Σελίδες

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Τρίτης 02-07-2013.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. θ΄ 1 - 7  

θ΄ 1 - 7
 
 

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Α΄ 39 - 49 & 56    

Α΄ 39 - 49 & 56 
 


Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Θεόπτης. Ἡ δύναμη τῆς κοινῆς προσευχῆς



    Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ


ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄

ΕΝΟΤΗΤΑ Γ΄: ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ

Θεόπτης. δύναμη τς κοινς προσευχς.


λλά Γέροντας κτός πό χαρισματοχος ταν πράγματι καί θεόπτης. Στόν γιο Νικόλαο, στα Καλλίσια, τίς πιό πολλές ρες τίς διέθετε γιά ξομολόγηση καί βέβαια γιά προσευχή. διος διηγεται πώς να βράδυ προσευχότανε μαζί μέ τήν δελφή του στήν κκλησία το γίου Νικολάου. Καθώς λέγανε τήν προσευχή «Κύριε ησο Χριστέ…» τούς πλημμύρισε Θεο Φς. Το Φς ατό, πού λουζε τήν κκλησία, τό εχε δε καί μητέρα τους, πού τούς παρακολουθοσε γρυπνη.

Ὁ π. Πορφύριος συνεργοῦσε μέ τίς προσευχές του ὥστε καί τά πνευματικά του παιδιά, νά χουν παρόμοιες μπειρίες, ταν συνομιλοσαν μέ τόν «Βασιλέα τν Βασιλευόντων»1.

Πίστευε πολύ στή δύναμη τς κοινς προσευχς. Πίστευε πόλυτα στό λόγο το Κυρίου: «που εσί δύο τρες συνηγμένοι ες τό μόν νομα, κε εμι ν μέσ ατν»2.

Σχετικά διηγεται πνευματικό του παιδί :

Οἱ πειρασμοί δόθηκαν ἀπό τόν Θεό γιά ὠφέλειά μας

       Ο Αόρατος πόλεμος
ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος
Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

  ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΕ΄  Οἱ πειρασμοί δόθηκαν ἀπό τόν Θεό γιά ὠφέλειά μας
Και γενικά, για να καταλάβουμε ότι όλοι οι πειρασμοί μας δόθηκαν από τον Θεό για το συμφέρον μας (118), πρέπει να σκεφθούμε ότι ο άνθρωπος, εξ αιτίας της κακής κλίσεως της διεφθαρμένης του φύσεως, είναι υπερήφανος, φιλόδοξος, στο έπακρο δοκησίσοφος και υπερασπιστής της ιδικής του γνώμης, και θέλει πάντοτε να τον υπολογίζουν όλοι, περισσότερο από εκείνο που είναι στην πραγματικότητα. Αυτή όμως η υπόληψις είναι τόσο επικίνδυνη για την πνευματική του πρόοδο, ώστε και αυτή μόνον η οσμή της να είναι αρκετή να εμποδίση τον άνθρωπο ώστε να φθάση στην αληθινή τελειότητα. Γι αυτό και ο Θεός, ως φιλόστοργος Πατέρας, που έχει ένα αγαπητικό ενδιαφέρον για τον καθένα και μάλιστα για εκείνους που δόθηκαν στην υπηρεσία του, φροντίζει πάντοτε με τους πειρασμούς που επιτρέπει να μας συμβαίνουν, ώστε να μας βάλη σε μία τέτοια θέσι, που να μπορούμε να βγούμε από τον φοβερό αυτόν κίνδυνο της παρόμοιας υπολήψεως, και σχεδόν με την βία να ερχόμαστε στην αληθινή ταπεινή γνώσι του εαυτού μας, όπως έκανε με τον απόστολο Πέτρο, στον οποίον επέτρεψε να τον αρνηθή τρεις φορές, για να μπορέση να γνωρίση την αδυναμία του και να μην έχη θάρρος και εμπιστοσύνη στον εαυτό του:

Ὁ κόσμος τῆς φθορᾶς καὶ ὁ κόσμος τῆς ἀφθαρσίας.


Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΦΘΑΡΣΙΑΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ ΦΩΤΗΣ

Βαθειὰ μελαγχολία αἰσθάνεται κανένας, βλέποντας μὲ πόση ἀγάπη καὶ μὲ τί ζῆλο καταγίνονται οἱ ἄνθρωποι νὰ χτίσουνε τὰ σπίτια τους καὶ τὰ ἐξοχικά τους, νὰ τὰ στολίσουνε ἀπ’ ἔξω κι ἀπὸ μέσα, νὰ βάλουνε ἔμορφα ἔπιπλα, ἀκριβὰ χαλιά, βιβλιοθῆκες, ἔργα τῆς τέχνης, πολυέλαια καὶ πολύφωτα, νὰ φυλάξουνε στὰ ντουλάπια τὰ καλὰ τὰ ροῦχα τους, τὰ δικά τους καὶ τῶν παιδιῶν τους, νὰ στολίσουνε τὶς κάμαρες μ’ ἕνα σωρὸ ἀγαπημένα πράγματα, ποὺ τὰ ξεσκονίζουνε μὲ προσοχὴ μὴν τύχει καὶ πάθουνε τίποτα, νὰ περιποιηθοῦνε τοὺς κήπους τους, μ' ἕναν λόγο νὰ εἶναι ἀφοσιωμένοι, οἱ καημένοι, μ' ὅλη τὴν ψυχή τους στὸ νὰ κάνουνε τὴν κατοικία τοὺς εὐχάριστη, γιὰ νὰ περάσουνε καλὴ ζωὴ μὲ τὴν οἰκογένειά τους καὶ μὲ τοὺς φίλους τους.

Σὰν καθήσουνε στὸ τραπέζι μὲ τὰ καλὰ τὰ φαγητὰ καὶ μὲ τὰ πιοτά, λάμπουνε τὰ πρόσωπά τους, τὰ στόματά τους δὲν σωπαίνουνε ἀπὸ τὴ χαρὰ ποὺ νοιώθουνε, καὶ σὰν ἀποφᾶνε, πιάνουνε τὰ τραγούδια καὶ τὰ ἀστεῖα. Πολλοὶ παίζουνε χαρτιὰ ὅλη τὴ νύχτα, καὶ τὸ πρωὶ εἶναι σὰν ἄρρωστοι. Ἄλλοι ἔχουνε μανία μὲ τὶς πίπες, ἄλλοι μὲ τ’ αὐτοκίνητα, ἄλλοι μὲ τὸ ψάρεμα, ἄλλοι μὲ τὸ κυνήγι, ἄλλοι μὲ τὰ θέατρα, ἄλλοι μὲ τὰ ἀθλητικὰ κι ἄλλοι μὲ ἄλλα.

Τό ψάρι τοῦ καπετάνιου

Σ’ ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί ζούσε πρ ετών ένας ιερέας ευλαβέστατος. Η ψυχούλα του ήταν γεμάτη στοργή για το ποίμνιό του και ειδικά για τους πονεμένους. Έφτασε όμως η μέρα που δοκιμάστηκε κι εκείνος και πόνεσε πολύ.
Η κόρη του, μια εξαιρετική κοπέλα, είχε παντρευτεί πρόσφατα μ’ ένα νοικοκυρεμένο παληκάρι . Έφτασε , λοιπόν, ο καιρός να φέρει στον κόσμο το πρώτο παιδάκι της. Κατά τον τοκετό όμως, πέθανε! Πήγε Μάρτυρας να συναντήσει τον Πλάστη της, αφήνοντας πολύ πόνο πίσω της.
Ο ιερέας πατέρας της πόνεσε κι αυτός πολύ στο χωρισμό, αλλά με ακλόνητη Πίστη στο Θεό πρόσφερε δοξολογία στο άγιο όνομά Του. Την αγάπη του δε, για την θυγατέρα του εξέφραζε με θερμές προσευχές για την ψυχή της και με κρυφές ελεημοσύνες.
Ο ιερέας είχε έναν αδελφό καπετάνιο που, απόμαχος πια της θάλασσας, είχε γίνει στεριανός για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του. Είχε δημιουργήσει περιουσία κι απολάμβανε πλέον τους κόπους του. Δυστυχώς όμως ήταν σχεδόν άπιστος, παρ’ όλο που είχε καλή καρδιά.

Οἱ Νεογραικοί ὑπόδουλοι τῆς Δύσεως!




 
 π.Ἰωάννου Ρωμανίδου

Ἐκ τῆς ρωμαίϊκης παραδόσεως οἱ Νεογραικοί ἐκληρονόμησαν τό ρωμαϊικον φιλότιμον. Ἐκ τῆς νεοελληνικῆς παιδείας ἐπίστευσαν ὅτι οἱ Εὐρωπαῖοι  καί οἱ Ἀμερικάνοι εἶναι «προωδευμένοι» καί «φωτισμένοι» λαοί , τούς ὁποίους ὀφείλουν νά μιμοῦνται ὂχι μόνον εἰς τήν τεχνολογίαν ἀλλά εἰς ὃλα. Ἀλλά οἱ Εὐρωπαῖοι καί οἱ Ἀμερικάνοι οὔτε ἔχουν οὔτε γνωρίζουν τί εἶναι τό ρωμαΐικον φιλότιμον. Οὔτε ὑπάρχουν οἱ φιλέλληνες τῆς νεογραικικῆς μυθολογίας καί ὀνειροπολήσεως. Διά κάθε Ἄγγλον φιλέλληνα π.χ. ὑπάρχουν 5 Ἂγγλοι φιλότουρκοι , 5 Ἂγγλοι φιλοβούλγαροι, 5 Ἂγγλοι φιλοαλβανοί καί 15 Ἂγγλοι φιλοϊταλοί. Ἀκριβῶς τό ἲδιο ἰσχύει καί μέ τούς Ἀμερικάνους, Ρώσους, Γάλλους κ.τλ. Δυστυχῶς ὁ μῦθος περί ξένων φιλελλήνων....

Ἡ προσευχή διώχνει τήν ἀπελπισία (Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου)

«Έχεις γυναίκα μ’ ελαττώματα; Σε θλίβει, σε ταλαιπωρεί καθημερινά; Να κάνεις, ό,τι έκαμε ο Ισαάκ , να παρακαλείς θερμά το Θεό να λύσει Εκείνος το πρόβλημά σου. Ο Ισαάκ με την ταπεινή προσευχή του έλυσε την πήρωσιν της φύσεως. (πήρωσις από το ρ. πηράω= κάνω κάποιον ανάπηρο, σωματική αναπηρία, στην περίπτωση του Ισαάκ ατεκνία ) . Πολύ περισσότερο εμείς με την καλήν μας «προαίρεση» (=διάθεση) θα μπορέσουμε να διορθώσομε τα ελαττώματά μας, αν παρακαλούμε, ικετεύομε συνεχώς τον Θεόν. Αν σε δει ο Θεός ότι δείχνεις καρτερίαν και υποφέρεις (αντέχεις, σηκώνεις) με γενναιότητα , ψυχραιμία, ηρεμία τα ελαττώματα της γυναίκας σου, γιατί σέβεσαι τον νόμο Του, «συνεφάπτεται» (συν+άπτομαι-εγγίζω» θα σου δώσει χέρι βοηθείας) για την ορθήν διδασκαλίαν σου και θα σου δώσει υπεραρκετόν μισθόν, μέγιστα ουράνια βραβεία, για την υπομονή σου. Ο Απ. Παύλος γράφει στους Κορινθίους ( 7, 16 ) «Τί γὰρ οἶδας, γύναι, εἰ τὸν ἄνδρα σώσεις; ἢ τί οἶδας, ἄνερ, εἰ τὴν γυναῖκα σώσεις;» ( Ω! άνδρα, γνωρίζεις ότι με την υπομονή σου μπορείς να σώσεις την γυναίκα σου; Και συ γυναίκα, ότι μπορείς να σώσεις; Τον άνδρα σου; ).
Να μην αποκάμεις, λέγει, να μην σταματήσεις να εξυπηρετείς το ταίρι σου, ούτε ν’ απελπιστείς, ούτε ν’ αγανακτήσεις, αν δεν διορθώνεται, γιατί εσύ δεν έχασες τον μισθόν της υπομονής.

Ρεΐκι: Θεραπεία ἤ ἀποκρυφισμός; Προσοχή!

Ἀντιγράφουμε ἀπό τόν ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΟΣΜΟ (http://orthodox-world.pblogs.gr)τό πολύ κατατοπιστικό ἄρθρο γιά τό τί εἶναι τό ΡΕΪΚΙ.


ΤΟ ΡΕΙΚΙ ΚΑΙ Ο ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ.ΠΡΟΣΟΧΗ!
(ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ ΑΠΟ Alopsis.gr)
1. Η έννοια της θεραπείας
Έχετε σκεφτεί ποτέ πόση αλλοίωση υφίστανται οι γλωσσικοί όροι σήμερα; Πόσο έχουν απομακρυνθεί οι λέξεις από το περιεχόμενό τους; Πώς κατέληξε η λέξη θεραπεία να σημαίνει οτιδήποτε άλλο εκτός από έγκυρη, επιστημονική, ιατρική πράξη; Κάθε αμφιλεγόμενη πρακτική, κάθε παράλογη κι επικίνδυνη μέθοδος αποκαλείται σήμερα «θεραπεία».
Οι μελετητές της Νέας Εποχής βέβαια έχουν από καιρό επισημάνει ότι η «θεραπεία» βρίσκεται στο κέντρο της Νέας Εποχής, της οποίας βασικό δόγμα είναι «μπορούμε να θεραπεύσουμε τον εαυτό μας, τους ά)λλους, την ανθρωπότητα, τον πλανήτη μας». Οι άνθρωποι της Νέας Εποχής αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται «θεραπευτές», «φωτισμένοι», «ευλογημένες υπάρξεις», «εργάτες του φωτός». «Είμαι ένα με το φως.

Ἡ κριτικὴ τοῦ Ἰωάννη Καλβίνου κατὰ τοῦ ἱεροῦ Μυστηρίου τοῦ Εὐχελαίου. πρωτ. π. Βασιλείου Γεωργοπούλου

Ἡ κριτικὴ τοῦ Ἰωάννη Καλβίνου κατὰ τοῦ ἱεροῦ Μυστηρίου τοῦ Εὐχελαίου 

Πρωτ. π. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ
Εἶναι γνωστό ὅτι μεταξύ τῆς Ὀρθοδόξου καί τῆς προτεσταντικῆς θεολογίας ὑπάρχει μέγα χάσμα ἤ ὅπως πολύ χαρακτηριστικά ἀναφέρει ἕνας ἐκ τῶν ἐπιφανῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου κατά τόν 20ό αἰώνα,ὁ μακαριστός Ἡλιουπόλεως καί Θείρων Γεννάδιος Ἀραμπατζόγλου (1883- 1956): «δογματική ἄβυσσος χωρίζει τήν ἡμετέραν Ἐκκλησίαν ἀπό τούς διαμαρτυρομένους».
Αὐτό μαρτυρεῖται καί ὡς πρός τή θεώρηση, τήν ὕπαρξη καί τό σκοπό τῶν ἱερῶν μυστηρίων. Ἡ προτεσταντική κριτική κατά τοῦ ἱεροῦ μυστηρίου τοῦ Εὐχελαίου ἐκφράστηκε πολύ νωρίς καί μάλιστα ἀπό ἡγετικές φυσιογνωμίες τῆς Διαμαρτύρησης, μεταξύ τῶν ὁποίων ἀνήκει καί τό πρόσωπο τοῦ Ἰωάννη Καλβίνου. Κοινό χαρακτηριστικό εἶναι ὅτι ἡ προτεσταντική κριτική ἀσκεῖται, κυρίως, κατά τῶν ρωμαιοκαθολικῶν θεολογικῶν ἀντιλήψεων γιά τό μυστήριο, ὅπως αὐτές ἀναπτύχθηκαν συστηματικά ἀπό τούς δυτικούς σχολαστικούς θεολόγους.

Τό καλύτερο μνημόσυνο γιά τούς κεκοιμημένους..........

Το καλύτερο από όλα τα μνημόσυνα που μπορούμε να κάνουμε για τους κεκοιμημένους
είναι η προσεκτική ζωή μας, ο αγώνας που θα κάνουμε, για να κόψουμε τα ελαττώματά μας και
να λαμπικάρουμε την ψυχή μας. Γιατί η δική μας ελευθερία από τα υλικά πράγματα και από τα
ψυχικά πάθη, εκτός από την δική μας ανακούφιση, έχει ως αποτέλεσμα και την ανακούφιση των
κεκοιμημένων προπάππων όλης της γενιάς μας.

La interpretación ortodoxa del pasaje: “Tú eres Pedro, y sobre esta piedra edificaré mi iglesia;Padre Ánguelos Anguelakópulos, Metrópolis del Pireo.

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF4ZIhax5a0qvRzZEXmSpo_v0hrPHfKtZcF1sP1NenXQHA6FzR3c4gQS_cqLPHdVTRKS17_BAurQFTUps-cdn5w1KLka1-UJKYYlxr0zHSM_IjRwDRgM3FO0EnRks11ND10i8xqLpLMqs/s1600/%25CE%2591%25CE%2593%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%25A0%25CE%2595%25CE%25A4%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A3.jpg 
Σὺ εἶ Πέτρος, καὶ ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τὴν ἐκκλησίαν, καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς. (Ματθ. 16, 17)

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ  «ΣΥ ΕΙ ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΑΥΤΗ ΤΗ ΠΕΤΡΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΩ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ» (ΜΑΤΘ. 16, 17) 
La interpretación ortodoxa del pasaje: “Tú eres Pedro, y sobre esta piedra edificaré mi iglesia;
En Pireo 28-6-2013 Εν Πειραιεί 28-6-2013
Πρωτοπρεσβ. π. Άγγελος Αγγελακόπουλος εφημέριος Ι. Ν. Αγίας Παρασκευής Καλλιπόλεως Πειραιώς
Padre Ánguelos Anguelakópulos, Metrópolis del Pireo.
Cuando el Señor y Sus Discípulos llegaban “en la región de Cesarea de Filipo” (Mt 16,13), según san Mateo, preguntó a los Apóstoles a responderle qué opinión tenían los hombres sobre Él. “Ellos dijeron: Unos, Juan el Bautista; otros, Elías; y otros, Jeremías, o alguno de los profetas” (Mt 16,14). “Y vosotros, ¿quién decís que soy yo?” (Mt 16,15), volvió a preguntarlos el Señor. Entonces en esta pregunta respondió el Apóstol Pedro y dijo: “Tú eres el Cristo, el Hijo del Dios viviente” (Mt 16, 16). Entonces el Señor por esta respuesta se alegró y girando hacia la parte de éste, dijo: “Bienaventurado eres, Simón, hijo de Jonás, porque no te lo apocaliptó=reveló carne ni sangre, sino mi Padre que está en los cielos. Y yo también te digo, que tú eres Πέτρο (petro) Pedro, y sobre esta «πέτρα petra piedra» (roca) edificaré mi iglesia; y las puertas del Hades no prevalecerán contra ella” (Mt 16,17-18).