Τό ἀνθρώπινο στοιχεῖο τῆς ἀγάπης

 

  Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ 

 ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ 

  (ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ἀπό  ὁμιλία τοῦ Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτη)

Δεῖτε ἐδῶ: Ἡ ἀγάπη καί τά ἀποτελέσματα της.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Τό ἀνθρώπινο στοιχεῖο τῆς ἀγάπης

Ἐρώτηση:...Ἡ Παναγία Παρθένος λυπήθηκε εἴπατε γιά τήν ἀναχώρηση τοῦ Κυρίου στόν οὐρανό. Ὅμως γνώριζε ὅτι πήγαινε νά βρεῖ τόν Πατέρα, ἐπίσης γνώριζε ὅτι εἶχε τήν δυνατότητα ἀνά πᾶσα στιγμή νά ἐπικοινωνεῖ μαζί Του, ὅπως ἐπικοινώνησε καί μέ τούς Ἀποστό­λους. Γιατί ἔνοιωθε αὐτήν τήν μοναξιά ἤ δέν ἦταν μοναξιά πραγμα­τι­­κά;

Ἀπάντηση:Ἤτανε ὁ ἄνθρωπινος χωρισμός. Ἤτανε καί μάνα! Σαρκική μάνα. Κράτησε μέσα στά σπλάχνα Της τόν Κύριο ἐννιά μῆνες, Τόν με­γάλωσε, Τόν ἔπλυνε, Τόν θήλασε. Ὅλες ἐσεῖς πού εἶστε μάνες ξέρετε τί σημαίνει ἀγάπη στό παιδί καί τί σημαίνει νά «φύγει» τό παιδί. Βεβαίως ἤτανε ἄνθρωπος ἡ Παναγία καί εἶναι ἄνθρωπος. Γι’ αὐτό καί πόνεσε.

Βεβαίως εἶχε ὅλα αὐτά πού λέτε καί ἤξερε ὅτι ὁ Υἱός Της πηγαίνει στόν Θεό Πατέρα καί ὅτι θά μᾶς στείλει τό Πανάγιο Πνεῦμα. Γνώριζε ὅτι ἔπρεπε νά φύγει ὁ Υἱός γιά νά μᾶς στείλει τόν ἄλλο Παράκλητο, τό Ἅγιο Πνεῦμα, τό Ὁποῖο παραμένει πάντα στήν Ἐκκλησία. Παρ’ ὅλα αὐτά εἶναι καί ἄνθ­ρωπ­ος. Καί οἱ Ἅγιοι ὅλοι εἴχανε τἠν ἀνθρώπινη φύση καί τήν φανέρωναν μ’ ὅλες τίς ἐκδηλώσεις της, χωρίς ἁμαρτίες.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λ.χ. τί λέει; «Σᾶς ἀγαπῶ ἀλλά θέλω καί νά σᾶς δῶ. Νά σᾶς συναντήσω καί σωματικά, νά δῶ τό προσωπό σας γιά νά πάρω ἀπό τήν Χάρη σας». Εἴμαστε ἄνθρωποι καί δέν κατα­ργεῖται τό ἀνθρώπινο στοιχεῖο μέσα στήν Ἐκκλησία ἀλλά ἐξαγιάζεται. Ἀγαπιόμαστε ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀλλά θέ­λουμε καί νά βλέπουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, νά ἔχουμε τήν χαρά τῆς σωματικῆς παρουσίας καί συνάντησης.

Ἡ ἀγάπη καρπός τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα (ἄσκηση, μυστηριακή ζωή)

Ἐρώτηση: -Ἀναφέρατε τόν Ἀπόστολο Παῦλο. Ἄς θυμηθοῦμε τί συνέβη στόν Ἀπόστολο Παῦλο στήν Δαμασκό, τήν μεταστροφή του καί τήν μετέπειτα πορεία του. Ἔφτασε στό σημεῖο νά λέει: «ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζεῖ δέ ἐν ἐμοί Χριστός»¹.

-Μάλιστα...Αὐτή ἡ πορεία τοῦ Ἀποστόλου Παῦλου πού ἐνῷ στήν ἀρχή ἔλεγε:« ἔχω ἄλλο νόμο στά μέλη μου πού ἀντιστρατεύεται στόν νόμο τοῦ νοός μου»², στό τέλος ἔλεγε: «ζῶ ὄχι ἐγώ, ἀλλά ζεῖ ὁ Χριστός μέσα μου».

Γιατί ὅμως...Πῶς αὐτή ἡ μεγάλη ἀγάπη ἄναψε στήν καρδιά τοῦ Ἀπο­στόλου;

Διότι ἀγωνίστηκε πνευματικά ὁ Ἀπόστολος. Δέν ἀγωνίστηκε μόνο γιά νά διαδώσει τό μήνυμα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἀγωνίστηκε καί στόν ἑαυτό του. Ἦταν πολύ μεγάλος ἀγωνιστής, πνευματικός μαχητής, νηπτικός καί ἀσκη­τικός.

Ἐκοπίαζε πολύ σωματικά, δουλαγωγοῦσε τό σῶμα του, νήστευε καί γενικά ὑπέφερε πάρα πολλές ταλαιπωρίες σωματικές καί ψυχικές γιά χάρη τοῦ Κυρίου. Ὅλα αὐτά τόν καθάρισαν καί ἄναψαν ἐντός του τό πῦρ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γι’ αὐτό καί αἰσθανότανε ὅτι μέσα του ἔμενε ὁ Χριστός κι ἐκεῖνος μέσα στόν Χριστό. Ἡ ζωή του ἦταν ὁ Χριστός καί δέν ζοῦσε πλέον αὐτός ἀλλά ζοῦ­σε ὁ Χριστός μέσα σ’ αὐτόν.

 συνεχίζεται...

Ἱερομόναχος Σάββας ὁ Ἁγιορείτης

hristospanagia3.blogspot.gr

1. Γαλ. 2, 20

2.Ρωμ. 7, 23