Ἡ ἀνακήρυξις τῆς Σκήτης Συχαστρία σέ Μοναστήρι. Ἡ κουρά σέ Μοναχή τῆς μητέρας τοῦ π. Κλεόπα.Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

 Ἡ ἀνακήρυξις τῆς Σκήτης Συχαστρία σέ Μοναστήρι

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν 

Τό ἔτος 1947, ἐπειδή ἔγινε γνωστό παντοῦ τό ὄνομα καί οἱ πνευματική δραστηριότητα καί τά διοικητικά χαρίσματα τοῦ ἱερομονάχου π. Κλεόπα 'Ηλίε, 'Ηγουμένου τῆς Σκήτης Συχαστρία, τό Ρουμανικό μας Πατριαρχεῖο ἔλαβε ὑπ' ὄψιν του τίς γενικές προσπάθειες ἀνακαινίσεως τοῦ ἱροῦ αὐτοῦ μοναχικοῦ καθιδρύματος
Τό πρῶτο ἔργο τό ὁποῖον ἀπεφάσισε ἦτο ν' ἀνακηρύξη τήν Σκήτη Συχαστρία σέ κανονικό καί ἀνεξάρτητο Μοναστήρι. Σ' αὐτό ἐβοήθησε ὁ ἀρχιμανδρίτης Θεόφιλος Πανδέλε, ὁ ὁποῖος ἦτο διευθυντής καί γενικός ἐπιθεωρητής στό 'Υπουργεῖο Θρησκευμάτων καί ὁ ὁποῖος ἀγρυπνοῦσε γιά τήν δραστηριότητα ὅλων τῶν Μοναστηριῶν τῆς Χώρας μας, τόσο στίς διασκέψεις τοῦ 'Υπουργείου, ὅσο καί τοῦ Πατριαρχείου
'Αφοῦ ἐπαρουσίασε μέ ἐπίσημα ἔγγραφα τήν διοικητική κατάστασι τῆς Σκήτης Συχαστρίαςς ὅτι ἐκπληροῖ τούς ὅρους ἀναδείξεώς της σέ κανονικό Μοναστήρι, ὁ π. Θεόφιλος Πανδέλε, ἔκανε ἕνα ὑπόμνημα τό ὁποῖον ἐπέδωσε τόσο στόν Πατριάρχη Νικόδημο καί Μητροπολίτη Μολδαβίας Εἰρηναῖο Μιχαλέσκου, ὅσο καί στό 'Υπουργεῖο Θρησκευμάτων.
Στό ὑπόμνημα αὐτό ἔγραψε ὅτι ἡ Σκήτη Συχαστρία ἔχει μία 'Αδελφότητα μέ 50 μοναχούς καί ὅτι ἐξελίσσεται σέ μία πνευματική κυψέλη, μέ ἰδιαίτερη κλίσι στήν ἱεραποστολική προσφορά, χάρις στήν ἰσχυρά προσωπικότητα τοῦ π. Κλεόπα, ὁ ὁποῖος εἶναι διδάσκαλος αὐτοδίδακτος καί ξακουστός σ' ὅλη τήν Μολδαβία.
῎Εχοντας ὑπ ὄψιν ὅλα αὐτά, μέ πρότασι τοῦ Μητροπολίτου Μολδαβίας, ὁ Πατριάρχης τῆς Ρουμανίας, ἐνέκρινε τήν ἀνύψωσι τῆς Σκήτης σέ Μοναστήρι μέ τό πατριαρχικό ἔγγραφο, ἀριθμός 299/30 'Ιουνίου 1947. Αὐτή ἡ ἀνακήρυξις τῆς Συχαστρίας σέ Μοναστήρι ὀφείλεται οὐσιαστικά στόν π. Κλεόπα, ὁ ὁποῖος μέσα σέ πέντε χρόνια, ἀφ' ὅτου ἀνέλαβε τήν διακυβέρνησι τῆς Συχαστρίας, τήν κατέστησε μεγάλο μοναστικό κέντρο, ἐνῶ ὁ ἴδιος ἀναδείχθηκε νέος 'Απόστολος τῆς Ρουμανικῆς 'Εκκλησίας.
'Η χειροθεσία σέ ἀρχιμανδρίτη τοῦ π. Κλεόπα ἔγινε ἀπό τόν 'Επίσκοπο Βαλέριο Μογκλάν, βοηθό τοῦ Μητροπολίτου Μολδαβίας, στίς 19 Σεπτεμβρίου 1947.
Στόν λόγο ὁ 'Επίσκοπος Βαλέριος εἶπε τά ἑξῆς:Πάτερ Κλεόπα, λαμβάνεις αὐτή τήν ράβδο. Αὐτός πού θά ἀκούη τήν Πανοσιότητά σου, θά ἀκούη στόν Θεό! Κι αὐτός πού δέν θά ἀκούη, μπορεῖς νά τόν κτυπᾶς μ' αὐτό τό ξύλο, διότι ἄνθρωπος πού εἶναι ἀπό ξύλο δέν μπορεῖς νά τόν κάνεις ἄνθρωπο!

Ἡ κουρά σέ Μοναχή τῆς μητέρας τοῦ π. Κλεόπα

 

Μή ἔχοντας κανέναν στό σπίτι ἡ γερόντισσα μητέρα τοῦ π. Κλεόπα ῎Αννα 'Ηλίε, ἔκλαιγε καθημερινά γιά τά παιδιά της πού ἔφυγαν πρόωρα στόν Κύριο. Μοναδική ἀνακούφισίς της στό χωριό ἦτο ἡ ἐκκλησία καί τό Κοιμητήριο. Σέ κάθε ἑορτή δέν ἀπουσίαζε ἀπό τήν ἐκκλησία, ἐνῶ μετά ἐπήγαινε στό Κοιμητήριο κι ἔκλαιγε γιά τά πεθαμένα παιδιά της.
Τελευταῖο στήριγμά της ἀπέμεινε ὁ π. Κλεόπας, ὁ στάρετς τῆς Συχαστρίας, ὁ ὁποῖος εἶχε ἐκλεχθῆ ἀπό τόν Θεό νά ὑπηρετήση τήν 'Εκκλησία Του.
 Τά παιδιά της εἶχαν ἀποθάνει ὅλα σέ νεαρά ἡλικία, ἐκτός ἀπό τόν π. Κλεόπα, ἐνῶ ὁ ἄνδρας της 'Αλέξανδρος ἐπέρασε στήν αἰωνιότητα τό ἔτος 1943.
Γιά ὅλα αὐτά τά γεγονότα, ὁ π. Κλεόπας μᾶς ἐδιηγεῖτο: <῞Οταν ἀπέθανε ὁ πατέρας μου, ἡ μητέρα μου μοῦ ἔστειλε τηλεγράφημα καί μέ καλοῦσε στήν κηδεία. ῞Οταν ἀργότερα συναντηθήκαμε, ἡ μητέρα μου μ' ἐρώτησε:
-Γιατί δέν ἦλθες στόν θάνατο καί τήν κηδεία τοῦ πατέρα σου;
-'Εγώ ἀφ' ὅτου ἦλθα στό Μοναστήρι δέν ἔχω πλέον οὔτε μητέρα οὔτε πατέρα! Τῆς ἀπήντησα.
-Πῶς συμβαίνει αὐτό; Δέν εἶμαι ἐγώ ἡ μητέρα σου; Μ' ἐρώτησε μέ δάκρυα ἡ γερόντισσα μάννα μου.
-῎Ελα στό Μοναστήρι καί τότε εἶσαι ἡ μητέρα μου!

Τόν Νοέμβριο τοῦ 1946 ὁ πατήρ Κλεόπας μετέφερε τήν μητέρα του
ἀπό τό χωριό της, τήν Σουλίτσα στήν Μονή Συχαστρία, γιά νά τήν κοινοβιάση στήν 'Αδελφότητα τῆς Μονῆς Παλαιά 'Αγαπία.
Τό Φθινόπωρο τοῦ 1947, στίς 21 Σεπτεμβρίου, ἡ μητέρα τοῦ π. Κλεόπα μπῆκε στό Μοναστήρι κι ἐκάρη μοναχή λαμβάνοντας τό ὄνομα 'Αγάθη. 'Εκεῖ ἀγωνίσθηκε περισσότερα ἀπό 20 χρόνια προσευχόμενη στόν Θεό ἡμέρα καί νύκτα, διασκεδάζοντας τίς χαρές καί περιπέτειές της μαζί μέ τίς τρεῖς νεώτερες ὑποτακτικές της, τήν Μιχαέλα, τήν 'Ιουστίνα καί τήν 'Ιουλία.
Κάθε ἡμέρα ἡ Μοναχή 'Αγάθη κουβαλοῦσε ξύλα στό μαγειρεῖο. 'Η ὑποτακτική της, τῆς ἔλεγε: <Γερόντισσα 'Αγάθη γιατί μεταφέρεις ξύλα στίς πλάτες σου  γιά τό μαγειρεῖο; Κι ἐκείνη τῆς ἀπαντοῦσε: <Γιά νά μή τρώγω τό φαγητό μου τζάμπα>.
'Η Μοναχή 'Αγάθη, ὅταν ἦτο στόν κόσμο, ἔδινε πολλές ἐλεημοσύνες στούς πτωχούς. 'Ενίοτε ὁ ἄνδρας της τήν ἐμάλωνε καί τήν ὕβριζε, λέγοντάς της: 'Αμάν, βρέ γυναῖκα, ἐγώ τζάμπα τά φέρνω μέ τήν καρότσα καί ἐσύ τά δίνεις ὅλα μέ τόν ντορβᾶ!>
'Από καιρό σέ καιρό ἡ Μοναχή 'Αγάθη περνοῦσε τό βουνό καί ἐρχόταν στήν Συχαστρία νά συνομιλήση μέ τόν π. Κλεόπα καί νά κλάψη λίγο στούς τάφους τῶν παιδιῶν της. Κατόπιν ἀναχωροῦσε καί πάλι γιά τήν Μονή της, τήν Παλαιά 'Αγαπία, παρηγορημένη ἀπό τίς συμβουλές του υἱοῦ της, τοῦ π. Κλεόπα.

 Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω

1999

 

Ἀναβάσεις