Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Τρίτης 09-07-2013.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Ρωμαίους κεφ. ζ΄ 14 - η΄ 2    

ζ΄ 14 - η΄ 2
 

 

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Ι΄ 9 - 15    

Ι΄ 9 - 15 
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Ἡ ἔννοια τῆς λατρείας.Εἴδη λατρείας

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

 ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΗ ΖΗΣΟΥΜΕ

 

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ:ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

 

1. Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ

Εἶναι ἡ Θεία Λατρεία τό ψηλότερο σκαλί τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό. Εἶναι ἡ πράξη μέ τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος ἀναγνωρίζει καί διακηρύττει τή μεγαλειότητα τοῦ Θεοῦ καί συνάμα ἐκδηλώνει τήν ἀγάπη του καί τήν ἀφοσίωσή του πρός Αὐτόν. Ἡ λατρεία πρός τόν Θεό γεννιέται ἀπό τήν συνειδητοποίηση τῶν δωρεῶν τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐγνωμοσύνη, πού ἀρχίζει νά νιώθει ὁ ἄνθρωπος γι’ αὐτές, ἀπέναντί Του. Εἶναι ἡ ἔκφραση τῆς εὐγνωμοσύνης καί τῆς δοξολογίας καί τῆς εὐχαριστίας μας πρός τόν Θεό¹. Εἶναι ἡ μυστική συνάντηση μαζί Του, στό ἐσωτερικό ταμεῖο τῆς καρδιᾶς μας. «Σύ δέ ὅταν θέλεις νά προσευχηθεῖς εἴσελθε στό ταμεῖο σου, κλεῖσε τήν πόρτα σου καί προσευχήσου στόν Πατέρα σου κρυφά. Καί ὁ Πατέρας σου, πού βλέπει στά κρυφά θά σοῦ ἀνταποδώσει στά φανερά»².

Τά Ἱερά Λείψανα. Ὄχι "ἐκ τοῦ κόσμου," ἀλλ’ "ἐν τῷ κόσμω"

 Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΥΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ, Η ΔΕ 

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ

 πρ. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης, Καθηγητής Πανεπιστημίου  

Μετατροπή από την καθαρεύουσα στη νεοελληνική (Ρωμαίικη) γλώσσα από τον Θ.Φ.Δ.

  Πηγή Πρωτότυπου κειμένου: http://www.romanity.org/htm/rom.e.02.i_thriskeia_einai_neurobiologiki_astheneia.01.htm

5. Τά Ἱερά Λείψανα

Υπάρχουν δύο γενικά είδη αγίων λειψάνων, αυτά που ευωδιάζουν και αυτά που και σώζωνται ολόκληρα ή σχεδόν ολόκληρα. Φαίνεται ότι τα πρώτα ανήκουν στους αγίους που βρίσκονται  στην κατάσταση φωτισμού όταν πέθαναν και τα δεύτερα σε αγίους που βρίσκονται σε κατάσταση δοξασμού. 

Από μαρτυρίες πατέρων προκύπτει το γεγονός ότι η άκτιστος δημιουργική, συνεκτική, προνοητική, καθαρτική, φωτιστική και θεωτική ενέργεια του Θεού είναι απλή, διαιρείται αδιαιρέτως και πανταχού παρούσα ενεργεί τα πάντα για τους πάντες. Έτσι ο θεούμενος εν Αγίω Πεύματι βρισκόμενος βλέπει ως μέλος του Σώματος του Χριστού τον Πατέρα μέσα στον ενσαρκωθέντα Λόγο. Αυτών τα σώματα διατηρούνται με αυτό τον τρόπο αφού η νοερά ενέργειά τους συνεχίζει να στροφαλίζεται κυκλικά μέσα στην καρδιά τους στην κοινωνία με την θεωτική ενέργεια της Αγίας Τριάδας. Πιθανόν θα μπορούσαμε να δούμε τον στροφαλισμό αυτόν με μαγνητικό αξονικό τομογράφο.

Στά πρόβατα τῆς Σκήτης Συχαστρία. Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε.

 Στά πρόβατα τῆς Σκήτης Συχαστρία

 Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

  

'Ο πάτηρ Κλεόπας μοῦ ἐδιηγεῖτο κάποτε: «Στά χρόνια πού ἤμουν τσοπάνος στά πρόβατα τῆς Σκήτης μαζί μέ τ'ἀδέλφια μου, εἴχαμε μεγάλες πνευματικές χαρές. 'Η στάνη, τά πρόβατα, ἡ ζωή στήν ἐρημία καί ἡ μοναξιά στά βουνά μέσα στίς λόχμες τῶν δασῶν μᾶς ἐδίδαξαν πολλά γιά τήν μοναχική ζωή καί τήν θεολογία.
Τότε ἐδιάβασα ἐγώ τήν Δογματική τοῦ ἁγίου 'Ιωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, πού εἶναι ἡ ἀποκάλυψις τῆς ἀληθινῆς πίαστεώς μας. Τά μικρά ἀρνάκια πολύ τά ἀγαποῦσα. ῞Οταν ἐζέσταινε ὁ καιρός ἔμπαιναν μέσα στά χαμόκλαδα γιά δροσιά. ῏Ηταν ἕνα κατάλληλο μέρος στό Ξέφωτο Τσιρέσου καί ἐκεῖ ἐστάλιζαν τά πρόβατα. «Σταθῆτε ἐκεῖ», τούς ἔλεγα ἐγώ καί ἔδιάβαζα τήν Δογματική.
῞Οταν ἐδιάβαζα τήν διδασκαλία γιά τήν 'Αγία Τριάδα, ἰδιαίτερα γιά τούς 'Αγγέλους, τόν ἄνθρωπο, τόν Θεό γιά τίς ἰδιότητες τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ὅταν ἐδιάβαζα γιά τόν Παράδεισο, γιά τήν κόλασι, ξεχνοῦσα ἀκόμη καί νά φάγω.

Ὁ καλόγερος καί ὁ ταξιτζής

Πριν από τρεις μήνες συνέβη το εξής. Ένας οδηγός πήγαινε από τη περιοχή της Θέρμης στη Θεσσαλονίκη. Τον σταματά ένας καλόγερος και του λέει: «Παλικάρι, με παίρνεις μέχρι τη Θεσσαλονίκη;». «Βεβαίως, ελάτε». Ήταν μόνος ο οδηγός.

Κάθισε δίπλα του και του λέει: « Κώστα, -χωρίς να τον ξέρει- έχεις αρχόμενο καρκίνο στους πνεύμονες. Να πας στο νοσοκομείο και θα τον προλάβεις». Και αμέσως εξαφανίσθηκε. Αυτός έπαθε σοκ. Παίρνει μερικά τηλέφωνα και λέει τι του συνέβη.

Γιόγκα καί ὀρθοδοξία:Δύο ἴδιοι δρόμοι;

ΓΙΟΓΚΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ: ΔΥΟ ΙΔΙΟΙ ΔΡΟΜΟΙ;

του Αρχιμανδρίτου

Γρηγορίου Κωνσταντίνου

Διδάκτορος Θεολογίας

Τι είναι Γιόγκα

Για πολλούς ανθρώπους στην Δύση και εδώ στην Ελλάδα οι θεωρήσεις για την Γιόγκα παρουσιάζονται σαν ένα απλό σύστημα σωματικής άσκησης, ένα καθαρά γύμνασμα του σώματος, που βοηθά στην ηρεμία και την θεραπεία των ψυχικών και σωματικών παθήσεων. Αλλά εάν δούμε όμως την ιστορία και την φιλοσοφία της Γιόγκα ανακαλύπτουμε ότι δεν αποτελεί μια πρακτική άσκησης του σώματος αλλά ένας παλαιός λανθασμένος τρόπος πνευματικής αναζήτησης. Πέραν από την εξωτερική έμφαση ως ένα ξεκάθαρο σωματικό γύμνασμα, σε κάθε είδος και μορφή που παρουσιάζεται, πρέπει να έρθουν στην επιφάνεια οι ιστορικές ρίζες αυτής της πρακτικής.

Η Γιόγκα είναι η ένωση, η ένωση με το πεπερασμένο, το μεταβατικό, με το άπειρο, με το αιώνιο εγώ. Ο όρος Γιόγκα εξαρτάται κυρίως στην ινδουιστική αντίληψη με τον Βράχμα. Ο Βράχμα είναι μια απρόσωπη θεϊκή ουσία που είναι παντού και σε όλα και είναι κρυμμένη από όλα. Αυτό που μας έρχεται δηλαδή ως αναζήτηση πνευματικής και σωματικής άσκησης της ινδουιστικής θρησκευτικής πίστης μας βοηθά να κατανοήσουμε τι στην πραγματικότητα συμβαίνει. Στις Ουπανισάδες αναφέρεται :

Ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ μέσα στό Σύμπαν.

 

Η παρουσία του Θεού μέσα στο Σύμπαν

Αρχιμ. Επιφανίου Χατζηγιάγκου

Φυσικού
Το πιο σημαντικό ερώτημα Υπάρχει Θεός;

 Ένα ερώτημα που απασχόλησε τον άνθρωπο από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα. Η ύπαρξι του Θεού είναι το πιο βασικό θέμα της ζωής μας. Αν υπάρχει Θεός και μεταφυσικός κόσμος, η ζωή μας έχει νόημα και περιεχόμενο. Αν δεν υπάρχει Θεός, η ζωή μας είναι μια πορεία που ξεκινά από το μηδέν και καταλήγει στο μηδέν. 

Γι' αυτό, η πρώτη και βασική αλήθεια που ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως είναι η ύπαρξι του Θεού: «Πιστεύω εις ένα Θεόν». Και ο απόστολος Παύλος τονίζει: «Πιστεύσαι δει τον προσερχόμενον τω Θεώ ότι έστι και τοις εκξητούσιν αυτόν μισθαποδότης γίνεται» (Εβρ. 11, 6).

Δηλαδή, εκείνος που πλησιάζει το Θεό για να Τον λατρεύσει, θα πρέπει προηγουμένως να πιστέψει ότι υπάρχει Θεός και ότι θα αποδώσει στον καθένα κατά τα έργα του.
Αφού λοιπόν η ύπαρξι του Θεού είναι το θεμέλιο της πίστεως, γι' αυτό και πολεμήθηκε όσο τίποτε άλλο από τους υλιστές και άθεους.
Ο Θεός μέσα από τα έργα Του

Ποιμαντική Ἐγκύκλιος Μητροπολίτου Αἰτωλίας Κοσμᾶ περὶ πυρκαγιῶν

Ὁ Μητροπολίτης Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας Κοσμᾶς

Πρὸς  τό χριστεπώνυμον πλήρωμα  τῆς  καθ’ ἡμᾶς  Ἱερᾶς  Μητροπόλεως

Ἀγαπητοί,     Εἰσήλθαμε ἤδη καί ζοῦμε τήν περίοδο τοῦ θέρους. Τό καλοκαίρι εἶναι χρονική περίοδος ἡ ὁποία ἔχει καί προσφέρει πολλά καλά σέ ὅλους μας. Ἔχει ὅμως καί μερικά δυσάρεστα.
    Ἕνα ἀπό αὐτά εἶναι οἱ πυρκαϊές, οἱ ὁποῖες καταστρέφουν τά δάση μας. Τό δένδρο, τό πράσινο, τά δάση εἶναι δῶρα τοῦ Δημιουργοῦ μας πρός τόν ἄνθρωπο, ἐξαίρετα καί ἀναγκαιότατα. Δέν εὐχαριστοῦν μόνο τόν ἄνθρωπο, οὔτε μόνο τρέφουν τό ζωικό βασίλειο μέ τά φύλλα τους καί τούς καρπούς τους. Ἀποτελοῦν βασική προϋπόθεση γιά ὅλη τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου.
    Ἀπό τά δάση ἔχουμε τεράστια ὠφέλεια οἰκονομική, ὑγιεινή, προστατευτική, τουριστική. Μᾶς δίνουν γιά παράδειγμα τά ξύλα, τό ὀξυγόνο, ἰδίως σήμερα πού ἡ ἀτμόσφαιρα ἔχει ἐν πολλοῖς μολυνθῇ ἀπό τά καυσαέρια. Προστατεύουν τά ἐδάφη, ἀφοῦ οἱ βαθειές ρίζες τῶν δένδρων συγκρατοῦν τό πολύτιμο χῶμα, προστατεύουν χωριά, πόλεις, συνοικισμούς ἀπό τή μανία τῶν χειμάρρων.

Ἡ μικρή «ἀδελφότης» ἀπό τό Ἀϊούντ ἤ ἡ μικρή Φιλοκαλία τῆς φυλακῆς

Ἡ ἐπιστροφή στόν Χριστό. Πρώτο μέρος

Περιστατικά ἀπό τήν ζωή φυλακισμένων  Ρουμάνων Μαρτύρων καί ὁμολογητῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος

Ἰωάννης Ἰανωλίδε

Στό διάστημα αὐτό ὁ Βαλέριος συνάπτει μιά στενή πνευματική σχέσι μέ τρεῖς ἀνθρώπους: μέ τόν Βιργίλιο Μαξίμου, τόν Μαρῖνο Ναϊδίμου καί τόν Ἰωάννη Ἰανωλίδε. Μένουν μαζί γιά ἕνα διάστημα στό ἴδιο κρατητήριο, ἐξομολογοῦνται μεταξύ τους. Ἀφήνουν ἀνοιχτές τίς ψυχές τους ὁ ἕνας στόν ἄλλο. Προσεύχονται καί ποθοῦν μαζί. Ὅλα εἶναι μαζί τους κοινά.
Ἐπίσης, ἔχουν καταλάβει ὅτι ὁσονδήποτε μεγάλη εἶναι ἡ ἐπιθυμία τῆς στενῆς έπικοινωνίας καί ἀγάπης ἐν Χριστῶ, ὡστόσο κάθε ἄνθρωπος εἶναι ἀνεπανάληπτος. Ἔχει τήν δική  του ζωή, τήν πορεία του, τά χαρακτηριστικά του. Δέν μπορεῖ νά παρομοιασθεῖ μέ κάποιον ἄλλο, παρά μόνο ὅταν ζῆ σέ κοινωνία μέ ἄλλους, καί τοῦτο σύμφωνα μέ ὡρισμένες αὐστηρές προϋποθέσεις, οἱ ὁποῖες πηγάζουν ἀπό τήν ἀτομικότητα ἐκείνου τοῦ ἀνθρώπου.
Μετά ἀπό ἕνα διάστημα ἄρχισαν οἱ πειρασμοί, ἰδιαίτερες ἐντάσεις ἐκ τοῦ μηδενός ἀκόμη κι ἀπό ἕναν πονηρό λογισμό. Καί τότε καταλάβαμε ὅτι δέν εἶναι ἁμαρτία κάθε κακός λογισμός, ἀλλά μόνο ἐκεῖνος πού γίνεται ἀποδεκτός ἀπό τήν συνείδηση καί γίνεται πάθος. Μπορεῖ ἕνας κακός λογισμός νά παραμένει σάν νοερός πειρασμός ἀρκετό χρόνο, ἀλλά δέν  πρέπει ποτέ νά γίνεται ἀποδεκτός. Τέτοιος λογισμός δέν εἶναι ἁμαρτία καί δέν χρειάζεται ἐξομολόγησι, ἐκτός ἐάν πρέπει νά ἐλαφρώσει ὁ ἀόρατος πόλεμος μέ  τούς δαίμονες.

Οἱ Ὅσιοι Κολλυβάδες Ἀγάπιος καί Πορφύριος, ἀσκητές Μέσα Βουνοῦ τῆς Θήρας

 

ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΚΟΛΛΥΒΑΔΕΣ ΑΓΑΠΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΒΟΥΝΟΥ ΤΗΣ  ΘΗΡΑΣ

 Άρθρο του αρχιμ. Νεκταρίου π’’ Ν. Πέττα, δ. Φ.

Οι ιδρυτές του απόκρημνου Ασκηταριού στα άκρα του Μέσα Βουνού, ανάμεσα από τους όρμους Περίσσιας και Καμαρίου Θήρας, είναι οι όσιοι κολλυβάδες Αγάπιος και Πορφύριος.

Το 1822 έφτασε στην Σαντορίνη ο ρακένδυτος μοναχός από το Άγιο Όρος, όσιος Αγάπιος Μεταξάς, ο οποίος καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη. Κατέστη ευαγγελιστής του νησιού με το αγνό και άδολο κήρυγμά του. Αρχικά ασκήτευε σε ένα σπήλαιο στο Μονόλιθο. Το Ασκητήριο αμέσως μετετράπη σε πνευματική πηγή για τους διψώντες για αληθινό Λόγο και προσευχή. Στο μοναστήρι του Προφήτου Ηλία την εποχή αυτή εγκαταβίωνε ο ενάρετος ιερομόναχος Πορφύριος Μηνδρινός από τη Γωνιά της Θήρας, ο οποίος επιθυμούσε να ζήση ερημικά. Ως μοναδικό τόπο ησυχίας στο νησί σκέφτηκε το απόμερο και απόκρημνο μέρος πέρα της Αρχαίας Θήρας. Το λογισμό του αυτό εμπιστεύτηκε στον καθηγούμενο της Μονής του, Γεράσιμο Μαυρομμάτη, ο οποίος όμως αρνήθηκε να φύγει από τη Μονή λόγω της λειψανδρίας, που τη μάστιζε.

Ὅταν ἀγαπήσεις τόν Θεό, ὁ πόθος σου γι’ Αὐτόν εἶναι ἀνεξάντλητος!

Οἱ ψυχὲς ποὺ ἀγαποῦν τὸν Θεὸ καὶ τὴν ἀλήθεια, δὲν ὑποφέρουν οὔτε τὴν παραμικρὴ ἐλάττωση τοῦ ἔρωτά τους πρὸς τὸν Κύριο. Ἀλλὰ καρφωμένες ὁλοκληρωτικὰ στὸ σταυρό Του αἰσθάνονται μέσα τους τὴν Πνευματικὴ προκοπή. Πληγωμένες λοιπὸν ἀπὸ τὸν πόθο Του, κι ἄν ἀκόμη ἀξιωθοῦν Θεία μυστήρια καὶ μετάσχουν εὐφροσύνης καὶ Χάριτος, δὲν ἔχουν πεποίθηση στὸν ἑαυτό τους, οὔτε νομίζουν ὅτι εἶναι τίποτε. Ἀλλὰ ὅσο ἀξιώνονται πνευματικὰ χαρίσματα τόσο ἐπιζητοῦν τὰ οὐράνια. Καὶ ὅσο περισσότερη προκοπὴ αἰσθάνονται, τόσο πιὸ λαίμαργες γίνονται γιὰ τὰ θεῖα. Καὶ ἐνῶ εἶναι πνευματικὰ πλούσιες, κάνουν σὰν νὰ εἶναι φτωχές. «Ὅσοι μὲ τρῶνε θὰ πεινάσουν κι’ ἄλλο, καὶ ὅσοι μὲ πίνουν θὰ διψάσουν κι’ ἄλλο», λέει ἡ Θεία Γραφή.

Οπτικό Αγιολόγιο 8 Ιουλίου

Οπτικοποιημένο Ηχητικό Αγιολόγιο της 8ης Ιουλίου



Για να γνωρίσετε τους συντελεστές διαβάστε εδώ

Ἡ ἐλπίδα μας στό Θεό

Ἀλλοίμονό μας ἄν, φροντίζοντας ὑπερβολικά γιά τόν ἑαυτό μας, δέν ἐπιρρίπτουμε τήν μέριμνά μας καί τήν ἐλπίδα μας στόν Θεό, ὁ ὁποῖος φροντίζει γιά μᾶς! Ἄν δέν ὁμολογοῦμε ὅτι ὀφείλουμε σ’ Ἐκεῖνον τά ἀγαθά πού χρησιμοποιοῦμε στήν παροῦσα ζωή, πῶς μποροῦμε νά προσδοκοῦμε ἀπό Αὐτόν τά ἀγαθά πού μᾶς ὑποσχέθηκε στήν μέλλουσα ζωή; Ἄς μήν εἴμαστε ὀλιγόπιστοι, ἀλλά καλύτερα ἄς ζητοῦμε «πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ἡμῖν» σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Σωτήρα μας (Ματθ. στ΄ 33).

Ἅγ. Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ.

http://iliaxtida.wordpress.com/2013/05/29/%E1%BC%A1-%E1%BC%90%CE%AF-%CF%8C/