, και πιο συγκεκριμένα, της «νέας» τηλεόρασης. Πράγματι, μια ανασκόπηση του τρόπου λειτουργίας της τηλεόρασης στην χώρα μας κατά τις τελευταίες δεκαετίες, καταδεικνύει ότι αυτή εγκατέλειψε, βαθμιαίως, την αρχική της λειτουργία^. έπαψε, δηλαδή, να είναι εργαλείο ενημέρωσης, επιμόρφωσης, στήριξης αξιών και ψυχαγωγίας, και - με την βοήθεια ειδικών μεθοδεύσεων και ειδικών συντελεστών - έλαβε νέα μορφή: Μεταβλήθηκε σε εργαλείο καθοδήγησης της σκέψης του ανυποψίαστου τηλεθεατή.

Πρωτ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Παρένθεση: Ἡ οἰκουμενικότητα, «ὅραμα» ἢ πραγματικότητα;[24]

Πρωτ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΗΤΑ

Ή ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΤΗΤΑ

Κριτικὲς τοποθετήσεις στό βιβλίο

«Παγκοσμιότητα καί Ορθοδοξία»

Ἀρχιεπ. Αλβανίας κ. Αναστασίου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Παρένθεση: Ἡ οἰκουμενικότητα, «ὅραμα» ἢ πραγματικότητα;

Ἔχει ἡ Ἐκκλησία «ὁράματα»; Ὑπάρχει τέτοια λειτουργία στὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ποῦ παράγει ὁραματισμούς; Μήπως καταξιώνεται ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο ἡ φαντασία; Ἀντιθέτως. Κατὰ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ἡ φαντασία εἶναι ἐχθρός της προσευχῆς καὶ ἐν γένει τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Βέβαια κατὰ τοὺς Ἁγίους Πατέρας, καὶ οἱ Προφῆτες καὶ οἱ ἅγιοι «οὐ κατὰ φυσικὴν ἀκολουθίαν τινὰ καὶ τάξιν, ναὶ μὴν καὶ φαντασίαν ἐώρων καὶ ἐφαντάζοντο, ἄπερ ἐώρων καὶ ἐφαντάζοντο, ἀλλὰ θείως καὶ ὑπὲρ φύσιν τὸν νοῦν τὴ ἀρρήτω δυνάμει καὶ χάριτι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τυπούμενοι καὶ φαντασιούμενοι»¹⁰¹.

Ὄχι «ἀποτείχιση», ἀλλά ἀπομόνωση τῶν οἰκουμενιστῶν ἱεραρχῶν.

ΟΧΙ «ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ», ΑΛΛΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ...

 ΟΧΙ «ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ», ΑΛΛΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

Προβληματισμὸς ἑνὸς Ὀρθοδόξου

Κύριε Διευθυντά,

Θὰ μοῦ ἐπιτραπεῖ νὰ καταθέσω κάποιες σκέψεις μου, καρπὸ τῆς ἀγωνίας μου γιὰ τὴν πορεία τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ ὠφεληθοῦν ἀπὸ τὸν δικό μου προβληματισμὸ καὶ ἄλλοι ἀδελφοί μας, ἀναγνῶστες τῆς ἔγκριτης Ἐφημερίδος σας.

Οἱ ἀγωνιζόμενοι, μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, παραδοσιακοὶ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ αἰσθανόμαστε ὡς ὁμολογητὲς καὶ θύματα μιᾶς σὲ πολλὰ σφαλλομένης ἐκκλησιαστικῆς Ἡγεσίας καὶ προσευχόμεθα ἀδιάκοπα γιὰ τὴν κατὰ Χριστὸν πορεία της. Διαπράττουμε ὅμως ἕνα μεθοδολογικὸ σφάλμα. Ρίπτουμε τὸ βάρος τοῦ ἀγῶνος μας στὴν αἵρεση καὶ τοὺς αἱρετικούς, τοὺς ὁποίους ἡ θεολογία τῶν Ἁγίων μας Πατέρων καὶ ἡ κανονικὴ τάξη τῆς Ἐκκλησίας, ἔχει ἀπὸ αἰῶνες μὲ ἀναθέματα διαχρονικῆς ἰσχύος ἐκβάλλει ἀπὸ τοὺς κόλπους της καὶ οἱ ὁποῖοι, γι᾽ αὐτὸ τὸν λόγον μικρὸ κακὸ μποροῦν νὰ μᾶς προξενήσουν...

Ἐγκεφαλικός θάνατος-Δωρεά ὀργάνων.Παραμύθια ἤ ἀλήθεια;

ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ-ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ Ή ΑΛΗΘΕΙΑ;

Ταυτίζεται ὁ σωματικὸς θάνατος μὲ τὸν «ἐγκεφαλικὸ θάνατο»;

ΟΧΙ!

Ὁ «ἐγκεφαλικὰ» νεκρὸς μπορεῖ νὰ βρίσκεται σὲ κατάσταση κώματος καὶ ἄπνοιας, ὅμως ὅλα τὰ ἄλλα ὄργανά του δουλεύουν καὶ ὅταν τὸν πετσοκόβουν, ἀφαιρώντας του τὰ ὄργανα, εἶναι ἀκόμα ροδαλός καί ζεστός, καί ἡ καρδιά του ἀκόμα χτυπᾶ κανονικά καί τό αἷμα του κυκλοφορεῖ! (Dr. Alan Shewmon, διεθνοῦς φήμης Καθηγητής Παιδ. Νευρολογίας στό UCLA (Πανεπιστήμιο τῆς Καλιφόρνιας, Λος Ἄντζελες).

Κι’ αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού στό χειρουργεῖο (ὅπου γίνεται ἡ ἀφαίρεση τοῦ οργάνου ἤ τῶν ὀργάνων τοῦ δότη) εἶναι ἀπαραίτητη ἡ παρουσία ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΟΥ!!!

Θὰ σοὺ ποῦν ὅτι τὰ ὄργανα τὰ παίρνουν ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι νεκρός. Αὐτὸ εἶναι ψέμμα.

Ἄν εἶναι νεκρός, τότε γιατί τοῦ κάνουν ἀναισθησία πριν τοῦ πάρουν τά ὄργανα;

Τί πρέπει νά κάνετε ἑάν κάποιος οἰκεῖος σας ἔχει πέσει στήν παγίδα τῶν αἱρέσεων

του Καθηγητού Αλεξάνδρου Ντβόρκιν, Δρ Φολοσ., Διευθυντού του Κέντρου «Αγιος Ειρηναίος Λυώνος» του Πατριαρχείου Μόσχας για την αντιμετώπιση των αιρέσεων

	ρώτα απ΄ όλα πρέπει να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας. Ναί, η οικογένειά σας περνά μιά βαριά και σκληρή δοκιμασία, αλλά αυτό είναι κάτι που μπορεί να διορθωθεί. Τό μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων που πιάστηκαν στα δίχτυα των αιρέσεων αργά ή γρήγορα κατορθώνουν να ξεφύγουν. Αλλά το κατά πόσο γρήγορα ο οικείος σας θα εγκαταλείψει την αίρεση και σε ποιά κατάσταση, αυτό εξαρτάται ως επί το πλείστον από εσάς και τα υπόλοιπα μέλη της οικογενείας σας. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, να είστε έτοιμοι για το γεγονός ότι οι προσπάθειές σας δεν θα είναι βραχυχρόνιες.

Γέρων Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης – "Ὁ βίος του" Α΄+Β΄ μέρος (VIDEO)

Ο Ασυρματιστής του Στρατού και του Θεού Έκδοση του κέντρου ενότητος και μελέτης -προβολής των αξιών μας “Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη”.
Ο 1ος από τους 2 συνολικά ψηφιακούς δίσκους. O 1ος περιέχει οπτικοακουστικό υλικό και ο 2ος ηχητικό υλικό.
Ανεβάζω τον 1ο δίσκο σε μορφή AVI. Το αρχείο έχει μέγεθος περίπου 2 Gb.
Είπε ο Γέροντας Παΐσιος:
“Ρίξτε το μεγαλύτερο βάρος του αγώνος σας στην προσευχή, γιατί αυτή θα σας κρατάει σε επαφή με το Θεό. Και η επαφή αυτή πρέπει να είναι συνεχής.Η προσευχή είναι το οξυγόνο της ψυχής,είναι ανάγκη της ψυχής και δεν πρέπει να θεωρείται αγγαρεία.

Θλίψεις, ἀπογνώσεις, ἀπελπισίες καί ἔκχυση καρδίας πρός τόν Κύριο

 

Θλίψεις, ἀπογνώσεις, ἀπελπισίες καί ἔκχυσις καρδίας πρός τόν Κύριο. Στίς θλίψεις μας θά πρέπει νά ἐκχέουμε τήν καρδιά μας στόν Κύριο καί νά Τοῦ ἀναγγέλουμε τήν ἀνάγκη μας καί τήν θλῖψι μας ὅπως εἶναι. Ἐξομολογούμαστε στόν Θεό πού μπορεῖ μέ σοφία νά τακτοποιήσῃ ὅλα τά δικά μας καί τήν θλῖψι νά τήν ἐλαφρώσῃ, ἄν εἶναι γιά τό συμφέρον μας καί νά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό τήν ὀλέθρια καί φθαρτική λύπη.

ρλε΄. Ἐν θλίψεσι καί ἐν ἀπογνώσεσι καί ἀπελπισμοῖς περιπεσόντας ἡμᾶς, χρή ποιεῖν ἐν ἑαυτοῖς τό τοῦ Δαβίδ, ἐκχέειν τήν καρδίαν ἡμῶν πρός τόν Θεόν, καί τήν δέησιν καί τήν θλῖψιν ἡμῶν, ὡς ἔστι, Κυρίῳ ἀναγγέλλειν¹.

17 Iανουαρίου Συναξαριστής. Αντωνίου του Μεγάλου, Αντωνίου του Νέου, Ιουνίλλας και Τουρβώνος, Μάρτυρος, Αχιλλά Οσίου, Θεοδοσίου Μεγάλου, Αντωνίου Αρχιεπισκόπου, Αντωνίου εκ Ρωσίας, Αντωνίου Οσίου, Αντωνίου Οσίου, Φιλοθέου Οσίου, Αντωνίου Επισκόπου, Γεωργίου εξ Ιωαννίνων.

Ο Όσιος Αντώνιος ο Μέγας

Ο Μέγας Αντώνιος γεννήθηκε περί το 251 μ.Χ. στην πόλη Κομά της Άνω Αιγύπτου, κοντά στη Μέμφιδα, από γονείς ευλαβείς και εύπορους. Έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) και Μαξιμιανού (285-305 μ.Χ.) μέχρι και την εποχή του ευσεβούς αυτοκράτορα Κωνσταντίνου και των παιδιών του.
Από την παιδική του ηλικία ήταν ολιγαρκής και αυτάρκης, «μόνοις δε οις εύρισκεν ηρκείτο και πλέον ουδέν εζήτει». Σε νεαρή ηλικία, περίπου 20 ετών, έχασε τους γονείς του. Έξι μήνες μετά την κοίμηση των γονέων του, άκουσε στην εκκλησία την Ευαγγελική περικοπή του πλουσίου νεανίσκου, στην οποία αναφέρεται, ότι ο Χριστός είπε στον πλούσιο νέο : «πώλησον τα υπάρχοντά σου και δος πτωχοίς».
Τόση μεγάλη εντύπωση προξένησε η Ευαγγελική αυτή προτροπή στην ψυχή του Αντωνίου, ώστε αμέσως διένειμε τα υπάρχοντά του στους πτωχούς και ενδεείς, αφού φύλαξε τα απολύτως αναγκαία για την συντήρηση αυτού και της μικρής του αδελφής, την οποία φρόντισε να παραδώσει σε Χριστιανές νέες παρθένους που είχαν αφιερωθεί στη χριστιανική αρετή, βέβαιος ότι κοντά τους θα είναι κατά πάντα ασφαλής.