Ἱστορικοί σταθμοί τῆς Ἐκκλησίας

 Ἱστορικοί σταθμοί τῆς Ἐκκλησίας

Ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει ἀρχή. Τά Τρία Πρόσωπα τῆς ἀρχικωτάτης Ἑνάδος πού συγκροτοῦν τήν πρώτη Ἐκκλησία εἶναι προαιώνια, καθώς καί ἡ Ἐκκλησία πού συγκροτοῦν. Ἡ τέλεια ἕνωση, κοινωνία καί ἀγάπη μεταξύ τῶν Τριῶν αὐτῶν Προσώπων, στήν ὁποία κληθήκαμε νά μετάσχουμε καί ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, αὐτό τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, φανερώθηκε «ἐπ’ ἐσχάτων τῶν χρόνων»[1]. Φανερώθηκε μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Δευτέρου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, τοῦ «συνανάρχου τῷ Πατρί» Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Μέχρι τότε ἦταν κεκρυμμένο, «ἀφανέρωτο»[2]. Σέ αὐτό  τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, σέ αὐτήν τήν Ἁγιοτριαδική κοινωνία ἐντάχθηκαν οἱ ἄγγελοι καθώς καί ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι καί ὅλη ἡ κτίση.

Διαστάσεις τῆς ἀγάπης, ποιές πρέπει νά εἶναι. Ἀρχιμανδρίτη Εὐσέβιου Βίττη

 Διαστάσεις της αγάπης, ποιές πρέπει να είναι

   Αυτές που είχε και η αγάπη του Ιησού, τηρουμένων βέβαια και των αναλογιών. Και η αγάπη του Ιησού ήταν πάντοτε αγάπη καθολική, αγάπη, που αγκάλιαζε τους πάντες. Η έκφραση αγάπης σε ορισμένα μόνο πρόσωπα αποτελεί όχι σωστή αγάπη, αλλά λειψή, ή και όχι σπάνια αγάπη αρρωστημένη και παθολογική.
Το συναισθηματικό αγαπητικό μονοπώλιο και η αγαπητική αποκλειστικότητα αφαιρούν την ελευθερία της καρδιάς ως προς τις σχέσεις και προς τον ίδιο τον Κύριο και τα εν Χριστώ αδέλφια μας, που είναι και αυτά αδέλφια του Ιησού. Μην ξεχνούμε πως αν έχουμε τέτοια μονοδιάστατη αγάπη, τότε «τι περισσόν ποιούμεν; Ουχί και οι τελώναι το αυτό ποιούσι;». η αγάπη μας στην περίπτωση αυτή είναι καθαρά κοσμική, και γι’ αυτό πρέπει να ξεριζώσουμε από την καρδιά μας τη μονομέρεια ή την αποκλειστικότητα στο ζήτημα αυτό.

Ἡ σημασία τῶν Θ. Λειτουργιῶν καί τῶν μνημοσύνων γιά τούς κεκοιμημένους.

Βοήθεια!!!

Προ ετών, ένας νεαρός Ιερεύς μου διηγήθηκε τα έξης τρομερά:
“Η μητέρα μου, πού δεν ήθελε ο γιος της να γίνει παπάς, στον τρίτο χρόνο από τη χειροτονία μου, πέθανε. Στον θάνατο της, ως ιερεύς εγώ ο γιος της, δεν είχα δώσει μεγάλη σημασία. Έκανα όσα είναι απαραίτητα και τίποτα περισσότερο απ’ αυτό.
Ένα απογευματάκι, προς το σούρουπο, περνούσα έξω από το Κοιμητήριο. Σκέφθηκα λοιπόν: Δεν πάω να της ανάψω το καντηλάκι;” Πράγματι το άναψα και κάθισα σε μια πέτρα. Δεν είχα μαζί μου όμως πετραχήλι κι έτσι δεν της διάβασα Τρισάγιο.Σαν να ζαλίστηκα όμως λίγο και ξαφνικά νόμισα ότι άρχισαν να ανοίγουν οι τάφοι, να σηκώνονται τα νεκρά σώματα των ανθρώπων και να φωνάζουν!…

Ἐπιστροφή μάγου-μέντιουμ (συγκλονιστική ἐπιστολή μετανοίας).

ΜΙΑ  ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ  ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΝΟΣ ΠΛΑΝΕΜΕΝΟΥ...

 

H επιστολή αυτή έχει γραφεί από Έλληνα ευρισκόμενο εις το εξωτερικό προς τον Μοναχό Θεοδόσιο Αγιοπαυλίτη, συγγραφέα του βιβλίου «Ο Πνευματισμός, το βδέλυγμα της ερημώσεως», διότι δι' αυτού βρήκε τον εαυτόν του και ελευθερώθηκε από τα νύχια του Διαβόλου...

"...Πάτερ Θεοδόσιε,

Διαβάζοντας το βιβλίο σας, «Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟ ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΩΣΕΩΣ», ένιωσα μεγάλη ανάγκη να σας γράψω, για να σας ευχαριστήσω μέσω του γράμματος μου, αλλά και να εξομολογηθώ ο ανάξιος εν περιλήψει διά την μεγάλη πλάνη που έπεσα. Σας παρακαλώ συγχωρήσατε με που σας απασχολώ και σας κουράζω γράφοντας τα μεγάλα αμαρτήματα μου.

Πρωτ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Παράρτημα Κειμένων [32-Τελευταίο]

Πρωτ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΗΤΑ

Ή ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΤΗΤΑ

Κριτικὲς τοποθετήσεις στό βιβλίο

«Παγκοσμιότητα καί Ορθοδοξία»

Ἀρχιεπ. Αλβανίας κ. Αναστασίου

ΜΙΑ ΑΝΤΙΠΡΟΤΑΣΗ

Γιὰ μία ἀληθινὰ ὀρθόδοξη τοποθέτηση ἔναντι τῶν προκλήσεων τῆς Πανθρησκείας καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ συνιστοῦμε τὴ μελέτη τοῦ βιβλίου: «Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ Οἰκουμενισμὸς» τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος καὶ Ὁμολογητοὺ Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἔκδοσις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη».

ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ- ΟΜΟΛΟΓΙΑ

Ἂν καὶ τὰ ἀκόλουθα λόγια του π. Ἐπιφανίου ἀπευθύνονταν στὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, λόγω τῶν οἰκουμενιστικῶν ἀνοιγμάτων του, διατηροῦν μία διαχρονικὴ ἀξία. Ἀκόμη καὶ σήμερα ἀπευθύνονται σὲ ὅσους ἐκκλησιαστικοὺς ἄρχοντες ἐνδίδουν στὴν πανθρησκειακὴ λαίλαπα. Οἱ λόγοι αὐτοὶ ἐκφράζουν τὸ Ὀρθόδοξο φρόνημα τῶν πιστῶν, πάντοτε ἀδυνάτων γιὰ τὰ κοσμικὰ κριτήρια ἀλλὰ ἀποφασισμένων νὰ ἀντισταθοῦν ἕως θανάτου σὲ κάθε παραχάραξη τῆς Πίστεως ποὺ πάντοτε ὑποστηρίζεται ἀπὸ τὴν κοσμικὴ ἐξουσία.

Κατάθλιψη, ἐγωισμός καί φιλαυτία (Κατά τούς ὁσίους Γέροντες Πορφύριο καί Παΐσιο).

Παθῶν με ταράττουσι προσβολαί, πολλῆς ἀθυ­μίας ἐμπιπλῶσαί μου τὴν ψυχήν· εἰρήνευσον, Κόρη, τῇ γαλήνῃ, τῇ τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ Σου, Πανάμωμε[1] 

Ἕνας πρῶτος λόγος

Βέβαια, καλό θά ἦταν νά μήν ἀσχολούμαστε μέ τά πάθη. Ὁ μακαριστός π. Πορφύριος ἔλεγε νά «ἀφήσουμε» τίς ἀδυναμίες καί τό κακό· νά μήν μᾶς ἀπασχολεῖ ἡ ὕπαρξή τους. Ἀντίθετα νά προσπαθοῦμε νά βροῦμε τρόπους ν’ ἀγαπήσουμε τόν Θεό. Αὐτή εἶναι ἡ καλλίτερη ἀντιμετώπιση τῶν παθῶν καί τῆς ἁμαρτίας.

Νομίζω, ὅμως, ὅτι ὁ Γέροντας δέν ὑπονοοῦσε μέ τά λεγόμενά του ὅτι ἤθελε νά ἔχουμε ἄγνοια γιά τό τί εἶναι τά πάθη, πῶς δημιουργοῦνται καί πῶς θεραπεύονται. Ἁπλῶς δέν ἤθελε νά «ματώνουμε» ἀντιμετωπίζοντάς τα «κατά μέτωπο».

Ἀπό τήν ποίηση τοῦ Ἁγ.Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου

ΙΘ.Περί της αυτής
  Τροχός τίς εστίν άστάτως πεπηγμένος, Ό μικρός ούτος καί πολύτροπος βίος. "Ανω κινείται, καί περισπάται κάτω Ουχ ίσταται γαρ, καν δοκή πεπηγέναι. Φεύγων κρατείται, καί μένων άποτρέχει. Σκιρτά δε πολλά, καί το φεύγειν ουκ έχει. "Ελκει, καθέλκει τη κινήσει την στάσιν. Ως ουδέν είναι τον βίον διαγραφών, "Η καπνόν, ή όνειρον,ή άνθος χλόης. (Ρ.G., τόμ. 37, 787)
Η ανθρώπινη ζωή

π. Γεώργιος Φλορόφσκυ: "Ὁ Βίος τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου"

Ο Γρηγόριος άφησε πολλά αυτοβιογραφικά κείμενα, και οι περιγραφές που μας δίνει για τη ζωή του είναι γεμάτες από λυρισμό και δραματικότητα. Εκ φύσεως έρρεπε προς τη σιωπή και την αποχώρηση, και πάντα ζητούσε την απομόνωση για να μπορέσει να αφιερωθεί στην προσευχή. Όμως εκλήθη από το θέλημα του Θεού και τις επιθυμίες των άλλων προς λόγους, έργα, και ποιμαντική διακονία σε μια περίοδο υπερβολικής συγχύσεως και αναταραχής. Σε όλη του τη ζωή, που ήταν γεμάτη από θλίψεις και επιτεύγματα, υποχρεώνονταν συνεχώς να καταπνίγει τις φυσικές του επιθυμίες και τους φυσικούς του πόθους.

Τί εἶναι καί τί περιέχει ἡ εὐχή «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ Ὑιέ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με» ;

«Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με»είναι και προσευχή και ευχή και ομολογία πίστεως
- Είναι προσευχή, διότι μ’ αυτήν ζητούμε παρακλητικά το θείο έλεος.
- Είναι ευχή επειδή παραδίδουμε τους εαυτούς μας στο Χριστό με το να Τον επικαλούμεθα.
- Είναι ομολογία, διότι μακαρίστηκε ο Πέτρος επειδή ομολόγησε αυτό το όνομα.
- Παρέχει το Πνεύμα διότι «κανένας δεν λέει τον Ιησού Κύριο, παρά με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος».
- Χορηγεί θείες δωρεές διότι γι’ αυτήν λέει ο Χριστός στον Πέτρο «θα σου δώσω τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών».