Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Κυριακή 29-12-13

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2013. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Γαλάτας κεφ. α΄ 11 - 19

α΄ 11 - 19
 

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Β΄ 13 - 23  

Β΄ 13 - 23
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Κυριακή μετά τήν Χριστοῦ Γέννησιν: Ὁμιλία περί ὑπακοῆς (Νικηφόρος Θεοτόκης, Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως)

(Ματθ. β' 13-23)
- Η αρετή της υπακοής η αιτία της εκλογής του Ιωσήφ ως του αξιότερου των ανθρώπων για να υπηρετήσει το μέγα μυστήριο της ενανθρωπίσεως του Ιησού Χριστού.

- Είναι η υπακοή αρετή αναγκαία για την σωτηρία του ανθρώπου;

- Ο Θεός υποτάχθηκε στον άνθρωπο, δηλαδή στο πλάσμα Του;

Ἡ πρώτη χριστιανική φοιτητική ὁμάδα.

Ἡ πρώτη χριστιανική φοιτητική ὁμάδα.

Ὁ πληγωμένος Ἀετός. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Συμφοιτητές καί φίλοι τῶν χρόνων ἐκείνων τόν θαύμαζαν καί προσπαθοῦσαν νά τόν μιμηθοῦν. Ὁ Ἡσύχιος, ὁ Τερέντιος, ὁ Σωφρόνιος, ὁ Εὐσέβιος, ὁ Κέλσος καί ὁ Εὐστόχιος τόν πρόσεχαν σέ ὅλα.
Μέ τούς νέους αὐτούς φοιτητές πού ἀργότερα θά γίνουν ἀνώτεροι κρατικοί ὑπάλληλοι καί ἐπίσκοποι, εἶχε μεγάλο σύνδεσμο.
Οἱ περισσότεροι ἀνῆκαν καί στήν ὁμάδα τῶν χριστιανικῶν φοιτητῶν τῆς Ἀθήνας.  Σιγά- σιγά καί χωρίς τυμπανοκρουσίες, οἱ χριστιανοί φοιτητές, οἱ πιό συνειδητοποιημένοι, συνάχθηκαν γύρω ἀπό τόν Γρηγόριο καί τό Βασίλειο.
Τούς εἶχαν ὅλοι καί τούς δύο πρότυπο καί στήριγμα.  Οἱ δύο τους πρώτευαν σέ ὅλα: στή γνώση καί στή χριστιανική ἀρετή. Ἀρχηγός βέβαια ἦταν ὁ Βασίλειος.  Τέτοιες θέσεις δέν ταιριάζανε στό χαρακτήρα τοῦ Γρηγορίου.
Ὅ,τι σχετιζότανε μέ πρωτοβουλίες τ’ ἄφηνε πάντα στό Βασίλειο, ἐκεῖνος εἶχε χαρακτήρα θεληματικό, γεννήθηκε γιά ἀργηγός.  Καί ὁ Θεός τοῦ ἔδωσε ἀπό τότε σύνεση, ὥστε οἱ πρωτοβουλίες του νά εἶναι γιά τό καλό τοῦ κόσμου ὅλου.

Περί ἀγάπης_2ο μέρος_Ἁγίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου_mp3

Π. Σάββας 2012-11-10_Περί ἀγάπης_2ο μέρος_Ἁγίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 10-11-2012 (Σύναξη νέων ).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Ποιοί πολεμοῦν συνεχῶς τά τελευταῖα τριάντα χρόνια τήν Ἑλλάδα καί γιατί.Ἡ προδοσία τῶν ἡγετῶν

ΠΟΙΟΙ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ. Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΗΓΕΤΩΝ

Μα­ρί­α Μαν­του­βά­λου

Ἀν. Καθ. Φι­λο­σο­φι­κῆς Σχο­λῆς τοῦ Πα­νε­πι­στη­μί­ου Ἀ­θη­νῶν

 Συ­νε­χὲς σφυ­ρο­κό­πη­μα ὑ­φί­στα­ται ἡ Ἑλ­λά­δα τὰ τε­λευ­ταῖα τριά­ντα χρό­νια, ποὺ ἐ­κτο­ξεύ­ε­ται ἀ­πὸ τὸν ἐ­σμὸ τῶν δη­μο­σι­ευ­μά­των, τοῦ πλή­θους τῶν πε­ρι­ο­δι­κῶν ἐν­τύ­πων κα­θὼς καὶ ἀ­πὸ τὸν τύ­πο καὶ τὴν τη­λε­ό­ρα­ση, ποὺ ἀ­πο­σκο­ποῦν στὴν ἀλ­λοί­ω­ση, ὑ­πο­τί­μη­ση καὶ κα­τα­στρο­φὴ ὅ­λων τῶν γνω­ρι­σμά­των τῆς Ἑλ­λη­νι­κό­τη­τας, ὥ­στε νὰ πά­ψουν νὰ ἀ­πο­τε­λοῦν εἰ­δο­ποι­ὰ χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά της τὰ ὁ­ποῖ­α ὑ­πεν­θυ­μί­ζουν δι­α­χρο­νι­κὰ ὅ­τι δι­α­κρί­νε­ται ὁ Ἑλ­λη­νι­σμὸς ἀ­πὸ ὅ­λα τὰ Ἔ­θνη τῆς γῆς καὶ ὅ­τι εἶ­ναι ἀ­νά­δελ­φος. 

Εἶ­ναι γε­γο­νὸς ὅ­τι πο­τὲ δὲν ἔ­μει­νε ἀ­λώ­βη­τος στὴ δι­α­χρο­νι­κή του ἱ­στο­ρί­α ὁ Ἑλ­λη­νι­σμός, ἀν­τί­θε­τα, τρο­φο­δο­τοῦ­σε, ἄ­θε­λά του, πάν­το­τε, τὴν ἀ­δη­φά­γο πο­λε­μι­κὴ ὅ­λων αὐ­τῶν, ποὺ ἐκ­σφεν­δό­νι­ζαν κα­ται­γι­σμὸ ἐ­πι­κρί­σε­ων καὶ λοι­δο­ρι­ῶν καὶ ἔ­φθα­ναν μέ­χρι τῆς ἰ­σο­πέ­δω­σης ὅ­λων τῶν Ἑλ­λη­νορ­θό­δο­ξων χα­ρα­κτη­ρι­στι­κῶν.

Τό ἀδέσποτο μουλάρι. (Ἀπό τό βιβλίο “Ἐμφανίσεις καί θαύματα τῆς Παναγίας”)

Ο Ν. Ντραμουντιανός διηγείται μία θαυμαστή εμπειρία του από τον πόλεμο του 1940:

«Ο λόχος μας πήρε διαταγή να καταλάβει ένα προχωρημένο ύψωμα νια προγεφύρωμα. Στήσαμε ταμπούρι μέσα στα βράχια. Μόλις τακτοποιηθήκαμε, άρχισε να πέφτει πυκνό χιόνι. Έπεφτε αδιάκοπα δυό μερόνυχτα κι έφτασε σε πολλά μέρη τα δυό μέτρα. Αποκλειστήκαμε από την επιμελητεία. Καθένας είχε τροφές στο σακίδιό του για μία ημέρα. Από την πείνα και το κρύο δεν λάβαμε πρόνοια «δια την αύριον» και τις καταβροχθίσαμε.
Από κει και πέρα άρχισε το μαρτύριο. Τη δίψα μας τη σβήναμε με το χιόνι, αλλά η πείνα μας θέριζε. Περάσαμε έτσι πέντε μερόνυχτα. Σκελετωθήκαμε. Το ηθικό μας το διατηρούσαμε ακμαίο, αλλά η φύση έχει και τα όριά της.

Μερικοί υπέκυψαν. Το ίδιο τέλος περιμέναμε όλοι «υπέρ πίστεως και πατρίδος».

Τότε μία έμπνευση του λοχαγού μας έκανε το θαύμα!

Ἡ βαρύτατη φορολόγησις τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὁδηγεῖ τάς Ἱεράς Μονάς εἰς τόν ἐξ ἀσφυξίας θάνατον

Η ΒΑΡΥΤΑΤΗ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
ΟΔΗΓΕΙ ΤΑΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΑΣ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΞ ΑΣΦΥΞΙΑΣ ΘΑΝΑΤΟΝ

Ἐπειδή πολλά γράφονται καί λέγονται συχνά εἰς βά­ρος τοῦ Ἁγίου Ὄρους γιά τίς μεγάλες περιουσίες, τίς ὁ­ποῖ­ες ἔχουν αἱ Ἱεραί Μοναί τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἐπιθυ­μοῦ­με νά πληροφορήσωμεν κάθε καλόπιστον συνάν­θρω­πόν μας περί τοῦ σοβαρωτάτου αὐτοῦ θέματος.

1. Οἱ Ἅγιοι Κτίτορες τῶν Ἱερῶν Μονῶν ἐπροίκισαν αὐτάς μέ περιουσιακά στοιχεῖα, διά νά δυνηθοῦν νά ἀνταποκριθοῦν εἰς τήν ἀποστολήν των.

2. Τά εἰσοδήματα τῶν Ἱερῶν Μονῶν, προερχόμενα κυρίως ἀπό τά ἀστικά ἀκίνητα αὐτῶν, σήμερον ἔχουν μειωθῆ κατά πολύ, λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως. Ἀλ­λά καί ἄν δέν εἶχαν μειωθῆ, ἐπαρκοῦν μόνον διά τήν στοι­χειώδη συντήρησιν καί λειτουργίαν τῶν Ἱερῶν Μο­νῶν.

3. Τά εἰσοδήματα αὐτά δέν θά ἐπαρκοῦσαν, ἐάν οἱ μο­ναχοί δέν εἰργάζοντο –πολλές φορές σκληρά– εἰς χει­ρω­να­κτικάς ἐργασίας καί εἰς διακονήματα πού ἀ­φο­ροῦν τήν δωρεάν φιλοξενίαν τῶν πολυαρίθμων προσ­κυ­νη­τῶν καί ἐπισκεπτῶν τῶν Ἱερῶν Μονῶν, Ἑλ­λή­νων καί ξένων.

Πρός ἕνα Γερμανό θεολόγο: Γιά τήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί τήν εἰρήνη τοῦ κόσμου.

«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη,

ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία»
(Λουκ. β΄: 14).

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Σᾶς φαίνεται ὅτι ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐλάχιστα ἐνδιαφέρεται γιά τήν εἰρήνη στόν κόσμο, καί αὐτό σᾶς ταλαιπωρεῖ.
Πῶς ἐλάχιστα;
Ποιός θά ἐπιθυμοῦσε τήν εἰρήνη περισσότερο ἀπό τούς βασανισμένους καί τούς μάρτυρες; Καί οἱ λαοί, οἱ Ὀρθόδοξοι λαοί εἶναι βασανισμένοι καί μάρτυρες. Αὐτό τό γράφω χωρίς νά καυχιέμαι οὔτε νά παραπονιέμαι ἀλλά μόνο μαρτυρώντας τό μαρτυρημένο ἱστορικό γεγονός. Καί στήν ἴδια τή γλώσσα σας μπορεῖτε νά βρεῖτε βιβλία ἱστορίας καί ἀφηγήσεων ἀπό τά ταξίδια, στά ὁποῖα θά βρεῖτε περιγραφές ἀπό τά πάθη καί τά βάσανα αἰώνων τῶν ὀρθοδόξων λαῶν. Ὅμως αὐτό εἶναι ἕνα ἐλάχιστο κομμάτι ἐκείνης τῆς ἀπερίγραπτης θάλασσας τῶν παθῶν, στήν ὁποία οἱ ὀρθόδοξοι λαοί αἰῶνες ἔπλεαν. Ἐάν οἱ πλούσιοι καί ἐλεύθεροι λαοί ἐπιθυμοῦν τήν εἰρήνη, αὐτοί, φοβάμαι, τήν ἐπιθυμοῦν χωρίς νά τήν ἔχουν στερηθεῖ ἰδιαίτερα, ἐνῶ ὅταν οἱ βασανισμένοι καί φτωχοί λαοί ἐπιθυμοῦν τήν εἰρήνη, αὐτοί τήν ἐπιθυμοῦν σάν ἀναγκαία ξεκούραση.

Σωματικό ἤ πνευματικό κάλλος;

Ένα νέο παιδί, επαρχιώτη φοιτητή, προσεπάθει με διάφορες πονηρές πλεκτάνες να τυλίξη η σπιτονοικοκυρά του και να τον υποχρεώση να παντρευτή την κόρη της. Αυτή η κοπέλα ήτο κατά πολύ μεγαλύτερη από τον νεαρό, σχεδόν αγράμματη και επιπλέον δεν έβλεπε καλά. Όταν ο Γέροντας αντελήφθη τις μηχανορραφίες, επέστησε την προσοχή προς αυτόν και προέτρεψε να απομακρυνθή πάραυτα από το σπίτι εκείνο. Τότε ο νέος αντέτεινε: 

-      Μα Γέροντα, δεν είναι δυνατόν να με τυλίξη η μάννα, δεδομένου ότι αυτή η κοπέλα , εκτός των άλλων, είναι στραβή.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τήν Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ γεννήσεως: Ὁμιλία περί τῆς τῶν ὑλικῶν καί γηίνων πραγμάτων προσπαθείας καί προσηλώσεως (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

 (Εβρ. ια' 9-10, 32-40)
- Για ποιόν λόγο ο Αβραάμ έζησε στην γη της επαγγελίας ως ξένος και πάροικος και ως άνθρωπος ο οποίος έμελλε σύντομα να αναχωρήσει; Μήπως δεν είχε τρόπο να αγοράσει κτήματα και ακίνητα; Μα ήταν πλούσιος. Τότε γιατί ζούσε σε σκηνές; Τί διδάσκει αυτή του η στάση σε όλους εμάς;
- Γιατί δεν πείθονται οι άνθρωποι από την φωνή του Θεού που μας διδάσκει ότι είμαστε πρόσκαιροι, ότι μας περιμένει ο θάνατος και τίποτα από τα πράγματα του κόσμου -που τόσο εκοπιάσαμε και τόσο αγωνιστήκαμε για να αποκτησουμε-, δεν θα μας βοηθήσει; Τί είναι άραγε αυτό; Ανοησία ή αναισθησία;
- Πώς όμως είναι δυνατόν, κάποιος που έχει οικογένεια και πρέπει να ζήσει τα παιδιά του, να μην φροντίζει για τα επίγεια πράγματα; Και είναι σωστό κανείς να κάθεται αργός; Ποιά πρέπει να είναι η πρώτη μέριμνά μας;

Περί τῆς ἀληθινῆς μετάνοιας καί τῶν καρπῶν της

Η αληθινή μετάνοια καθιστά καθαρό τον νου εκείνου που μετανοεί , λέει ο σοφός Δίδυμος.

Επίσης, ο άγιος Νείλος λέει ότι η αγαθή μεταμέλεια έχει μεγάλη δύναμη για τη σωτηρία, γι’ αυτό και πρέπει συνεχώς να την καλλιεργούμε , ώστε να σωθούμε και να μη χαθούμε, γιατί όταν επιστρέψεις και στενάξεις, τότε θα σωθείς, καθώς λέει ο προφήτης Ησαΐας: «Η κατά Θεόν λύπη οδηγεί στη μετάνοια και κατεργάζεται έτσι τη σωτηρία». Κανείς δεν θα χαθεί, εάν ωφελείται από το δραστικό φάρμακο της μετάνοιας.

Ο δε θείος Χρυσόστομος  λέει: «Η  μετάνοια γίνεται πρόξενος της βασιλείας των ουρανών , είσοδος στον Παράδεισο και απόλαυση αιώνιας ευδαιμονίας. Αυτός που μετανόησε για τα δεινά που έπραξε, ακόμη κι αν δεν δείξει μετάνοια άξια των αμαρτημάτων του, έχει από τον Θεό ανταπόδοση γι’ αυτήν τη μετάνοια που επέδειξε».

Οπτικό Αγιολόγιο 28 Δεκεμβρίου

Οπτικοποιημένο Ηχητικό Αγιολόγιο της 28ης Δεκεμβρίου


Για να γνωρίσετε τους συντελεστές διαβάστε εδώ

Προσευχή ὡς θυμίαμα…

«κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου, έπαρσις των χειρων μου θυσία εσπερινή» (Ψαλμ. 140.2)
«Ζητεί λοιπόν αυτός τέτοια να γίνει η προσευχή του, όπως εκείνο το σφάγιο, που δεν είναι μολυσμένο από καμιά κηλίδα εκείνου που το πρόσφερε, όπως εκείνο το θυμίαμα το καθαρό και άγιο. Με την αξίωση του δε αυτή μας διδάσκει να είναι οι προσευχές μας καθαρές και ευάρεστες. Διότι τέτοια είναι η αρετή, όπως ακριβώς βέβαια η αμαρτία είναι γεμάτη δυσωδία. Γι’αυτό, θέλοντας να δηλώσει ο ίδιος ο ψαλμωδός τη δυσωδία της αμαρτίας, έλεγε· «ὅτι αἱ ἀνομίαι μου ὑπερῇραν τὴν κεφαλήν μου, ὡσεὶ φορτίον βαρὺ ἐβαρύνθησαν ἐπ᾿ ἐμέ. 6 προσώζεσαν καὶ ἐσάπησαν οἱ μώλωπές μου» (Ψαλμ.37.5-6).
Όπως ακριβώς λοιπόν το θυμίαμα και από μόνο του είναι καλό και ευωδιάζει, αλλά όμως τότε προ πάντων δείχνει την ευωδία του, όταν έλθει σε επαφή με τη φωτιά, έτσι λοιπόν και η προσευχή είναι μεν καλή και αυτή καθ’εαυτή, γίνεται όμως καλύτερη και πιο ευάρεστη, όταν γίνεται με ψυχή γεμάτη από θέρμη και φλόγα, όταν γίνεται η ψυχή θυμιαστήριο και ανάβει πολύ μεγάλη φωτιά.

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα του Σαββάτου 28-12-13

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2013. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Τιμόθεον Α΄ κεφ. στ΄ 11 - 16  

στ΄ 11 - 16
 

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Ιβ΄ 15 - 21  

Ιβ΄ 15 - 21
 

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.