Οἱ προϋποθέσεις τῆς σωτηρίας.

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ Α΄.

ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΓΓΑΜΟΣ ΒΙΟΣ

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΓΑΜΟ

Οἱ προϋποθέσεις τῆς σωτηρίας.

Ὅταν ὁ Κύριος ἀπέστελλε τούς Ἁγίους Ἀποστόλους γιά νά ὁδηγήσουν τούς ἀνθρώπους στή σωτηρία, τούς εἶπε: «Πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη͵ βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος͵ διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν»¹¹⁴.

Τούς ἔδωσε τίς δύο ἐντολές, πού ἀποτελοῦν καί τούς ὅρους τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων: α) νά βαπτίζουν τούς ἀνθρώπους στό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί β) νά τούς διδάσκουν νά τηροῦν ΟΛΕΣ τίς ἐντολές. Ἡ πίστη στόν Χριστό, γιά νά εἶναι ὀρθή καί ζῶσα, πρέπει νά συνοδεύεται ἀπό τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του. Αὐτές γίνονται ἀποδεκτές ἀπό τόν πιστό ὡς ὁδηγίες καί προδιαγραφές ζωῆς.

Ὅλοι ὅσοι βαπτίσθηκαν στό ὄνομα τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μποροῦν, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί ὀφείλουν, νά ἐκτελοῦν ΟΛΕΣ τίς ἐντολές τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτοί εἶναι πού σώζονται, εἴτε εἶναι ἔγγαμοι εἴτε ἄγαμοι. Δεν ὑπάρχουν ἐξαιρέσεις ἤ ἀποκλεισμοί στήν πορεία πρός τήν θέωση, στήν μετάβαση ἀπό τό «κατ’ εἰκόνα» στό «καθ’ ὁμοίωσιν». 

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέει «ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε»¹¹⁵ .

Οἱ πρῶτοι Χριστιανοί –ἔγγαμοι καί ἄγαμοι– ζοῦσαν ἀσκητικά, τηρώντας ὅλες τίς ἐντολές.

Τό πνεῦμα τό ὀρθόδοξον εἶναι τό ἀληθές.Πρώτη συνομιλία

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ

Το Πνεύμα το Ορθόδοξον είναι το αληθές

• Πρώτη συνομιλία

- Γέροντας: Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων. Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι' ου τα πάντα εγένετο. Τον δι' ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών, και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου, και παθόντα και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς. Και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός. Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος.

Αυτόνε πιστεύομε. Λοιπόν, μέσα στην θρησκεία, λέει, ότι αυτός είναι ο ιδρυτής της Ορθοδόξου πίστεως και ότι όλες οι θρησκείες δεν είναι όσο είναι αυτή η θρησκεία. Μία θρησκεία μόνον είναι: Η Ορθόδοξος Χριστιανική θρησκεία και το πνεύμα αυτό το ορθόδοξον είναι το αληθές. Τα άλλα πνεύματα, είναι πνεύματα πλάνης και οι διδασκαλίες είναι μπερδεμένες.

Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος – Mελέτημα 30

1. Μερικοὶ ἐπαναπαύονται, ὅτι ἔχουν τόση Χάρη Θεοῦ μέσα τους, ὥστε νὰ μποροῦν νὰ συγκρατοῦν τὸν ἑαυτό τους καὶ νὰ μὴ τοὺς νικᾶ ἡ ἁμαρτία ποὺ κατοικεῖ μέσα τους. Κι' ἔτσι συμβαίνει, τώρα νὰ ἔχουν προσευχὴ νηφάλια καὶ ἀνάπαυση, ἔπειτα νὰ ἐνεργοῦνται ἀπὸ ἀκάθαρτους λογισμοὺς καὶ νὰ δελεάζονται ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἐνῶ ἔχουν μέσα τους τὴ Θ. Χάρη. Ἔτσι οἱ ἐπιπόλαιοι, ὅταν ἔννοιωσαν μέσα τους τὴν ἐνέργεια τῆς Θείας Χάριτος, νόμισαν ὅτι ἐλευθερώθηκαν γιὰ πάντα ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἐνῶ οἱ διακριτικοὶ καὶ νουνεχεῖς δὲν θ' ἀργηθοῦν ὅτι, καὶ ὅταν κατοικεῖ μέσα τους ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ πάλι ταράζονται ἀπὸ αἰσχροὺς καὶ ἄτοπους λογισμούς.
2. Ὅπως εἶναι ἀδύνατο χωρὶς μάτια ἤ γλώσσα, αὐτιὰ καὶ πόδια, νὰ βλέπει κανεὶς ἤ νὰ μιλάει, ἤ ν' ἀκούει ἤ νὰ περπατάει, ἔτσι ἐπίσης εἶναι ἀδύνατο χωρὶς τὸ Θεὸ καὶ τὴ Θεϊκὴ ἐνέργεια νὰ γίνει κανεὶς κοινωνός τῶν Θείων μυστηρίων καὶ νὰ γνωρίσει τὴ σοφία τοῦ Θεοῦ ἤ ν' ἀποκτήσει τὸν πλοῦτο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἔτσι οἱ δούλοι τοῦ Θεοῦ καταρτίζονται συνεχῶς μὲ τὴ Θεϊκὴ γνώση καὶ μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ.

«Ἄλλα τά τοῦ Λειτουργοῦ Ἱερέως καί ἄλλα τά τῶν ἁπλῶν χριστιανῶν.

Νομίζω πάς κάθε ἱερεύς, πού βαδίζει στά ἴχνη τοῦ Χριστοῦ, συχνά ἐμπαίζεται, ἀδικεῖται, σταυρώνεται. εἶναι σάν νά βλέπουμε τόν Χριστό νά βαδίζη πρός τόν Γολγοθᾶ. Τό φαιλόνι δέν ἔχει μανίκια. Κι αὐτό, ὅπως λέγει ὁ Ἄγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, εἶναι γιά νά μήν "ἀνακατεύωνται" οἱ ἱερεῖς μέ πράγματα κοσμικά.
Κάποτε διαβάστηκαν οἱ ἐξορκισμοί σέ μία ψυχή, ἡ ὁποία ὑπέφερε ἀπό ἐνέργειες τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων. Ξέρετε γιατί ἄρχισε νά διαμαρτύρεται καί νά φωνάζη; Διότι, μόλις τῆς ἔβαλε ὁ ἱερεύς ἐπάνω της τό φαιλόνιο, αὐτό μέ τό ὁποῖο εἶχε λειτουργήσει, γέμισε εὐωδία, καί τό δαιμόνιο δέν τήν ἄντεξε καί ἄρχισε νά διαμαρτύρεται. Κατά τήν δική της βέβαια ὁμολογία, πού ἔκανε τήν ἑπομένη ἡμέρα.Μιά ἀκόμη ἱστορία μαρτυρεῖ τήν ἱερότητα τῶν ἀμφίων καί τή δύναμι τῆς Ἱερωσύνης:

Παράλογα καί φαιδρότητες τῶν νεοπαγανιστῶν!

ΜΠΟΡΕΙ νὰ γελάσει κάποιος μὲ τὸ ἀκόλουθο σχόλιο, ἀλλὰ πέρα ἀπὸ τὴν κωμική του πλευρά, κρύβει καὶ τὴν τραγική του. Εἶναι γνωστὴ ἡ σφοδρὴ πολεμικὴ τῶν ἑλλήνων νεοπαγανιστῶν καὶ τὸ ἀβυσσαλέο μῖσος τους κατὰ τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν.

Ἂν εἶχαν τὴ δυνατότητα, θὰ ἔγειραν διωγμοὺς χειρότερους καὶ ἀπὸ ἐκείνους τῶν πρωτοχριστιανικῶν χρόνων, γιὰ νὰ μᾶς ἀφανίσουν ἀπὸ προσώπου γῆς!

Θεωροῦν τὴν Ἑλλάδα «τσιφλίκι» τους, ἂν καὶ δὲν ἀντιπροσωπεύουν οὔτε τὸ ἕνα τοῖς χιλίοις τῶν σημερινῶν Ἑλλήνων, καὶ ἐμᾶς τὰ ἕνδεκα ἑκατομμύρια τῶν Χριστιανῶν… μᾶς ἀποκαλοῦν ἑβραίους, καὶ πραγματική μας πατρίδα τὸ… Ἰσραήλ! Δὲν παραλείπουν βεβαίως σὲ κάθε δημοσίευμά τους νὰ ζητοῦν νὰ τοὺς «ἀδειάσουμε τὴ γωνιά» καὶ νὰ μετακομίσουμε στὴν «πατρίδα μας»!

Ἡ φιλοπτωχεία

Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου

«καί ὅς ἐάν ποτίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων
ποτήριον ψυχροῦ μόνον εἰς ὄνομα μαθητοῦ,
ἀμήν λέγω ὑμῖν, οὐ μή ἀπολέσῃ τόν μισθόν αὐτοῦ».

(Ματθ. Ι΄: 42)

«Καί ἐκεῖνος, πού θά ποτίσῃ ἕνα ἀπό τούς κατά κόσμον μικρούς καί ἀσήμους τούτους μαθητάς μου, ἔστω καί ἕνα μόνον ποτήριον κρύο νερό, πού προχείρως θά τό πάρῃ ἀπό τήν πηγήν καί δέν θά ὑποβληθῇ εἰς τόν κόπον νά τό βράσῃ· καί θά προσφέρῃ τήν ἐλαχίστην αὐτήν ἤ παρομοίαν ἐξυπηρέτησιν εἰς αὐτόν, λόγῳ τοῦ ὅτι εἶναι μαθητής μου, ἀληθῶς σᾶς λέγω, δέν θά χάσῃ εἰς τήν μέλλουσαν ζωήν τήν ἀνταμοιβήν, ἡ ὁποία τοῦ ἀνήκει».

Δέν εἶναι καθόλου εὔκολο νά βρεῖ κανείς τήν ὑψηλότερη ἀπ᾿ὅλες τίς ἀρετές καί νά τῆς δώσει τό πρωτεῖο καί τό βραβεῖο, ὅπως ἀκριβῶς δέν εἶναι εὔκολο νά βρεῖ μέσα σ᾿ ἕνα ὁλάνθιστο καί μοσχοβόλο λιβάδι τό πιό ὡραῖο κι εὐωδιαστό λουλούδι, καθως πότε τό ἕνα καί πότε τό ἄλλο τοῦ τραβάει τήν προσοχή καί τόν προκαλεῖ νά τό κόψει πρῶτο.

Διδαχαί περί τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

  Διδαχαί περί τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

 Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς σὲ ὁμιλία του γιὰ τὸν Σταυρὸ θὰ ἀναφέρει: «Ὁ σταυρὸς εἶναι τὸ τρόπαιο τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἔγινε βέβαια μία φορά, ἀλλὰ τρέπει πάντοτε σὲ φυγὴ τοὺς δαίμονες. Πράγματι ποῦ εἶναι τὰ εἴδωλα καὶ οἱ μάταιοι φόνοι τῶν ζώων;
 Ποῦ εἶναι οἱ ναοὶ καὶ ἡ φωτιὰ τῆς δυσσέβειας; Σβήστηκαν ὅλα ἀπὸ ἕνα ἅγιο αἷμα καὶ γκρεμίστηκαν, καὶ μένει ὁ σταυρὸς ἡ πολυδύναμη δύναμη, ἀόρατο βέλος, ἄϋλο φάρμακο, παυσίπονο πλῆγμα, δόξα γεμάτη ὄνειδος· ὥστε, κι᾽ ἂν μύρια ἄλλα διηγηθῶ γιὰ τὸν Χριστό, κι᾽ ἂν καταπλήξω τὸν ἀκροατή μου διηγούμενος μύρια θαύματα, δὲν καυχιέμαι τόσο γιὰ ἐκεῖνα, ὅσο γιὰ τὸν σταυρό».
 Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στὴν ὁμιλία του στὸν Τίμιο καὶ Ζωοποιὸ Σταυρὸ λέγει: «Νὰ ἀκολουθεῖ ὁ πιστὸς τὸν Χριστὸ σημαίνει νὰ ζεῖ κατὰ τὸ εὐαγγέλιό του παρουσιάζοντας κάθε ἀρετὴ καὶ εὐσέβεια.

Εἰς τήν Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. π. Ἀθανασιου Μυτηλιναίου

Εἰς τήν Ὑψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

Ὁμιλία π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου  εἰς τήν Ὑψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.  Πραγματοποιήθηκε στίς 14-09-198.

Τό σημεῖον Τ ἤ κατά τό ὅραμα τοῦ Ἰεζεκιήλ 9, 4 ὡς σημεῖον σωτηρίας.
- Ἡ δύναμις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί ἡ ἀνάγκη τῆς ἐνεργείας του εἰς τήν ζωήν μας κατά τόν Ἅγ. Κύριλλον Ἱεροσολύμων Κατηχ. ΙΓ΄36 (δ. 25'.

Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)
Πηγή ἀρχείου  arnion.gr
http://anavaseis.blogspot.gr/2013/09/blog-post_2312.html 

Ἡ ὑψίστη ἀξία τοῦ ἀνθρώπου. Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωσιν.(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Ἡ ὑψίστη ἀξία τοῦ ἀνθρώπου
«Τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μᾶρκ. 8,37)

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Ὁ ἄνθρωπος! εἶναι θέμα, ἀγαπητοί μου, ποὺ ἀπησχόλησε θεολόγους, φιλοσόφους, ποιητάς, λογοτέχνας, ζωγράφους, ἰατρούς, βιολόγους, χημικούς.
Γιὰ τὸν ἄνθρωπο δημιουργήθηκε πολιτισμός, ἀναπτύχθηκαν ἐπιστῆμες, κτίσθηκαν οἰκισμοί, ἱδρύθηκαν πόλεις· γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἔγιναν πόλεμοι ποὺ συνετάραξαν τὴν ὑφήλιο. «Πολλὰ τὰ ἐκπληκτι κὰ καὶ φοβερά, μὰ τίποτε φοβερώτερο ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο», ἔψαλλε ὁ Σοφοκλῆς (Ἀντιγ. 332-333). Ποιά, λοιπόν, ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου;

* * *

 «Χαριτωμένο πλάσμα ἀλήθεια ὁ ἄνθρωπος», ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας (Μένανδρος), «ὅταν εἶναι ἄνθρωπος».
Αὐτὸς ὁ λόγος μαζὶ μ᾿ ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ παράλυτος τοῦ Εὐαγγελίου «ἄνθρωπον οὐκ ἔχω» (Ἰω. 5,7), δικαιώνουν τὸν Διογένη, ποὺ χαρακτηρίστηκε ὡς τρελλὸς ὅταν, μέρα μεσημέρι καὶ μέσα σὲ πλῆθος κόσμου, μὲ τὸ φανάρι ἀναμμένο φώναζε· «Ἄνθρωπον ζητῶ».
Δὲν ἔζησε ὁ δυστυχὴς Διογένης ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Πιλάτου, γιὰ νὰ τὸν ἀκούσῃ νὰ λέῃ «Ἴδε ὁ ἄνθρωπος» (Ἰω. 19,5) καὶ νὰ δείχνῃ σὲ ὅλους τὸν Θεάνθρωπο Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.

Οπτικό Αγιολόγιο 17 Σεπτεμβρίου

Οπτικοποιημένο Ηχητικό Αγιολόγιο της 17ης Σεπτεμβρίου


Για να γνωρίσετε τους συντελεστές διαβάστε εδώ

Ταπεινοφροσύνη

 

«Ἡ ταπεινοφροσύνη

ἔβαλε τόν τελώνη πάνω ἀπό τόν Φαρισαῖο.

Ἡ ὑπερηφάνεια νίκησε καί τίς ἀσώματες δυνάμεις

 καί τίς ἔκανε διαβολικές.

Ἡ ταπεινοφροσύνη καί ἡ ἀναγνώριση τῶν ἁμαρτημάτων,

 ἔβαλε στόν Παράδεισο τόν ληστή

πιό μπροστά ἀπό τούς Ἀποστόλους.

Ἄν λοιπόν, αὐτοί πού ὁμολογοῦν τά  ἁμαρτήματά τους ἀποκτοῦν τόση παρρησία,

 οἱ ἄλλοι πού βλέπουν στόν ἑαυτό τους τόσα ἀγαθά

 καί παρ’ ὅλ’ αὐτά διατηροῦν ταπεινή τήν ψυχή τους,

 πόσα στεφάνια θά πετύχουν;».

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος