Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Δευτέρας 02-12-13

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2013. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Θεσσαλονικείς Α΄ κεφ. β΄ 14 - 20

β΄ 14 - 20
 

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. ΙΣτ΄ 15 - 18 & Ιζ΄ 1 - 4  

ΙΣτ΄ 15- 18 & Ιζ΄ 1 - 4

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Νηστεία

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

Δ΄. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥΣ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ

Νηστεία

Ἡ ἔντονη ἄσκηση καί πνευματική προσπάθεια πού γίνεται στίς μοναστικές Ἐνορίες θά πρέπει ἐπίσης νά ἀποτελέσει ὁδηγητικό πρότυπο καί γιά τούς χριστιανούς τῶν κοσμικῶν Ἐνοριῶν. Ἀκριβής θά πρέπει νά εἶναι ἡ τήρηση τῶν νηστειῶν καί ἐντονότερη ἡ προσπάθεια γιά ζωή μετανοίας στήν διάρκεια τῶν τεσσάρων μεγάλων νηστειῶν τοῦ ἔτους. Τό πνεῦμα τῆς γενικότερης ἐγκράτειας, τῆς ἡσυχίας, τῆς ἄσκησης, τῆς ἀγάπης γιά τήν κακοπάθεια πρέπει νά μεταφυτευθεῖ ἀπό τήν ἔρημο στόν κόσμο. Χρειάζεται φιλότιμο ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστός Γέροντας Παΐσιος.

«Μὲ τὴν νηστεία», παρατηροῦσε, «ὁ ἄνθρωπος δείχνει τὴν προαίρεσή του. Κάνει ἀπὸ φιλότιμο μιὰ ἄσκηση καὶ ὁ Θεὸς βοηθάει. Ἄν ὅμως ζορίζη τὸν ἑαυτό του καὶ πῆ ‘’τί νὰ κάνω; εἶναι Παρασκευή, πρέπει νὰ νηστέψω’’, θὰ βασανίζεται. Ἐνῶ, ἄν μπῆ στὸ νόημα καὶ νηστέψει ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστό, θὰ χαίρεται. ‘’Αὐτὴν τὴν ἡμέρα, νὰ σκεφθεῖ, ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε· οὔτε νερὸ δὲν Τοῦ ἔδωσαν νὰ πιεῖ· ξίδι Τοῦ ἔδωσαν²⁸. Κι ἐγὼ δὲν θὰ πιῶ νερὸ ὅλη τὴν ἡμέρα’’. Ἄν τὸ κάνη αὐτὸ, τότε θὰ νιώθει ἀνώτερη χαρὰ μέσα του ἀπὸ αὐτὸν ποὺ πίνει τὰ καλύτερα ἀναψυκτικά!»²⁹.

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου: Περί διακρίσεως (Σύντομος ἀνακεφαλαίωσις τῶν προηγουμένων)

"Κλίμαξ"

ΛΟΓΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΕΚΤΟΣ

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟΝ

(Σύντομος ανακεφαλαίωσις των προηγουμένων)

1. Η βεβαία πίστις είναι μητέρα της αποταγής. Και το αντίθετο είναι εξ ίσου φανερό. Η ακλόνητη ελπίδα είναι η θύρα της απροσπαθείας. Και το αντίθετο είναι εξ ίσου φανερό. Η αγάπη προς τον Θεόν είναι αιτία της ξενιτείας. Και το αντίθετο είναι εξ ίσου φανερό.

2. Την υποταγή την εγέννησε η καταδίκη του εαυτού μας και η όρεξις της πνευματικής υγείας. Μητέρα της εγκρατείας είναι η σκέψις του θανάτου και η διαρκής μνήμη της χολής και του όξους του Δεσπότου Χριστού. Προϋπόθεσις και συνεργός της σωφροσύνης και καθαρότητος είναι η ησυχία. Θραύσις της σαρκικής πυρώσεως είναι η νηστεία. Και αντίπαλος των αισχρών λογισμών είναι η συντριβή του νου.

3. Η πίστις και η ξενιτεία είναι ο θάνατος της φιλαργυρίας. Η ευσπλαγχνία και η αγάπη παρέδωσαν το σώμα σε θυσία. Η εκτενής προσευχή είναι όλεθρος της ακηδίας. Η μνήμη της Κρίσεως είναι πρόξενος της πνευματικής προθυμίας. Θεραπεία του θυμού είναι η αγάπη της ατιμίας, η υμνωδία και η ευσπλαγχνία.

Ἱερά Μονή Ἀποστόλου Ἀνδρέα. Στήν Καρπασία τῆς Κύπρου

  Ιερά Μονή Αποστόλου Ανδρέα (ανδρική)

Το Απολυτίκιο του Αποστόλου Ανδρέα, Ήχος δ’
«Ώς των Αποστόλων Πρωτόκλητος και του Κορυφαίου αυτάδελφος, τον Δεσπότην των όλων, Ανδρέα, ικέτευε, ειρήνην τη οικουμένη δωρήσασθαι, και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.»

῾Η ῾Ιερά Μονή ᾿Αποστόλου ᾿Ανδρέου διοικεῖται ὑπό Διαχειριστικῆς ᾿Επιτροπῆς, βάσει τοῦ ῎Αρθρου 92 τοῦ Καταστατικοῦ τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Κύπρου, δι’ εἰδικῶν Κανονισμῶν, συγκροτούντων ἴδιον Καταστατικόν, τεθέν ἐν ἐπισήμῳ λειτουργίᾳ τό ἔτος 1927. Τό Καταστατικόν διασφαλίζει τήν εὔρυθμον διοίκησιν τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς ᾿Αποστόλου ᾿Ανδρέου καί τήν μετά τοῦ οἰκείου ᾿Επισκόπου νομοκανονικήν σχέσιν αὐτῆς.

Κυριακὴ ΙΔ΄ Λουκᾶ

Ομιλία Δημητρίου Παναγόπουλου στην Κυριακή ΙΔ' Λουκά. (Κυριακή του Τυφλού)
Η επίκλησις του ονόματος του Ι.Χριστού στην αποτύφλωσι και το φως του Θεού. Κυριακή ΙΔ' Λουκά. Π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος
Τὸ «Κύριε, ἐλέησον» μὲ ὅλη τὴν καρδιὰ. Κυριακὴ ΙΔ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 18,35-43). (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης
Κυριακή ΙΔ΄ Λουκᾶ. Θεοφυλάκτου Ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας

Μεσουράνημα.(β΄μέρος)

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΒΑΡΝΑΚΟΒΙΤΗΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ΄

ΜΕΣΟΥΡΑΝΗΜΑ

Τό μεσουράνημα ὅμως τῆς Βαρνάκοβας ἦταν κυρίως πνευματικῆς φύσεως.

Ἡ Μοναστική ἀδελφότης αὐξήθηκε ὡς πρός τά μέλη της. Νέα πνευματικά ἀναστήματα ἐπρόβαλαν, χωρίς ὅμως νά φθάσουν νά ἐπισκιάσουν τή λάμψη τοῦ ἁγίου Ἱδρυτοῦ τῆς Μονῆς.

Ἀκόμη σπουδαιότερο ὅμως ἦταν τό γεγονός πώς ἡ Χάρις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ὑπερχείλισε στό Ἱερό Προσκύνημα, πού ἐξελίχθηκε σέ ἀληθινή “κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ” γιά ὅλο τό Ἑλλαδικό Βυζάντιο. Ἔγινε πασίγνωστο Προσκύνημα, διότι ἡ Παναγία Δέσποινα τῆς Βαρνάκοβας, ἦταν Πηγή “ἀενάου ροῆς” Θείου ἐλέους γιά τό Γένος τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων.

Οἱ πλησιέστεροι πρός τήν Ἱ. Μονή Βυζαντινοί οἰκισμοί, ὡς σταθμοί ἀναπαύσεως καί ἀνεφοδιασμοῦ, ἐξυπηρετοῦσαν πρόθυμα τούς ταξιδιῶτες προσκυνητές πού κατευθύνονταν πρός τήν αὐτοκρατορική Μονή τῆς Βαρνάκοβας.

Μάθημα θρησκευτικῶν μέσα εἰς τὴν τάξιν. Ἰωάννου Τάτση

Μάθημα θρησκευτικῶν μέσα εἰς τὴν τάξιν

Ἰωάννου Τάτση Θεολόγου

Πολυάριθμες εἶναι οἱ ἀναφορὲς, ποὺ γίνονται στὸν ἔντυπο καὶ ἠλεκτρονικὸ τύπο γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, τὸ καθεστὼς τῶν ἀπαλλαγῶν ἀπὸ αὐτὸ καὶ τὸ χαρακτήρα, ποὺ θέλουμε νὰ ἔχει. Οἱ ἀρθρογράφοι πολλὲς φορὲς εἶναι ἄνθρωποι, ποὺ δὲν διδάσκουν τὸ μάθημα στὰ σχολεῖα καὶ γιὰ τοῦτο ἀγνοοῦν βασικὰ στοιχεῖα τοῦ μαθήματος στὴν πράξη ἢ καλύτερα μέσα στὴν τάξη.
Ὅσοι ἔχουμε τὸ προνόμιο ἢ μᾶλλον τὴν εὐλογία νὰ διδάσκουμε Θρησκευτικὰ στὴν τάξη γευόμαστε τοὺς πλούσιους καρποὺς τῆς ἐπικοινωνίας μὲ τοὺς μαθητὲς καὶ μάλιστα γιὰ θέματα τῆς πίστης μας καὶ τῆς καθημερινῆς ζωῆς, ποὺ εἶναι βαθύτατα πνευματικά.
Ἕνα σχετικὰ μικρὸ Λύκειο μὲ ἕξι τμήματα φιλοξενεῖ τουλάχιστον στὰ τρία ἀπὸ αὐτὰ ἀπὸ ἕνα μαθητὴ τοῦ ὁποίου ὁ ἕνας γονιὸς ἔχει ἤδη μεταβεῖ στὴν ἀληθινὴ ζωή. Τὸ μάθημα ἀναγκαστικὰ ἐπιστρέφει πολλὲς φορὲς στὴ συζήτηση γιὰ τὴν αἰώνια ζωή.

Πότε περνάει ὁ Χριστός; Κυριακή ΙΔ΄ Λουκᾶ. (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Ψευδόχριστοι καὶ ψευδομεσσίαι ἀπὸ τὸ 1000 μ.Χ μέχρι σήμερα. Πρωτ. Βασίλειος Γεωργόπουλος

Ψευδόχριστοι καὶ ψευδομεσσίαι ἀπὸ τὸ 1000 μ.Χ μέχρι σήμερα

Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτορος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ 

Ὁ εὐαγγελικός λόγος εἶναι σαφής. Καί ἀκριβής. Καί διαχρονικά ἐπίκαιρος. Διαβάζουμε στό ἱερό εὐαγγέλιο τοῦ Λουκᾶ: «βλέπετε μή πλανηθῆτε· πολλοί γάρ ἐλεύσονται ἐπί τῷ ὀνόματί μου λέγοντες ὅτι ἐγώ εἰμι καί ὁ καιρός ἤγγικε· μή οὖν πορευθῆτε ὀπίσω αὐτῶν» (Λουκ. 21,8. Πρβλ. Ματθ. 24,5).
 Ἐδῶ μᾶς πληροφορεῖ ὁ Κύριος γιά ἕνα φαινόμενο πολύ ἐπικίνδυνο, τό ὁποῖο ἐμφανίζεται ἐνδημικά μέσα στήν ἱστορία.
Καί αὐτό δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν ἐμφάνιση διαφόρων ψευδόχριστων καί ψευδομεσσιῶν. Στό σημερινό ἄρθρο μας θά κάνουμε μία ἱστορική ἀναδρομή καί καταγραφή τῶν ὀνομάτων τέτοιων ψευδόχριστων καί ψευδομεσσιῶν ἀπό τό 1000 μ.Χ. μέχρι τίς ἡμέρες μας.
Τό θεωροῦμε μία χρήσιμη ὑπόμνηση σέ μία περίοδο τῆς παγκόσμιας ἱστορίας , ὅπως εἶναι ἡ δική μας, πού ἡ σύγχυση καί οἱ πνευματικοί κίνδυνοι εἶναι τόσοι πολλοί.
Τέτοιοι ψευδομεσσίες ὑπῆρξαν:

Ἡ γκρίνια εἰς τὴν ζωὴν τῶν ἀνθρώπων. Μιχαὴλ Μιχαηλίδη

Ἡ  γκρίνια εἰς τὴν ζωὴν τῶν ἀνθρώπων

  Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Πολύ συχνά καί γιά πολλούς ἀνθρώπους, ἡ γκρίνια δέν εἶναι μονάχα μιά ἰδιορρυθμία ἤ ἰδιοπροσωπία τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, ἀλλ᾽ εἶναι μιά νοσηρή κατάσταση, μέ ἐπικίνδυνες συνέπειες στίς διαπροσωπικές καί διανθρώπινες σχέσεις.
Εἶναι ψυχολογικό συναίσθημα, πού δέν κρύβεται. Ὁ γκρινιάρης ἤ γογγυστής καί μεμψίμοιρος - ὅπως τόν ὀνομάζει ἡ Ἁγία Γραφή - δέν κρατάει μέσα του τίς ἐσωτερικές ἀντιδράσεις, γιά ὅποιοδήποτε ζήτημα, ἀλλά καί τίς ἐξωτερικεύει κάποτε, ἔντονα καί ἐπαναστατικά.
Μετά τήν Πεντηκοστή, ὅταν οἱ χριστιανοί ἄρχισαν νά πληθαίνουν, "ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν ῾Ελληνιστῶν πρὸς τοὺς ῾Εβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν" (Πράξ. ΣΤ´ 1).
Οἱ Ἑβραῖοι πού μιλοῦσαν ἑλληνικά, παραπονέθηκαν στούς ὑπεύθυνους τῆς διακονίας τῶν κοινῶν τραπεζιῶν ὅτι δέν κοίταζαν τίς δικές τους χῆρες. Στίς διαπροσωπικές σχέσεις, τά παράπονα καί οἱ μεμψιμοιρίες εἶναι συχνές καί πρός ὅλες τίς κατευθύνσεις.

Ἡ ἀγάπη «οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς» Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

Λένε γιὰ τὸν μακάριο Ἀντώνιο ὅτι ποτὲ δὲν σκέφθηκε νὰ κάνει κάτι ποὺ νὰ ὠφελεῖ τὸν ἑαυτὸ του πιότερο ἀπὸ τὸν πλησίον του. Κι αὐτό, γιατί πίστευε πὼς τὸ κέρδος τοῦ πλησίον του εἶναι γι’ αὐτὸν ἄριστη ἐργασία.

Καὶ πάλι εἶπαν γιὰ τὸν ἀββᾶ Ἀγάθωνα, ὅτι ἔλεγε πὼς «ἤθελα νὰ βρῶ ἕνα λεπρὸ καὶ νὰ λάβω τὸ σῶμα του καὶ νὰ τοῦ δώσω τὸ δικό μου».

Εἶδες τέλεια ἀγάπη; Καὶ πάλι, ἂν εἶχε κάποιο πράγμα χρήσιμο, δὲν ἄντεχε νὰ μὴν ἀναπαύσει μ’ αὐτὸ τὸν πλησίον του. Εἶχε κάποτε μιά σμίλη γιὰ νὰ κόβει τὶς πέτρες. Ἦρθε λοιπὸν ἕνας ἀδελφὸς κοντά του καί, ἐπειδὴ τὴν εἶδε καὶ τὴ θέλησε, δὲν τὸν ἄφησε νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸ κελὶ του χωρὶς αὐτή.

Πολλοὶ ἐρημίτες παρέδωσαν τὰ σώματά τους στὰ θηρία καὶ στὸ ξίφος καὶ στὴ φωτιά, γιὰ νὰ ὠφελήσουν τὸν πλησίον.

«Χριστὸς γεννᾶται. δοξάσατε· Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν. ἀπαντήσατε». Πρωτοπρ. Ἀθανάσιος Μηνᾶς

 «Χριστὸς γεννᾶται. δοξάσατε· Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν. ἀπαντήσατε»

(Καταβασία Χριστουγέννων, ὠδὴ α’)

 Πρωτοπρ.Ἀθανασίου Μηνᾶ

           

Τὸ παράπονο τοῦ Χριστοῦ μας, ὅπως κατεγράφη στὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιον: "Ἄραγε, ὅταν θὰ ἔλθω, θὰ εὕρω τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;[1]", πραγματώνεται στὶς ἡμέρες μας.

Μὲ πόνο, ἁγιορείτης γέροντας, πρὶν λίγες ἑβδομάδες τόνισε μὲ νόημα τὰ ἑξῆς:

«Σήμερα, οὔτε τὰ αὐτονόητα δὲν κηρύττουν  καὶ δὲν ὁμολογοῦν, αὐτοὶ ποὺ εἶναι ἐντεταλμένοι ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ὀφείλουν νὰ τὸ κάνουν. Σίγησαν οἱ πολλοὶ καὶ συμβιβάσθηκαν. Ἀλλά, δόξα σοι ὁ  Θεός, ποὺ στὶς ἔσχατες ἡμέρες μας, ἀναδεικνύει κάποιους  ὁ  Θεός, οἱ ὁποῖοι, εὑρισκόμενοι στὴν πρώτη γραμμὴ τοῦ  πυρός, ὁμολογοῦν τὰ αὐτονόητα πάσῃ θυσίᾳ.
Ὡς καλοὶ ἀθλητὲς τοῦ Χριστοῦ, ἐφαρμόζουν πρῶτα οἱ ἴδιοι καὶ μετὰ διδάσκουν καὶ τούς ἄλλους τρεῖς βασικὲς ἐντολές Του:

Ἡ θεραπεία τοῦ τυφλοῦ στήν Ἱεριχώ – Μητροπολίτη Shourozh Ἀντωνίου Bloom.Κυριακὴ ΚϚ” (ΙΔ” Λουκᾶ)

 ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙΗ´ 35 – 43

 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἐγγίζειν αὐτὸν εἰς Ἰεριχὼ τυφλός τις ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν. Ακούσας δὲ ὄχλου διαπορευομένου ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. Απήγγειλαν δὲ αὐτῷ ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται, καὶ ἐβόησε λέγων· Ἰησοῦ, υἱὲ Δαυῒδ, ἐλέησόν με. Καὶ οἱ προάγοντες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήσῃ· αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· Υἱὲ Δαυῒδ, ἐλέησόν με. Σταθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀχθῆναι πρὸς αὐτόν. ἐγγίσαντος δὲ αὐτοῦ ἐπηρώτησεν αὐτόν λέγων· Τί σοι θέλεις ποιήσω; ὁ δὲ εἶπε· Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω. Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἀνάβλεψον· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. Καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸν Θεόν· καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἰδὼν ἔδωκεν αἶνον τῷ Θεῷ.

Ο τυφλός άνθρωπος που καθόταν μπροστά στις πύλες της Ιεριχούς ήξερε ότι είναι τυφλός. Και εμείς είμαστε τυφλοί, αλλά δεν το ξέρουμε. Εκείνος το ήξερε, γιατί όλοι γύρω του μπορούσαν να του πουν ό,τι βλέπουν. Μπορούσαν να του περιγράψουν ό,τι βλέπουν και έτσι εκείνος μπορούσε να καταλάβει τί του λείπει.

Και εμείς είμαστε τυφλοί. Αν συγκριθούμε με τους αγίους – δηλαδή με ανθρώπους όπως εμείς που, όμως, έγιναν φώς με όλη την ψυχή τους, που μάθαιναν να βλέπουν με την καρδιά και με το νου τους, τότε γίνεται σαφές, πόσα δεν βλέπουμε.

Οπτικό Αγιολόγιο 1 Δεκεμβρίου

Οπτικοποιημένο Ηχητικό Αγιολόγιο της 1ης Δεκεμβρίου


Για να γνωρίσετε τους συντελεστές διαβάστε εδώ

Ἐγκύκλιος Πρωτοχρονιᾶς 2014. (Μητροπολίτου Γόρτυνος Ἱερεμία)

           ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ - ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Ἀριθμ. Πρωτ.

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Τετάρτη 1 Ἰανουαρίου 2014

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ

ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ 2014

1. Νέο ἔτος ἀνέτειλε, ἀδελφοί μου χριστιανοί, τό 2014! Ἀκούονται εὐχές γιά χρόνια πολλά καί χρόνια εὐτυχισμένα. Τίς εἴπαμε καί τίς ἀκούσαμε καί πέρυσι καί πρόπερσι τίς εὐχές αὐτές, ἀλλά δέν μᾶς ἦταν εὐτυχισμένα τά ἔτη. Πολλά τά προβλήματα στήν  πατρίδα μας καί πρό παντός τό οἰκονομικό. Πληθύνονται οἱ ἄνεργοι καί οἱ χρεωμένοι, ἀκόμη δέ καί οἱ ἄστεγοι, πού τουρτουρίζουν τώρα τόν χειμώνα στό δρόμο. Καί ἀκόμη δέν λέει νά γλυκοχαράξει!... Τήν περασμένη ἄνοιξη, σέ κάποια σύσκεψη, στήν ὁποία βρισκόμουν καί ἐγώ, ἀπό ἐπίσημα χείλη πολιτικοῦ ἄρχοντος ἀκούσαμε ὅτι, ἄν τά βγάλουμε πέρα τήν χρονιά αὐτή – τήν παρελθοῦσα δηλαδή χρονιά –, θά πᾶμε καλύτερα τήν νέα χρονιά, τήν φετεινή δηλαδή. Μακάρι, ἀλλά θά δεῖτε ὅτι θά ἀποδειχθεῖ ψεύτικος ὁ λόγος αὐτός τοῦ ὑψηλοῦ πολιτικοῦ καί λέχθηκε γιά παρηγοριά στόν ἄρρωστο!...

Ἀρχιμ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος, Κυριακή ΙΔ΄ Λουκᾶ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ (ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ)

ΛΟΥΚΑ ΙΗ΄ 35-43

 

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος,

Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Το μεγάλο θέμα της προσευχής και μάλιστα της θερμής και επίμονης προσευχής μας παρουσιάζει η Ευαγγελική μας περικοπή.

Γεμάτος πόνο, εκραύγαζε ο τυφλός εκείνος της Ιεριχούς, και όχι μόνο δεν σταματούσε ,αλλά όταν «επετίμων αυτώ ίνα σιωπήση»,αυτός ακόμα περισσότερο «έκραζε υιέ Δαυίδ, ελέησόν με ».Και το αποτέλεσμα; Μα, ο θρίαμβος της πίστεως και της προσευχής. Ο τυφλός θεραπεύεται! Βλέπει τα πάντα θαυμαστά και πεντακάθαρα. Τώρα ατενίζει τον μεγάλο Ιατρό και Σωτήρα του Ιησού. Έλαβε την ευλογία να βλέπει το πρόσωπο Αυτού ο οποίος είναι το «Φως το αληθινόν».

Ο πόνος και η κραυγή μεταβάλλονται τώρα σε ακατάπαυστη δοξολογία και στη συνέχεια γίνεται αυτός ο ίδιος η αφορμή, ώστε ολόκληρος ο λαός να δοξολογεί τον Θεό....