Ἡσυχία

  

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

5) Ἡσυχία

«Ἡσυχία - ἀρχή καθάρσεως»¹ καί θεραπείας.

Διά τῆς ἐκκοπῆς τοῦ περισπασμοῦ καί τῆς διάχυσης στό περιβάλλον, ἡ ὁποία ἐνεργεῖται διά τῶν αἰσθήσεων, ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἔλθει «εἰς ἑαυτόν». Ὅταν βρεῖ ὁ ἄνθρωπος τόν ἑαυτό του, ὅπως ὁ ἄσωτος, τότε θυμᾶται τήν Πατρική στέγη· τότε σκέπτεται: «πορεύσομαι πρός τόν Πατέρα μου»².

Τότε, ἔχοντας βρεῖ τόν ἑαυτό του, ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά κινηθεῖ πρός τόν Θεό. Τότε ἐπιτυγχάνει νά κοινωνήσει ἀληθινά μέ τόν Θεό.

Μόνο «βγαίνοντας» ἀπό τόν παλαιό ἄνθρωπο, τόν ἄνθρωπο τῆς ἀμέλειας-ραθυμίας, τῆς λήθης καί τῆς ἄγνοιας τοῦ Θεοῦ, μόνο «ἀπεκδυόμενος» αὐτόν, τότε καί μόνον τότε, μπορεῖ νά ἐνδυθεῖ τόν νέον ἄνθρωπο, τόν κατά Χριστόν κτισθέντα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄. Σέ τί βρίσκεται ἡ χριστιανική τελειότητα. Γιά νά τήν ἀποκτήση κάποιος, πρέπει νά πολεμᾶ. Τά τέσσερα ἀναγκαῖα σ' αὐτόν τόν πόλεμο.

 

Το μεγαλύτερο και τελειότερο κατόρθωμα, που μπορεί να πή ή να συλλογισθή ο άνθρωπος, είναι το να πλησίαση κάπως στο Θεό και να ενωθεί με αυτόν. Λοιπόν, εάν εσύ, αγαπητέ μου εν Χριστώ αναγνώστη, επιθυμείς να φθάσης σε αυτήν την κορυφή, πρώτα πρέπει να γνωρίσης, από τι αποτελείται η πνευματική ζωή και η χριστιανική τελειότητα (1). Γιατί, είναι πολλοί, που λένε, Πως αυτή η ζωή και η τελειότητα βρίσκεται στις νηστείες, στις αγρυπνίες, στις γονυκλισίες, στις χαμαικοιτίες και σε άλλες παρόμοιες σκληραγωγίες του σώματος. Άλλοι πάλι λένε Πως βρίσκεται στις πολλές προσευχές και στις μεγάλες ακολουθίες. Και άλλοι πολλοί νομίζουν, ότι η τελειότητα βρίσκεται ολόκληρη στη νοερά προσευχή (2), στη μοναξιά και στην αναχώρησι, στη σιωπή και στην εκπαίδευσι με τον κανόνα· δηλαδή, το να βαδίζουν με τον κανόνα και το μέτρο, και ούτε να φτάνουν σε υπερβολές, ούτε σε ελλείψεις. Οι αρετές όμως αυτές, μόνες τους, δεν είναι αυτό που ζητάμε ως χριστιανική τελειότητα, αλλά είναι άλλοτε μέσα και όργανα, για να απολαύση κάποιος την χάρι του Αγίου Πνεύματος, άλλοτε πάλι είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος.

Ἡ βεβαία ἐλπίδα τῆς Χάριτος καί οἱ «φροῦδες ἐλπίδες τῆς διπλωματίας». Κυριακή Δ΄τῶν Νηστειῶν. Ἀρχιμ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος

Η βεβαία ελπίδα της Χάριτος και οι «φρούδες ελπίδες της διπλωματίας»

Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής της Δ΄ Νηστειών

(Εβρ. ΣΤ΄ 13-20)

Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Δρ. Πωγ. & Κονίτσης

Με τη Χάρη του Θεού, διανύουμε το άλλο μισό της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Ήδη αντλήσαμε δυνάμεις από την προσκύνηση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού και τώρα γεμάτοι ελπίδα ατενίζουμε προς τα Πανάχραντα Πάθη και την ένδοξη Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Και η ελπίδα, η ευλογία αυτή του Θεού, μας είναι τόσο αναγκαία και απαραίτητη στην πνευματική μας πορεία. Γι΄αυτό και το Αποστολικό ανάγνωσμα, μας τονίζει αυτήν ακριβώς την αρετή. Την ελπίδα! Ότι δηλ. θα εισέλθουμε στην Βασιλεία του Θεού. Καλύτερα θα λέγαμε ότι η αγάπη του Θεού θα μας βάλει στην Βασιλεία του.
Πόσο πράγματι συγκινητικά αναφέρεται ο Απόστολος στην περίπτωση του Αβραάμ!
Στο περιστατικό δηλ. εκείνο που ο Θεός ορκίστηκε, προκειμένου να βεβαιώσει τον μεγάλο Πατριάρχη της Παλαιάς Διαθήκης, ότι θα χαρίσει στον ίδιο και στους απογόνους του την «γην της επαγγελίας». Τον τόπο δηλ. εκείνο που του υποσχέθηκε. Την Παλαιστίνη.

Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε. Εἰσαγωγή. Κεφάλαιο πρῶτο.Ἡ πατρική οἰκία

'Η ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ρουμάνου 'Ησυχαστοῦ καί Διδασκάλου

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

Εἰσαγωγή

Μέ τήν ἀναχώρησι στόν Κύριο τοῦ μακαριστοῦ πατρός μας, 'Αρχιμανδρίτου Κλεόπα 'Ηλίε, στίς 2 Δεκεμβρίου 1998, αἰσθανόμεθα ὅλοι μας ὀρφανοί καί ἀπαρηγόρητοι πού δέν ἔχομε πλέον κοντά μας καί  ἀκοῦμε τίς συμβουλές τοῦ μεγαλυτέρου Πνευματικοῦ Πατρός τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος.
'Η ζωή καί οἱ ἀσκητικοί του ἀγῶνες, ἡ σοφία, ἡ ταπείνωσίς του, ἔλαμψαν στό δεύτερο ἥμισυ αὐτοῦ τοῦ αἰῶνος καί ἐξεχύθησαν καί σ' ἄλλα 'Ορθόδοξα ῎Εθνη.
'Ως πνευματικά παιδιά τοῦ π. Κλεόπα πού χρηματίσαμε πάνω ἀπό 50 χρόνια, αἰσθανόμεθα ὑποχρέωσι νά τόν ἀκολουθήσουμε στήν ζωή του, ἀνάλογα μέ τίς ἀσθενικές μας δυνάμεις καί, ταυτόχρονα, νά γράψωμε τά θαυμαστά ἔργα καί τόν ἀγῶνα του, γιά νά παραμείνουν στίς ἐπερχόμενες γενεές, τόσο τῶν Μοναχῶν, ὅσο καί τῶν λαϊκῶν Χριστιανῶν μας.

Ἐμφανίσθηκε ὁ ἅγιος Παντελεήμων. Θαυμαστές Ἱεραποστολικές ἱστορίες

Ἐμφανίσθηκε ὁ ἅγιος Παντελεήμων

«Τό ἔτος 1997, μᾶς λέγει ὁ π. Σπυρίδων, ἡ γυναῖκα μου, Μαρίνα τ' ὄνομά της, ἦταν ἔγκυος.    Τό  γεγονός αὐτό τῆς προκαλοῦσε πολλούς πόνους. Τούς τρεῖς πρώτους μῆνες ἦταν στό κρεββάτι, χωρίς νά ἠμπορεῖ νά κάνει κάτι. Οἱ προσπάθειες τοῦ γιατροῦ ἔμειναν ἄκαρπες. Βλέποντας ἐγώ, ὁ ἄνδρας της, ὅτι ἡ κατάστασίς της χειροτερεύει καί ἦτο δυνατόν ἀκόμη καί νά πεθάνει, ἐπῆρα τό βιβλιαράκι μέ τήν Παράκλησι τῆς Κυρίας Θεοτόκου.
Τήν ἐδιάβασα. Μετά ἐπῆρα τό κομποσχοίνι μου καί προσευχήθηκα 100 κόμπους στόν Χριστό μας, 100 στήν Παναγία μας καί 100 στόν ἅγιο καί ἰαματικό Παντελεήμονα. Καλοῦσα μέ πολύ πόνο καί πίστι τόν ἅγιο Παντελεήμονα νά θεραπεύσει τήν σύζυγό μου, διότι ἐγνώριζα ὅτι εἶναι μεγάλος θαυματουργός.
Μετά ἔπεσα καί ἐξάπλωσα κάτω στό χωματένιο δάπεδο τοῦ καλυβιοῦ μου.

Ὁ καλός Θεός μᾶς ἀνέχεται. Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση

Ὁ καλός Θεός μᾶς ἀνέχεται

Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Μεγάλη ἀγωνία βιώνουν οἱ συνειδητοί χριστιανοί καθώς βλέπουν τήν ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί διερωτῶνται: Ποῦ θά μᾶς ὁδηγήσει ἡ περιφρόνηση τῶν θείων ἐντολῶν; Πόσο θά ἐξαχρειωθοῦν ἀκόμα οἱ ἄνθρωποι; Ἆραγε θά ξεσπάσει ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ; Θά ὑπάρξει περιορισμός τοῦ κακοῦ;
Δέν θά βρεθοῦν ἐκεῖνοι πού θά ἀνακόψουν τήν καταστροφική πορεία; Ποιός θά διαλύσει τή μαυρίλα, πού ὑπάρχει στήν κοινωνία; Ποιός θά ἀνάψει φῶς στό σκοτάδι; Ποιοί θά ὑποδείξουν διεξόδους καί θά πείσουν τούς ἀνθρώπους νά ἐπιστρέψουν στόν Θεό; Τά καθημερινά γεγονότα, τά ὄργια, ἡ περιφρόνηση τοῦ Θεοῦ, ὁ οἶστρος ἀκολασίας, ἡ φιληδονία καί πολλά ἄλλα ἁμαρτωλά ὁδηγοῦν σέ ἀπογοητευτικά συμπεράσματα.
Πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι, πού δέν ἐλπίζουν ὅτι οἱ ἄνθρωποι θά μετανοήσουν καί θά ἀναζητήσουν τήν κιβωτό τῆς σωτηρίας, δηλ. τήνἘκκλησία.Ἔτσι θά πηγαίνει τό ἀνθρώπινο γένος μέχρι τό τέλος, ὑποστηρίζουν. Γι᾽ αὐτούς ἡ στροφή πρός τό Θεό εἶναι ἀδύνατη.

Ἁγία Ζώνη – Περὶ σιωπῆς

 

Ἐννόημα

	Γιά νά ἀποκτήσης τή σιωπή καί τήν ἡσυχία στήν καρδιά σου, ἀπόφευγε τίς περιττές βιοτικές σκέψεις. Ἔτσι θά σωθεῖς καί θά συγχορεύης μέ Ἀγγέλους.
	Ἕνας Γέροντας, πολύ μεγάλος νηστευτής, εἶπε: “Ἐκείνη τήν ἡμέρα, πού θά παραβιάσω ἀσκόπως τήν εὐλογημένη σιωπή, δέν μπορῶ οὔτε κι αὐτό τόν κανόνα τῆς νηστείας μου νά τηρήσω, καθώς πρέπει”.
	Ὅπως ὑπάρχει ἡ καλή σιωπή, ὑπάρχει καί ἡ κακή. Ὅπως ὑπάρχει ἡ καλή ὁμιλία, ὑπάρχει καί ἡ κακή. Καλή σιωπή εἶναι ἡ ταπεινή, ἡ ἐσωτερική, αὐτή, πού συνοδεύεται μέ προσευχή, καί γεμίζει τήν ψυχή μέ χαρά. Κακή σιωπή εἶναι ἐκείνη, πού τήν συνοδεύει ἡ δειλία, ἡ ἐσωτερική κατάκριση, ἡ ὀλιγοπιστία, ἡ θλίψη, ἡ ἀπόγνωση.

Μαρτυρία θαυμαστή Ἁγιορείτη περί π.Τύχωνος

Αφήγηση γέροντος ηγουμένου (τελευταίο πνευματικοπαίδι του χαρισματούχου παπα Φιλάρετου του Κωνσταμονίτη).

Όταν ήμουν νεαρος μοναχός με την ευλογία του γέροντος μου Φιλάρετου πήγα να εξομολογηθώ στον παπα Τυχωνα τον Ρωσο (τον γέροντα του π.Παισίου).

Αφού μας δέχθηκε ,του είπαμε γιατί πήγαμε και ξεκίνησα την εξομολόγηση.

Έλεγα με σκυμμένο κεφάλι τις αμαρτιές μου και όσο περνούσε η ώρα ένοιωθα τον αυχένα μου να μουσκεύει.

Δεν ήξερα τι συμβαινει.

Μόλις τελειωσα την εξομολόγηση και σήκωσα το κεφάλι είδα τον παπα Τυχωνα να κλαίει με πολλά δακρυα,τα οποία έπεφταν πάνω στο κεφάλι μου όση ώρα έκανα την εξομολόγηση!!!

Ἀρχιεπίσκοπος Ἀχρίδος καί Μητροπολίτης Σκοπίων Ἰωάννης, συμπλήρωσε δέκα ἔξι (16) μῆνες κρατούμενος στίς φυλακές τῆς FYROM

Θεσσαλονίκη  12 Απριλίου 2013

Σήμερα ο  Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος  και Μητροπολίτης Σκοπίων κ.κ.Ιωάννης, συμπλήρωσε δέκα έξι  (16)  μήνες κρατούμενος στις φυλακές της FYROM.

     Kι΄επειδή δεν κάνουμε τίποτε για τον ΠΑΝΑΞΙΟ αυτόν μαρτυρικό Ιεράρχη, ο οποίος και μέσα  στα δεσμά του προσεύχεται για όλους μας,  ακόμη και για τους σταυρωτές του, του στέλνουμε αυτό το σκίτσο, που βρήκαμε στο internet,  και παριστάνει ένα δάκρυ ανάμεσα στα συρματοπλέγματα, το οποίο ζωγράφισε νεαρός κρατούμενος στις Ελληνικές φυλακές  Αυλώνας. 
            http://anavaseis.blogspot.gr/2013/04/16-fyrom.html

Κυριακή Δ Νηστειῶν. Ἀρχιμανδρίτου Μάρκου Μανώλη

Κυριακή Δ Νηστειῶν (Μάρκ. 9, 17-31)

Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Κ. Μανώλη

Τὸ θαῦμα, περὶ τοῦ ὁποίου γίνεται λόγος εἰς τὴν περικοπὴν τῆς Δ' Κυριακῆς τῶν Νηστειῶν, τοποθετεῖται ἀμέσως μετὰ τὴν κάθοδον τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τοῦ ὄρους Θαβώρ, ὅπου μετεμορφώθη ἐνώπιον τῶν τριῶν μαθητῶν του.
Μὲ ἀπαστράπτον ἀκόμη τὸ πρόσωπον κατέρχεται ὁ Ἰησοῦς πρὸς τὸν ὄχλον, ὁ ὁποῖος ἐκθαμβεῖται βλέπων αὐτόν. Ἡ σκηνὴ μᾶς φέρει εἰς τὸν νοῦν μίαν ἀντίστοιχον ἐκ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Κατ᾽ αὐτὴν ὁ Μωυσῆς κατέρχεται ἐκ τοῦ Σινᾶ μὲ «δεδοξασμένην τὴν ὄψιν τοῦ χρώματος τοῦ προσώπου αὐτοῦ» (Ἔξ. 34, 38).
Ὁ πατὴρ τοῦ δαιμονιζομένου παιδίου φαίνεται ὅτι ἦτο πολὺ ἀσθενὴς εἰς τὴν πίστιν. Αὐτὸ τὸ φανερώνει ἡ Ἁγ. Γραφὴ διὰ πολλῶν. Ὅταν εἶπε ὁ Χριστὸς «τῷ πιστεύοντι πάντα δυνατὰ» (Μᾶρκ. Θ´ 23). Ἀπὸ ἐκεῖνο, ποὺ εἶπε ὁ πατήρ «Βοήθει μοι τῇ ἀπιστίᾳ». (Αὐτ. 22) καὶ πάλιν «Εἰ δύνασαι».
Καὶ ἐὰν ἡ ἀπιστία του ἔγινε αἰτία νὰ μὴ βγῆ ὁ δαίμων, διατὶ κατηγορεῖ τοὺς μαθητάς; Μὲ αὐτὸ ἤθελε νὰ διδάξη ὁ Κύριος ὅτι καὶ χωρὶς τὴν πίστιν τῶν ἰδικῶν του, εἶναι δυνατὸν νὰ θεραπεύσουν τὸν ἀσθενῆ. Ὅπως ἔφθανε πολλάκις ἡ πίστις τοῦ προσάγοντος, διὰ νὰ θεραπευθῆ ὁ ἀσθενής.

7ήμερο προσκύνημα στήν Ρουμανία ἀπό 26/08/2013 ἔως 01/09/2013

7ήμερο προσκύνημα στην Ρουμανία από 26/08/2013 έως 01/09/2013


1^η ημ. 26/08/13 Δευτέρα: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ – ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ (700 χιλ.)
Πρωινή αναχώρηση από την Θεσσαλονίκη. Περνάμε τα σύνορα και κατευθυνόμαστε για  το ΡΟΥΣΕ. Άφιξη και διέλευση των συνόρων Βουλγαρίας – Ρουμανίας από την μεγάλη γέφυρα του ποταμού Δούναβη που είναι το φυσικό σύνορο που χωρίζει τα δύο κράτη. Μπαίνουμε στο έδαφος της Ρουμανίας και σε μία ώρα φθάνουμε στο Βουκουρέστι, όπου αφού τακτοποιηθούμε στο ξενοδοχείο, παίρνουμε το δείπνο μας.

1^η διανυκτέρευση στο Βουκουρέστι

2^η ημ. 27/08/13 Τρίτη: ΒΟΥΚΟΥΡΣΤΙ - ΣΙΝΑΪΑ-ΠΙΑΤΡΑ ΝΕΑΜΤ(500 χιλ.)
Πρωινό και εκκίνηση. Επίσκεψη στην Ι. Μονή Τσερνίκα και στον Πατριαρχικό ναό των Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης όπου φυλάσσεται το Ιερό σκήνωμα του τοπικού Αγίου Δημητρίου Μπασαράμπη.

Ἀπό τό πνευματικό ἡμερολόγιο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τῆς Κρονστάνδης

Όταν η σάρκα ανθεί, η ψυχή φθείρεται. Όταν η σάρκα έχει πλήρη ελευθερία, η ψυχή είναι δέσμια. Όταν η σάρκα χορταίνει, η ψυχή πεινά. Όταν η σάρκα καλλωπίζεται, η ψυχή ασχημίζει. Όταν η σάρκα λάμπει, η ψυχή βρίσκεται σε σκοτάδι, στο σκοτάδι του Άδη.

Η άθεη παιδεία απομακρύνει από το αληθινό φως. Χωρίς Χριστό, κάθε παιδεία είναι ματαιοπονία.

Πηγή: orthodoxmathiteia.blogspot.gr
http://ilizol.blogspot.gr/2013/01/blog-post.html 

4º DOMINGO DEL CUARESMA, EVANGELIO MARC 9,17-31.Κυριακή Δ´ Νηστειῶν ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Μάρκ. θ΄ 17-31 Παιδί, το σπουδαιότερο πρόβλημα (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)

4º DOMINGO DEL CUARESMA, EVANGELIO MARC 9,17-31

El niño, el problema más importante.

Παιδί, τὸ σπουδαιότερο πρόβλημα

Cristo preguntó al padre: ¿Cuánto tiempo hace que le sucede esto? Y él dijo: de niño, desde la infancia (Marc 9,21)

«καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ· πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ὁ δὲ εἶπε· παιδιόθεν» (Μᾶρκ. 9,21)

Nuestra tierra, queridos míos, es pobre, los recursos escasos. ¿Cómo vamos a vivir, cómo progresaremos? Los especialistas se rompen las cabezas y proponen distintos planes; uno detrás del otro propone lo suyo. Y se puede hacer todo que proponen, pero otra vez nuestra patria no encontrará la felicidad. Porque la felicidad no es carreteras, plazas, fábricas...

Ὁ τόπος μας, ἀγαπητοί μου, εἶνε φτωχός· οἱ πόροι ἐλάχιστοι. Πῶς νὰ ζήσουμε, πῶς νὰ ἀναπτυχθοῦμε; Σπάζουν τὰ κεφάλια τους οἱ εἰδικοὶ καὶ προτείνουν διάφορα σχέδια· ἕνας τὸ ἕνα, ἄλλος τὸ ἄλλο, καθένας τὸ δικότου. Καὶ μπορεῖ ὅλα ὅσα προτείνουν νὰ γίνουν, ἀλλὰ καὶ πάλι ἡ πατρίδα μας θὰ γίνῃ εὐτυχής; Διότι εὐτυχία δὲν εἶνε οἱ δρόμοι, οἱ πλατεῖες, τὰ ἐργοστάσια, ἡ βιομηχανία κ.τ.λ..