Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Παρασεκυής 11-10-2013.

Ἡ καθημε
ρινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Πράξεις Των Αποστόλων κεφ. η΄ 26 - 39

η΄ 26 - 39

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Η΄ 1 - 3    

Η΄ 1 - 3
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Κέντρο τῆς κοινότητας ὁ ναός-Κέντρο τῆς ζωῆς ὁ Χριστός καί ὁ Θεῖος Ἔρως

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

Β΄ Η ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΚΑΙ Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΝΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

• Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ- ΤΟ «ΒΥΖΑΝΤΙΟ».

Κέντρο τῆς κοινότητας ὁ ναός

«Κέντρο τῆς κοινότητας ἦταν ἡ Ἐκκλησία, ἡ Ἐνορία, τό Μοναστήρι, ὁ Ἱερός Ναός, δηλαδή ὁ Θεός καί ἡ λατρεία Του. Μόνο μέσα ἀπό αὐτήν τήν προοπτική ἔβλεπαν οἱ ἄνθρωποι τίς ἀληθινές σχέσεις μεταξύ τους.

Τό κοινωνικό πρόβλημα συνδεόταν στενά μέ τό ἀνθρωπολογικό καί θεολογικό...Ἀντιθέτως, στήν Δύση κέντρο τῆς κοινωνικῆς ζωῆς ἔγινε τό ἐργοστάσιο, ἡ διανόηση, πού ταυτόχρονα ἀπομακρύνθηκαν ἀπό τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία. Ὁ ἄνθρωπος στήν Δύση αὐτονομεῖται ἀπό τόν Θεό. Βέβαια σέ αὐτό φταίει καί ἡ νοοτροπία τῶν Φράγκων, πού χρησιμοποίησε τήν λανθασμένη θεολογία γιά νά καταδυναστεύσει τόν λαό. Ἔτσι, στήν Δύση ἡ πολιτική καί κοινωνική ζωή, ἡ ψυχαγωγία,...ἡ παιδεία καί τό δίκαιο, ἀποδεσμεύθηκαν ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ζωή»⁷².

Ἀντιθέτως, στήν Ἀνατολή καί μάλιστα στά χρόνια τοῦ «Βυζαντίου» κέντρο τοῦ δημόσιου, ἀλλά καί τοῦ ἰδιωτικοῦ βίου ἦταν ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία Του μέ τούς Κανόνες, τίς ἑορτές καί τό Τυπικό Της.

Τό μυστήριον τοῦ ἱεροῦ Εὐχελαίου

Εφόδιον Ορθοδοξίας

Βασική Δογματική Διδασκαλία 

Τού Πρωτοπρ. Αντωνίου Γ. Αλεβιζόπουλου Δρ. Θεολογίας Δρ. Φιλοσοφίας 

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20^ο. Τό μυστήριον τοῦ ἱεροῦ Εὐχελαίου

 

 1. Η σύστασις του ιερού μυστηρίου

Εκείνο το οποίον επροξένησεν ιδιαιτέραν εντύπωσιν εις τους Ιουδαίους από την ζωήν του Χριστού, ήτο η εξουσία επάνω εις τα πονηρά πνεύματα και η δύναμις Του να θεραπεύη όλας τας ασθενείας.

Ακόμη, όμως, εκπληκτικώτερον είναι το γεγονός ότι ο Χριστός μετέδωσεν αυτήν την εξουσίαν και εις τους Αποστόλους: «Και αφού προσεκάλεσε τους δώδεκα μαθητάς του, τους έδωσεν εξουσίαν επάνω εις τα ακάθαρτα πνεύματα, να τα βγάζουν και να θεραπεύουν κάθε ασθένειαν και κάθε αδυναμίαν» (Ματθαίος 10,1). Και όταν εκείνοι επέστρεψαν, πλήρεις ενθουσιασμού, είπον εις τον Χριστόν: «Κύριε ακόμη και τα δαιμόνια μας υποτάσσονται εις το όνομα σου» (Λουκάς 10,17).

Ο ευαγγελιστής Μάρκος αναφέρει, επίσης, ότι οι Απόστολοι εκήρυττον εις τους ανθρώπους μετάνοιαν και προσθέτει ότι «εξέβαλλον πολλά δαιμόνια, ήλειφον πολλούς άρρωστους με λάδι και τους εθεράπευον» (Μάρκος 6,13).

Όμως, η ιαματική αυτή δύναμις έμεινε, κατά την επιθυμίαν του Κυρίου, ως προνόμιον της Εκκλησίας, εις την οποίαν ο Κύριος είναι παρών.

Ἡ ἀνεξικακία. Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου

   

H ανεξικακία του π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου

(Μέρος πρώτο)

Κάποιος αξιωματούχος της Εκκλησίας με Εγκύκλιό του τον διέσυρε κάποτε απαιτώντας την καθαίρεσή του, διότι ο γέροντας αγωνιζόταν κατά του μεταθετού των Επισκόπων. Μετά από κάμποσο καιρό όμως ο αξιωματούχος αυτός περιήλθε σε δεινή θέση λόγω μηνύσεως εναντίον του.
Την υπόθεση μάλιστα τη χειριζόταν Επίσκοπος, ο οποίος αγαπούσε και εκτιμούσε τον Γέροντα. Πίστεψε λοιπόν, ο καημένος ο κατηγορούμενος ότι παρουσιάσθηκε η χρυσή ευκαιρία στον π. Επιφάνιο να πάρει την εκδίκησή του.
Τι να κάνει; «Την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενος», ήλθε σε επαφή μαζί του και τον παρεκάλεσε να μεσολαβήσει για να μην έχει άσχημες συνέπειες γι’ αυτόν η όλη υπόθεση.
Όλοι τότε προέτρεπαν τον Γέροντα να μη μεσολαβήσει, ώστε εκείνος να τιμωρηθεί.

Ἡ εἰκόνα τῆς ἀδικίας (Ἁγίου Νεκταρίου)

 Αδικία είναι η συνήθεια να βλέπει κανείς τους νόμους με υπεροψία. Αδικία είναι η περιφρόνηση των νόμων, η καταπάτηση του δικαίου. Αδικία είναι η εναντίωση στο θείο θέλημα. Είναι ενέργεια για να επικρατήσει το κακό, ο πόλεμος, η ταραχή, η κακοδαιμονία, η βασιλεία του πονηρού.Η αδικία είναι ανοσιούργημα κι αυτόν πού την εργάζεται τον καθιστά ακάθαρτο μπροστά στον Θεό.Η αδικία είναι αποκρουστική στα μάτια τού Θεού, καθώς προσβάλλει το πρώτο των θείων χαρακτηριστικών πού είναι η θεία δικαιοσύνη. Είναι δε μητέρα κάθε κακίας, αφού μέσα στην αδικία κρύβεται διαμιάς κάθε κακία. Η αδικία είναι πράξη ψυχής πού δεν συντάσσεται με τον Θεό αλλά με τον πονηρό.

Ἡ μνημόνευση

Ο Ιερέας (έχοντας ενδυθεί άπασαν την ιερατική στολή και το φαιλόνιο!) προσκυνεί και ασπάζεται την Αγία Τράπεζα και αρχίζει την ακολουθία της Προσκομιδής. Αν γίνεται ιερατικό συλλείτουργο, την αρχίζει ο νεώτερος τη τάξει Ιερέας, στην συνέχεια μνημονεύει ο επόμενος Ιερέας κ.ο.κ. και ο αρχαιότερος («προεστώς» ) μνημονεύει τελευταίος, ο οποίος και «καλύπτει». Ενώ όταν λειτουργεί ο Αρχιερέας αρχίζει την Προσκομιδή ο έχων τα «δευτερεία», δηλαδή ο πρώτος τη τάξει Ιερέας. ( Άπαντα Συμεών Θες/νίκης, σελ. 109 ) .

Από τα πρόσφορα που έχει μπροστά του , διαλέγει τα καλύτερα. Το ίδιο ισχύει και για το «άναμα». (Σκεφθείτε το άναμα που θα γίνει σε λίγο Αίμα του Χριστού να έχει απαίσια γεύση! Κολάσιμη αμαρτία για τον Ιερέα! ). «Εάν ίδη (ο Ιερέας) ότι είναι ο οίνος ανοίκειος, ή ο άρτος, ας μην τολμήσει ποτέ να λειτουργήσει, αλλά να φροντίζει δια το κρείττον εις ευαρέστησιν του Κυρίου και όλων των χριστιανών. Όσοι , λοιπόν, παραμελούσι και καταφρονούσι του φοβερού τούτου λειτουργήματος, θέλουσιν κολασθή αιωνίως οι άθλιοι» ( Άγιος Συμεών ο Θες/νίκης, Άπαντα σελ. 472 ).

Ἡ ὁδός τῆς μετανοίας

Δῶσε μας, Κύριε, τό πνεῦμα τῆς μετάνοιας
τοῦ Ἀδάμ καί τῆς θείας σου ταπείνωσης, χάρισε μας
νά κλαῖμε γιά τά ἁμαρτήματά μας.

Ἄν εἶσαι σέ θλίψη, θυμήσου τά γεμάτα
καλοσύνη λόγια τοῦ Κυρίου: « Ἐλᾶτε σέ μένα
ὅλοι οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κι ἐγώ θά
σᾶς δώσω τήν ἀνάπαυση» (Ματθ. 11:28).
Αὐτή τήν ἀνάπαυση ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ἡ ψυχή
τή δέχεται μέ τή μετάνοια.

Κάθε ψυχή πού ἔχει χάσει τήν εἰρήνη,
ὀφείλει νά μετανοήσει, καί ὁ Κύριός της θά τῆς
συγχωρήσει τά ἁμαρτήματα. Σέ αὐτόν πού
μετανοεῖ, ὁ Κύριος δίνει τόν Παράδεισο καί
τήν αἰώνια Βασιλεία - δίνεται Αὐτός ὁ Ἴδιος.
Καί τότε ἡ χαρά καί ἡ εἰρήνη βασιλεύουν καί
πάλι μέσα στήν ψυχή.

Ἡ πτώση. Ὅσιος Νήφων Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς

Ἡ πτώση. 

  Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν 

Πέρασε καιρός. Ὁ Νήφων εἶχε προκόψει ὄχι μόνο στά γράμματα, μά καί στήν ἀρετή.  Βλέποντας τά κατορθώματά  του ὁ διάβολος, ἔγινε θηρίο. Λύσσαξε....
-Ἀκοῦς ἐκεῖ!  Τόσο νέος καί νά μ’ ἀγνοεῖ! Ἔννοια σου, παλικαράκι μου... Θά σέ περιποιηθῶ ἐγώ...
Καί πράγματι -ἀλίμονο!  Ὁ Νήφων δέν εἶχε πείρα στόν πνευματικό πόλεμο. Κι αὐτό ἀκριβῶς ἦταν ποὺ ἐκμεταλλεύτηκε ὁ πονηρός. Ἀλλά καί κάτι ἀκόμα: Τήν ἀστάθεια τῆς νιότης, πού εὔκολα γλιστράει στήν ἁμαρτία...
Πρῶτα λοιπόν σκόρπισε τό νοῦ του σέ ἀνώφελες μέριμνες. Ὕστερα τόν ἔσπρωξε πρός τή μέθη γιά τή γαστριμαργία. Τέλος ἔσπειρε μέσα του τή νοσταλγία τῶν γονιῶν καί τῆς πατρίδας.  Σπάραζε ἡ καρδιά του στή θύμηση τῆς μάνας καί τοῦ πατέρα. Οἱ λογισμοί ἄρχισαν νά τόν πνίγουν. Μά ποῦ νά φανταστεῖ πώς ὄλα τοῦτα ἦταν πόλεμος δαιμονικός.....

« Ἡ ἀπώλεια τῆς χάριτος »

Χάνουμε εὔκολα τή Χάρη ἐξαιτίας τῆς ματαιοδοξία, ἀπό μία καί μόνο σκέψη ὑπερηφάνειας. Μποροῦμε νά νηστέψουμε πολύ, νά προσευχηθοῦμε πολύ καί νά κάνουμε πολλά καλά.

Μία ἐπίσκεψη στόν Μυστρᾶ

Οπτικό Αγιολόγιο 10 Οκτωβρίου

Οπτικοποιημένο Ηχητικό Αγιολόγιο της 10ης Οκτωβρίου


Για να γνωρίσετε τους συντελεστές διαβάστε εδώ

Ὅπου εἰρήνη, ἐκεῖ καί ὁ Θεός!

  

"Οἱ  λογισμοί πού σού φέρνουν ἀμηχανία καί ταραχή

προέρχονται ἀπό τό διάβολο.

Οἱ κατά Θεόν λογισμοί ἐμπνέουν σιγουριά καί εἰρήνη.

Πάλεψε καί θά τ᾿ ἀποκτήσεις". 

Ὅσιος Μάρκος