ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ
Β΄ Η ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΚΑΙ Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΝΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
3.Η ΠΡΩΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Τό μυστικό τῆς ἑνότητας τῶν πρώτων Χριστιανῶν
Ὁ
Κύριος, προσευχόμενος
καί ἀναφερόμενος στούς μαθητές Του,
ἔλεγε πρός τόν ἐν οὐρανοῖς Πατέρα
Του:
«κἀγὼ
τὴν δόξαν ἣν δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς,
ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμὲν»53.
Φανέρωσε μ’ αὐτά Του τά λόγια
ὅτι τότε εἴμαστε «ἕνα» οἱ μαθητές τοῦ
Χριστοῦ: ὅταν μετέχουμε στήν δόξα Του,
πού εἶναι ἡ ἄκτιστη θεοποιός Χάρη
Του. Αὐτή ἡ Χάρις στήν Ἁγία Γραφή
ὀνομάζεται καί Ἅγιο Πνεῦμα
καί εἶναι κοινή ἐνέργεια τοῦ Πατρός
καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Σ’ αὐτήν μετέχουν ὑπό προϋποθέσεις
αὐτοί πού θέλουν. Δέν πρέπει νά συγχέεται
μέ τό Πρόσωπο-Ὑπόσταση τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος, οὔτε μέ τήν οὐσία Του, στά
ὁποῖα βέβαια εἶναι ἀδύνατον στόν
ἄνθρωπο νά μετέχει54.
Οἱ
πρῶτοι Χριστιανοί ἦσαν
«ἕνα», διότι πράγματι μετεῖχαν σ’
αὐτήν τήν δόξα, τήν ἄκτιστη θεοποιό
Θεία Χάρη. Μετεῖχαν, διότι
ζοῦσαν κατά Θεόν, ἐντός τῆς Ἐκκλησίας.
Εἶχαν τό Ἅγιο Βάπτισμα,
τήν ἀδιάλειπτη προσευχή,
τήν ἀληθινή μετάνοια,
τήν συνεχῆ καί συνεπῆ μυστηριακή ζωή.
Ἀπολάμβαναν μέσα στήν Ἐκκλησία τήν
ἀποκατάσταση τῆς πνευματικῆς ὑγείας
τῆς ὑπόστασής τους.